सोमवार, २० जानेवारी, २०२०

मरणाच्या वाटा




मरणाच्या  वाटा
 ********
मेघ बरसला 
आणि मेला 
सुकून वाफा 
सारा गेला 

जळले अंकुर 
माती मधले 
मिटले टाहो 
पाना भरले

जर्जर डोळे 
कोरडलेले 
पटलावरती 
तडे पडले 

असेच मेलो 
किती कितीदा
जीवित राहिलो 
शाप भोगता

कुठे देव तो
कुठल्या गावी 
का मरणाच्या
वाटा दावी

विक्रांत हा ही 
गाळ पोपडी 
क्षणिक ओली 
मेली कोरडी

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

साद

साद ***** माझ्या मनातील माती मज आभाळ मागते ती दलदल रोजची थोडी कोरड मागते लाखो पाऊले मनात नीट मोजता ना येते  पाणी भरले खळगे कुणी ...