प्रतिक्षा
******
तुझ्या प्रतीक्षेचे ओझे
घेऊन थांबले आहे
येथील तू कधी तरी
श्वासात उरले आहे
अस्तित्वाचा प्रश्न उगा
होवूनी शिणले आहे
तो तुझा स्पर्श होण्यास
बहु आतुरले आहे
स्मृती विभ्रमात अन्
चिंबशी भिजले आहे
किती लोटली युगे मी
काळोखी बुडाले आहे
येशील ना रे आता तरी
माझ्यात मिटले आहे
ओठांवरी गाणे जुने
होऊन सजले आहे
तुझ्यास्तव रंग नवे
मी आकाश झाले आहे
जगण्याचे स्वप्न उरी
घेऊन बसले आहे
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा