गुरुवार, १० एप्रिल, २०२५

देणे

स्वाहा
****
हात लावता आगीस
बसे चटका जीवास 
खेळ नाही रे हा सोपा 
जन्म लागतो पणास ॥

ज्याला हवी उब थोडी 
त्याने दूरच राहावे 
तेल शोभेस उगाच
वर वर ना टाकावे ॥

असा पेटवून जाळ
मजा बसणे पाहत 
बरा नव्हे वेडेपणा  
खेळ पडे महागात ॥

स्वतः जळणे आणिक 
जगा जाळणे उगाच 
व्यर्थ मिरवणे असे
नच घडावे कधीच ॥ .

इथे सर्वस्वाचे देणे 
स्वाहा स्वधा स्वतः होणे 
नव्हे लौकिक बाजारी 
हे तो ईश्वराचे देणे ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ८ एप्रिल, २०२५

ठेवा

ठेवा
***"
पुन्हा पुन्हा किती मागु तुला देवा 
देई माझा ठेवा 
मजलागी ॥१

देई रे भाकर एक चतकोर 
तुझ्या दारावर 
याचक मी ॥२

 देई रे चिमूट तुझिया धुनीची 
स्वप्न जगण्याची 
मिटे ज्यानी ॥३

तुझिया प्रेमाचा घास अमृताचा 
अर्थ असण्याचा 
कळो जेणे ॥४

विक्रांत तृषार्थ कृपेच्या सागरा 
यावा कळवळा 
तुजलागी ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, ७ एप्रिल, २०२५

गाणे

गाणे
****
काही उरली सुरली 
माझी निरोपाची गाणी
घेई उचलूनी हाती
देई दूर वा सोडुनी ॥१
मुठ करता रिकामी 
मुठ मुठ न उरते 
होते साठवले काही 
हळू खाली ओघळते ॥२
होय होते उद्यासाठी 
काही जपले ठेवले 
काळ बंधन ओखट 
बळे वाहूनिया नेले ॥३
रिक्त मनीचे आकाश 
सारे सुटूनिया पाश 
मन झेपावते तिथे 
जिथे केवळ प्रकाश ॥४
सरे करणे धावणे 
सरे मागणे रडणे 
गाठी उसवल्या अंती 
व्हावे गाण्याविना गाणे ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

राम

राम
***
राम प्रेमाचा पुतळा 
राम भक्तीचा जिव्हाळा 
राम तारतो सकळा 
भवसागरी ॥१
राम अयोध्येचा राजा 
धावे भक्ताचिया काजा 
गती अन्य न मनुजा 
रामा विना ॥२
राम म्हणता म्हणता 
चुके यम दारवठा 
मोक्ष चालता चालता 
हातात येई ॥३
म्हणा राम एकवार 
करा संसार हा पार  
साऱ्या शास्त्राचे हे सार 
रामनाम ॥४
रामनामी सुखावला
खोटा संसार खुंटला 
उरे विक्रांत एकला 
अंतर्यामि ॥ ५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ५ एप्रिल, २०२५

नशीब( उपक्रमासाठी)

नशीब   (उपक्रमासाठी  )
*******
घडणाऱ्या घटनांचा अर्थ कळत नाही 
क्रम उमजत नाही 
कारण मीमांसा कळत नाही 
बोल कुणाला देता येत नाही 
पण मग कुणीतरी हवेच ना 
जबाबदारी घ्यायला 
साऱ्या घटनाक्रमाची 
दुःखाची सुखाची रोगाची त्रासाची 
अनपेक्षित प्रसंगाची 
अशावेळी उभा केला जातो 
आगा पिछा नसलेला रंग रूप नसलेला 
तरीही हजार रंगात रंगवलेला 
एक नायक बहुदा खलनायक 
सारे दोष द्यायला 
नशीब म्हणतात त्याला 

जीवन आहे अपघातांची मालिका 
प्रयत्नांचा पराकाष्ठा करूनही 
न कळणाऱ्या हाती न लागणाऱ्या 
निर्णयाची गाथा 
आणि क्वचित कुणाच्या हाती येणाऱ्या 
अलिबाबाची गुहा
खरंच नशिबाचा कन्सेप्ट नसता तर
ही संकल्पना नसती तर
तर दुःखाचं गाठोड बांधून 
झोपताच नसतं आलं जगाला 
वावच नसता मिळाला 
कुणाला उद्याची स्वप्न पाहायला

नशीब आपल्याला  हा नशिबाचा 
हा प्रारब्धाचा कन्सेप्ट मिळाला आहे.
खरा आहे की खोटा आहे 
कुणास ठावूक 
पण त्याला न नाकारलेलेच बर
अन्यथा जीवन ठरेल 
केवळ एक अपघात 
कारण मीमांसा नसलेला.
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २९ मार्च, २०२५

द्वैत

द्वैत  
*****
चंद्र चांदणे तुझेच होते 
सुरेल गाणे तुझेच होते 
मंत्रमुग्ध मी नयनी तुझ्या 
असणे सारे तुझेच होते ॥

वारा किंचित असल्यागत 
स्पर्श गंधित तुझेच होते 
वेड्यागत मी अर्ध्या धुंदीत 
भान परी रे तुझेच होते ॥

देह कुठला मन कुठले 
रूप केवळ तुझेच होते 
कोण कुणात भिनले होते 
नाटक ते ही तुझेच होते ॥

स्थळ काळाचे अर्थ सरले 
क्षण स्वाधीन तुझेच होते 
होत प्रीत मी माझी नुरले 
द्वैत ठेवणे तुझेच होते ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २८ मार्च, २०२५

डॉ उज्वला उजगरे (निवृत्ती निमित्त)

डॉ. उज्वला (निवृत्ती निमित्त)
**************
डॉक्टर हा रुग्णाच्या आरोग्यासाठी असतो 
रुग्णाच्या मनोरंजनासाठी नसतो 
हे सूत्र मी डॉक्टर उज्वला कडून शिकलो 
आणि या डॉक्टरकीच्या अधिक्षेत्रात 
साम्राज्यात कोणालाही कधीही 
घुसू न देणाऱ्या 
मोजक्या वैद्यकीय अधिकाऱ्या मध्ये 
डॉक्टर उज्वला उजगरे आहे

कोणीही जाता जाता कधीही उठून .
कॅज्युटीमध्ये यावे 
आणि स्वतःची खातेदारी करून घ्यावी
 हे उज्वलाने कधीच सहन केले नाही .
एका अर्थाने कॅज्युल्टीचे पावित्र्य महत्व 
तिने परफेक्ट सांभाळले होते
तिची मते ठाम असल्याने 
बोल्ड व बिनधास्त स्वभाव असल्याने 
तिच्याशी एकदा वाद घातलल्या माणूस 
पुन्हा त्यांच्यासमोर उभा राहणं अशक्यच .
खरंतर मलाही असेच तिच्यासारखे वागावें 
असे वाटायचे पण ते जमायचे नाही
.
बाकी ती व्यवहारदक्ष आहे 
कामात प्रामाणिक आहे कुटुंब वत्सल आहे 
जगण्याच्या आनंद घेणारी जीवन रसिक आहे 
मुळात नोकरी आपल्यासाठी आहे 
आपण नोकरीसाठी नाही 
हा स्पष्ट दृष्टिकोन तिच्या वर्तनात आहे 
आणि तो योग्यच आहे .
नोकरीचे सात आठ तास 
पूर्णतः प्रामाणिक काम करणे .
हे दिवसेंदिवस दुर्मिळ होणारी चित्र 
पण उज्वलाने मात्र त्यात 
कधीही कुचराई केली नाही 
तिच्या स्ट्रेट फॉरवर्ड स्वभावामुळे
 तिच्याबरोबर ड्युटी करताना 
कधी कधी टेन्शन यायचे 
तरीही तिच्याबरोबर ड्युटी करताना 
एक छान सोबत असल्याचा आनंद मिळायचा 
त्याच्या कारण तिच्या स्वभावात 
एक ट्रान्सपरन्सी एक निर्मळपणा आहे 
तिचे व्यक्तिमत्व सांगत असते 
"मी जशी आहे तशी आहे 
मी  माझ्या तत्त्वावर जगणारी वागणारी
तुम्ही मित्र म्हणून जवळ आला तर स्वागत आहे 
आणि दूर गेला तरी हरकत नाही "

ती कोणासाठी अडून बसलेली नाही 
कुणासाठी रडत थांबली नाही 
खरंच हा एक विलक्षण अनासक्त योगच आहे
मला असं वाटतं तिचं जीवन ती
स्व सामर्थ्य स्वयम् निर्णय आणि स्व दिशा 
या त्रिसूत्रीवर जगत होती, जगत आहे 
आणि जगत राहील 
तिच्या उर्वरित आयुष्यासाठी तला खूप खूप शुभेच्छा निरोगी रहा आनंदी राहा.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

हेड क्लार्क देशपांडें बाई (निवृत्ती निमित्त)

हेड क्लार्क देशपांडें बाई (निवृत्ती निमित्त)
******************
ज्यांना ज्योतिष्य शास्त्र थोडेफार माहित आहे त्यांना ठाऊकच असेल 
जश्या माणसाच्या पत्रिका असतात 
तश्याच देशाच्या गावाच्या इमारतीच्या 
आणि ऑफिसच्या सुद्धा पत्रिका असतात .
तर आपल्या या अगरवाल रुग्णालयाची 
एक पत्रिका आहे .
जिला एक साडेसाती चालू होती  
जी सहजासहजी संपत नव्हती
दाखवून अनेक नैवेद्य करून आरती 
आणि हतबल झाला होता
इथल्या पत्रिकेचा स्वामी .
अशावेळी यावा गुरु स्वस्थानी 
आणि सुधाकर रुपी चंद्राशी
त्याची व्हावी सुयोग्य युती 
मग साडेसातीचे परिणाम जावेत पूसून
तसे झाले देशपांडे बाई 
तुम्ही या ऑफिसमध्ये आल्यानंतर.
इथे काम करण्यापेक्षा काम करून घेणे 
फारच अवघड असते 
धूमकेतू गत वरून आलेली फर्मान
रिपोर्टची तातडी प्रश्र्नांची  सरबत्ती 
त्यांना उत्तरे देणे मोठी कसरतच असते 
.
 तुम्ही प्रामाणिक प्रयत्नाने सदविवेकबुद्धीने
आणि विघ्नहर्ताच्या कृपेने निभावले सारे
 जिंकलात अनेक लढाया 
केल्या अनेक वाटाघाटी तडीस नेले तह
नाठाळ आरेरावी उद्दाम सुभेदारां सोबत

खरंतर तो तुमचा पिंड नाही 
तरीही प्रत्येक अडचणीला सामोरे जात 
तुम्ही होता मार्ग काढत 
कुठे कुठे चकरा मारत 
कुणाकुणाला भेटत 
आपल्या पदाची स्वप्रतिष्ठेची पर्वा न करता 
तसे मी पाहिले तुम्हाला 
कधी कधी वैतागलेले शीणलेले 
आणि शून्यात हरवलेले 
पण प्रत्येक वेळी तुम्ही बाहेर पडला त्यातून 
फिनिक्स पक्षाप्रमाणे 
त्याच प्रामाणिक सदिच्छे सह 
कर्तव्याच्या जाणीवेसह 
भिडलात आपल्या कामाला 
मुन्सीपालटीत राहूनही 
मुन्सीपलाईज न होता काम करणे
खरंतर  एक तपश्चर्याच असते 
ती तुम्ही उत्तमरीत्या पार पाडलीत
.
माझ्यासोबत तुम्हीही होता 
मोजत निवृत्तीचे वर्ष महिने दिवस 
आणि ते साहजिकच होते 
तो दिवस आहे आज उजाडत 
डोक्यावरचा भार आहे उतरत 
आता उठणे पळणे लोकल पकडणे 
रिक्षा शोधणे याला आराम आहे
फाईल शोधणे रिपोर्ट उत्तर देणे 
याला विराम आहे 

पण एक फेरी प्रभादेवीची 
ती मात्र तशीच चालू राहील 
याची मला खात्री आहे 
तुम्हाला  उत्तमआरोग्य आणि
दीर्घआयुष्य लाभो 
हीच बाप्पाकडे प्रार्थना !
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, २६ मार्च, २०२५

सुटू नये

सुटू नये
******
सुटू नये देवा कधी तुझे नाव 
जगाचा हवाव सुटू दे रे ॥

इथे जे मिळते सदा हरवते 
उरात टोचते सर्वकाळ ॥

करावी ती होते व्यर्थ उठाठेव 
सुखाचा अभाव असलेली ॥

येतो जातो वारा झरे पावसाळा 
स्थिर त्या अचळा क्षिती नाही ॥

तैसे सुख दुःखी कर माझे मन 
तुझिया वाचून अन्य नको ॥

विक्रांत जगता बहु कंटाळला 
येऊन बसला दारी तुझ्या ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, २५ मार्च, २०२५

बधिरता

बधिरता
****
कळत नाही विषण्णता मरणाची 
कशी विसरतो माणूस  
लगेचच
बाहेर पडता पडता
फाटकातून स्मशान भुमीच्या

सुरु होतात त्याच वार्ता नेहमीच्या
घरादाराच्या ऑफिसच्या  
पार्टीच्या पिकनिकच्या 
तर कुणी विचारतो एकमेकांना
जागा बसायच्या 
त्या गेलेल्या व्यक्ती प्रति
आदर असूनही 
ही अशी अवतरणारी 
हि उदासीन बधीरता
खरी आहे की खोटी आहे 
मला कधीच कळले नाही

हि स्थितप्रज्ञता नाही हे तर निश्र्चित कळते 
तर मग काय कारण मीमांसा असावी याची

कदाचित अज्ञाताचा दारावर 
डोके आपटून आलेली 
उद्दिग्न कठीणता
वा भोगात लोभात विखुरलेली 
बहिर्गामी मानसिकता .
का एक व्यवहारीक 
सामाजिक इतिकर्तव्यता 

खर तर ते  आपले 
शेवटचे प्रस्थान स्थळ पाहून 
व्हावे अंतर्मुख पुन: पुन्हा 
अर्थ जीवनाचा शोधावा पुन्हा 
ही क्रिया घडून येते आपसूक 
कुणी त्याला म्हणतात 
स्मशान वैराग्यही 
जे टिकते 
काही तास दिवस ही
पण  जर ते आले नाही तर
संवेदनशीलताच्या अध:पतनाचा
गंभीर प्रश्न उभा राहतो .
या समाजापुढे माणसापुढे 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 


