होऊनि दत्ताचा

करुनी निशस्त्र रणी मज दत्ताने पाठविले आहे
करुनी हार माझी जनी बघ साम्राज्य दिले आहे

देहावरी वार खोल मी आदरी मिरविले आहे 
शिकविणे सारेच असे फक्त त्यास जमले आहे

कौतुक या सुखाचे अन् लडीवाळश्या दुःखाचे
निजवून भूवरी मज वर आकाश रेखाटले आहे

येती मुखातून स्वर जे ते सारेच सुख हुंकार आहे 
व्यापून सदा जीवनाने मज साक्षीत ठेविले आहे

मी होऊनि दत्ताचा जगी या सहज वावरत आहे
म्हणते जग सुटला विक्रांत कुणी तया बांधले आहे  

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com/