मी आहे

मी आहे

*******

पुंज क्षणाचे मनात दिसले 

जणू अवसेला तारे तुटले ॥

प्रदीप्त मी पण नच मिटणारे

उंच टोक जणू ज्वालेवरले ॥

तीच लाट जणू पुढे धावते 

पळ सातत्य खुळे वठवते ॥

सापेक्ष्याची परि ती किमया 

कळणाऱ्याला हवी कळाया ॥

 या क्षणातच मी पण असते 

जगताचे गूढ द्वार उघडते ॥

माझ्या वाचून जे गीत उमटते

अस्तित्वाचे ते गुंजन असते ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

दत्त सावळा

दत्त सावळा  

********

दत्त सावळा सावळा

गौर कर्पूरी सजला

दत्त कैलाशी वैकुंठी

शैव वैष्णवी भरला

भेद भावाच्या सहित

देतो दिगंबरा मिठी

रूप रूपातीत तुझे

मज दिसू दे रे दिठी  

म्हणे एकांगी विक्रांत

गीत खेळात पडला

दत्ता चित्तात ठेवूनि

आत्म खेळात रंगला

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त व्यापून

दत्त व्यापून
*******

दत्त धावतो गर्दीत 
दत्त दिसतो वर्दीत 
दत्त उगाच गुर्मीत 
जाब मागे 
दत्त घुसतो डब्यात 
दत्त राही लटकत 
दत्त चाले ढकलत
दाराकडे 
दत्त सिग्नली धावतो 
दत्त भिक्षेकरी होतो 
दत्त दत्ता  धुत्कारतो 
गूढ मोठे  
दत्त दप्तरी दाखल 
दत्त वाहतोय माल 
दत्त हप्त्याचा दलाल 
रोज ठाम 
दत्त दत्ताला ओळखी 
दत्त दत्ताला नाकारी 
दत्त दत्ताची चाकरी 
करू जाणे 
दत्त विक्रांत मनात 
दत्त व्यापून जगात 
दत्त सागर थेंबात 
सामावला

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

**

करुणा बहाळी

मज देऊनिया शब्द 

कृपा दत्तराये केली 

प्रीत दाटली मनात 

पदी वाहता ती आली

बाप कृपाळु कैवारी 

मज धरूनिया हाती 

मार्ग सुकर करून 

आडरानातून काढी 

शब्द पिकल्या मनाचा 

मज करूनिया माळी 

करी कौतुक जगात 

असा करुणा बहाळी 

त्यांच्या प्रेमात गुंतलो 

मज हरवून गेलो 

प्राप्त भोगतो संसारी 

नच इथला उरलो

ऐसा कैवल्याचा रंग 

मज खुणावू लागला 

यत्न अवघा सरला 

शब्द सोहळा उरला 

नका विचारू आणिक 

विक्रांत आहे का गेला 

येण्या जाण्याचा संकल्प 

सारा दत्तमय झाला 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००

द्वैताची पेरणी

द्वैतची पेरणी

****:

येतात विचार

जातात विचार

घेऊन आकार

जगताचा ॥

नाती गोती सारी

रंगवी रंगारी

अस्तित्व कुसरी

येवुनिया ॥

आत बाहेरील

जग ना वेगळे

असे एक सरे

क्षण रूप ॥

पदार्थ वाऱ्याचा

गोळा वा पाण्याचा

हाती का यायचा

कधी कोणा ॥

पाहता पाहता

बुडालो शून्यात

कुणी ना कुणात

राहियेले ॥

विक्रांत पाहता

डोळियांचा डोळा

आतलिया खेळा

ओसाडलो॥

दत्ताचिया वाणी

उतरली मनी

द्वैतची पेरणी

करपली ॥

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

*****

पहा रे जगता

पहा रे जगता

**********

माझ्या जाणिवेला

फुटावे धुमारे

जग पाहणारे

यथावत ॥

होवूनी निवांत

सुटूनिया कष्ट

पाहण्याचे फक्त

कर्म उरो ॥

अवघाची खेळ

चालला केवळ

वाफेचे ते बळ

इंजिनाला ॥

दुनिया चालते

मनही धावते

काय अन कुठे  

ठाव नाही ॥

माय मदालसा

सांगते विक्रांता

पहा रे जगता

निरखून ॥

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

*****

उदास हे मन

उदास हे मन 

************

उदास हे मन 

दत्ता तुज विन

कृपाळू येऊन 

शांत करा ॥

इतुके न पुण्य 

माझिया गाठीस

तव स्वरूपास

प्राप्त व्हावे॥

फक्त एकदाच 

एक क्षणभर

सरावे अंतर 

तव स्पर्शी ॥

सारी होरपळ 

मिटो भगवान 

जीवनाचे गाण

 उमलून॥

विक्रांत जगात 

चालला वाहत

किनारा शोधत 

जिथे तू रे ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

***::

दत्त पाहावया गेलो

दत्त पाहावया गेलो

मज हरवून आलो

आत वळूनिया दृष्टी

डोही शुन्याच्या बुडालो 

रूप त्रिमूर्ती सुंदर

यती वेषा शोधू गेलो

झाले काषाय देहाचे

गीती अवधूती न्हालो 

ज्ञान त्रिपुरा सुंदरी

प्रज्ञा झेलण्यास गेलो

सरे त्रिपुटी खळाळ 

डोही चित्ताच्या बुडालो 

बोल खडावा दुर्लभ

घेण्या दर्शन निघालो

नाद हरवले सारे

देही निराकार झालो 

गेले सगुण निर्गुण

मन पहाणे रुसून

घडे पूजा अवधुता

काही केल्या मी वाचून

जग हरवले सारे

स्व रूपास भोगून

झालो अवधूत सुत

जन्म मरणा जिंकून 

****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

आता मागतो विरक्ती

दिले सुंदर जीवन

आता मागतो विरक्ती  

तीही तशीच श्रीदत्ता  

तुझी घडतांना भक्ती

दिली जिवलग सखी

मातृपितृ ही देवता

भ्राता भगिनी निर्मळ

सुख भरूनिया हाता

दिले आजोळचे सुख

कन्या पुत्र नम्र शांत

बरे पोटाला साधन

नाही गरिबीची खंत

सुख संतृप्त जीवन

उगाचच दु:ख थोडे

केला इहलोक भला

आता न्यावे पलीकडे

जन्म जगलो प्रसन्न 

तया तुझे अधिष्ठान

आत तळमळ परी

तुझ्या दर्शनावाचून  

हेतू हाची एक आता

दत्ता भरून राहिला

येई देई भेटीलागी

करी विक्रांत मोकळा

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

डाव

डाव

कधी उन्हात पोळतो

कधी जातो साउलीला

आयुष्याचा खेळ नच

कधी कळतो कुणाला ॥

कधी नीटस मांडला

कधी उधळून दिला

किती रंगला तरीही

अंती मातीत आखला ॥

व्यूह परीकर थोर

हरतात  जिंकलेले

काळासी होड चाले

नाणे वर उडवले

दर दिसी नवा डाव

दर निशी नवी हार

कमावितो नच कुणी

गमावतो वारंवार

हारजीत अंती पण

अवघाची हरणारे

उठूनिया जाती गडी

येती नवे खेळणारे

खेळण्याच्या सोस तरी 

काही केल्या जात नाही

कुणा हवे खेळण्याला

काहीच कळत नाही

खेळविता दूर कुठे

आत किंवा बसलेला

खेळण्याच्या गोंगाटी या

आत्मभान हरवला 

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in