सोमवार, २४ मार्च, २०२५

स्पर्श

स्पर्श
****
एक शब्द प्रिय मधु ओठातला 
गवतावरती दवबिंदू झाला 
जीवनाचे गाणे अर्थ भरलेला 
साऱ्या माळराना स्वप्न देत गेला ॥

एक स्पर्श मृदू निळ्या पावलाचा 
पाऊलवाटेला स्वर्ग भास झाला 
एक नवेपणा पुन्हा ये मातीला 
खोल कातळाला पाझर फुटला ॥

एक सूर भिडे दूर आकाशाला 
गजबजे उर धुंदी कल्लोळाला 
कुठले हे तप आले रे फळाला 
आनंद भेटला जणू उधानाला ॥

गंध चंदनाचा केशर भिनला 
दाही दिशातून कोंदून भरला
स्वप्न गोकुळाचे पडे मथुरेला 
व्याकुळ दिठीत प्राण आसावला ॥

अंतरी कुठल्या स्मरणाची माला 
पट जणू काही मनी उघडला 
पाहता पाहता पाणी आले डोळा 
मंद परिमळ वेढून राहिला ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

श्रद्धा

श्रद्धा
****
मुक्काम तर नक्की येईल 
चालणे थांबू नये कधीच 
पाय दुखतील खूपतील 
रडणे घडू नये कधीच ॥१
वाटा नागमोडी वळणाच्या 
वाटा उंच चढउताराच्या 
होईल त्रास चालण्याचा 
चिडणे घडू नये कधीच ॥२
भेटतील साधू सज्जनही 
भेटतील खट लुटेरे ही
देतील कुणी वा सर्वस्वही
बंधन घडू नये कधीच ॥३
मंत्र सदोदित चालण्याचा 
तुझ्या अन् माझ्या जीवनाचा 
माय शिकवते पुन्हा पुन्हा 
अरे विसरू नये कधीच ॥४
संकटे येथील अचानक 
घटना घडतील थरारक 
दृढ विश्वास परी तो एक 
श्रद्धा सुटू नये कधीच ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ मार्च, २०२५

दरवळ उपक्रमासाठी

दरवळ (उपक्रमासाठी )
******************
तो दरवळ तुझ्या स्मृतीचा 
असतो वाहत माझ्या सभोवत 
तुझ्या सहवासातील ते इवले क्षण 
राहतात माझ्या मनी झंकारत 

आता तर तू हाकेच्या पलीकडे 
करून बंदिस्त स्वतःला दुसऱ्या जगात 
आणि माझे असणे जगरहाटी 
चाललेय त्याच त्याच आवर्तनात 

भेटशील तू कधी वा न भेटशील 
धरणात तुझ्या तू बंद  राहशील 
पण हा दरवळ पूरे आहे मला 
माझी उरलेली वाट चालायला 

तो पाऊस तेव्हा कोसळलेला 
तो वसंत तेव्हा फुललेला 
वसतो आहे माझ्या रंध्रा रंध्रात 
अन् मी आहे त्यांना धन्यवाद देत

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २१ मार्च, २०२५

शिकार

शिकार
*****
शब्द चांदण्याचे 
भूल पाडतात 
नेती आडरानी 
चकवा मनात १

स्पर्श पालवीचे 
सुख वर्षतात 
भोवरे होवून 
वाहुन नेतात २

डोळे तडितीचे 
खोल घुसतात 
आप्त तोडोनिया 
वेदना देतात ३

स्मित सुमनाचे 
वाट मोडतात 
वणवा जीवना 
आग लावतात ४

अगा अवघे हे 
पारधीचे गाणे 
भुलता हरीण 
प्राण पडे देणे ५

दिसे दूरवर 
अमृताचे तळे 
धाव धावूनिया 
मृगजळ मिळे६

असे हा जिहाद
खुळ्या प्रेमासाठी 
बाण  मखमली 
शिकार शेवटी  ७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २० मार्च, २०२५

शल्य

शल्य
****
पुन्हा पुन्हा तुझे गाणे मनात या उमटते
त्याचं शब्दी त्याच वृत्ती पुन:पुन्हा जन्म घेते ॥ 

पुन्हा पुन्हा तीच वाट मज नागमोडी दिसे 
तीच तुझी पडछाया तेच येणे पुन्हा भासे ॥

तुझ्याविना जीवन हे चाले नीट नेटकेसे 
घरदार संसार हा सारे काही ठीक असे ॥

माळेतील मणी जणू ओवलेले एकसरी
हरवला कोणी जरी नवा तया जागेवरी ॥

परी दोर जाणतोच कोण कुठे निसटले 
मौन त्याची गाठ घट्ट शल्य असे झाकलेले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

बुधवार, १९ मार्च, २०२५

हट्ट

हट्ट
****
एक हट्ट माझा पुरवी दयाळा 
माळ तुझी गळा पडो माझ्या ॥

एक स्वप्न माझे येऊ देत फळा 
पाहू दे रे डोळा रूप तुझे ॥

एक अर्थ माझ्या देई रे जीवना 
पायीच्या वाहणा करी मला ॥

अगा ज्ञानदेवा जीवीच्या जिव्हारा 
पावुलाशी थारा देई मला ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

मंगळवार, १८ मार्च, २०२५

आळंदीत

आळंदीत
********
चालला गजर राम कृष्ण हरी 
 नाद नभावरी दुमदूमे ॥

 वाहे खळखळ इंद्रायणी जळ 
जाय मनोमळ वाहूनिया ॥

वैष्णवांची दाटी लाट लाटेवरी
पुण्य भूमीवरी पुण्यमूर्ती ॥

जया जैसा भाव तया तैसे फळ
माऊली दयाळ देत असे ॥

भारलेले क्षण दिव्य कणकण 
गेलो हरखून पाहुनिया ॥

विक्रांता जाहले जड देह ओझे 
चित्त चैतन्याचे साज ल्याले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

सोमवार, १७ मार्च, २०२५

सावल्या

सावल्या
****
जरी जीव खुळा उतावीळ होता 
कुणासाठी तरी टाळल्या मी वाटा 

कुणासवे तरी थांबलो बोलता 
मनात असंख्य असून कविता 

कुणा सवें झालो तटस्थ उदास 
कोरडी करून डोळ्यातील आस 

असेल कुठल्या जन्माचे हे देणे 
अथवा पुढे हे ऋण मी फेडणे

किती सोडवल्या बसलेल्या गाठी 
 नच येवू दिले नाव ते ही ओठी

परी कानी येती कुठले हे सूर 
विराण एकांती उरी का काहूर 

सुटूनिया गेले गाव दूरवर
तरी खुणावती वाटा का धूसर

हालती सावल्या मनात दडल्या 
चाहुली वाचून भोवती दाटल्या

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

रविवार, १६ मार्च, २०२५

ज्ञानदेवा - प्रार्थना


ज्ञानदेवा - प्रार्थना
***************
उगमाला ओढ सदा सागराची 
तशी ह्या जीवाची दशा होय॥१

नुरो माझेपण उरो तुझेपण 
घडो समर्पण ऐसे काही ॥२

सरो माझी वाट तुझ्या आळंदीत 
वळणे परत घडू नये ॥३

सरो माझे श्वास तुझ्या गाभाऱ्यात 
देह निर्माल्यात जमा व्हावा ॥४

अस्तित्व कापूर पेटो धडाडून 
नुरावे निशाण इवलेही ॥५

इतुकी प्रार्थना माझी ज्ञानदेवा 
तुझाच मी व्हावा माझेविना ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

शनिवार, १५ मार्च, २०२५

रंग

रंग
***"
उधळलेस रंग किती 
रंगीत झाले जीवन 
सरुनही सण सारे 
उतरती न अजून ॥

रंग तुझ्या डोळ्याचे 
रंग तुझ्या स्पर्शाने 
रंग तुझ्या लोभाचे
रंग तुझ्या रागाचे ॥

जीवनाची सारी पाने 
गेली रंगीत होऊन 
उलटून पाहताना 
गमती ताजी अजून ॥

तुझ्यामुळे मजलागी 
रंग जीवनाचा कळे 
प्रेम विरह ओढीचे 
इंद्रधनु मनी झुले ॥

उधळले काय किती 
मी मज नच स्मरते 
हासू तुझ्या डोळ्यातले 
कृतार्थ मज करते ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

गुरुवार, १३ मार्च, २०२५

येणे जाणे

येणे जाणे
*******
माझे असणे तुझ्या मधले
कळल्याविना मजला कळले ॥१

असो थांबले असो वाहिले 
वारे नभात सदैव भरले ॥२

ऋतु ऋतूत रंग वेगळे 
तप्त कधी वा थंड गोठले ॥३

कधी धुरात धुक्यात भरले 
आकाश परि ना कधी मळले ॥४

तुझ्याविना न काही इथले
असणे नसणे माझे कुठले ॥५

देणे तू तर होऊन गिळले 
घेणे मग मज नाही उरले ॥६

तुझा असे मी सदैव तुझा रे 
येणेजाणे हे कधी न जाहले ॥७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १२ मार्च, २०२५

माय

 
माय
****
अजात पाखरावर 
आपल्या पंखाची 
पाखर घालणारी 
माय कधी मरू नये 
प्रेमाने सौख्याने मायेने  
घर सांभाळणारे
आधार कधी मोडू नये 
या तुझ्या जगात देवा 
सुख भरपूर आहे 
घे सारे परत हवे तर पण 
बाल्य कुणाचे करपू नये 
होय मला मान्य आहे 
तुलाही मर्यादा आहेत 
जन्म मरणाचे नियम तुझे  
सारेच निष्ठूर आहेत
पण तिच्याशिवाय सांग 
आम्ही तुला कुणात पाहू रे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

सोमवार, १० मार्च, २०२५

डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम (श्रद्धांजली )



डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम माझी प्रिय बॉस  (श्रद्धांजली )
************************
चंद्राची शीतलता आणि सूर्याची तप्तता  
धारण केलेले व्यक्तिमत्व होते 
म्होप्रेकर मॅडमचे 
ती शीतलता प्रियजनावर ओसंडणारी 
अविरत निरपेक्ष आणि भरभरून 
जी अनुभवली आहे आम्ही सर्वांनी
आणि ती तप्तता जी नव्हती कधीच 
जाळणारी पोळणारी छळणारी 
परंतु होती सुवर्णतप्त 
कर्तव्यनिष्ठतेच्या पदाच्या अधिकाराच्या सन्मानातून आलेली

प्रमुख वैद्यकीय अधिकारी म्हणून 
एम टी  अगरवाल हॉस्पिटलमध्ये 
त्यांनी केलेले काम 
होते अतिशय प्रामाणिक 
स्वच्छ आणि पारदर्शक  
कोणाच्या एका रुपयाचे मिंधेपण नसलेले
स्वच्छ निष्कलंक जीवनाचा त्या आदर्श होत्या 

प्रमुख वैद्यकीय अधिकारी या पदाचा 
त्रास त्यांनी तेवढ्याच सामर्थपणे पेलला 
जेवढा त्या पदाचा आनंद त्यांनी घेतला
मित्र आप्तेष्टा सोबत अतिशय मनमोकळेपणा
 प्रामाणिक लोकांबद्दल प्रचंड आस्था 
 ही त्यांची प्रमुख वैशिष्ट्ये होती

काही लोक त्यांना खरोखर
मनापासून आवडायचे नाहीत 
परंतु त्यांना दूर ठेवूनही 
त्यांच्याबद्दल कुठलीही सूड बुद्धी आकस 
न ठेवता  वागल्या त्या.

एक अतिशय उदार मित्रप्रिय 
स्वाभिमानी करारी निष्कलंक 
निर्भय प्रामाणिक व्यक्तिमत्व 
आज आपल्याला सोडून गेले आहे . 
अशा व्यक्तींचे जाणें हे मित्रांसाठी 
आप्तांसाठी  फार मोठे नुकसान असते 
पण समाजासाठी एक हानी असते
या माझ्या प्रिय बॉसला आदरांजली .
परमेश्वर त्यांना सद्गती देवो हीच प्रार्थना .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

रविवार, ९ मार्च, २०२५

वेध

वेध
****
क्षणात एका नसतो आपण 
जेव्हा सरते ठरले जीवन ॥१

कधी कुणाला कळल्या वाचून 
दिवा जातसे तमी हरवून ॥२

या असण्याला अर्थ असावा
अन् जाण्याला शोक नसावा ॥३

कधी न थांबतो काळ चालला 
जन्म मृत्यू गाठीत अडकला ॥४

जगी दिसे हा खेळ चालला 
कळल्या वाचून अर्थ बुडाला ॥५

काय पुन्हा ते असेल जन्मणे
ठाव जरी ना तरीही मानणे ॥६

 प्रश्न उरीचे सुटल्या वाचून
कुणी फिरे उगाच वणवण ॥७

मिटले पदरव जिथे प्रश्नांचे
वेध लागले मज त्या तीराचे ॥८

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..


शनिवार, ८ मार्च, २०२५

पारिजातक

 पारिजातक
*********
महाडला असतांना शेजारच्या 
रवळेकरांच्या अंगणातील 
पारिजातकाची फुले
कोकणेच्या पाण्याच्या टाकीवर पडायची
अन् भाडेकरू असल्याने 
लाभ तिकोनेंना व्हायचा .

पारिजातकाच्या या खोडकर सवयी बद्दल 
फार पुढे कळले .
पण ती माझी पहिली ओळख 
पारिजातकाच्या फुलांची .
तो मंद सात्विक स्वर्गीय गंध 
जेव्हा भरला तना मनात 
तेव्हापासून मी झालो कायमचा ऋणी त्यांचा 

पारिजातकचा तो कोमल मृदुल हळवा स्पर्श
जाणवतच नाही हाताला
जणू तो जाणवतो सूक्ष्म देहाला 
खरतर स्थुळपणे त्याला नजरेचाच स्पर्श 
पुरा असतो आपला

ती फुले जणू जीवन जगत असूनही
जगाला न जाणवणारा संघ असतो 
सौम्य शालीन संन्याशांचा 
विरक्त भगवे वस्त्र देहावर ल्याईलेला 

परडी भर फुले देवाला वाहिली की 
देवघर रूप गंधानी भरून जाते
पण दुसऱ्या दिवशी 
त्यातील एकही फुल चटकन दिसत नाही .
जणू अस्तिव शून्य करून  मिटतात ती
प्रभू चरणाशी .
अन्  उरतात 
हवेच्या झुळकीने क्षणात उडणाऱ्या काही
धूसर पार्थिव स्मृती .

पारिजातक मला देत असतो एक धडा 
विरक्त तरीही सुंदर शालीन जीवनाचा 
क्षणात आयुष्य जगायचा .
अन्  सर्वस्व उधळायाचा  .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..


गुरुवार, ६ मार्च, २०२५

नर्मदा माईस (लळे)

नर्मदा माई (पुरवी ग लळे)
*********
माई सुख माझे मजला दिसते
कुठे जायचे ते गंतव्य कळते ॥१

तुझिया किनारी जन्म हा सरावा 
ठसा मी पणाचा पुसूनिया जावा ॥२

तुझिया संनिधी देह हा पडावा 
कण कण माझा तुझा अंश व्हावा ॥३

हळू हळू सारे इथले सुटावे 
पाश मी बांधले पिळ ही तुटावे ॥४

म्हणतात साधू सारे तू ऐकते 
मनातील आस सदा पुरविते ॥५

तव तीरी यावे तव रूप व्हावे 
तुझ्यासाठी जन्म पुन: पुन्हा घ्यावे ॥६

इतुके मागणे मागतो कृपाळे 
माय लेकराचे पुरवी ग लळे ॥७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, ५ मार्च, २०२५

अट

अट
***
कधी शब्दावाचून कळते प्रीत
कधी शब्दावाचून अडते प्रीत ॥१
करून दूर ते लाखो अडसर 
मौन फुलांनी हळू भरते अंतर ॥२
नजर नजरेस भिडल्यावाचून 
स्पर्शात झंकार उठल्यावाचून ॥३
आत कळते कुणा खोलवर 
जीव जडला असे कुणावर ॥४
पण बंद वाटा कधी झाल्यावर 
होय हरीणीची व्याकुळ नजर ॥५
जीवलग असे पैल तीरावर 
प्रवाहाला नच दिसतो उतार ॥६
काय करावे ते नच कळते 
स्वप्न समोर परि ना मिळते ॥७
त्या विरहाचे तप्त आर्त सुर 
चांदण्यास ही करतो कापूर ॥८
वर्षा गीत ते ग्रीष्मास कळते
पळसही फुलतो उकलून काटे ॥९
होते पखरण  ग्रीष्म फुलांची  
नदी आटते जन्मों जन्माची ॥१०
पण ते गाणे व्हावे बहु कातर 
जणू याचीच वाट पाहे चराचर ॥११
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 



मंगळवार, ४ मार्च, २०२५

नटपण

नटपण 
*******
स्टेज बदलते नाटक बदलते 
पात्र बदलतात प्रवेश बदलतात 
पण नट 
नट तोच असतो तसाच राहतो 
संवादात घुटमळलेला 
वेशभूषेत अडकलेला 
अन्  ते पाठांतर येते ओठी उगाच 
कुठून तरी कुठल्यातरी क्षणी 
जे पाहणार नसते ऐकणार नसते कुणी 
हे मनातील नाटक संपणे 
किती कठीण असते नाही.

खरंतर एकच नाटक 
तरी किती वेळ करायचे
जास्तीत जास्त रौप्य महोत्सव होणे 
म्हणजे खूपच झाले की
आता नवे नाटक नवे संवाद 
नवे पाठांतर हवे असते .

नवे नाटक गाजेलच असे काही नाही 
चालेलच असे काही नाही 
पण नटाचे नटपण स्वस्थ बसत नाही 
ते राहते नव्या संहिताच्या शोधात 
दिग्दर्शकला गळ घालत 
अन् घेऊ पाहते तोच गर्भ पिवळा 
सोनेरी प्रकाश झोत अंगावर 
तो जिवंत असण्याचा आभास
हवा असतो त्याला आपल्या मनावर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita

https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, १ मार्च, २०२५

जाता जाता


जाता जाता
**********
जाता जाता शेवटी शेवटी टेकवला माथा 
त्या म तु अगरवाल रुग्णालयाच्या 
शेवटच्या पायरीवर 
अन भास झाला मला 
गिरनारच्या पायरीचा क्षणभर
तो तसाच आशीर्वाद हळुवार 
विसावला मस्तकावर 
तो तसाच भास उमटला माझ्यावर
स्पर्श  त्या हातांचा डोक्यावरून फिरणारा 
जाणवला मला पुन्हा एकवार 

तर इथेही तूच होतास  सतत माझ्यासोबत
 साऱ्या वादळात मला साथ देत 
कृतज्ञतेने थरारले मन हृदय आले भरून 
डोळ्याच्या कडा ओलावून निघालो मी तिथून 
मग तू मला दिसला का नाहीस आजवर 
उमटला प्रश्न मनात 
आणि असंख्य चेहऱ्यांनी
मनाचा गाभारा गेला उजळून 
दत्तात्रया किती जपलेस तू मला 
सांभाळलेस किती रूपातून 
हे रुग्णालयच गिरनार करून 
हे करुणाकरा मी उगाच तळमळत होतो 
साऱ्या पौर्णिमा व्यर्थ जातात म्हणून
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २८ फेब्रुवारी, २०२५

नोकरीचा प्रवास

नोकरीचा प्रवास 
************
हा प्रवास सुंदर होता 
या महानगरपालिकेतील नोकरीचा 
हा प्रवास सुंदर होता 
आणि या सुंदर प्रवासाचा हा शेवटही 
अतिशय सुंदर झाला. 
सारेच प्रवास सुखदायी नसतात 
काही भाग्यवान प्रवासीच प्रवासाचे सुख अनुभवतात 
प्रवास म्हटले की रस्ता ,रस्त्यावरील खाचखळगे अवघड वळणे 
भांडखोर सहप्रवासी गर्दी हे अपरिहार्य असते 
कधीकधी बरीच वाटही पाहावी लागते 
तरी मनासारखी गाडी 
मनासारखी ठिकाण मिळत नाही 
ते तर माझ्याही वाट्याला आले.

पण तरीही मी खरंच भाग्यवान आहे .
मला या प्रवासात जे असंख्य सहप्रवासी भेटले 
ते मला आठवत आहेत  आनंद देत आहेत.
कुणाचा सहवास प्रदीर्घ होता 
तर कुणाचा काही अल्प काळासाठी होता.
 काही प्रवासी स्मृती मधून अंधुकही होत गेले आहेत तर कोणी जिवलग झाले आहेत
..
म्हणजे मी कुणाशी भांडलोच नाही 
रागावलोच नाही असं नाही 
साधारणत: या ३३ वर्षांमधील
दोन भांडणे मला नक्कीच आठवतात.

खरतर रागवणे हा माझा पिंड नाही
पण व्यवसायिक रागावणे हा तर 
आपल्या जॉबचा एक हिस्साच असतो 
ते एक छान नाटक असते 
ते वठवावे लागते आणि ते वठवताना 
आपण एन्जॉय करायचे असते 
त्यात बुडून जायचे नसते
हे मला पक्के पणे कळले होते.
पण तो अभिनय करायचे संधी 
मला क्वचितच मिळत होती.

आणि रागवण्यापेक्षाही 
समजावण्याने आणि प्रेमाने सांगण्याने 
माझे काम अधिक वेगाने 
आणि अधिक चांगली झाली 
असा माझा अनुभव आहे.
..
आणि समोरच्या माणसातील 
अवगुणा पेक्षाही त्याच्यातील गुण दिसू लागले 
आणि त्याचा वापर करता येऊ लागला 
तर फायदा आपलाच होतो.

आणि बॉस बद्दल सांगायचे तर 
मला इथे खोचक बोचक रोचक आणि टोचक असे सर्व प्रकारचे बॉस मिळाले .
ते तसे असणे हा त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा भाग होता.
पण सर्व बॉस पासून 
मी सुरक्षित अंतर ठेवल्यामुळे 
मला खोच बोज आणि टोच जाणवली नाही.
(अपवाद डॉ ठाकूर मॅडम . त्या अजात शत्रू असाव्यात)

इथे मला केवळ डॉक्टर मित्रच नाहीत तर 
फार्मासिस्ट लॅब टेक्निशियन क्लार्क नर्सेस 
वार्ड बॉय टेक्निशियन आणि स्वीपर 
यात ही मित्र भेटले.
आणि ही मैत्री केवळ परस्परांना दिलेल्या 
आदर सन्मानावर अवलंबून होती.
मदतीला सदैव तयार असलेल्या 
होकारावर अवलंबून होती.
..
तर या नोकरीच्या पर्वा कडे 
मागे वळून पाहताना 
या शेवटच्या दिवशी मला जाणवते 
की आपण केलेली नोकरी छानच होती.

त्यामुळेच या कालखंडात भेटलेल्या 
सर्व मित्र सहकारी वरिष्ठ यांच्यासाठी 
मन आनंदाने प्रेमाने आदराने भरून येते.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, २६ फेब्रुवारी, २०२५

वृक्ष

वृक्ष 
*****
रुजलेल्या झाडागत 
प्रकाशाचे गाणे गात 
गळेपर्यंत पानांची 
आनंदे मी देतो साथ

अंधाराची खंत नाही 
प्रकाशाची हाव काही 
जगण्याला सादर मी 
अवघा स्वीकार देही

येतात आणि जातात 
सहा ऋतू आभाळात 
थांबवणे लांबवणे 
नाही मनी ना हातात 

पार कुणी सजवले 
कुणी वा ओरबाडले
कुणी दिले कुणी नेले 
कोंब फुटतच राहिले 

पण कधी मुळांनाही
ही माती निरोप देते
शिरातून वाहणारे 
जीवनही थंडावते 

जुने खोड हरवते
नवे बीज अंकुरते 
नवे पक्षी नवे गाणे 
त्याच जागी उमलते

माझे गाणे सरू आले 
पोकळीत विसावले 
सावलीचे सुर त्याचे 
दिले जे ते देता आले 

कुणा हाती फुल फळे 
कुणा पाचोळा रे  मिळे 
आभाळात वृक्ष डोळे 
उधळणे तया कळे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 



 


मंगळवार, २५ फेब्रुवारी, २०२५

रेखा चौधरी (pharmacist)श्रद्धांजली

रेखा चौधरी (pharmacist) श्रद्धांजली 
*****"
आज कळले रेखा चौधरी गेल्या.
धक्काच बसला मनाला .
२०-२१ ला म्हणजे आता आताच रिटायर झाल्या होत्या त्या .
दुसरी इनिंग सुरू झालेली नुकतीच .
त्यांची उंच शिडशिडीत 
 उत्साहाने भरलेली मूर्ती .
भावनांचे प्रकटीकरण 
ततक्षणी करणारा चेहरा.
चष्मा मागील वेध घेणारे डोळे 
विलक्षण नम्रता प्रामाणिकपणा 
कर्तव्यनिष्टता स्पष्टवक्तेपणा खरेपणा स्वाभिमानीपणा कष्टाळू वृती 
डोळ्यासमोर उभे राहतात 
नवीन शिकण्याची त्यांची इच्छा 
काहीही आत्मसात करण्याची वृत्ती 
एकूणच स्वतःचे शंभर टक्के झोकून देऊन 
काम करण्याची स्वभाव 
अतिशय गुणी व्यक्ती होत्या त्या 
आज आपल्यात नाही हे खरंच वाटत नाही 
काल कालच त्या रिटायर झाल्या
तरी तो टेबल त्या खुर्चीवर 
त्या कॉम्प्युटरच्या मागे बसलेली त्यांची मूर्ती 
काल पाहिलेल्या घटना सारखी ताजी आहे 
त्यांनी जीवनात पचवलेले दुःख क्वचितच ओठावर आणले 
आणि ओठावर आलं तेव्हा त्यांची सोशीकता पुन्हा पुन्हा मनावर ठसली
 मग ते लाडक्या मुलाची झालेली अचानक एक्झिस्ट असो 
वा कर्करोगाने केलेले आक्रमण असो
दुःख तर होते मनाला निराशाही येतेच 
पण ती पचवणे आणि उभे राहणे 
या दुर्लभ गुणांचे खंबीरतीचे दर्शन त्यांच्यात झाले 
त्यांनी कुठल्याही लढाईत कधीही माघार घेतली नाही 
पराभवाची चिंता केल्याशिवाय खंबीरपणे त्या उभ्या असत आपल्या भूमीवर ठामपणे 
आणि मानवी मनाची व जीवनाची जीत ही
जिजुविषेत असते.
अखेरच्या क्षणापर्यंत न मिटणारी 
ती  जिजूविषा त्यांच्यात होती हे निर्विवाद.
आमच्या मनात एमटीआगारवालच्या 
न मिटणाऱ्या आठवणी आणि व्यक्तीमध्ये त्या   कायम राहतील यात शंका नाही
ॐ शांती ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
कवितेसाठीकविता या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे.
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २३ फेब्रुवारी, २०२५

दारात

दारात
****
तुझ्याच कृपेने जळेल वासना 
सांभाळ सावर मज दत्त राणा ॥१

जुनाट घोंगडे क्षणात जळेन 
मग ते भस्म मी तुजला वाहीन ॥२

फारच कठीण मनाचे वळण 
जिंकलो म्हणता पडे आदळून ॥३

परंतु शेवटी तुझाच आधार 
करुनी परीक्षा लावीशी तू पार ॥४

त्याच त्या दारात विक्रांत अजून 
घे रे घ्यायचे ते देवा तू छळून ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ फेब्रुवारी, २०२५

उमेश देशपांडे

डॉ.उमेश देशपांडे 
**********
मला वाटते उमेश देशपांडे हे एक नाव नाही
 एक व्यक्ती नाही 
तो एक जीवन जगायचा एटीट्यूड आहे 
जीवन आनंदाने जगायचे 
आणि आपला सभावताल आनंदमय करून टाकायचा .
जीवनाचे ओझे न मानता 
तो एक आनंदाचा प्रवास मानायचा .
हि एक अतिशय दुर्मिळ वृत्ती आहे .

