आमीष
*******
थोडी ढील देते ती त्याला थोडे जवळ खेचतेपुन्हा ढील देऊन दूरवर जाऊ देते
पण आहे ना गळ घट्ट रुतलेला
सदैव काळजी घेते
तोंडात धरून आवडीचे आमिष
जितं मया म्हणत मीनाची स्वारी निघते
तो तिचा खेळ किती वेळ चालणार
कोणास ठाऊक
पण जीवनात रंगत आणते
त्याच्या आणि तिच्याही
कारण तो आहे म्हणून गळ आहे
आणि गळ आहे म्हणून ती आहे
पण जर तीच नसती तर गळही नसता
आणि तो मासा त्याचा जन्म मरणाचा
सुखदुःखाचा खेळही नसता
तसे तर सागरात लक्षावधी मीन असतात
सारेच कुठे आमिषाला भुलतात
साऱ्यांनाच कुठे सुखं मिळतात
आणि सारेच कुठे गळाला लागतात
पण जे गळात अडकतात
त्यांनाच प्रश्न पडतात
त्यांचेच प्राण पणाला लागतात
म्हणून खरोखर तेच भाग्यवान असतात
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा