मंगळवार, १६ एप्रिल, २०२४

मी आहे


मी आहे
*******
पुंज क्षणाचे मनात दिसले 
जणू अवसेला तारे तुटले ॥

प्रदीप्त मी पण नच मिटणारे
उंच टोक जणू ज्वालेवरले ॥

तीच लाट जणू पुढे धावते 
पळ सातत्य खुळे वठवते ॥

सापेक्ष्याची परि ती किमया 
कळणाऱ्याला हवी कळाया ॥

 या क्षणातच मी पण असते 
जगताचे गूढ द्वार उघडते ॥

माझ्या वाचून जे गीत उमटते
अस्तित्वाचे ते गुंजन असते ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...