मंगळवार, ३१ ऑक्टोबर, २०१७

उ:शाप तू


या माझ्या अंधार यात्रेत
कवडसा एक झालीस तू
जगण्याला अर्थ नवा नि
प्रकाश घेवून आलीस तू   

म्हटले तर जळणे होते
भोवताली धूर ओढून
म्हटले तर मरणे होते
उगाचच आत कुढून

जसा हलका वारा येवून  
उगा जावी ठिणगी पेटवून
आलीस अवचित तशी तू
जगणे माझे गेले उजळून

चकित झालो माझा मी
धडधडणे माझे पाहून
कल्मष जणू होते जिणे
उ:शाप तू आलीस घेवून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, ३० ऑक्टोबर, २०१७

येणे तुझे



येणे तुझे

येणे तुझे चांदण्याचे 
हिमशुभ्र शरदाचे 
उमलते भान माझे 
निवळत्या काळोखाचे

झिरपते हास्य तुझे
गात्रांतून खोलवरी
जीवनाला अर्थ नवा 
येतो पुन्हा क्षणभरी 

अभ्राविन नभ रिते
दूरवरी मंद तारे
तुझ्या पावलांचे गाणे
अंतरात थरथरे 

जमवून जग सारे 
रिक्त आहे झोळी माझी 
ओंजळीत जागे अन
वेडी खुळी आशा तुझी 

तुटलेल्या कड्यावर
जरी उभी जिंदगानी
पिस पिस होते पु्न्हा
हिंदोळते नभांगणी

डॉ.विक्रांत प्राभाकर तिकोणे 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, २९ ऑक्टोबर, २०१७

पाथेय ..

पाथेय ..

हे सुख दु:खाचे पाथेय
घेवून जगतोय मी
याला वरदान म्हणावे की
शासन म्हणावे मी

या सुखाच्या संवेदना
या दु:खाच्या वेदना
मनामनातून फुटणाऱ्या
अनिर्बंध उसळणाऱ्या
या असंख्य भावना
इतके दिलेस तू
जे कधीच संपत नाही

कोणत्या शिदोरीतून
तू कुणाला काय दिलेस
याचाही पत्ता नाही
अन मला खरेच कळत नाही
काही गरज होती का यांची  

पण पोट तर भरलेच पाहिजे
आंबट तिखट गोड कडू
पर्याय नाही
नाहीतर जगता कसे येईल

बऱ्याच वेळा मी ठरवतो
फेकून द्यायचे तुझे हे गाठोडे
अन घ्यायचे इथलेच स्वच्छेने
जे हवे ते जसे तसे
पण..कळते
मी जे घेतो जे शोधतो  
माझे म्हणून घेतो
ते ही तू दिलेले पाथेयच असते

माझे मला मी अन ...
तुझे तू दिलेले प्राक्तन   
नाकारणे हे सुद्धा !!


डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, २७ ऑक्टोबर, २०१७

प्रतिक्षा



प्रतिक्षा
******

तुझ्या प्रतीक्षेचे ओझे
घेऊन थांबले आहे
येथील तू कधी तरी
श्वासात उरले आहे


अस्तित्वाचा प्रश्न उगा
होवूनी शिणले आहे
तो तुझा स्पर्श होण्यास
बहु आतुरले आहे

स्मृती विभ्रमात अन्
चिंबशी भिजले आहे
किती लोटली युगे मी
काळोखी बुडाले आहे

येशील ना रे आता तरी
माझ्यात मिटले आहे
ओठांवरी गाणे जुने
होऊन सजले आहे

तुझ्यास्तव रंग नवे
मी आकाश झाले आहे
जगण्याचे स्वप्न उरी
घेऊन बसले आहे

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

बुधवार, २५ ऑक्टोबर, २०१७

गोंदवलेकर महाराज


गोंदवलेकर महाराज

तया पायावर। ठेवतो मस्तक। 
ऐकुनी पावक ।शब्द त्यांचे।।
घडते सुस्नान ।चिंब होते मन ।
आनंदाचा घन । ओघळतो ।।
अनुभव गम्य । सुख दे प्रेमाने । 
पोटच्या मायेने। कल्पवृक्ष।।
काय वाणू त्यांस । किती गावे गुण ।
भेटते सगुण ।नामब्राह्म ।।
विक्रांत याचक  ।सदा तया दारी ।
मागे कणभरी ।नामप्रेम ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathijavita.blogspot.in

मंगळवार, २४ ऑक्टोबर, २०१७

बीज



बीज


भिजलेल्या डोंगराने
पाणलोट सावरले
आकाशाचे फुल नवे
माळा‍वर ओघऴले

मीच होतो तेव्हा तेथे
मातीतले गाणे झालो
झिरपलो खोलवर
मुरमाची ओल ल्यालो

गवताचा  गंध ओला 
सनातन ओळखीचा
भरूनिया छातीमध्ये
अर्थ शोधे जीवनाचा

फुटूनिया गेले बीज
सांभाळले हरवले
थांबलेल्या क्षणांमध्ये
माझेपण जागे झाले

काय सांगू सखी बाई
खुळी वाट कुठे जाई
नादावले भान सारे
माझ्या अंतरी निळाई

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, २३ ऑक्टोबर, २०१७

| मैत्र |



| मैत्र |

कधी तरी कुणी तरी
अचानक भेटतात
मनावरी जादू होते
जिवलग बनतात

फुलुनिया मैत्र येते  
शब्द मोकळे होतात
जीवनाचे धागे नवे
काही उलगडतात

उधळता पण फुले
तयावर येत नाही
जनरीत वेळभान
हाती हात घेत नाही

दडपले श्वास पण
पुन्हा हसू लागतात
मनातले दडलेले
गुज सांगू लागतात

जीवनाची कृपा पुन्हा
स्वर देही रुजतात
उजेडाची गाणी शुभ्र   
नवी उषा पाहतात

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

रविवार, २२ ऑक्टोबर, २०१७

नृसिंहवाडीला



॥ नृसिंहवाडीला ॥

भेटलो देवाला
जीव हा निवाला
डोळ्यांनी पाहिला
दत्तराज

भेटलो देवाला
हृदयी ठेविला
भावांनी पूजीला
पूर्णकाम

भेटलो देवाला
निर्गुणी दडल्या
सगुणी सजल्या
लीलांभरा

भेटलो देवाला
कृष्णेच्या काठाला
नृसिंह वाडीला
एकवार

भेटता देवाला
डोळ्यांच्या डोहाला
पूर तो लोटला
अनिवार

भेटून देवाला
देह परतला
विक्रांत खिळला
तटावर

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

गुरुवार, १९ ऑक्टोबर, २०१७

॥नारायणपूर ॥



॥नारायणपूर ॥


चैतन्य भरले 
साकार सजले 
मूर्तीत ओतले 
परब्रह्म ॥

पाहून नयनी 
मिटेना पापणी 
मनाचीये धणी 
पुरेचि ना॥

सर्वांगी कंपनं 
उठले झणाण
मनाचे उधाण
मावळले ॥

हृदय व्याकूळ 
अवरूद्ध गळा
एकांती सोहळा 
चाललेला ॥

पेटले अंतर 
शीतळ दर्शने 
श्रीदत्ता जगणे 
चाळविले ॥

विक्रांत उजाड 
निरर्थ वाहणे
जाहले खोचणे
जाणीवेत ॥

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने


भक्ताचिया गोष्टी

भक्ताचिया गोष्टी ************** भक्ताचिया गोष्टी डोळा आणी पूर  भावनांनी उर भरू येई ॥१  आहाहा किती रे भाग्याचे पाईक  पातले जे सुख...