*-*
जन्माला कारण
अवघे मीपण
आले उमलून
जाणिवेत
जगणे मरणे
व्यथेत धावणे
जगत हे होणे
नसूनही
जगण्याची खंत
कोंदाटली आत
जाणिवेची भिंत
उभारून
बांधली हि ज्याने
पाडली ती त्याने
नसल्या हाताने
निरंतर
विक्रांती पाहिला
दत्त कवडसा
फुटला आरसा
सांभाळला
शब्दी आढळला
भावात फसला
मीपणा अडला
ओळखता
***
©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा