सामजिक कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
सामजिक कविता लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

सोमवार, २० जानेवारी, २०२०

मरणाच्या वाटा




मरणाच्या  वाटा
 ********
मेघ बरसला 
आणि मेला 
सुकून वाफा 
सारा गेला 

जळले अंकुर 
माती मधले 
मिटले टाहो 
पाना भरले

जर्जर डोळे 
कोरडलेले 
पटलावरती 
तडे पडले 

असेच मेलो 
किती कितीदा
जीवित राहिलो 
शाप भोगता

कुठे देव तो
कुठल्या गावी 
का मरणाच्या
वाटा दावी

विक्रांत हा ही 
गाळ पोपडी 
क्षणिक ओली 
मेली कोरडी

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

गुरुवार, १६ मे, २०१९

येई रे बाहेर






येई रे बाहेर
********

जुनाट घरांचे
जाहले इमले
देवांनी दाविले
दिना बरें ॥
बहु मिरवितो
सुवर्ण गळ्यात
बोटात कानात
कमविले॥
मागणी तसाच
असे पुरवठा
जगाचा रोकडा
व्यवहार ॥
चालू दे रे जग
बरे गांजलेले
भक्तीचे सोहळे
मतलबी ॥
अन्यथा होतील
हजारो बेकार
मध्यस्थ दलाल
दारातले ॥
विक्रांत बोलावी
येई रे बाहेर
आतला अंधार 
टाकुनिया॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


गुरुवार, ११ एप्रिल, २०१९

महात्मा ज्योतिबा फुले



महात्मा ज्योतिबा  फुले
******
ज्योतीबा,
तू लावलेल्या वटवृक्षांच्या सावलीत
जगत आहोत आम्ही
समतेची स्वातंत्र्याची फळे
चाखत आहोत आम्ही
तू पेटवलेल्या ज्योतीने
आज उजळले आहे
सारे आकाश
या भारतभूमीचे
खरंच इतके सार्थ नाव
या भूमीवर
क्वचितच असेल कुणाचे

मान्य आहे
काही विषमता आहे अजूनही
बरेच शोषणही आहे अजूनही
पण त्याविरुद्ध लढणारा अंगारही
तेवढाच तेजस्वी आहे अजूनही
अन दलदलीतून बाहेर आलेले
हे समाजमन उभे आहे आता
आपल्या पावलावर
देहावर साचलेली
सारी घाण झटकून
या साऱ्याचा उद्गाता आहेस तू
आशेचा निर्माता आहेस तू

कर्मठांच्या किल्ल्यात राहून
लखलखलास  तू
अंधारातील दीप होऊन
अग्नीत पडलेल्या गंजलेल्या
लोहकणांचा परिस आहेस तू
काताळातही शिल्प पाहणारा
शिल्पकार आहेस तू

आज जरी बहुजन वापरणारी
ढाल झाला आहेस तू
धूर्त राजकारणी
स्वार्थी मतलबी लोकांसाठी
एक प्रतिमा झाला आहेस तू
तरीही मी जाणतो की
शोषितांच्या जगातील 
पहिला सूर्य आहेस तू
कोटी कोटी नमनाचा
धनी आहेस तू 
खराखुरा आणि एकमेव
महात्मा आहेस तू

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, २५ मार्च, २०१९

मासेवाली


मासेवाली
********

पुन्हा पुन्हा मुन्शिपाल्टी 
जरी तिचे छत तोडी
पुन्हा पुन्हा मासे वाली 
नवे आणूनियां जोडी 

झाडाखाली तिच्या तीच
हक्काचीच असे जागा 
टाप नाही कुणाचीच 
घेण्या तिजसी रे पंगा 

पापलेट सुरमई 
वाम बांगडे करली
झिंगा कोळंबी मांदेली
पाटावरी मांडलेली 

जरब डोळ्यात तिच्या 
शब्द आणि धारधार 
नजरेत येणाऱ्याला 
एकाच ती तोलणार 

सोन्याची माळ गळा 
कुंकू भाळी लावलेले 
अबोलीच्या वेणींमध्ये 
फूल कधी खोचलेले

रोजचेच गि-हाइक
बहुतेक ठरलेले
कमी जास्त जरी चाले 
विश्वासाने भरलेले

अविरत कष्ट तिचे 
जीवनाच्या समरात
 रुद्र शांत दिसे काली
 टेंबीयांच्या प्रकाशात 

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे


गुरुवार, १५ नोव्हेंबर, २०१८

भक्ती बंबाळ



भक्ती बंबाळ.
********

चालला कल्लोळ
भक्तीचा बंबाळ
करी रे सांभाळ
देवराया

देव नि भक्तात
युगांचे अंतर
भरते उदर
अन्य कोणी

मोठाल्या नोटेला
मोठाला आशिष
अन् चिल्लरीस
भाव नाही

चालला विक्रय
श्रद्धेचा उभय
असे निरुपाय
काय तुझा

विक्रांत गर्दीत
चालला वाहत
घडणे पाहात
क्षणोक्षणी


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in



रविवार, २३ सप्टेंबर, २०१८

दरवर्षी विसर्जनी



दरवर्षी ॥विसर्जनी

फटाके फुटती 
नगारे वाजती 
पैसे ते जळती 
जनतेचे ॥
कोणी काय केले 
कुठून ते आले 
प्रश्न हे असले 
पडू नये ॥
आहाहा सेट तो 
असेल लाखांचा 
हिशोब तयाचा 
कोण सांगे ॥
डीजेचा आवाज 
ठणाणा वाजतो 
डोके उठावतो 
सारी रात्र ॥
कशासाठी चाले 
व्यर्थ हा गोंधळ 
ज्ञानी गावंढळ 
मौन का रे ॥
न कळे बाजार 
कधी हा थांबेल 
भक्तीचा कळेल
अर्थ जना ॥
देवा श्री गणेशा 
मागणी तुजला 
आवर चालला 
प्रकार हा ॥
कानात किटला 
विक्रांत थकला 
कापूस कोंबला 
कानी मग ॥


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, १३ जून, २०१८

पगड्यांची भांडणे



पगड्यांची भांडणे
***********

पगड्यांची भांडणे
खरंतर पगड्यांची नसतात
मतांवर डोळा ठेवलेल्या
त्या धूर्त चाली असतात

माझी पगडी मोठी झाली
त्यांची पगडी पडली खाली
कशी खासी मस्त जिरवली . . .
छान साली भांडणे लागली .

तुम्ही तर फुटलेच पाहिजे
एकमेकाला पाहिजे मारले
जे फायद्याचे त्यांनी तर
सदा सदा हवेच जिंकले

बाकी त्यांची पापे विसरा
दरोडे अन् लुटी दडवा
पण त्यांची पगडी मात्र
तेवढी लोकहो ध्यानी ठेवा

शीर सलामत तो पगडी पचास
हे ही बाकी खरे आहे
अन् टाळण्यासाठी सासुरवास
मिळेल ते ही बरे आहे.

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, १० एप्रिल, २०१८

रिटायर होता होता

रिटायर होता होता..


सांगून बघतो
बघून सांगतो
करता करता
वर्षे गेली उलटून
बरेच काही
केले तरीही
वाटते अजून
बरेच काही करायचे
गेले आहे राहून

पंचवीस तीस
वर्ष आयुष्याची
तशी मोठी असतात
तरीही कशी
बघता बघता
सहज निघून जातात

अन एक दिवस
अचानक
येते कळून
अरे रिटायर
होणार आपण
म्हणजे हेच
आणि एवढेच
का होते जीवन
अन्न वस्त्र
निवारा अन
पुढच्या पिढीचे
भरण पोषण

अस्तित्वाला आपुल्या
वर्षानुवर्षे सांभाळत
साजरे करत
तेच सण तेच उत्सव
त्याच जयंत्या
अन त्याच पुण्यतिथ्या

मग
इतके दिवस
घट्ट बंद केलेली
आपली मुठ
होते चक्क
रिकामी ओंजळ

नाही म्हणजे
काही इन्क्रीमेंट
काही प्रोमोशन
थोडा अधिकार
वेगळा कारभार
याचे सुख
नव्हतेच असे नाही
पण ते प्रवासात
येणारे पुढचे स्टेशन
माहीत असावे
तसे होते काही

स्थैर्य आश्वासकता
अन उद्याची चिंता नसणे
होते त्यात
मग आणखी
काय हवे होते ?
बुचकळ्यात
पडलेले चेहरे
पाहता पाहता
आले सहज लक्षात
अरे मला पंख हवे होते
ते नव्हते त्यात


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, ७ जानेवारी, २०१८

दुही




दुही

विष बीज ते दुहीचे     
खोल मनात रुजले
ओल्या भूमीत नवीन
बळ घेवून उठले  

हाती दगड पेलले   
रान डोळ्यात पेटले
मित्र मनातील सारे
शत्रू क्षणातच झाले  

मत पेटीच्या पिकाचे  
राजे गालात हसले
पडू आलेल्या खुर्चीस
टेकू चार ते लागले

प्रेम हवे जगण्याला
द्वेष हवा असे का रे  ?
भीतीमध्ये गाडलेल्या
भूता मृत्यू नसे का रे  ?

जात धर्म पंथ मग  
वर्ण भाषा वंश आदी
रावणाची मुंडकी ही
नच संपणार कधी !

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 


गुरुवार, २८ सप्टेंबर, २०१७

खुर्ची



खुर्ची
***

इवलीशी खुर्ची
फिरे गोल गोल
झिजलेले बोल
खर्रखर्र ।।

रोखलेले पेन
सदैव तत्पर
नेम लक्षावर
नावडत्या ।।

तिने ठरविली
तीच पूर्व दिशा
आत्यालाही मिशा
म्हणायचे ।।

सदा आखलेली
रेषा लक्ष् मनी
जाता ओलांडूनी
भस्म होणे ।।

असूनही सारे
तिचे कोणी नाही
दिवसांचे वाही
ओझे उगा ।।

अग खुर्ची बाई
करू नको हसे
क्षणाचेच असे
राजपाट 

कधी गंजशील
चाके मोडतील
स्क्रॅप तू जाशील
अचानक

जन शिव्या शाप
जीवासी लागली
सौख्य हारपती
पोखरून ।।

जप ग जीवाला
जप ग मनाला
स्मरून दिसाला
जाणे असे ।।

विक्रांता कळाली
सोडूनिया दिली
परि ना सुटली 
झळ तिची ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
htttp://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, १५ ऑगस्ट, २०१७

तिचे त्याच्या जीवनात डोकावणे





तिचे त्याच्या जीवनात डोकावणे
म्हणजे बागेत भटकणे असते
चार घटका थिजल्या जगात
एक स्पार्क पेटवणे असते

ते चार शब्द मैत्रीचे
ते चार शब्द प्रेमाचे
यातून खरतर
काहीच निष्पन्न होणार नसते
तरीही ते रिझणे मनाचे
हुरहूरणे क्षणांचे
देह मनास मिळणारे
एक संजीवन असते

कदाचित जग त्याला
एक उद्दीपनही म्हणेल
खच्चून मारलेल्या कश सारखे
त्या धुरात त्या क्षणात
हरवून जाते वर्तमान
विसरते सर्व भान
अस्तित्व गुदमरून टाकणारे

तसा तर तोही जळत असतो
प्रत्येकवेळी प्रत्येक श्वासाबरोबर  
त्या सिगारेटच्या टोकावरील
लालबुंद निखाऱ्यागत 
पण ते ओठ
दूर सारायचे विचार
त्याच्या मनातही येत नाही

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in





शनिवार, १३ मे, २०१७

ती गजरा !!


गजरा !!

काळी बुटकी
बसक्या नाकाची
बारीक डोळ्याची
बरचशी
कुरूप दिसणारी
गजरा !
होती माझ्या वर्गात 
सातवी आठवीला ..

गुपचूप यायची
क्वचित हसायची
परीक्षेत हमखास
नापास व्हायची
तशी ती नव्हती
खिजगनितीत माझ्या
लक्ष देण्यासारखे
काहीच नव्हते तिच्यात

पण एक दिवस
पंचमीच्या बारीत
पाहिलं मी तिला
रंगवून चेहरा
घालून दागिने
गर्दी समोर
स्वैर नाचतांना
कुठलतरी
पांचट गाणं
देही मिरवतांना
तिचं तोंड भरून हसणं
लोकांचं शिट्या वाजवणं
अन ते पैसे उधळण ..
पाहिलं अविश्वासानं

तसा त्या गावाचा
रिवाजच होता
दरसाल पंचमीला
नायकिणीचा नाच
फुकट दाखवायचा
आणि कुतूहलाने गेलेलो मी
झालो प्रचंड शरमिंदा
ते सारे पाहतांना
तसे गजराला नाचतांना
ते पैसे गोळा करतांना

तिने पहिले नसावे
मला कदाचित
मी मागच्या मागे
पाय काढला
मान खाली घालून
त्या गर्दीत

नंतर दोन तीन दिवस
माझा धीर झाला नाही
गजराकडे पाहण्याचा
पण ती तशीच होती
शांत संथ काहीशी मख्ख
यायची शाळेच्या युनिफोर्म मध्ये
तोच पायघोळ निळा परकर  
आणि पांढरा सदरा घालून
बसायची वर्गात
पेंगुळल्या डोळयांनी
ऐकायची शिकवणं
कळल्या न कळल्या चेहऱ्यानी

ती दिसली की
मन भरून जायचं
एका अनाम दु:खानं
एका वेगळ्या कौतुकानं
आणि व्यथित करुणेनं

पण ती येताच समोर
मी पळ काढायचो
मागच्या मागं
काहीतरी बहाणा करून
कदाचित
त्या गर्दीतील माझी ओळख
तिला पटू नये म्हणून

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे









घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...