श्री जगन्नाथ कुंटे ऊर्फ अवधूतानंद यांना श्रद्धांजली

श्री जगन्नाथ कुंटे ऊर्फ अवधूतानंद यांना श्रद्धांजली  

*******

पाहियले स्वामी

अवधूतानंद

शक्तिचा तरंग 

उत्स्फुलित ॥१॥

पुत्र नर्मदेचा 

पुत्र शंकराचा 

पुत्र श्रीगुरूंचा 

कृपांकित ॥२॥

बेछुट शब्दात 

असे कळकळ 

भक्ती तळमळ 

कणोकणी ॥३॥

नाही लपविणे 

सोंग वठविणे 

जगी मिरविणे 

लाचारीत ॥४॥

जैसा वृक्ष  वाढे 

तैसे  ते दर्शन 

निगेच्या वाचून

नभी जाणे ॥५॥

तपी तपिन्नला 

भक्तीत निवाला 

साधनी रंगला 

आत्मतृप्त ॥६॥

 

कृपेचे प्रसंग 

किती जीवनात 

नांदे भगवंत 

मागेपुढे ॥७॥

परी नाही गर्व 

ताठा कसलाच 

श्रेय गुरुलाच 

सर्वकाही ॥८॥

वाचताना ग्रंथ 

किती धडे दिले 

डोळे उघडले 

वेळोवेळी ॥९॥

साधनेचे प्रेम 

कृपा नर्मदेची 

दुनिया तयाची

अद्भुतशी ॥१०॥

देवाचिया खुणा 

दाखवून मना

संशयाच्या तृणा

जाळीयले ॥११॥

भेटविली मज

नर्मदा माऊली 

चित्ती वसवली 

भक्ती तिची ॥१२॥

उघडले जग 

भ्रम विभ्रमाचे

आंतर सुखाचे 

मनोरम ॥१३॥

भेटलो तयांना 

कधी समूहात 

पाऊल स्पर्शात 

धन्य झालो ॥१४॥

भेटल्या वाचून 

भेटलो कितीदा 

हृदयात सदा 

साठविले ॥१५॥

तुटला तो तारा 

दीप विझू गेला

परी उजळला 

मार्ग आत॥१६॥

लाखातला एक 

चाहता विक्रांत 

तया आठवत

नमि आज ॥॥१७॥

भेटतील खास

नर्मदा तटास

वाटते मनास 

उगाचच  ॥१८॥

********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

 

ओढ

ओढ

****

चैतन्यांची ओढ 

जया अंतरात 

भय न मनात 

तया कधी ॥१॥

दिसता किरण 

जीव घेई धाव 

जाणवी हवाव 

पूर्णतेची ॥२॥

मिळे त्याचा हात 

घेऊनी हातात 

चालू पाही वाट 

गूढ रम्य ॥३॥

पिउनी आकाश 

निळाईचा भास 

लागे शिखरास 

लंघू सदा ॥४॥

चालणे आनंद 

पाहणे आनंद 

सुखाचा हा कंद 

तेजोनिधि ॥५॥

घरादारा सवे

विक्रांत धावतो 

दिव्य अलिंगतो

दत्त तेज ॥६॥

*********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

दत्त प्रवाहात

दत्त  प्रवाहात

**********

दत्त माझे ध्यान

दत्त माझे ज्ञान 

जीवन विज्ञान 

दत्त माझे  ॥१॥

दत्त चालविता 

दत्त भरविता 

साधनेच्या वाटा

दाखविता ॥२॥

दत्त खेळविता 

दत्त  निजविता 

तुरिया जगता 

नांदविता॥ ३॥

दत्त कृपेवीण  

चालेना जीवन 

अवघे व्यापून 

दत्तात्रेय ॥४॥

विक्रांत वाहत 

दत्त प्रवाहात 

होऊनी निवांत 

कांक्षेविना  ॥५॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

दत्त अवतार

 

दत्त अवतार

***********

दत्त माझा भाव 

दत्त माझा देव 

जीवीचा या जीव 

दत्त माझा  ॥

दत्त माझा स्वामी 

श्रीनृसिंह मुनी 

श्रीपाद होवूनी

लीला दावी ॥

दत्त अक्कलकोटी 

असे स्वामी रुपी

मज भवतापी  

आश्वासितो॥

दत्त दिगंबर 

शेगांवी नांदतो

हाकेला धावतो 

सदोदित ॥ 

शंकर माणीक 

अन टेंबे स्वामी

दत्तची होवूनी

ह्रदयात॥

धन्य अवतार 

जितुके प्रभूचे 

मज प्रिय साचे 

तितुकेही॥

विक्रांत तयांच्या  

दासांचाही दास

पावुलांची आस 

मनी वाही॥

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

आई

आई

*****

माय सुखाचा सागर 

सदा प्रेमे ओथंबला  

लाटा क्षणात उदंड 

मिती नाही गं तयाला 

जन्म जोजावणे सारा

तळ हाताचा गं झुला  

किती जपले जिवाला 

सडा प्राजक्त वेचला 

घास प्रेमे भरविले 

रस  सजीव तू केले 

अष्ट प्रहर भोगले 

तुझ्या कौतुकाचे लळे

माझे भाग्य विनटले 

तुझे लेकरू मी झाले 

तुझा पदराची छाया 

स्वर्ग सुख दुणावले 

कशी होऊ उतराई  

तुकी काहीच नाही 

पंच प्राणांच्या दीपकी

तुज ओवाळते आई  

( विनटले= रंगणे .मग्न होणे,

दुणावले =दुप्पट झाले,

तुकी =तुलना)

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

पाहता गणपती

पाहता गणपती

*********

सुख वाटे किती किती 

पाहता श्री गणपती 

आनंदाने पाणावती 

झरतात नेत्रपाती ॥

सर्व सुखाचा हा दाता 

सदा संभाळतो भक्ता 

विघ्न कल्लोळी कैवारी 

नेतो धरुनिया हाता ॥

चार दुर्वांकुरे तया 

एक फुल जास्वंदाचे 

भावभक्तीने वाहता 

मानी ऋण त्या जीवाचे ॥

स्वामी सिद्धींचा सकळ 

वाट पाहतो भक्तांची 

रिद्धी अपार अनंत 

वांच्छा तयास देण्याची ॥

दास दत्ताचा विक्रांत 

तया ह्रदयी धरीतो 

किती दिलेत हो स्वामी 

कृपे अनंत नमितो॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

प्रसाद

प्रसाद

*****

मिळाला प्रसाद 

दत्ताच्या दारात 

शुभ आशीर्वाद 

कृपा कर ॥१॥

कृष्णावेणी तीरी

पाहिली श्री मूर्ती  

आनंदली वृत्ती 

मनोहर ॥२॥

वाहिले सुमन 

प्रसाद सुमन 

कृतार्थ जीवन 

सुमनाचे ॥३॥

अथांग अपार 

माईचा तो तीर 

सुवर्ण संभार 

रवी करे ॥४॥

चैतन्य दाटले 

देहाच्या खोळीत

श्रीदत्त कृपेत 

भिजलेले ॥५॥

निमाला विक्रांत

क्षण चौकटीत 

बहू ऋणाईत 

सखयांनो ॥ ६॥

*******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

हस्तांतरण

हस्तांतरण

*******

हे गूढ निर्मितीचे 

हस्तांतरण जीवनाचे 

जीवाकडून जीवाकडे 

आहे युगायुगांचे 

हि साखळी अमरत्वाची 

देहावाचून वहायाची 

सोडूनही देहास या 

देहपणी मिरवायची 

नसेल तेव्हाही मी 

अरे असेलच रे मी 

सांगतो बजावूनी 

जणू मलाच की मी 

बाप जगतो मुलांमध्ये 

आहे कुठे वाचलेले 

हे ज्ञान गुणसुत्रातले 

राहते इथे साचले 

पुन्हा मी पुन्हा मी 

येतच राहतो मी 

पुन्हा पुन्हा नवेपणानी

पुन्हा जीर्ण होऊनी

*********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

स्वातंत्रवीर सावरकर

स्वातंत्र्यवीर सावरकर

*****************

शिवबाच्या तलवारीचे तेज होते 

स्वातंत्र्यवीर सावरकर 

तिला माहीत नव्हती माघार 

तिला माहीत नव्हती हार 

तिला फक्त माहित होते लढणे 

सर्वस्व पणाला लावून 

शत्रूवर तुटून पडणे.

तिच्या घणाघाती घावांनी 

हादरून टाकले होते आंग्लभूमीला 

तिचा खणखणाट घाबरत होता 

कृत्रिम पुरोगामित्वाला

तेथे नव्हते लपने-छपने 

राजकीय खेळ खेळणे 

पदासाठी गादीसाठी स्वार्थासाठी 

स्वतःला हिरव्या रंगात रंगून घेणे 

म्यानात गपचूप लपून बसणे.

भरमध्यांनी आकाशात तळपणार्‍या 

सूर्याचे तेज होते 

स्वातंत्र्यवीर सावरकर 

जे व्यापून  घेत होते 

सारे आकाश 

दिगंतापर्यंत पसरत होता 

त्याचा प्रकाश 

दिवा भितांना ते 

कधीच कळले नाहीत 

काळोख्या खोबणीत 

तोंड लपवून बसणाऱ्या 

निशाचारांना 

ते कधीच दिसले नाहीत.

राष्ट्रदेवते पुढे अखंड पेटलेल्या 

धूनीतील अंगार होते सावरकर 

आणि त्या धूनीत पडत होती 

आहुती 

देहाची मनाची घराची दाराची 

बंधूंची पत्नीची सर्वस्वाची 

स्वातंत्रा आधीही 

आणि स्वातंत्र्यानंतरही 

निरपेक्ष निरामय 

कुठलीही लांछन नसलेली 

काळीमा नसलेली धूर नसलेली

ही धूनी विटाळण्याचा विझवण्याचा 

प्रयत्न केला अनेक स्वार्थी लोकांनी

आणि संधिसाधू नतद्रष्टांनी  

त्यांचे हात भाजले 

त्यांची वस्त्रे जळाले

आणि ती लपून बसले 

आपापल्या  ढोलीत 

तोंड लपवित 

अन मेले विस्मृतीत.

भगवान शंकराच्या 

तिसऱ्या डोळ्यांतील 

साक्षात अग्नी होते 

स्वातंत्र्यवीर सावरकर  

जहाल भेदक कठोर 

इथे नव्हती जागा  

माया मोह ममतेला 

स्वत: च्या जगातील 

इवलाल्या स्वार्थांना 

तिला नको होते 

ताम्रपत्र मानपत्र सन्मान  

ती आग जाळत होती

अनार्य असत्य आणि मालिन्य 

पसरलेले या भूमीवर सतत  

ती आग अजूनही विझली नाही

ते तेज अजुनही मावळले नाही

ते आहे विद्यमान हजारो लाखो  

डोळस विवेकी धीर अन 

दूरदृष्टी असलेल्या हृदयात  

त्या प्रकाश वृक्षाचे 

हजारो लाखो अग्निकण

येऊन पडले आहेत 

आमच्या मनात काळजात रक्तात  

जे देत राहील आम्हाला 

सदैव धैर्य  प्रेरणा आश्वासन

निराशेच्या प्रत्येक क्षणी

पेटून धडाडून आतून 

हे महापुरुषा 

हे पुण्यपुरूषा 

हे आमच्यातील अंशा 

तुम्हास कोटी कोटी अभिवंदन

********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

चकवा

चकवा 

******

आशा अनंत घेऊन 

तुझ्या रानात हिंडलो 

वृक्ष विविध पाहूनी 

तया सुखे हरवलो ॥१

कधी सावली कुणाची

मज  फार आवडली   

फळे रुचिर कुठली

बहू  प्रेमाने चाखली ॥२

किती रंग उधळणं 

किती ऋतूंचे सोहळे  

किती काळ गमावला  

भान नाहीच उरले ॥३

याद आली अचानक 

मग रानच्या राव्याची 

केला आटापिटा सारा 

वांच्छा जया भेटण्याची ॥४

चित्त भरले ग्लानीने 

असे कसे हे घडले 

मन वाटवधे झाले 

मज लुबाडून गेले ॥५

आता घालतो मी साद 

प्राण शब्दात ओतून 

येई जीवलगा येई 

मज जाई गा घेवून॥६

मन बेरकी बहूत 

मज भरवसा नाही 

काय चकव्यात जीव 

पुन्हा पडणार नाही॥७

उभा ठायीच मी आता 

सारा सोडून देखावा 

कधी भेटेल श्रीदत्त

माझा प्राणाचा विसावा ॥८

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

ग्रांट मेडिकल कॉलेज

ग्रांट मेडिकल कॉलेज 

****************

मी माझ्या कॉलेजला 

त्या जि एम सि ला 

धन्यवाद कसे देऊ 

माझे हे ह्रदय  

शब्दात कसे ठेवू 

ज्ञान दिले तिने मला 

विज्ञान दिले तिने मला 

उत्कृष्ट साधन दिले

 जगण्याला 

जगात अभिमानाने

 मिरवायला 

कुण्या एका पावसाळ्यात 

आलो मी या प्रांगणात 

खरंच सांगतो पाहून तिला 

ह्रदयात लागले धडधडायला 

एवढा मोठा पसारा पाहून 

गेलो हरखून गेलो हरवून 

जरा घाबरून जरा बावरून

ओळखीचे तर कोणीच नव्हते 

पण बहुतेक सर्व हुशार चेहरे होते 

दगडात बांधलेल्या त्या

मोठ्या प्रशस्त इमारती 

अवाढव्य भव्य आरामदायी 

एक गाव होईल एवढी वस्ती

जणू काही आधुनिक 

गुरूकुलाची देखणी मूर्ती 

मग पहिला 

तो लांब-रुंद उंच शवविच्छेदनाचा हॉल 

तिथे टेबलावर ठेवलेले 

ते फार्मुलीनच्या भयंकर वास येणारे 

डोळ्याची आग करणारे

मेंदूला झिणझिण्या आणणारे

ते मृत मानवी देह 

पुढे ती अनिवार्य चिरफाड 

थोडे कुतूहल 

थोडी घृणा

आणि खूप करूणा

यांनी ओथंबून गेलेले मन 

खरंच मी क्वचितच  

स्कालपेल  हातात घेतले होते 

क्वचितच विच्छेदन केले होते 

मानवी जीवनाचे व देहाचे 

क्षणभंगुरत्व मला

व्यापून राहिले होते  

फिजिओलॉजी त्यामानाने बरे होते 

तेथे समजून घेणे होते 

एक विलक्षण जगच 

न पाहताही समोर दिसत होते 

आणि त्या मातीच्या देहातील 

ती अमाप असीम विलक्षण प्रज्ञा 

मला चकित करुन सोडत होती 

पेशी पेशीचे कार्य 

रक्तवाहिन्यांची जाळ

ती संप्रेरक ते सूक्ष्म विद्युत प्रवाह 

अवघे एखाद्या जादूगाराच्या 

गोष्टी सारखं वाटत होतं 

 

आधीच अंतर्मुख असलेले मन 

अधिकाधिक खोल जाऊ लागले होते 

या विलक्षण देहातील घडामोडी पाहून 

त्याची क्षणभंगुरता जाणून 

ते जगण्याचा अर्थ शोधू लागले होते 

मला बाहेर 

विज्ञानाची दिप्ती जाणवत होती 

आणि अंतरी अनुभूतीची गुहा उघडत होती

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

उपाधीत जगणे

उपाधीत

********

उपाधीत जगणे 

उपाधीत मरणे 

मज लाजिरवाणे 

करू नको ॥

असे रुतलेलो 

गाळी अडकलो 

मरणा लागलो 

सोडवी रे ॥

घेई देह सारा 

मनाचा पसारा 

सोडून दातारा 

जाऊ नको ॥

धावे बळेविन 

गातो गळ्याविन 

भजे भक्तीविन 

तुजलागी ॥

आलोय शरण 

तुज दयाघन 

इतुके जाणून 

हात धरी ॥

दोषांचे भांडार 

भरले अपार 

दृष्टी तयावर 

देऊ नको॥

दत्त दत्त दत्त 

हृदयात गीत 

भरो तुझी प्रीत 

कणोकणी ॥

अजून ते काही

मागणे रे नाही 

विक्रांता या पायी 

राहू दे रे॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

कोरोना योद्धा

कोरोना योद्धे

****:*****:

बंद होत्या  गाडया 

बंद होती  रेल्वे 

बंद होती विमाने 

सारे रस्ते सामसुम 

बंद सारी दुकाने

नव्हते  कुठे 

चिटपाखरू

कणा कणात भिती होती

मनामनात भिती होती 

हवेची प्रत्येक  झुळुक 

दहशत घालत होती 

भेटणारी प्रत्येक व्यक्ती 

नकोशी वाटत होती 

हि भिती  

महाभिती होती

कारण ती

मृत्यू भिती होती 

कारण

मृत्यू घेवून जाते 

सारे काही . .

तन मन 

आप्त जन 

प्रियजन 

मिळवलेले धन

मानपान 

क्षणात हिसकावून

अन आपल्यानंतर 

मागे राहिलयाचे 

काय होईन

या चिंतेचे वादळ.

राहते मन व्यापून

या सार्‍यात 

स्वीकारलेले कर्तव्य 

प्राणपणाने निभावनारे 

मरण समोर असूनही 

ठामपणे उभे राहणारे 

जे काही लोक होते 

ते सामान्य असूनही

असामान्य होते

ते खरोखर योध्देच होते 

ते हि पळ काढू शकत होते 

घरात लपुन राहू शकत होते 

नोकरी तर जाणार नव्हती 

शिक्षा मोठी होणार नव्हती 

जीवापेक्षा इथे काय मोठे असते 

जीवावर येताच 

माकडी हि पिलावर उभी राहते 

म्हणुनच

प्राण पणाला लावणार्‍या

या महावीरांना 

घेतलेले वाण 

निर्धाराने निभावणार्‍या

या परमवीरांना 

लाख लाख सलाम.

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

.

उशीर (उपक्रमासाठी)

वेडा वृक्ष हा आता वठून गेला आहे 

पान पान सांडून जळून गेला आहे 

येता येता किती तू उशीर केला आहे 

वर्षाराणी जन्म हा सरून गेला आहे

एक एक बिंदू दवाचा वेचून जगत होतो 

पान पान वाचवत वाट पाहत होतो 

दिसायची दूरवर तू क्षितिजी मिरवतांना 

सावळ्या त्या बटावर स्वप्न उधळत होतो 

काय तुवा कळलेच ना हे अंतर जळत होते  निशिदिन स्मरत तुजला जणू तप करत होते झालोय असा बदनाम या प्रेमास जग हासते सरणासाठी फांद्यावर कुऱ्हाड आता चालते 

नाही कसे म्हणू मी तुवा अनंत दिधले होते कितीतरी ऋतू सुखाचे  देहात माळले होते  

येणे तुझे सुखावत झाड चिंब भिजले होते

तुझ्यासाठीच फांदीवर मखमल ल्यायले होते 

गेलीस कधीतरी तू पुन्हा आलीच नाहीस

न कळे कुठल्या जगात  हरवली होतीस

आलीस आता स्मरूनी वा सहजी अशी तू 

पण आता सांग इथे कुणा कशी भेटशील तू

********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

पाहीले समर्था

पाहीले समर्था

***********

पाहीले समर्था 

स्वप्नीचिया सृष्टी

आनंदाची वृष्टी 

झाली जणू ॥१

कौपिनधारीन

शांत यतिरुप 

साजिरे स्वरूप 

तेजोमय ॥२

होते देवघर 

अज्ञात कुठले 

आसनी बसले 

गुरूराय ॥३

वदले मजला 

घे रे घे मागून

इच्छा पुरवून 

मनातली ॥४

कळल्या वाचून 

पदी कोसळून

घेतले मागून 

तेच पाय ॥५

ठेवा निरंतर 

याच या पदाला 

अन्य ते मजला 

नको काही ॥६

पाठी पडे थाप 

डोईवर हात 

जाहला कृतार्थ 

विक्रांत हा ॥७

***

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

गाडे

गाडे

****

अडलेले गाडे माझे 

अजूनही अडलेले 

पाठीवर ओझे अन् 

पाय खोल गाडलेले ॥

 

अंधुकशा दिशा सार्‍या

तारे तमी काजळले

हाके नच प्रत्युत्तर 

दीप सारे विझलेले  ॥

वाटाड्या तो येईल का ?

घेऊनिया जाईल का ?

किंवा इथे असाच हा 

मार्ग माझा खुंटेल का ?॥

घनघोर प्रश्न मनी 

काळजाचे पाणी पाणी 

डोळ्यांमध्ये प्राण सारे 

अन मौन आळवणी ॥

फांदीवर बसलेले 

पाप माझे हसते का ?

पायाखाली वळवळ 

कर्म माझे डसते का ?॥

दाटलेले जागेपण 

कणोकणी हाकारते 

पापण्यांशी वैर तरी 

दृष्टी सदा पाणावते ॥

वाट पाही विक्रांत हा 

शीत घेई अंगावरी 

हरकत नाही मुळी 

मरूनिया गेला तरी ॥

जागेपण राहो पण 

डोळ्यांमध्ये भरलेले 

दत्त पदी नवा जन्म 

स्वप्न तेच उरलेले ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

अक्का

अक्का

*******

तुझिया रुपात 

मूर्तिमंत कष्ट 

होते ग नांदत 

घरात या  ॥१॥

परी त्या कष्टाचे 

तुजला न भान 

जीवनसाधन 

जणू काही  ॥२॥

चार भिंतीच्या या

जगात रमली

आणिक सरली 

गाथा तुझी ॥३॥

जर का कधी  तू

पडती बाहेर 

झेंडा जगावर

उभारती ॥४॥

होतीस हिरा तू

मुकुटा वाचून

तेज न जाणून

आपुले ग ॥५॥

अपार तुझिया 

 प्रेमात वाढत

आकाशी उडत

गेलो उंच ॥६॥

हातात आता या 

हजार चांदण्या 

परी त्या पाहण्या 

नाहीस तू ॥७॥

जरी  उलटली

तपे दोन माय 

येते तुझी सय 

सदोदीत ॥८॥

जन्मजन्मांतरी

भेट तुच आई

अन मज घेई

कुशीत ग॥९॥

आई वाचुनिया 

नसतेच घर 

विक्रांत माहेर 

जिवाचे या॥१०

***********-

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

खुणा

 खुणा.

*****

माझ्या मनातील खुणा 

दत्ता पुसता पूसेना  

व्रण स्मृतीचा खिळ्यांचे

खोल आतील मिटेना  

इथे लपवितो काही  

डाग बेपर्वा पडले

वस्त्र मलमली मृदू

जरी त्यावरी ओढले

दिला मुलामे वरती 

बरे वाटे पाहताना 

दोन दिसात परंतु

तडे पडती तयांना 

आत जाणतोय परी 

माझ्या साचल्या व्यथांना 

जन्म दारभ्य वाहीले 

त्याच त्याच कामनांना

तुवा दिधली घालून 

जग चालवया रीत 

देवा चुकलो चुकलो 

नच झाले रे स्वहित 

तुच करविता सारे 

नीती नियमांचे द्वार 

नाही म्हणत तुजला 

तया अपवाद कर 

करे विनंती दयाळ 

एका नव्या आरंभास

जुने मोडून पडू दे 

व्यापी तुच जीवनास 

तुझा होवून विक्रांत

सदा राहो रे पदास 

ओझे सुखांचे चुकांचे 

नको आता या जीवास

*********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

सावल्यांचे जग

सावल्यांचे जग

***********

सावल्यांचे जग असते अगदी खोटे खोटे 

कुणी कुणाचा धरला हात कुणा न कळते 

धरल्या वाचून धरल्याचा होतो कुणा भास 

धरला की न धरला प्रश्न पडती कुणास 

सावल्यांच्या जगाचे पण एक बरे असते 

कुठलीही सावली न कधी कुणा चिकटते 

सुंदर असते कधी अथवा विद्रूप दिसते 

मूळ वस्तूस परी त्याची फिकीर नसते 

सावली होऊन कधी कुणी कुणाची जगते 

सावली सम पाठलाग कुणी कुणाचा करते 

तीच सावली कार्य कारण जाता बदलून जाते 

कळल्या वाचून कुणालाही किती वेगळी होते 

सर्वात सुंदर सावली पण वृक्षाचीच असते 

भर उन्हात वनव्यात जी शीतलता देते 

कधी एकांतात चालतांना उगाचच रस्त्यात 

सावलीचाच राक्षस होतो आपल्या मनात 

रात्रही असते खरंतर फक्त एक सावली 

आपल्या देहावरती अवनीने पांघरली 

चंद्रही सावलीत तिच्या त्या लुप्त होतो 

पौर्णिमा अमावस्या आहे जगास सांगतो 

प्रकाशाचा अर्क सूर्य सर्व सावल्यांचा नियंता  

त्याची छाया असेल का पडत कुठे जगता  

सावलीच्या प्रश्नाला सावलीच उत्तर 

प्रकाशाचा अंत होता उरे सावली नंतर 

सावल्यांची जग हे सदा गुढ कोडे घालते 

कधी काळी भिवविते सदैव मज खुणावते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

निरोप

निरोप

******

तुझी जाण्याची ती घाई 

माझ्या जीवावर येई 

सूर नुकता लागला 

गाणे हरवून जाई  ॥

पण जाहली ती भेट 

हे ही काही कमी नाही  

वर्षाकाठी बहरतो 

ऋतू वसंत तो पाही ॥

नाही बोलणे घडले 

मन सारे उघडले

परी स्पर्शात क्षणाच्या 

सुख अमृत सांडले ॥

पुन्हा विरह सामोरी 

जणू प्रवास सागरी 

उदयास्त पाहतांना 

तुज स्मरणे अंतरी ॥

तुझ्या गहिर्‍या डोळ्यात

प्रेम पाहिले अलोट

पुन्हा जीवना मिळाला 

एक जीवनाचा घोट  ॥

चल येतो ग सोडाया

पळ सोबत आणखी 

जन्म कुठला असेल 

तुझ्या सोबत आणखी ॥

*****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

राधा

राधा

*****

खरंच होती का 

राधा अस्तित्वात ?

कुणास ठाऊक 

पण नाही सापडत 

ती भागवतात !

पण तिने व्यापलेले 

आकाश इतके प्रचंड आहे 

की तिचे देहाने असणे नसणे 

गौण आहे भाव जगतात 

खरंतर राधा असते 

भक्तीने भारलेल्या 

प्रत्येक मनात . .

