सामाजिक लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
सामाजिक लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

रविवार, २१ सप्टेंबर, २०२५

वेडे

वेडे
*****
त्या वेड्यांनी उगा वेचले 
आयुष्य देशासाठी आपले
चूड लावूनी घरदाराला 
उगाच फासावरती चढले ॥१

बलिदानाची  गोड फळे ती
खात आहेत भुजंग विषारी
 रक्तावरही जे घेती टक्के
होऊन बनेल सत्ताधारी ॥२

उगाच करती आवाज मोठा 
गोळा करूनी चिल्ली पिल्ली 
बिनकामाचे सैन्य जमवती
मने पेटली द्वेष आंधळी ॥३

प्रत्येकाचा स्वार्थ वेगळा 
पैसा देव ज्याला त्याला 
लुटा प्रजेला लुटा देशाला 
इकडेतिकडे खुशाल उधळा ॥४

आम्ही आपले बिळात लपतो
जगतो केवळ उगाच जगतो 
घाणीच्या या डम्पिंग मध्ये 
कपडे फक्त आपले जपतो ॥५

आणि काही उरात कढले 
अश्रू डोळ्यामधील पुसतो 
खंत खरी असते तरीही 
हळहळीतच आपुल्या मरतो ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

बुधवार, १० सप्टेंबर, २०२५

हुजरेगिरी

हुजुरेगिरी 
********
येताच सत्ताधारी येताच पुढारी 
अफाट ऊर्जेने धावतात सारी 
सोडून आपले सोबती मित्र गणगोतही 
चिटकू पाहतात त्याला फोटोमध्ये होत सहकारी 
लागेल वर्णी कुठेतरी कुठल्या तरी मंडळावरती 
कुठल्यातरी समिती वरती किंवा 
शाखेची खुर्ची तरी मिळेल एक नावापूरती
सत्ता मिळाली ही प्रतिष्ठा मिळते 
अडवणूक करण्याची शक्ती मिळते 
त्यातून झिरपणारे धनही हाती पडते 
या फुकाच्या धनाची नशा काही औरच असते 
पाकिटा पासून खोक्यापर्यंत वाढत जाते
हेच तर या प्रत्येकाचे स्वप्न असते 
तिथे लागत नाही विद्वत्ता कर्तृत्व आणि चारित्र्य 
तिथे चालते थोडीशी चलाखी थोडीशी हुजरेगिरी
थोडा संधी साधूपणा हेच भांडवल 
आणि हे तर एकदम बेसिक असतं 
जे असते प्रत्येकाकडेच उपजत
कमी जास्त प्रमाणात 
फक्त हवा असतो तो हात वर चढायला
जो मिळायची शक्यता असते त्या हुजरेगिरीतून
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

सोमवार, १७ एप्रिल, २०२३

गर्दी

गर्दी
*****

जयंतीला किंवा  उत्सवाला 
गर्दी करणारे वेगळे असतात 
गर्दी जमवणारे वेगळे असतात 
आणि गर्दी सांभाळणारे वेगळेच असतात

गर्दीत जमण्याचे वा गर्दी जमवण्याचे
प्रत्येकाचे कारण वेगळे असते 
बेरीज वजाबाकीही वेगळी असते 

कुणीतरी भावनेची हाळी दिली की 
देवाच्या धर्माच्या कर्माच्या 
शोषणाच्या संघर्षाच्या नावाने 
होतात  गोळा सारी मंडळी
अन आवाज करू लागतात 
बेजार  बेसहारा रस्त्यातून
लाल हिरवे निळे पिवळे 
झेंडे हातात घेऊन

अन मग फाटक्या घरापुढे 
आणि तुटक्या चाळीपुढे
लागतात हजारो रुपयांची बॅनर्स 
आणि झळकतात चेहरे 
भविष्यात येऊ घालणाऱ्या 
महत्त्वाकांशी नेतृत्वाचे
वर्गणी जमणाऱ्या हाताचे 
कायमच बुरुजावर 
राहू इच्छिणाऱ्या सरदारांचे

त्या रस्त्याला नसतं सोयर सुतक
त्या जयंतीचे त्या उत्सवाचे 
त्या रस्त्याला हवी असतात
फक्त चालणारी पाऊलं
आणि धावणारी चाकं 
ती पावलं अडखळतात 
ती चाकं थांबतात 
आणि गंतव्यावर जाणाऱ्या 
प्रत्येक वाटसरूचा हिरमोड होतो 
तो त्यांना व्यक्तही करता येत नाही 
डोळ्यातूनही बोलता येत नाही 
क्वचित कदाचित त्यांनाही त्यातच 
सामील व्हाव लागतं 
नाहीतर ती ठरतात गुन्हेगार .
आणि भोगतात शिक्षा चोरागत
आपल्या न केलेल्या कर्माची

कळपंच मोठी असतात
अन गर्दीच श्रेष्ठ ठरते 
तथाकथित विचारवंतही 
तिथे घेतात नमते .
वाहू द्या गर्दी वाजू द्या डीजे
आपले कान बंद करा 
आणि दार खिडक्या घट्ट लावा 
जर तुम्हाला त्याचा त्रास होत असेल तर .
पण त्यांना सांगायला जाऊ नका 
शिकवायला तर मुळीच जाऊ नका

नाहीतर घेतली जाईल तिथे 
तुमचीच शिकवणी
आणि मागावी लागेल क्षमा 
आपलेच दोन्ही कान धरुनी

आणि गर्दी झाल्यावर 
गर्दीच्या गदारोळात जर 
तुम्ही गेला चिरडून
कुणाच्यातरी पायाखाली येऊन 
किंवा उन्हात होरपळून 
वा विजेचा शॉक लागून
किंवा आणखीन कशानं
तर
मिळतील पाच लाख तुम्हाला 
जे येणार नाहीत कधीही तुमच्या कामाला

हे गर्दीचे तथ्य ज्यांना कळते
ते गर्दी व्हायचे नाकारतात
ते उगाचच मार खातात 
पण त्यांना हे स्वीकारावेच लागते
ते सतीचे वाण असते .

पण मला आपलं वाटते
गर्दीत चिरडून मरण्यापेक्षा 
कुठल्यातरी माळरानावर 
विशाल वृक्षा खाली 
सूर्यप्रकाशात किंवा चांदण्यात

 तन् मन व्यापलेले असावे आनंदाने
तेंव्हा मरावे सुखाने

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, १८ जून, २०२२

तुझे घर

तुझे घर
******::

का गं बाई वाट सुखाची 
तुजला ती भेटत नाही 
किती केला त्याग तरीही 
पोच तुज का मिळत नाही .

होय तुझे ते कर्तव्य असे 
म्हणून का तू गुलाम असते 
करते करते करते म्हणून 
जगाच्या अंगवळणी पडते 

तुझ्याविना घरास या गं
घरपण ते मुळीच नसते 
तरी का  घरास तुझी या
किंमत ती मुळीच  नसते 

थांब जरा नि बघ ताणून 
काय तुझी किम्मत असते 
तशी तुटू तू देणार नाहीस 
कारण घर हे तुझेच असते 

तुझ्या घराचे तुच देवघर 
आणि निर्णया तुझी मोहर 
तसे असेल तर ते तव घर 
अन नसेल तर निर्माण कर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘३७८

सोमवार, २३ मे, २०२२

मुळावर

मुळावर
*******
कळेना कोण असे
कुणाच्या मुळावर ?
ज्याचा त्याचा डोळा 
फुकटच्या फळावर  !

कोण ती छापती
सर्टिफिकेट खोटी 
आणिक वाटती
भीतीविन जगाती १

कोणास पाकीटे 
किती ते आवडते 
मरू दे जगा म्हणती
माझे काय अडते २

कोण भय दावून 
माल तो ढापतो 
आरटीआय शस्त्र 
सदा कदा उगारतो ३

पाोटासाठी पाप 
करावे ते म्हणती 
नरकाच्या दारात 
स्व पदेची जाती ४

अश्या या जगाला 
 विक्रांत विटला
पापी डोळा वाहून  
दत्ता रे थकला  ५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, १४ एप्रिल, २०२२

महामानव

महामानव
********

इथून तिथून इतिहास हा शोषणाचा आहे 
मी अन माझ्या वंशजांच्या सुखाचा आहे 

कधीतरी कोणी सांडून खुज्या स्वार्थाला 
राहतो उभा न्याय शोषितांना त्या द्यायला 

होतो विद्ध तो लढतांना शतवार या तिथे 
जळते ह्रदय त्याचे जणू वेदनांचे घर होते 

रक्तातून त्याच्या फुलतात लाख-लाख मळे 
धुत:कारले कालचे आज भोगतात सुख सोहळे

मार्टिन ल्युथर अब्राहम लिंकन फुले-आंबेडकर 
किती एक प्राण घेऊन लढले तळहातावर 

काय त्यांचे वंश आहे बसले कुण्या गादीवर 
काय त्यांची घरे आहेत महाल कुठे उंचावर 

ही गोष्ट वेगळी की कुणी करतात रे व्यापार 
घेऊन झेंडा त्यांचा उगा मिरवती खांद्यावर 

पुन:पुन्हा इतिहास होतो तो तसाच फिरून  शोषणारे येतात इथे पुन:पुन्हा नाव बदलून 

येतील महामानव जातील देवत्व मिळवून 
न जाणे खेळ हा पण कधी जाणार संपून

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, ७ एप्रिल, २०२२

कहाणी

 

कहाणी
*******
एक आरंभ एक अंत 
असतोच प्रत्येक कहाणीला 
बहुधा सुरू होते 
कुठलीही कहाणी
उत्सुकतेने भरलेली 
स्वप्न सजलेली 
अपार अपेक्षांनी नटलेली 

ती पाने ते दिनरात 
किती भरभर उडून जातात 
सुखाची सकाळ 
सुखाची संध्याकाळ 
सुखात नाहते रात 

पण कहाणीच असते ती 
तशीच कशी राहणार 
काही पात्र बदलतात 
काही सोडून जातात 
काही नवीन येतात 
काही आपली मूळ 
भूमिका टाकून देतात
भलत्याच भूमिकेत घुसतात 

आणि मग सुरू होते 
एक टळटळीत दुपार 
तप्त न सरणारी
असह्य लाहीलाही करणारी 
ती वेळ

अन उगवते रात्रही
तशीच रुक्ष एकाकी 
पापणीस पापणी 
लागू न देणारी 

त्या नाटककाराला लेखकाला 
ही कुठली हौस असते कळत नाही 
प्रेमाच्या मैत्रीच्या वाटिकेत 
द्वेष असूया संशय हेवेदावे अन
शत्रुत्वाची बीज टाकून देतो तो

मग दोन रूळागत समांतर 
जीवन चालू राहते 
तर कधी खाली कोसळून पडते 

कहानीला रंजक करणे 
आणि मग मजा घेणे 
हे त्या लेखकाला 
फार फार आवडते 
हे नक्कीच 

सुखा कडून दुःखाकडे 
अन दु:खाकडून पुन्हा सुखाकडे 
जाणारी कहाणी
क्वचित असतेही कुणाची 
कोण्या आटपाट नगराच्या
धार्मिक राजाची 
किंवा व्रत आचरण करणार्‍या 
भोळ्या राणीची 
म्हणजे ती तशी 
बाहेरून दिसते तरी खरी 

बाकीच्या कहाण्या
कहाणीपण सार्थ करणाऱ्या 
झुरणाऱ्या तुटणाऱ्या 
तुटलेल्या कड्याशी येऊन 
थांबलेल्या खोळंबलेल्या 

कधी कधी बिघडलेल्या ओळीवर 
व्हाईटनर चे औषध लावत
स्वतःला खेचत 
जात असते की कहानी 
पुढे पुढे निरूपायाने

तर कधी 
फसलेल्या क्लायमॅक्सला 
भुतकाळात नेत 
संपलेल्या दिवसात 
राहते उगाच जगत 
ती कहाणी

तर सांगायचे होते 
प्रत्येक घराची एक कहाणी असते 
प्रत्येक मनाची एक कहाणी असते 
बहुदा पर्सनल डायरीगत 
कुलुप बंद असते 
पण कधीतरी कुणाची पाने सुटतात 
दाही दिशात पसरतात 
लोक ती धावून धावून वेचतात
अन  मजेने वाचतात
अन वाचतांना
मनोमन जाणत असतात
ही त्याचीच कहाणी आहे .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

मंगळवार, २२ मार्च, २०२२

उच्च पदस्थ

उच्चपदस्थ
*********

मला क्वचितच दिसतात 
ते उच्चपदस्थ 
हसतांना 
स्मित करतांना 
ते असतात सदैव 
स्थिर शांत तटस्थ 
एका सीमारेषेच्या पलीकडील
एकांत जगात

ते बसतात 
बोटात गुंफवून बोट 
ते बोलतात 
सरळ रेषेत ठेवून ओठ 
ते बोलतात 
डोळे कोरडे ठेवत
ते घालतात 
कडक इस्त्रीचे शर्ट 
अन चकाकते बूट 
ते चालतात 
ओझे घेऊन 
स्वतःच्या कामाचे 
अन शक्तिशाली पदाचे 
खोलवर बंदिस्त करून 
आपली मृदुता 

पण माणूस आहे 
म्हणजे मन असणार 
कोणावर तरी माया करणार 
कोणावर तरी झुरणार 
कोणावर तरी रुसणार 
काळजी घेणार 

तेव्हा कळतं की 
त्या हसण्याने तयार होते 
केवढी मोठी भिंत 
पण जिथे सत्ता असते 
तिथे प्रवेश करायला 
अनेक उत्सुक असतात
ते घुटमळणारे 
संधी शोधणारे 
कार्यभाग साधणारे 
धूर्त हुशार महाभाग 
त्यांना दूर ठेवण्यासाठी
आवश्यकही असेल ते न हसणे

 कारण हसणे हे असते 
एक स्वागत 
एक किलकिलणारा 
आतून 
उघडणारा दरवाजा 
प्रवेशाची संधी देणारा 

पण खरोखर हें न हसणे 
ही केवढी मोठी किंमत आहे 
स्वतः होणारे 
इंडॉर्फिन जाळून जगणे 
खुर्ची आणि पदासाठी 
अनंत सौख्यांना 
ओवाळून टाकणे
हे एक प्रकारचे बलिदान असते 
जे क्वचित कोणाला कळते 

कोणाच्याही जीवनातील 
सामान्यत्व 
ही सर्वात मौल्यवान गोष्ट असते 
ती गोष्ट हरवणे गमावणे 
यासारखे शल्य नसते 

म्हणून  या न हसणाऱ्या 
तटस्थ राहणाऱ्या 
ओरडणाऱ्या उच्चपदस्थांबदल
मला कणव वाटते
अन मी मनोमन त्यांना सलामही करतो 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

सोमवार, २९ नोव्हेंबर, २०२१

मनाचे रंजन


मनाचे रंजन 
*********:

मनाचे रंजन 
थांबता थांबेना 
भले ते कळेना 
काही केल्या ॥

संगीतात मग्न 
नाटकात दंग 
पाहातसे रंग 
भावनांचे ॥

कुणाच्या सुखात 
कुणाच्या दुःखात 
कुणाच्या हास्यात 
रममान ॥

कधी काही खोटे 
कधी काही खरे 
चित्रबद्ध सारे 
जुने क्षण ॥

भोगते ते मन 
आता समजून 
राहते गुंतून 
सर्वकाळ ॥

येणे काय होई 
हा तो क्षण जाई
दाटलेला राही
मनी तम ॥

दत्ता दे रे मन 
सजग करून 
विक्रांत शरण 
म्हणुनिया ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

मंगळवार, १४ सप्टेंबर, २०२१

ढगफुटी

ढगफुटी
******

ढग फुटल्या गावाचे
आसू आटले डोळ्यात
मिळे दरड समाधी 
देह मातीच्या वेढ्यात 

अशी करणी कुणाची 
कुणी कुणा सांगायची 
पाप वदुनिया मुखी
काय छाती पिटायाची 

जाते हरवून गाव 
पिढ्या पिढ्या नांदलेले 
जाते हरवून नाव 
पंचक्रोशीत गाजले 

एक फटका काळाचा 
बसे आंधळ्या हाताचा 
जन्म मातीमोल होतो 
काल फुलल्या फुलाचा 

दोष द्यावा का दैवाला 
दोष द्यावा का देवाला 
जीणे माणूस मुंगीचे 
एक तारा तुटलेला 

ऐसे मरण पाहून 
मनी विक्रांत भ्यायला 
पराधीनता जाणून 
खेळ सोडुनिया गेला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, १३ ऑगस्ट, २०२०

मी मोठा

मी मोठा
******
मी मोठा
रे मी मोठा 
कारण माझा 
बाप मोठा 
तू छोटा रे 
सदैव छोटा 
कारण तुझा 
बाप छोटा 

पैसा माझा 
सत्ता माझी 
म्हणून  असे
मला गाडी 
माझी माडी 
अन समोर 
बडी धेंडी 
मान तुकवून
हसती थोडी 

तुला चाकरी 
माझ्या दारी 
बाप मोडतो 
दारी भाकरी 
मान मजला 
करी सलाम 
समोर माझ्या 
खाली मान 
रे मी मोठा 
अन तू छोटा 

नाहीतर मी 
चुका दाविन 
वाट लावीन 
काम काढीन 
भुके मारीन 
हा हा हा !
यात नच रे 
काही नवीन 
असे बळी 
तो कान पिळी 

माझा पैसा 
माझी सत्ता 
माझे सेवक 
माझे सैनिक 
धनको रे मी 
धनिक धनिक 
बाकी सारे 
माझे पाईक

राजा माझा 
प्रधान माझा 
न्यायनिवाडा 
तोही माझा 
देऊळ माझे 
देव माझा 
पुजारीही 
केवळ माझा 
तू छोटा रे 
सदैव छोटा 
बहू हुशार 
शिक्का खोटा 
मी मोठा रे 
मी मोठा 
कारण माझा 
बाप मोठा
*******
डॉ.  विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

बुधवार, १२ ऑगस्ट, २०२०

भिंत

Dear friends ,After reading  yesterdays fierce discussion 
on cast and reservation on my medical college group .I have written these few lines .
Hope some of you will agree with me .

भिंती 
***
कधी दृश्य होत्या 
कधी अदृश्य होत्या 
भिंती सततच होत्या 
भिंती रुततच होत्या 

लाख यत्न केले कोणी 
अन धडका मारल्या किती 
पण कधी पडल्याच नाहीत 
कधी हलल्याच नाहीत 
या भिंती

रंग बदलतो या भिंतींचा 
गिलावाही बदलतो 
नक्षी ही बदलतात कधी 
कधी बनतात त्यात 
नवीन दरवाजे 
पण सक्त कुलुपाचे 
परवानगीच्या फर्मानाचे 
त्याने अधिकच वाढतो 
रुबाब या भिंतींचा 
अधिकच घट्ट होतात त्या भिंती
असे वाटते 
कधी पडणारच नाहीत या भिंती 

काल तिकडून उभारल्या जात होत्या भिंती 
आज इकडून उभारल्या जात आहेत भिंती 
सहस्त्रावधी अवमानित 
आत्म्यांचा आक्रोश जागा करीत 
पण . . पाडल्या जात नाहीत या भिंती

सत्ता श्रेष्ठत्व उच्चत्व 
यांचाच खेळ हा शेवटी 
पैसा भुक मृत्यू भीती 
हीच इथली खरी शस्त्र असती 
गांधीलमाशी मधमाशी 
लाल मुंगी काळी मुंगी 
युद्ध येथे रोजच चालती

कधीतरी या भिंतीस
पाडले होते खिंडार 
नाथ मच्छिंद्र गोरक्ष यांनी 
कबीरादी ज्ञानेश्वरांनी 
नाहीच तुटली ही भिंत तरीही 
देव झाले तेच 
मांडले गेले या भिंतीवरती 
खरंच का तुटत नाहीत या भिंती ?

मान्य आहे सगळ्यांनाच 
किती अनैसर्गिक आहेत या भिंती 
किती लाजिरवाण्या आहेत या भिंती 
पण या भिंतींच्या अलीकडे 
आहे एक संस्कृती 
अन पलीकडे आहे दुसरी संस्कृती 
काहीही करून त्यांना 
ती टिकवायची आहे 
आणि काहीही करून 
यांना ती जाळायची आहे 
मग सांगा बरे कशा तुटतील या भिंती 

खरे तर 
या जगात संपूर्ण टाकाऊ 
असे काहीच नसते 
मातीतच मिसळलेले सोनेही असते 
वेचले तर जीवन समृद्ध होते 
फेकले तर दारिद्र्य भोगावे लागते 

कदाचित तुटतीलही या भिंती 
काळौघात विरुनही जातील 
पण आज तरी या भिंतींचे
अस्तित्व स्वीकारत जगत 
तिच्या दार खिडक्यातून 
आत बाहेर जात 
देणे घेणे करीत
जगण्यातील तिचे अस्तित्व
 "गौण करण्यात "
शहाणपण आहे 
नाही का?

*******
डॉ.  विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

शुक्रवार, ७ ऑगस्ट, २०२०

झुम मिटींग


झूम मीटिंग 
*****
भले मोठे ओझे जणू 
घेउनिया पाठीवर 
जेव्हा येतो साहेब तो
झूमच्या  मीटिंगवर 

आम्ही आपले श्रोतेच 
हु की चू बोलत नाही 
बोलता छडी मिळते 
जाणूनिया असू काही 

तसा तर माईक ही 
आपला बंद असतो 
कॅमेरात चेहराही 
कोणी पाहत नसतो 

बोलणारे फक्त चार
चर्चेस वाव नसतो 
हुकुमाचे ताबेदार 
खरंच होयबा असतो 

पण ते बोलती छान 
अधिकारी शब्द ज्ञान 
आम्ही होतं कृतकृत्य 
हलवितो फक्त मान 

वर काय चालले ते 
नीट जरा कळू येते 
नोकरी सांभाळण्याचे 
कसब अंगी बाणते 

एक या झुमचे पण 
खरंच बरे असते 
पुच्छ हलवत उगा
नच पळावे  लागते 
*******
डॉ.  विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

शुक्रवार, ३ जुलै, २०२०

हिंसा

हिंसा
*****
नवरा जो 
बायकोस मारतो 
तो काय नवरा असतो 
रानटी पुरुषत्वाच्या 
जंगलातील 
तो तर फक्त 
एक नर असतो.
त्याच्याकडे  शक्ती आहे 
स्नायुची
ताकत आहे 
पैशाची 
बळ आहे 
सामजिक श्रेष्ठत्वाचे
म्हणून तो मारतो. 

अन ती मार खाते 
कारण ती दुबळी असते 
त्याच्या संरक्षणाखाली 
जगत असते
त्याचं दास्यत्व 
करत असते.
अन ते मनोमन 
स्विकारत असते
युगोन युगे 
प्राक्तन म्हणून.

मतभेद असतात 
होतात 
पण म्हणून 
मतभेदाच्या टोकावर 
अन उद्रेकाच्या शिखरावर 
आपले माणूसपण हरवून 
पशू होणे हे 
कुठल्या उत्क्रांतीचे
किती शहाणपणाचे 
लक्षण आहे ?

हिंसेचे हे इतकं 
कुटिल कुरूप 
आणि विद्रुप रूप 
क्वचितच कुठले असेल.!
****
डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com

रविवार, ५ एप्रिल, २०२०

नव श्रीमंत


नवश्रीमंत
******

उडवितो गाड्या
कशाला रे गड्या
बापाच्या पैश्याने
मारतोस उड्या ॥
कानी भिकबाळी
गळ्यात साखळ्या
विकुनी जमिनी
कशाला बांधल्या ॥
माज दो दिसांचा
तुझा उतरेल
फुका मिरविली
संपत्ती सरेल ॥ 
कु-र्यात  बोलणं
बाटलीत  जीणं
मटन चिकन
सर्रास झोडणं  ॥
शिक्षणाचा गंध
अजूनही नाही
पुढच्या पिढीची
चिंता तीही नाही ॥
दारुड्या बापाचा
पोर तो तू गुंड
बिघडली पोर
तुझी ती ही बंड ॥
धन देणाऱ्याची
भरली तिजोरी
तुझी दो वर्षात
सरेल रे सारी ॥
वापर रे पैसा
पोरांना शिकाया
धंद्याला लावी वा
नच कि फुकाया ॥
विक्रांते गरिबी
तुझी ती पाहिली
म्हणूनी चिंता ही
मनी उपजली ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot in

रविवार, ८ डिसेंबर, २०१९

बरे केलेत





बरे केलेत
**********
घातल्या गोळ्या त्यांना
बरे केलेत
खरे खोटे होते का ते
नाही विचारत
काही लोक कधीही
नाहीच सुधारत
भय हवे पापीयांना
नव्हतेच ते घडत
-
मानवी हक्क म्हणूनी
ओरडेल कुणी
न्यायाच्या बजावणीस
होत आग्रही  कुणी
पण तोवरच की
त्यांचे तिथे नसतील कुणी
-
लेक बहिण आई
जेव्हा जळते मरुनी
यातनेत पशुच्या
जाते तडफ़डूनी
गोष्टी  न्यायाच्या मग
जातात रे गळूनी
-
म्हणुनिया म्हणतो मी
बरे केलेत
म्हणेन पुन:पुन्हा जरी
पुन्हा केलेत
-
दिसता समोर
धडधडीत पिशाच
तया काय सिद्ध करावे
लागते ते पिशाच
नष्ट करूनी  तया ती  
थांबवावी पैदास
-
ततक्षणी ततक्षणी ततक्षणी
-
थोर कार्य ते नाही
अरे याहूनी
-
बरे केलेत !

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.
com


सोमवार, २८ ऑक्टोबर, २०१९

उगाचच झाडे तोडणाऱ्यांनो


झाडे तोडणाऱ्यांनो
**************
उगाचच
झाडे तोडणाऱ्यांनो
तुम्हाला क्षमा नाही
कदापी नाही
तुमच्या पिढीला ही
अन् तुमच्या पुढच्या पिढीलाही
तुमच्या पापाचे कर्ज
फेडावे लागेल त्यांनाही

लाज नसलेली
तुमची वक्तव्य
अवतरणे उदाहरणे
कायद्यातील पळवाटा शोधणे
राजकारणी कारणे
छी छी
किती घाणरडे !
होय
तुम्ही जिंकलात
कत्तलीची संमती घेत
चौकटीत अडकलेल्या
कायद्याकडून
अन
आंधळ्या न्यायाची
परवानगी घेवून
पण तुमच्या या पापाला
क्षमा नाही
या गुन्ह्याला माफी नाही
पडणाऱ्या प्रत्येक झाडाचे आक्रंदन
प्रत्येक फांदीचा शाप
निर्वंश करील तुमचा
उगवून विनाशाची बीज
तुमच्या छातीत
तडफड कराल तुम्ही
प्राणवायुसाठी
तेव्हा हसतील
या झाडांचे अतृप्त आत्मे
तोवर हसून घ्या
जिंकल्याबद्दल
हि लढाई
पण त्या न्यायालयात
क्षमा नसते
कुठल्याही गुन्ह्याला
एवढे मात्र ध्यानात ठेवा.
**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

गुरुवार, १३ डिसेंबर, २०१८

एक मुल



एक मुल
********
लांबरुंद पुलावर
कठड्याच्या सावलीत
एक बालपण होते
 गुमान भीक मागत

वय वर्ष फक्त तीन
मळलेले वस्त्र जुन
काळी पुट मानेखाली
पिंगट केस मलिन

हरवले डोळे कुठे
खेळ काही मनांमध्ये
यंत्रवत हात होते
आपटत भांड्यामध्ये

थबकले पाय काही
हात खिशातही गेले
नाणी खणाण करीत
तया भांडी विसावले

तया सुख नच दु:ख
भांडे होते आदळत
केसांचे भुरे जंगल
हवेमध्ये लहरत

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, १३ नोव्हेंबर, २०१८

स्वर्ग बाजार



स्वर्ग बाजार
********

अहो देवांचे ते खास
तया हात लावू नका
होय म्हणती तोवर
पाने फुले वाहू नका

शब्द तयांचे प्रचंड
देवा लावती कामाला
न्याय मिळतो कधी का
कुणा विना रे वकीला

आधी नमन तयाला
मग भेटा रे देवाला
पैका आहे ना गाठीला
ना तो लागा रे वाटेला

भय आहे ना तुम्हाला
स्थैर्य हवे ना उद्याला
तर मग चला चला
देवा लावाया वशिला
----
देवा मागता तयाला
खुळा विक्रांत फसला
तया टाळून बैसता
देव आत सापडला 

कर्मकांडाचा पसारा
धैर्ये चुकवला सारा
खोटा तुटता पिंजरा
आले आकाश आकारा

आत पाहिले पाहिले
डोळे अंधारा फुटले
ज्योत जाणिवेची स्थिर 
स्वर्ग बाजार मिटले

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


रविवार, २३ सप्टेंबर, २०१८

दरवर्षी विसर्जनी



दरवर्षी ॥विसर्जनी

फटाके फुटती 
नगारे वाजती 
पैसे ते जळती 
जनतेचे ॥
कोणी काय केले 
कुठून ते आले 
प्रश्न हे असले 
पडू नये ॥
आहाहा सेट तो 
असेल लाखांचा 
हिशोब तयाचा 
कोण सांगे ॥
डीजेचा आवाज 
ठणाणा वाजतो 
डोके उठावतो 
सारी रात्र ॥
कशासाठी चाले 
व्यर्थ हा गोंधळ 
ज्ञानी गावंढळ 
मौन का रे ॥
न कळे बाजार 
कधी हा थांबेल 
भक्तीचा कळेल
अर्थ जना ॥
देवा श्री गणेशा 
मागणी तुजला 
आवर चालला 
प्रकार हा ॥
कानात किटला 
विक्रांत थकला 
कापूस कोंबला 
कानी मग ॥


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...