*****
मृत आक्रोशी जीवलगांच्या काळीज पिंजून जाते
या जगण्या मरण्याचे नभ वांझ उदास दिसते
का कुणा कळल्यावाचून हा प्रवाह अविरत वाहे
सुटताच हात हातातून आकांत भरून राहे
त्या तिथेच पलीकडे मुल एक लंगडी खेळे
वेल नाजुक कुणी मधली आधारास्तव झुले
हातात खेळणे कुणाच्या ते खेळ मग्न आहे
हातात कफन कुणाच्या तन मन भग्न आहे
जगणेच तरीही सारे घटनातून मिरवत आहे
विक्रांत किनाऱ्यावरती सुख दुःख वाहत आहे
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा