वारी

वारी

*****

येताच आषाढी निघाले भाविक 

बांधून पडशी जग हे मायीक ॥१

लोट लोटावरी धावती प्रेमाचे 

जणू अनिवार जल उधाणाचे ॥२

तयांची ती चिंता अवघी देवाला

सांभाळी चालवी धरून हाताला ॥३

चालतो कुणी घेऊन शिदोरी 

कुणी तो दुसरा मागतो भाकरी ॥४

वाहतो पाण्यात थोडासा कचरा 

पण निर्मळता नच सुटे जरा ॥५

धन्य पायपीट चालते सुखात 

देवाच्या कृपेची खूण पाऊलात ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ 

दत्त निवारी

दत्त निवारी

********

दुःखास निवारी देैन्यास विदारी

दारिद्रता सारी दत्त दूर करी ॥१

तयाला शरण जाता भक्तजन 

अकाली मरण येणार कुठून॥२

लोभाचे हनन क्रोधाचे ज्वलन 

काम उच्चाटन करी दयाघन ॥३

जरी तू पतित लोभाच्या मातीत 

जाशी हरवित साधना फलित ॥४

तरी तो निवारी सांभाळी सावरी 

प्रभू सर्व काळी धरूनिया करी ॥५

विक्रांत तयाच्या ऐकून किर्तीला

शरण रिघाला जीव आसावला ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘.

सावळा

सावळा

******

सावळे आकाश 

सावळा प्रकाश 

सावळ्या मनात 

सावळ्याचे भास  ॥

सावळ्या निद्रेत 

सावळ्याचे स्वप्न 

सावळी जागृती 

सावळ्यात मग्न ॥

सावळ्या वृक्षात 

सावळी सावली 

सावळ्या फांदित 

सावळा श्रीहरी ॥

सावळी यमुना 

सावळ्या लहरी 

सावळ्या गोपींच्या 

सावळ्या घागरी ॥

सावळी राधिका 

सावळी का गौर 

सावळ प्रश्नास 

सावळे उत्तर ॥

सावळ्या तनुला 

सावळ्याचा स्पर्श 

सावळे रोमांच 

सावळाच हर्ष ॥

सावळा विक्रांत 

सावळे लिखाण 

सावळ्या शब्दात 

सावळे चिंतन॥

***

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://kavitesathikavita.blogspot.com

तोच तो ब्राह्मण

तोच तो ब्राह्मण
************

ब्रह्म जाणतो जो
तोच तो ब्राह्मण
बाकी तुम्ही आम्ही
सारे ते समान ॥

आम्हाला बुद्ध ही
गमतो ब्राह्मण
आम्हाला तैसाची
महाविर जैन ॥

चोखा तुका नाम्या
अवघे ब्राह्मण
स्वरूपी राहिले
स्वरूप होऊन ॥

तयाच्या हातात
ब्रम्ह दीप्तीमान
तयाच्या प्रकाशी
चालतात जन ॥

पाप  योनीची ती
जुनाट कल्पना
म्हणो कुणी किती
न पटते मना

जन्माने नसते
कुणीच महान
वैश्य कृषी क्षत्रि
पोटाची साधन

नवनाथे स्पष्ट
सांगितली खूण
तेच ते मानतो
विक्रांत म्हणून 

**
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

खरे होते

खरे होते

*****

शब्द खरे होते

सूर खरे होते

परि यार माझ्या

कानी दडे होते ॥

रूप खरे होते

रंग खरे होते

परि डोळे स्वप्नी

अंध बंद होते ॥

चित्र खरे होते

विश्व खरे होते

कागद मनाचे

जळलेले होते ॥

श्वास उरी होते

हात करी होते

भीतीच्या सावली

जन्म दुरी होते ॥

देव खरे होते

गुरू खरे होते

जर तर वैरी

भाऊबंद होते ॥

चंद्र खरा होता

शीत खरे होते

विक्रांता काय रे

जळत ते होते॥

**

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://kaviteshahikavita.blogspot.com

विचित्र तह

विचित्र तह
******:**
जया वैर केले
तेची दोस्त झाले
अध्यात्म तयाला
पुरते कळाले ॥
कसे वचन ते
त्यांचे बदलले
बहू प्रेम खुर्ची
पाहताच झाले ॥
बुडाला विचार
बुडाला आचार
सत्तेच्या सुखात
मन मुग्धावले ॥
देई बा परत
मज माझी पत
येऊ नको पुन्हा
माझिया दारात ॥
कशी गर्जनाही
बंदीवान झाली
बाप ह्रदयात
मान घाले खाली ॥
नच कळे आम्हां
काही कुटनीती
आम्ही सैनिक हो
प्रीत झेंड्या प्रती ॥
बरा नव्हे तह
असला विचित्र
वाघ शेळीचे का
होते कधी मैत्र ॥
तुम्हा प्रती प्रीती
म्हणून या ओठी
शब्द काही येती
उदास बहू ती ॥
साहेब तुमची
बहू याद येती
तुम्ही शिकवली
जागे बंड वृत्ती ॥
म्हणूनी मागतो
स्मरुनिया दान
नको लाचारी ती
बळ द्या हो हाती ॥

****
 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

श्रीपाद गणेश

श्रीपाद गणेश
**********

आकाश प्रकाश
माझा देव गणेश
श्रीपाद वल्लभ
घेऊनिया वेष ॥
येई भादव्यात
चतुर्थीला थेट
मंगल सुखाची
करी लयलूट ॥
काय काय मागू
माझ्या दैवताला
जय लाभ तर
असती नखाला ॥
धन मान रूप
नको बाबा मला
सदा राहू दे रे
तुझिया पदाला ॥
बघू दे रूपाला
स्तवू दे गुणाला
ओठ करू देत
नाम गर्जनेला ॥
याहून अधिक
नच उरो चित्ता
म्हण रे तू बाप्पा
तुझा या विक्रांता ॥

(c) डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in‍

साधू

साधू
*****
चिलीमीचे कश भरत ते होते
सवे काही बं बं घुमत ते होते
अध्यात्म तयांचे असले कसले 
मजला मुळीच कळत नव्हते

जरी या जगाचे काहीच तयाला
सोयर सुतक मुळी ते नव्हते
भस्म देहावर टिळा भालावर
डोई वेढलेले जटाभार होते

गूढ शब्द काही ओठात तयांच्या
डोळ्यात जग वेगळेच होते
कुणी पोटभरू खरे कुणी होते
धुम्री मस्त कुणी त्यांचे तेच होते

विक्रांत तयाला नमितो दुरुनी
आग हाती घ्याया सांगा कोण जाते

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००

दत्ताच्या गावाला

  

भक्त हा चालला

**************

दत्ताच्या गावाला

भक्त हा चालला

जगाच्या डोळ्याला

वेडा हा जाहला

वाटेविना वाटे

हा चालू लागला

अंधारी अंधाराला

नि पाहू लागला

पाहिलेले स्वप्न

खरे मानू लागला

निद्रेत निद्रेला

हा हसू लागला

पथी सोबतीला

न कुणी तयाला

तरी गाव गोळा

करीत चालला

ना इथे थांबला

तो तिथे चालला

भूत भविष्याला

गिळूनी राहिला

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त कवित्व

दत्त कवित्व
*********

शब्दांवर शब्द
रचत रचत
राहतो करित
कवित्व मी ॥

शब्दांचे हे टाळ
कुटत कुटत
राही आळवत
दत्ता तुज  ॥

लयीचा मृदुंग
सुरांची वा जाण
असल्या वाचून
गाणी गातो ॥

तुझा कानाडोळा
कळतोय मला
मना पण चाळा
अन्य नाही ॥

वेडाची आवड
आवडीचे वेड
नाही रे सुटत
काही केल्या ॥

घेई बा ऐकून
देई वा सोडून
माझे मी करीन
तुझ्यासाठी ॥

विक्रांत शब्दात
गेला हरवत
सुमनची होत
शब्दरूप ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.in

काळ

काळ !

************

रवी मध्यानीचा

खाली उतरला

काळ्या काजळीची

किनार नभाला

सरलेले वर्ष

मानलेला काळ

जाय उतरणी

देहाचा ओघळ

कल्लोळ भरला

जल्लोष चालला

एकेक दिवस

क्षणांचा सोहळा

कालही मी होतो

आहे नि आजला

काळ कल्पनेत  

जन्म वर्तुळाला

कळताच मन

भ्रम मावळला

अनादि जीवन

हुंकार उरला

विक्रांत नावाचा

आकार मानिला

इथेच होता नि

असेल नसला

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पाहीली दिवाळी

पाहिली दिवाळी

संतांच्या पाऊली

हृदयात उषा

चैतन्याची झाली

कृपेच्या प्रवाही

मन चिंब झाले

माझे मीपण रे

मज कळू आले

सोहंचा डिंडिम

घुमला कानात

उरे पडसाद

जीव जाणिवेत

अनसुयानंद

जाहला कृपाळ

संत संगतीत

करतो सांभाळ

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in 

मंजूर मजला

मंजूर मजला

*********
तुज काय देऊ
मज ना कळते
तुज काय बोलू
मज ना वळते

या खुळ्या मनाचे
उनाड पाखरू
सदैव तुलाच
केवळ स्मरते

छंद तुझा मज
बंध तुझे मज
रे खेचून नेती
मुळी ना ऐकती

तुजसाठी पुन:
जनन घडावे
या अवनीतच
सतत रुजावे

मंजूर मजला
बंधन इथले
संग हवा तव
मीपण नसले

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मोकळे केस तू

मोकळे केस तू !


रुपेरी कांतीचे 
लेवून चांदणे
मोकळे केस तू
मिरवित येते 

काजळ कोरले 
दिठीत सजले
गाली ओघळून  
तीट लावते

चालणे तुझे ते
इथले नसते  
गमे स्वर्गातून   
कुणी उतरते 

ओठात लालस
गुलाब सजले
पाहून मनात
गाणे उधळते

पाहणे तुजला 
काचते क्षणांचे 
पण जगण्याचे
भान हरवते 

वळवून मान
झटकून जाते
मनी खोल अन 
गाठ ती बसते

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रिक्तता..

रिक्तता..

********

पुन्हा आली तीच

दाटून शून्यता

घेरून जीवना

जाणवे रिक्तता

विझलेले मन

थकलेले तन

सोडण्या जगास

व्याकुळ प्राण

उथळ जगाची

पोकळ वाहणी

पाहून लागते

जीवास टोचणी

कोंडले जीवन

पाच दशकात

दिन सरतात

व्यर्थ अंधारात

कुणासाठी इथे

जगावे कशाला

वठून चालला

वृक्ष हा थोरला

मिटल्या वरती

अवघी विस्मृती

सुख दुःखा सवे

विवश जागृती

अंधारी अंधार

भरला  सरला

आला अन गेला

कुणाला कळला

विक्रांत बुडाडा

वाढला चढला

भ्रमित पोकळी

घेऊन जगाला

हाती न वाढणं

हाती न फुटण

निरर्थ अस्तित्व

निरर्थ जगणं

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in