मरणाच्या वाटा
********
मेघ बरसला
आणि मेला
सुकून वाफा
सारा गेला
जळले अंकुर
माती मधले
मिटले टाहो
पाना भरले
जर्जर डोळे
कोरडलेले
पटलावरती
तडे पडले
असेच मेलो
किती कितीदा
जीवित राहिलो
शाप भोगता
कुठे देव तो
कुठल्या गावी
का मरणाच्या
वाटा दावी
विक्रांत हा ही
गाळ पोपडी
क्षणिक ओली
मेली कोरडी
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा