नाते लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
नाते लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

शनिवार, १६ मार्च, २०१९

ती म्हणजे

ती म्हणजे
***

युगोनयुगे तो शिरत आहे
तिच्या कुशीत
अन मग  तिच्या मिठीत
तिच्या नजरेतील वात्सल्यात 
कृतकृत्य होत
तिच्या प्रेमाने उमलत
आश्वस्त होत

ती कधी असते दासी
कधी महाराणी
कधी वारांगनाही
कधी कधी ती त्याच्या
भाषेचीही नसते
वर्णाची नसते
धर्माची ही नसते
पण शब्दाविना सारे
समजून घेते
डोळ्यांची भाषा तिला
किती सहज कळते

कधी ती आई कधी आजी
कधी ती बहीण कधी मैत्रीण
कधी अर्धांगिनी
तर कधी ती मुलगी असते
त्यांच्या सर्व वेदनांचे उत्तर
त्याला तिच्या शब्दात
अन स्पर्शात मिळते

आणि नजरेच्या त्या बळावर
तो झेलू शकतो अनंत जन्म
मरणातूनआलेले
त्यांचा ठाम विश्वास असतो
तिचा शक्तीवर
मांगल्यावर
अन कारुण्यावर

त्याला कधीच प्रश्न पडत नाही
तिच्या शिवाय
त्याचे कसे होणार याचा
कारण ती त्याचाच भाग असते 
सदैव सनातन अविभाज्य
तिच्या शिवाय तो 
कल्पनाही करू शकत नाही
जीवनाची अस्तित्वाची
किंबहुना तीच
त्याचा जीवनाधार असते
अवनींच्या गाभ्यापर्यंत गेलेल्या
मुळासारखी
त्याच अस्तित्व टिकवणारी
त्याचे पोषण करणारी
ती म्हणजे तोच असते

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, २५ जुलै, २०१८

होवू नये कधीही



होवू नये कधीही
*********:
इंद्रधनुष्य पूल
*********:


अनपेक्षित अचानक ती भेटली त्याला
जणू आली होती आकाश रिते करायला

आयुष्याच्या मध्यावर सारे काही असून
सुख समृद्धी नाती आली असता फुलून

क्षणभर भांबावला तो खूपसा सुखावला तो
उधानल्या वाऱ्यागत स्वतःभोवती फिरला तो

त्या ओढीत नकळत बरेच वाहत गेल्यावर
का न कळे पण तिची झुकू लागली नजर

अरे मी हे करते काय म्हणू लागले अधर
अडखळू लागले पाय ते झालेले अनावर


त्या तिच्या शब्दांनी तो ही जागा झाला
सावरून स्वतःला जणू भानावर आला

अन येवू घातल्या वादळाला चुकवत
तो पुन्हा परतला आपल्या रिक्त घरात

आठवून ते सारे पुनःपुन्हा चकीत झाला 
जड झालेल्या शब्दांनी वदला नि स्वतःला

होवू नये कधीही ऊध्वस्त घर कुणाचे
कोसळून  पूल कुठल्या इंद्रधनुष्याचे

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

*********
अनपेक्षित अचानक
ती भेटली त्याला
जणू आली होती
आकाश रिते करायला

आयुष्याच्या मध्यावर
सारे काही असून
सुख समृद्धी नाती
आली असता फुलून

क्षणभर भांबावला तो
खूपसा सुखावला तो
उधानलेल्या वाऱ्यात
स्वतःभोवती गरागराला तो
त्या ओढीत नकळत
बराच वाहत गेला तो

पण मग तिचे का न कळे
अडखळू लागले पाय
झुकू लागली नजर
अरे मी करते आहे काय
म्हणू लागले थरथरत अधर

त्या तिच्या शब्दांनी
तो ही जागा झाला
सावरून स्वतःला
जणू भानावर आला

अन येवू घातल्या
वादळाला चुकवत
पुन्हा परतला त्या
आपल्या रिक्त घरात

आठवून कधी ते सारे
वदतो स्वतःला
होवू नये कधीही
ऊध्वस्त घर कुणाचे
कोसळून  पूल
कुण्या  इंद्रधनुष्याचे

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...