आता जीवन म्हटले की 
सुखदुःख चढउतार हारजीत ही येणारच 
देवालाही ते चुकले नाही 
पण त्या साऱ्यावर वरचढ होत 
आपल्या जगण्याचे सूत्र न विसरता 
आपले सूर न बिघडवता 
जीवन जगत आला आहे उमेश 

उमेश चा स्वभाव मिश्किल हसरा बोलका 
एकूणच हवा हवा वाटणारा 
काटे तर गुलाबालाही असतात 
पण ते थोडेच कोणी पाहतात 
तसे उमेश मधील कुठल्या कमतरता 
आम्हाला दिसल्याच नाहीत 
दिसल्या तरी जाणवल्या नाहीत 
आणि जाणवल्या तरी आम्ही 
त्या पाहिल्याच नाहीत 
कारण आमचे लक्ष गुलाबतील सुगंधाकडे होते 

इथे जमलेले लोक फारच कमी वाटावेत
इतकी मित्र मैत्रिणीची धनदौलत त्यांनी कमावली आहे 
जो मित्र जमवतो तोच खरा श्रीमंत असतो
त्या अर्थाने तो कोट्याधीश आहे 
तो आणखीन एक अर्थाने कोट्याधीश आहे 
त्याला शब्द त्याचा सूक्ष्म अर्थ 
आणि अन्वर्थ याचे सूक्ष्मज्ञान आहे 
त्यामुळे शब्दात वाक्यात तो सहजच कोटी करू शकतो 
आणि असंख्य हास्याचे तुषार 
आपल्या भोवती पसरवत असतो 

तो एक परफेक्ट आणि बिनधास्त डॉक्टर आहे
इतका की केवळ पॅरा सिपियम बीसीवर 
पूर्ण ओपडी चालवू शकतो 
आणि मेंढराच्या कळपातून लांडगा शोधून काढावा 
तसा सिरीयस पेशंट अचूक शोधून काढतो 

त्याचे स्वरावरील आणि गाण्यावरील प्रेमही सर्वश्रुत आहे .
त्याची अनेक गाणीही आपण ऐकली आहेत .
त्याचे सारे जीवनच आनंदाचे गाणे आहे .

माझ्या सर्व मित्रात सर्वात 
सुखी समाधानी आनंदी मित्र कोण असेल 
असे विचारल तर मी उमेश चे नाव घेईल 
तो ते वरदानच घेऊन आला आहे 
ते वरदान त्याच्यावर असेच बरसत राहो
हीच परमेश्वराकडे प्रार्थना 
त्याला उदंड आयुष्य आणि आरोग्य लाभो ही सदिच्छा .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️

शुक्रवार, २१ फेब्रुवारी, २०२५

झिंग

झिंग
*****
चुकार डोळे गर्द सावळे 
नच कळती रे कुठे गुंतले

यंत्र हातात गुपित ओठात 
कोण चालले शोधत एकांत 

आणिक चाहूल लागता जरा 
का गोरामोरा तो होय चेहरा 

मग वळून दिशा बदलून
जातेय कोण नजर चोरून 

तरीही कळते कळणाऱ्याला 
मीन लागला कुण्या गळाला

गळ कुणाचा घास कशाचा 
शोध कुणा का उचापतीचा 

धूर्त मासळी मृदू गोरटी 
करते जे ते सारे जाणती

जा बाई तव घे आमिषाला 
मेख  त्यातली ठावुक तुजला

भीती सोडता रित मोडता
प्रीती रंगून ये तव हाता

असो खरी वा उगाच खोटी 
झिंग आणते  मदिरा ओठी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २० फेब्रुवारी, २०२५

चित्र

चित्र
****
पुन्हा तुझे चित्र दिसे पानावर 
पुन्हा एक हास्य आले ओठावर 

पुन्हा एक श्वास झाला खालीवर 
पुन्हा एक तार तुटे विणेवर 

तो ही एक नाद झणाणे कंपण 
मनी अचानक आठवले स्वप्न 

उगा उगवले तुझे वेडेपण
आकाश झालेले धुंद माझेपण 

जाहला हिंदोळा पाण्यात लहर 
अदृश्य वलय गेली खोलवर 

हिशोबी आठव मग जगताची 
अन मोडलेली घडी दो देहाची 

अवघे व्याकुळ तरीही सुंदर 
उलटले पान पुन्हा पानावर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १९ फेब्रुवारी, २०२५

भाग्यवान


भाग्यवान
********
सुटूनिया लोभ भय हरवावे 
सुखही कळावे मोहमयी ॥१

चालावे उदास कळून जीवास 
सांडून सायास सुरक्षेचे ॥२

हवाय कुणाला जमीन जुमला 
बॅलन्सी भरला वेडेपणा ॥३

शून्यात उगम शून्यात मुक्काम 
शून्यात विराम ठरलेला ॥४

सारूनी पडदा मजलागी दत्त 
सदा दावी तथ्य पुन्हा पुन्हा ॥५

विक्रांत भाग्याचा दत्ताने धरला
जगाचा सुटला बंदीवास ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, १८ फेब्रुवारी, २०२५

यमुना

यमुना 
*****
अव्यक्त यमुना तव डोळ्यातील 
ओढून मजला नेते दूरवर 

संभ्रम किंचित वेडी हुरहूर 
दिसे खिन्नता डोही खोलवर

मावळतीचा तो चंद्र धूसर 
घेऊन येतो उरात काहूर

हे तर घडले होते घडणार 
अटळ लिखित काळ पटावर 

नकोस शोधुस पुन्हा तीरावर 
पाऊल उठली मृदू वाळूवर 

पण विरहाची नको हळहळ
हि युगे इवली इवले अंतर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 
 

सोमवार, १७ फेब्रुवारी, २०२५

वांच्छा

वांच्छा
******
या मनीचे हळू सांगतो 
आई तुझ्या मी कानात 
घे बांधुनी गाठोडे हे 
ठेव तुझ्या फडताळात 

फार काही भार नाही 
अडगळ थोडी होईल ही 
पायाखाली ठेव हवे तर 
भाग्य पदरी पडो ते ही 

घे  क्षणभर  उशाला वा
आसन करून  बसायाला 
तव कारणे देह पडावा 
आशिष देई या जन्माला 

कर पोतेरे सदनामधले 
देई दास्य घर पुसायला 
मी फक्त तुझाच व्हावा 
अन्य नसे वांच्छा मजला 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, १६ फेब्रुवारी, २०२५

बाजार

बाजार
******
आता मी जगतो नाटक कळून 
स्वतःला दावून सुख दुःख ॥

आले गेले धन मान अपमान 
हिशोब पुसून साठवला ॥

जरी माझे इथे मुळी काही नाही 
ध्यान नित्य राही  चित्तात या ॥

लेक बाळ घर सांभाळले सारं
शिक्षण संस्कार देऊनिया ॥

परी ती पाखरं जातील उडून 
चित्ता या म्हणून दार नाही ॥

मित्र गोत्र सारे घडीचे पाहुणे 
आपले वाहणे पाही मन ॥

विक्रांत निघाला दत्ताच्या गावाला 
सोडून भरला बाजार हा ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, १५ फेब्रुवारी, २०२५

गारुडी

गारुडी
*****
द्वैत अद्वैताचे मज नसे भान 
वाचलेले ज्ञान शब्दरूपी ॥१

द्वैत अद्वैतात दिसे मज दत्त 
माझ्या हृदयात विराजित ॥२

मांडूनिया ठाण असे सदोदित 
आहे रे मी दत्त म्हणे जणू ॥ .३

जाणे जो सगुण तोच तो निर्गुण
गुणातीत गूण  स्वरूपाचे ॥४

नामरुपासवे कोंदाटे चैतन्य 
माझे हे मी पण वेटाळून ॥५

तरीही विक्रांता काहीच कळेना
गारुडी डोळ्यांना भुल घाले ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, १४ फेब्रुवारी, २०२५

कोळी

कोळी
*****
एक एक विचाराचा तंतू तंतू विणतांना 
क्षणात ते कोळीजाळे मुखातून काढतांना ॥

हरखला कोळी वेडा आणि विश्वाकार झाला 
माझे पण ऐसे व्याला तंतूमध्ये रिझु गेला  ॥

एक एक विचाराचा तंतू तंतू पाहताना 
हरवले कोळी जाळे स्वस्थानात पुन्हा आला ॥

मनातील तंतु त्याचे तंतूमय जग होते 
तेच त्याचे कारकत्व गंतव्यही तेच होते ॥

मग पक्षी ग्रास झाला सरड्याच्या पोटी गेला 
व्यक्ताव्यक्त जगताचा जड भास फक्त गेला ॥

पक्षी तोच सरडाही शिकार तो शिकारीही
मरणारा मारणारा नव्हते तेथे कोणीही ॥

 नसलेल्या जगताचे असणे पण निमाले
 नसलेपण पुनरपि नाही होत मिरविले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, १३ फेब्रुवारी, २०२५

कुबेरास


कुबेरास
******
माझे मज देई तुवा लुटलेले 
बहु सांभाळले महाधन ॥१
गळ्यात बांधून जगात फिरलो 
उशाला निजलो घेऊन जे ॥२
असे बरे नव्हे तुझे हे वागणे 
जीव दुखावणे खाष्टपणे ॥३
आहे कमावले आहे जमवले 
श्रम जे केले रात्रंदिस ॥४
भक्तीचे भांडार ज्ञानाचे ते कोश 
मिळविले खास अभ्यासून ॥५
एकेक रुपया बंदा साठवला 
गाठीला मारला निरंतर ॥६
जर तूच चोर होशील रे देवा 
तर मग ठेवा कुठे ठेवू ॥७
दे बा लवकरी माझे हे घबाड 
सोड रे लबाड चाळा तुझा ॥८
विक्रांत उदास झाला धनावीन 
देतसे लोटून कुबेराला ॥९

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १२ फेब्रुवारी, २०२५

कुणीतरी

कुणीतरी
*******
कुठेतरी कुणीतरी काय असेल पाहत 
वाट दिनरात माझी प्राण आणून डोळ्यात ॥

कुठेतरी कुणीतरी काय असेल मोजत 
दिस हातावर बोटी मनी व्याकुळ रे होत ॥

कुठेतरी कुणीतरी काय असेल जाणत 
माझे जळते हृदय शोध जन्माचा शाश्वत ॥

कुण्या दुरच्या शहरी आडबाजूच्या गावात 
व्याज जन्माचे कुण्या मज देण्यास परत ॥

माझे जळते प्रारब्ध दशा चालती अज्ञात 
काय असेल संपले मज नाही रे कळत ॥

कुणीतरी कुठेतरी माझे आकाश रे होत
काही कळल्या वाचून मज घेईल मिठीत ॥

कुठेतरी कधीतरी प्राण विसावा तो श्रेष्ठ
सखा जिवलग प्रिय माझा पुरवेल हेत ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ११ फेब्रुवारी, २०२५

ध्यास


ध्यास
*****
माझ्या जगण्याचे गाणे 
आहे दत्ताविना उणे ॥१

जाता शोधू मी तयाला 
फाटे फुटती पथाला ॥२

गंध दरवळे मनी 
वारा जातो सुखावून ॥३

झाड परी रे ते कुठे 
मज मुळी न दिसते ॥४

चंद्र चकोर मिलनी 
येता मळभ दाटून ॥५

डोळा झरते जीवन 
चिंब भिजते हे मन ॥६

चोची टिटवीचे बळ 
नाही मोजत रे जळ ॥७

प्राण लागले पणाला 
तुझा ध्यास या जीवाला ॥८
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, १० फेब्रुवारी, २०२५

तुला पाहिले

 
तुला पाहिले
*********
बटा रेशमी रुपेरी मागे सारतांना 
मी तुला पाहिले 
विजेसम कोसळतांना 

गीत तरल तलम उगा गुणगुणतांना
मी तुला ऐकले 
भैरवीत नाहतांना

रंग सोनेरी बिलोरी डोळी साठवतांना 
मी तुला पाहिले 
गूढ सांज होतांना 

किती ऋतू आले गेले कळेना आठवेना 
मी तुला पाहिले  
हरेक ऋतूत सजतांना 

ती तशीच ओढ तुझी व्यापूनि आहे मना 
मी मला पाहिले 
तुझ्यासाठी जगतांना

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, ९ फेब्रुवारी, २०२५

धूळ पाटी

धूळ पाटी 
*******
प्रश्न हे तुझेच जीवना 
अन उत्तरेही तूच दिलेली 
धूळपाटी हे जगणे माझे 
ठाऊक नच  कधी पुसली ॥

परि कणां ही असे स्मृती 
इवली इवली विखुरलेली 
त्या कणांचे क्षण कवडसे 
खोलवर मज दिसती दबली ॥

त्या क्षणांना भानही नसते 
स्वप्न उमटली तुटली फुटली 
कधी कुणाची दिठी बावरी 
कधी कुणाची स्पर्श सावली ॥

कधी सोनेरी चुकली संधी  
कधी बक्षिसे पदरी पडली
मित्र सुटली पाश तुटली 
अन आठवण खोल रुतली ॥

जरी पाटीवर नसती अक्षर 
स्तब्ध सपाट दिसते वरवर 
तुझे हात जरी लिहणारे 
तुला न कळते त्याचे अंतर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ८ फेब्रुवारी, २०२५

अक्षर

अक्षर
*****
आभाळात घन जीवन भरले 
मातीवरती अलगद पडले 
पोर इवले अंगणामधले 
रडे विसरून हसू लागले 

त्या हसण्याचे सोन कवडसे 
झाड होत एक नभात घुसले 
शाळा हिरवी अंगण हिरवे 
पुस्तक पाटी हिरवी झाले 

पाहता पाहता हिरवाईला 
सुंदर मधुर फळ लागले 
फळात होती अनंत शून्ये 
अनंत अक्षर गुपित दडले 

अक्षर जीवन अक्षर स्वप्ने 
अक्षरात मन हरवून गेले 
सोपे करुनी किती सांगावे 
आरश्यात रे  चित्र उमटले 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, ५ फेब्रुवारी, २०२५

कोष

कोष
*****
आपल्यासाठी फक्त आपण जगत असतो 
कोषात सुरक्षतेच्या निवांत राहत असतो 

कधी कधी कोषाला पडतेच एक भोक इवले 
अन् मग वादळ जीवाला स्पर्शून जाते थोरले 

वादळाची झिंग आणि जाणवतो थरार 
उतावीळ जीव होतो त्यावर होण्यास स्वार 

पण तुटलाच कोष जर सुटले सर्व आधार तर 
वाटते भरवसा वादळावर कोणी ठेवायचा बर

येताच भान सुरक्षतेचे स्मरतात सर्व व्यवहार 
येवूनिया हाती सुई दोर  शिवली जातात छिद्र 

घोंगावते वादळ राहते गर्जत कोषावर धडकत
शांत निवांत निर्जीव कोषात कुणी राहते नांदत 

कोण जगले मेले कोषात कुणालाही नाही कळत 
भाग्यवान असती ते ज्यांना वादळ खांद्यावर घेत 

कोषात जगण्यापेक्षा वादळात मरण बेहत्तरअसत
जगण्याला जीवनाचा स्पर्श होणे महत्त्वाचे असतं 

अन वादळ पाहून जाणून जे त्याला नाकारतात 
खरोखर या जगी त्याहून दुर्दैवी कोणीच नसतात

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

देणे

स्वाहा **** हात लावता आगीस बसे चटका जीवास  खेळ नाही रे हा सोपा  जन्म लागतो पणास ॥ ज्याला हवी उब थोडी  त्याने दूरच रा...