त्या अवस्थेचे

परमोच्च शिखर होऊन 

तो राधा भाव 

हृदयात उतरला की 

कृष्णही जातो 

जणू आपण होवून

बाकी फुटकळ शृंगाराच्या 

कथा त्यांच्या 

ठेवल्या आहेत 

बऱ्याच आंबट शौकीनांनी लिहून 

त्या त्यांच्या मनातील 

वासनांच्या चिंध्याच आहेत 

लपवलेल्या  

राधा कृष्णरुपी 

तलम वस्त्रानी पांघरुन

खोटा साज लेववून 

जसजसा

राधेचा विचार करावा 

तसतसे असे वाटते 

ती अवस्थाच आहे 

देहातीत 

ज्यात वाजत असते 

कृष्ण धून 

बासरीच्या अनाहत सुरांनी 

अन झिरपत असते

पौर्णिमा 

सहस्त्र दलातील 

चंद्रातून 

पेशी पेशी तुन होत असते 

नर्तन 

जाणवत असते 

स्पंदन 

चैतन्याचे आनंदाचे

शब्दातीत सुखाचे 

सर्व कर्मेंद्रिये 

पंचेंद्रिये 

सूक्ष्म इंद्रिये 

जातात एकवटून 

त्या एका जाणिवेत 

ती जाणीव 

म्हणजेच 

राधा !

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

रजकास धन्यवाद

वासनेचा खेळ 

जाणती श्रीगुरु

म्हणुनी कृपाळू 

जन्म देती ॥१॥

भोगल्या वाचून 

सुटती न काही 

म्हणुनिया पाही 

भोगवती ॥२॥

अनंत जन्माच्या 

अनंत वासना 

भोगवून मना 

सोडवती ॥३॥

इंद्रीय शमन 

करुनिया मन 

निर्मळ होऊन

जात असे ॥४॥

अन्यथा बाधक 

होतात सतत 

राही फिरवत 

योनीतून ॥५॥

पहा रजकाचा 

जीवन वृत्तांत 

गुरुचरित्रात 

वर्णिलेला ॥६॥

म्हणूनीया भोग 

आला जो वाट्याला 

भोग रे तयाला 

जाणुनिया ॥७॥

आणिक नवीन 

फुटो न अंकुर 

ऐसे गुरुवर 

करताती ॥८॥

भोग रोग योग 

कौतुक गुरूंचे 

मोक्ष पथिकाचे

मुक्काम हे ॥९॥

कर्म प्रारब्धाचे

गणित चक्राचे 

कुणा कळायचे 

तयाविन ॥१०॥

भोग ही भोगावे 

रोगही भोगावे 

गुरूला स्मरावे 

अंतरात ॥११॥

विक्रांत रजका 

देई धन्यवाद 

भोग क्लेश वाद 

धडा दे जो ॥११॥

मिळे आश्वासन

गुरू घडवून

आणती जीवन

भक्तांचे रे ॥१२॥

श्रीपाद वल्लभ

भक्तांचे तारक3

हिताचे रक्षक 

सर्वकाळ ॥१३॥

विक्रांत शरण 

तयाला जावून 

म्हणे सांभाळून 

घेई दत्ता  ॥१४॥

****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

निळेपण

निळेपण

********

मुक्त आकाशात 

चैतन्याचा पूर 

प्रकाशाचा नूर 

निळा निळा  ॥

निळेपणी चंद्र 

मिरवितो आभा 

प्रकाशाचा गाभा 

दाटलेला  ॥

निळ्या पाणियात 

निळ्या निळ्या लाटा 

प्रकाशाच्या वाटा 

असंख्यात ॥

निळूली चांदणी 

निळेपणी खणी 

तेजाच्या अंगणी 

लखलखे॥

निळसर नग

गडद ध्यानस्थ 

न्याहाळे अंतस्थ 

निळेपण  ॥

पाहता पाहता 

डोळे झाले निळे 

निळूले ओघळे

नीलपाणी  ॥

निळे झाले मन 

निळे झाले तन

हसतोय कृष्ण 

नीलमनी ॥

विक्रांत निराळा 

नुरेचि वेगळा 

झाला निळा निळा 

कृपा दत्त  ॥

**********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

वृक्ष मरण

एक मरण

*****

एक झाड होतं 

सांगा गेलं कुठं 

भर चौकात 

वाढलेलं मोठं 

कोणी सोडलं रं

कुणी मोडलं  रं

स्वप्न सजलेलं 

नभी हरवलं 

होती छाया गर्द 

खगा सवे बाळ 

तया बुंध्या चाले

बालकांचा खेळ 

दिसे माती आता 

वर उकलली 

कण ‍ पाचोळ्याचे 

झुडपाच्या खाली 

असे भरलेलं 

दुःख अवकाशी

मूक आकांताच्या

पडलेल्या राशी 

गाड्या जाती आता 

तिथं मिरवत 

रस जीवनाचा 

पडे निपचित

 दुःख माझे डोळा 

येतं ओघळतं 

कुणी पुसे मज

काय डोळीयात 

कसे सांगू तया 

मज काय झालं

जणू काळजाला

खिंडार पडलं

झाड नाही आता 

होऊन जळणं 

रोज चाले मी ही 

गिळून मरण

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

सदोदित दत्ता

सदोदित दत्ता

**********

सदोदित दत्ता 

घडो तुझा  संग

चैतन्यची अंग 

होऊनिया ॥१॥

सदोदित दत्ता 

लागो तुझा ध्यास 

हृदयात वास  

घडो तुझा ॥२॥

जगण्याची गाडी 

चालो हवी तर 

पण दूरवर 

फार नको  ॥३॥

अन्न वस्त्रावीन 

अपेक्षा नसावी

कर्तव्ये घडावी 

कृती सारी ॥४॥

मनाचे चलन 

रहावे गुंतून 

तुझिया स्मरण 

मण्यामध्ये ॥५॥

देऊ नको फार 

सांभाळण्या भार

हात माथ्यावर 

तुझा असो ॥६॥

राहा पाठी पोटी 

अंतरीच्या गाठी 

तनमन प्रीती 

होऊनिया ॥७॥

दावी सदोदित 

संतांची पाऊले 

हरवो दाटले 

क्लेश तिथे ॥८॥

तुझिया कृपेचे 

भेटो भक्तगण 

तुझेच भजन 

कानी पडो ॥९॥

जमो गोतावळा 

मैत्र ही अपार 

भक्तीचा आधार 

असलेला ॥१०॥

मग संसारात 

ठेवी हा विक्रांत 

होवो भाग्यवंत 

तुझ्या कृपे ॥११॥

**

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

GMC (A Beginning of Pilgrimage )

GMC a Pilgrimage within .

*************************"

Oh, how do I give my thanks,

to my college, Grand Medical College;

How do I turn my heart into words;

she gave me knowledge,

she gave me science,

she gave me my means to survive,

to walk proudly in this world.

On a rainy day, I came to this forecourt;

To tell you the truth, my heart started pounding.

Looking at the unbelievable vast stretch;

I was gone, lost a little, a little scared.

Though there was no one around I recognise;

they all looked bright and clever.

Built from stones, those large spacious buildings;

That huge grand of comfort, everything was like a small village, 

a modern Gurukula.

And in that long, wide and tall autopsy hall;

There laid on the table, eye irritating, brain numbing, with terrible smell of formalin, the dead human bodies.

Then there was the unavoidable anatomization;

My mind shaken, by a little curiosity, a little disgust and profound compassion.

Rarely did I held scalpel in my hand, rarely did I made dissections;

My mind was overwhelmed, by the ephemerality of human body and life.

Physiology and biochemistry was better than that;

There was imagining, understanding and thinking in it.

Without looking I could see a fantastic world;

In that mortal body there was infinite, self illuminating intelligence, I was left stunned and astonished.

The function of different cells, network of blood vessel, nerve secretion of hormones and enzymes. The flow of small electrical current throught heart and brain, everything was like a magic show.

An already introverted mind of mine, was seeping deeper and deeper;

Into enquiry, into search, into silence.

After seeing all the happening in the body, knowing its fleetingness;

From where the search for meaning of life begins.

For me, the brilliance of science was felt outside.

The cave of enquiry and intelligence was opened inside.

**

Translated by my daughter Richa .

**

Dr.Vikrant Prabhakar Tikone 

https://kavitesathikavita.blogspot.com   (Marathi poems)

महावृक्ष

मावुली

*****

तृषार्थ जगता 

पाहुन द्रवला 

कृपा  अंकुरला

महावृक्ष

जरी विश्वाकार

देहात कोंडला

अन बहरला

घनदाट ॥

बीज करूणेचे

बीज चैतन्याचे 

बीज कैवल्याचे 

वर्षवता ॥

प्रारब्धा वाचून 

दुःख ते भोगले 

जगता दिधले 

छाया सुख ॥

बोलणे तयांचे

अमृत फळाचे 

मधूर अर्थाचे

रसराज ॥

वदते मावुली

जग तया सारे 

शब्द न दुसरे 

सार्थ अन्य॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

त्रिकुट शिखरी

त्रिकूट शिखरी

***********

त्रिकूट शिखरी 

असे दत्तनाथ 

जैसा आकाशात 

गिरनार 

तया ना आकार 

रूपाचा प्रकार 

जाणीवे आधार 

आत्मभान

तिथे ना उजेड 

तिथे ना अंधार 

चैतन्य अपार 

साठवले

पवना वाचून 

उठते वादळ 

सुखची सकळ 

वेढलेले 

नसे आठवण 

नसे विस्मरण 

आहे म्हणे क्षण 

शब्दाविना 

अनंत अपार 

असीम शून्यात

जाणे हरवत

स्वप्न गमे

दत्ताच्या जगात

विक्रांत ही दत्त 

सारे अवधूत 

दत्त दत्त

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

उदयस्त

उदयस्त

******

उगवतो सूर्य रोज 

रोज आणि मावळतो  

असे आम्ही उगाचच 

रोज रोज रे म्हणतो

खरंतर सूर्य कधी 

इथे उगवत नाही  

मावळणे बात तर 

मग फार दूर राही 

पृथ्वीचे फिरणे जर 

कधी थांबले असते 

तथाकथित हे असे

दिस घडले नसते  

तर काय कदाचित 

काळ थांबला असता  ?

सृष्टीचा चार्ज रिचार्ज 

सुद्धा घडला नसता  ?

हे नियम जीवनाचे

जगण्याचे मरण्याचे 

दिसती जरी युगांचे

असती काय कामाचे ?

उगवता दिस नवा 

मी ही नवा उगवतो 

अंतरात या तोवरी

तम अज्ञान असतो 

तर  मग काय इथे

मीच विश्व प्रसवतो 

भासमान स्मृतीतून 

उभा डोलारा राहतो.

होते आहे अस्तित्वात

जग हे कश्यावरुन

नसे सुर्य चंद्र तारे 

काहीच माझ्यावाचून 

शब्द शुन्य अर्थशून्य 

जगण्याचा भास शुन्य  

जी न घडलीच कधी  

गोष्ट काय असे अन्य  ?

नाव शुन्य गाव शुन्य 

विक्रांत हा भाव शून्य  

दाटलेल्या व्योमी भासे  

घनदाट महाशून्य .

जाणिवेने जाणलेला 

लय विलय ही नाही  

जाणण्याचे गूढ कोडे 

जाणणारा मी ही नाही.

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

अंगिकार

अंगिकार

*******

माझा अंगिकार 

करा ज्ञानदेवा 

जाणुनिया भावा 

शब्दातल्या ॥

तुमच्या गावाचा 

करा वारकरी 

भरुनिया  उरी

भक्तिभाव ॥

तेथे मी राहीन 

तुजला पाहीन 

सुखाने गाईन 

किर्ती तुझी ॥

देईल ते काम 

देवा मी घेईन 

अवघी झाडीन

जन्म कथा ॥

देई संत संग

किर्तनाचा रंग 

नामी होय दंग 

ऐसा करी ॥

विक्रांत चालला

दिशाहीन कुठे 

घेई तुझ्याकडे 

ओढुनिया ॥

****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

मद्यपी

मद्यपी

*****

सोडुनीया हात माझा 

दत्ता मज टाकू नको 

मद्यपी जरी करंटा 

गटारात फेकू नको ॥

झोकती मी प्याले इथे 

सुख त्यात झिंगलेले 

घोट घोट रिचवतो 

सवे दुःख तळलेले ॥

सुटता लगाम जैसा 

अश्व जाई उधळला 

जीभ मन मग जाते 

कुचाळांच्या गावाला ॥

पोटातल्या शिव्या येती 

उतूनिया या ओठाला 

मद्य संग टाळ्या पिटी 

आत्मभान नसलेला 

जाणतो तो नरक रे 

खेचला पण जातो रे 

विस्मृतीचे क्षण सुख 

मी मलाच चारतो रे 

उतरता नशा रोज

पिटुनिया डोके घेतो

आतड्यांचा पीळ अन

वेदनात वाकवतो 

ऐकली मी नशा तुझी 

यदु अर्जुने झोकली 

चिंतनात मदालसा

जग सारे विसरली 

येई बाबा हो कलाल 

आस मज ती लागली 

देई नशा तुझी ऐसी

एका घोटी दडलेली 

झिंगलेला विक्रांत ह‍ा

घेत तुज माथ्यावरी 

तुझे नाव गर्जतांना

जाऊ दे जगदांतरी .

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

चैतन्य

चैतन्य

*****

इंद्रायणी तीरी 

विश्वाचा गाभारा 

देव ज्ञानेश्वरा 

मांडलेला ॥१॥

ज्ञानियाचा राजा 

त्रैलोकाच्या वोजा 

भक्ताचीया काजा 

नित्य जागा ॥२॥

आठशेहून ती

उलटली वर्ष 

दिव्यत्वाचा स्पर्श

तरी तोच ॥३॥

थकल्या वाचून

आभाळ होऊन 

भक्तीचा घेऊन

ओघ येतो ॥४॥

चैतन्य कोवळे 

अखंड झळाळे 

पाहणारे डोळे 

सुखावती॥५॥

विक्रांत वेचतो 

तयाचे ते कण 

आनंद होऊन 

शब्दातीत॥

*+*+*

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

पतंग

पतंग

*****

प्रारब्धाची चक्री

कर्माची ती दोरी

उडे नभांतरी 

पतंग हा ॥१॥

ताणलेली काडी

अहंने भारली

स्वप्न सजलेली

कागदाची ॥२॥

कधी गरगरे 

कधी भिरभिरे

जीवनाचे वारे 

झेलुनिया ॥३॥

कधी  बसे ताण 

कधी मिळे ढिल 

वारीयाचे बळ 

पेलतांना ॥४॥

चाले काटाकाटी 

मांजा गुंतागुंती

कुणा न माहीती 

कुणा जित ॥५॥

क्षणी फडफडे 

क्षणी घरंगळे 

सोडून थोरले

आकाश ते ॥६॥

वाचून नभाचा

होणे रे नभाचा

जन्म पतंगाचा 

सार्थ तेथे  ॥७॥

आणि खेळविता 

कळताच दत्त 

होणे शांतचित्त  

यथास्थानी ॥८॥

विक्रांते जाणिला 

यत्न साकळला

दत्तास अर्पिला  

सर्वभाव ॥९॥

.********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

सुटू दे ग्रहण

 

सुटू दे ग्रहण

*********

सुटू दे ग्रहण 

जन्ममरणाचे 

जन्म प्रकाशाचे 

नाव व्हावे ॥

कितीदा ग्रासती 

तेच राहू-केतू 

वासनेचा सेतू 

बांधुनिया ॥

तेच कामक्रोध 

तेच राग लोभ 

मद अन दंभ

झोंबतात ॥

देई रेआकाश 

निष्कंप निर्वात 

महाशून्य ज्यात 

पहूडले ॥

असण्याची व्यथा  

नसण्याची कथा 

अवघीच गाथा 

हरवून ॥

विक्रांत सावली 

स्मृति हरवला 

असो मिटलेला 

तुझ्यात  रे ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

हजार गाणी

हजार गाणी

**********

हजार गाणी दत्ताची 

नाहीत मुळी कामाची 

जर का  तयात भेटीची 

तळमळ नाही ॥

हजार नावे दत्ताची 

जणू की बोल यंत्राची

अवघा झाला शीणची 

उगा येता-जाता॥

हजार गावे दत्ताची 

परिक्रमा ती व्यर्थची 

जे का  भटकंतीची 

हौस पुरवू जाती ॥

हजार दिल्या दक्षिणा 

भोजने अथवा ब्राह्मणा 

ठेवून मनी कामना 

पायी धोंडा मारती॥

ऐसे प्रेमे उमलून 

यावे हृदय भरून 

दत्त वदल्या वाचून 

जावे की तरुन॥

मी तू पण सारे हरवून 

आत्मरंगी त्या रंगून 

जावे दत्तची होऊन 

दत्त भजतांना॥

दत्त सांगे विक्रांता या 

ऐसे प्रेमे भजावया

भाव उपजे ह्रदया

तीही कृपा तयाची॥

.********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

जीवो जीवस्य

जीवो जीवस्य 

***

एक जीव दुज्या

खातसे जीवाला 

देह दे देहाला 

आकार तो ॥

मरणारा देह 

होतसे खाणारा 

तो ही  उरणारा 

नसे कधी ॥

अन्नाची साखळी

कुणाचा हा खेळ 

पहावया वेळ 

असे कुणा ॥

कुणी खातो एक 

पाळूनया पशु

होऊनिया पशू 

साखळीत ॥

देह मिळे देहा 

पशु कुठे असे 

चैतन्यास कैसे 

कळू जावे ॥

पाण्यातला मासा 

जैसा पाणीयाचा 

अंश तो पाण्याचा 

तैसे होय ॥

कुणास मग ते 

कुणी रे खादले  

कुणाला कळले 

काय कधी ॥

विक्रांत कळणे 

उडाले शून्यात 

नाद आकाशात 

उमटला॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

योगी

योगी

******

मरणा मरण 

देऊनिया योगी 

रहातसे जगी 

संजीवन ॥

अपार करुणा 

बांधून गाठीला 

देण्यास जगाला 

आत्मबोध ॥

थांबवला मोक्ष 

संकल्प बळाने 

अत्यंत प्रेमाने 

भारावून ॥

कृपाळू ज्ञानाई 

निवृत्ती सोपान 

मुक्ताई महान 

तया परी ॥

घडविला मेघ 

मोडीयला मेघ 

तैसे त्यांचे जग 

अद्भुतसे॥

विक्रांत जाणून 

त्यांचे उपकार 

लीन पायावर 

सदा होय॥

**********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

गोंदवलेकर महाराज आठव .

गोंदवलेकर महाराज आठव

******

 माझे महाराज बोलता बोलता 

पाणी डोळ्यातून ओघळून येता ॥

लागते तहान अंतरी तयाची 

जशी की आठव लेकीला आईची॥

 त्यांनीच पेरले नाम हे अंतरी 

सुखद सुंदर अमृत वल्लरी ॥

दिधला जीवना सुंदर सुबोध 

घडे परमार्थ अरे संसारात ॥

धरणे सोडणे रडणे फेकणे 

काही काहीच रे येथे न करणे ॥

तार ती जुळावी अनुसंधानात 

देह मग कुठे का तो पडेनात ॥

लेकीच्या कानात सहज सांगते 

बोलता-बोलता शहाणे करते ॥

विक्रांत ओवाळी जीव तयावर 

ऋण कोटी-कोटी त्यांचे माझ्यावर ॥

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

privacy

प्राईव्हसी 

********

आम्ही ढोल वाजवितो 

दत्त दणाणा बोलतो ॥

आम्ही उघडे नागडे

घरी आणि देवापुढे ॥

नाही मुळीच ती भिती 

काही खाजगी माहीती॥

जसा अंतरी बाहेरी

उजेड उजेडा घरी ॥

सारे सांगतो देवाला 

जरी ठावुक ते त्याला ॥

तसा विक्रांत जगाला 

नसे कुठेच वेगळा ॥

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

🙏🙏🙏🙏

ज्ञानदेवी

ज्ञानदेवी 

*****

शब्दातील आर्जव 

शब्दातील मार्दव 

शब्दातीत भाव

 ज्ञानदेवी ॥

शब्दांचे  अौदार्य 

शब्दांचे सौंदर्य 

अद्भुत हे कार्य 

ज्ञानदेवी ॥

कृष्ण कृपा कर 

पुन्हा एकवार 

प्रेम दे अपार 

ज्ञानदेवी॥

तरले तरले 

अपार इथले 

पैल थडी गेले 

पुण्यवान ॥

तेच भाग्यवंत 

झाले ज्ञानवंत 

स्तनाला झोबंत

दूध प्यायले ॥

विक्रांत सेवतो

तयाचे उच्छिष्ट 

सुखाने संतुष्ट 

जीव होय॥

********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

*********

बळे बळे दत्ता

बळे बळे दत्ता

***********

बळे बळे दत्ता 

तुझ्या दारी येतो  

सोडुनिया लाज 

तुला धरु जातो

नाही रे वैराग्य

नाही ज्ञान भक्ती

तप करण्याची 

इवलीही शक्ती 

नाही संत संग

नाही पारायण 

हिंडतो जगात 

स्वच्छंद मी होत

जर का पाहसी 

लायकी तू माझी 

देवा ती ही नाही 

भक्त खेटरांची 

मिळते गचांडी 

तुझिया दारात 

हाकलती देती

लाथा पेकाटात 

तुझे द्वारपाल 

योगी महाराज 

मज पाहुनिया 

होतात नाराज

परी मी  लोचट

श्वान दारातला 

तुकडे मागत

येतो उंबऱ्याला 

भुंकणे भोगणे

तुज विसरणे 

नित्य जरी घडे 

हेच व्यर्थ जीणे

विक्रांत पतित 

रे पतिताहून 

तयां न आसरा 

तुझ्या कृपेविन

उदारा उद्धरा

पदी द्या आसरा

जाणून घेवून

अजाण लेकरा 

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

इंद्रायणी तीर

इंद्रायणी तीर

**********

मज बहु प्रिय 

इंद्रायणी तीर 

जीवीचे जिव्हार 

जिथे नांदे ॥

अलंकापुरीचे 

वयोवृद्ध बाळ 

चिन्मय ती खोळ 

पांघरून ॥

वेधियले मन 

तयाच्या शब्दांनी 

आनंदाचा धनी 

केले मज ॥

आहाहा अद्भुत 

होतसे विस्मित 

चित्त चाकाटत   

तया माजि॥

प्रज्ञेच्या राऊळी 

तेजाची पखाल 

होय निर्विकल्प 

अभिषेक ॥

ऐसा ध्यानीमनी 

राहतो नांदूनी

मज पांघरुनी 

सर्वकाळ ॥

***********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

सत्य (poem for a friend who lost her husband in covid )

सत्य  (poem for a friend who lost her husband in covid )

********

सुख असे काय ?

दुःख असे काय ?

तुजलागी काय !

सांगू तरी ॥

भेटले चांदणे 

भोगले अपार 

आजचा अंधार 

क्रमप्राप्त ॥

कुठल्या झाडाची 

किती ती पालवी 

वसंत ठरवी 

आपणचि ॥

मालविता दिप 

अंधार पडतो 

डोळा सरावतो 

पण त्याही 

मंद प्रकाशाची 

ऋजू चांदण्याची 

दौलत लाखाची 

दाखवितो 

तुटतात धागे 

तडतड होते 

वस्त्रही कण्हते 

वियोगाने 

आहे तया हाता

परी सांभाळणे 

जीवनाचे लेणे 

आपणच ॥

भरतील घाव

उद्या वियोगाचे 

आहे जगायचे 

घरासाठी॥

 

कोसळता वृक्ष 

देई फांद्या बुंधा 

आधार तो खंदा 

अजुनही

प्रिय त्या स्मृतीला 

देत धन्यवाद 

चाल आता वाट 

दृढ पणे

याहून अधिक 

काय ते सांगावे 

शरण ते जावे 

तथागता ॥

तयाहून थोर 

कुणाला ते ठावे 

जगती रहावे 

कसे काय ॥

जगी दुःख आहे 

कारणही आहे 

जाणुनिया पाहे 

निवारण ॥

इतुके सांगतो 

विक्रांत थांबतो 

आणिक प्रार्थतो

कळो तुज

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

२ कृष्ण

देव तू 

किंवा माणूस 

देवत्वास 

जो गेला कुणी 

अफाट आणि 

अद्भुतसे जे

जाणतो मी   

गेले घडूनी

 

कळल्या वाचूनी

तुझी लीला 

इथे तिथे मग 

जावून भटकूनी

तुजलागी मी

घेवू पाहतो 

ह्रदयी जाणूनी

भक्त होवूनी

परी दिसे तो 

मज चालला

बाजार  खुला रे

बहु लोटला 

तो भक्तीचा 

भरे स्वार्थाने

धनमानाचा 

तव नावाने

तुजला भजती 

येवूनी रडती

विकार मनीचे

गेल्यावाचूनी

(त्यात जरी मी )

भक्ती दाटूनी

असे चालले 

काय ते जीवन

तुजला  जाणेल

कृपा लेवून?

सीमा धुसर 

जिथे जाहल्या 

देव आणिक

मानव्यातल्या 

दिव्य दर्शना

अश्या सजल्या 

मन व्याकुळ रे

तव गोपाला 

आशा भरले 

आस दाटले 

जीवन कळण्या 

आतुर झाले.

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

कृष्णास. .

कृष्णास

********

वर्षानुवर्षे मी येत आहे

कृष्णा तुझ्या मंदिरात  

वर्षोनुवर्ष  ऐकत आहे

देवा  तुझे भागवत.

दुर्लभ तुझे दर्शन

मनोमनी मी जाणतो

आधाराविन कुठल्या

तुला सर्वस्व मानतो

किती वेळा ऐकलेय

तुझे दिव्य जन्म घेणे

पुरातून पार होणे

यशोदेचे सांभाळणे

गोपजनासवे मस्त

गोकुळात बागडणे

वेड्या गोपी राधेसवे

रासलीलेचे  रचणे

एक एक येता दैत्य 

त्यांना सहज वधणे

पुढे मर्दून कालिया

अंति कंस निर्दाळणे

हे सारे लोभसवाणे

करते  मनोरंजन 

तरी पण काही तरी 

वाटते अपुरे पण

तुझे माणूस असणे

तुझे गुणात खेळणे

पायास बाण लागून 

सहज असे मरणे

मामा असून तू तुझ्या

अभिमन्युचे मरणे

खून द्रौपदीपुत्राचे 

निद्रेत संपून जाणे

भीष्म द्रोण यांचे रणी

निरर्थ  जीवन जाणे

बलशाली यादवांचे 

उगा उच्चाटन होणे

होय मी वाचले आहे 

कित्येक ग्रंथ यावर 

जे न येवू देती कधी

आच देवा तुझ्यावर

कर्म गती सांगणारे 

धर्म नीती मांडणारे  

खरंच सांगतो परी

वाटती ती पोकळ रे  . .

तुझ्या चरित्राचा अर्थ 

होता परित्राणाय साधू 

तर मग सांग कसा 

आला तयास तो बाधू 

जरी मज आवडतो 

तू हृदयात वसतो

कळल्यावाचून धुक्याचा 

पण तरंग असतो 

कृष्णा मज कृष्ण कळू दे 

अन् माझा जन्म फळू दे 

चरित्रात त्या दडलेले 

अमृत कण मिळू दे !

**************:*:::

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********