शनिवार, ३० ऑक्टोबर, २०२१

भर्तृहरी मन


भर्तृहरी (मन)
*****
ती नाही येणार परत आता 
मना दार बंद कर 
हे वाट पाहणे निरर्थक आहे 
हे रात्रभर जागणे व्यर्थ आहे 
आठवांच्या रानात भटकणे व्यर्थ आहे 

मध्यरात्री चिते समोर 
लवलवत्या अग्निरेखा समवेत
बसला होतास तू  रात्रभर जागत
ती रात्र अजून जळते आहे 
ती आग अजून भाजते आहे 
विझू देत आग ती 
होऊ देत राख ती 
आणि मग कर विसर्जित तिला
काळाच्या जल लहरीवर 

सुमनातली सुमने ती 
इथे अजूनही धूमसती 
जाऊ देत विरघळून मनातून ती
जशी गेली हरवून वास्तवातून

खरंच मना दार बंद कर

सगळे परत गेले होते 
सोबत आलेले 
समजूत घालून सांत्वन करून 
बराच वेळ थांबून 
हा तुझा अट्टाहास पाहून 
आपापल्या घरी अन 
निद्रेची चादर ओढून 
जगाला विसरून 
तसा तुही परत फिर 
वास्तव अंगिकार

ती का गेली कशी गेली ?
पुन्हा पुन्हा विचारून 
आक्रंदन करून 
परत कोणी येते का ?
कुठल्या फळाने कधी पडायचे 
असे कोण ठरवते का?
तुला माहित आहे सारे 
तरीही का राहिलास बसून ?
अरे  स्वतःला सावर
शोक आवर 
मना दार बंद कर 

दार बंद करणे म्हणजे 
पाप करणे नसते 
विस्मृतीच्या डोहात 
झिंगून बुडणे नसते 
प्रेमाचे सोनेरी क्षण 
विसरून जाणे नसते 
लाव्हेचा निर्मम 
दगड होणे नसते .

दार बंद करणे म्हणजे 
स्वीकारणे असते 
जे आहे ते 
वास्तव अन वर्तमान
आणि तिथूनच पुन्हा 
नवीन सुरू करणे असते

हा शोकव्याप्त धूर 
विस्कटणारे भगभगणारे 
बेभान  विचार काहूर 
तुला ध्वस्त करण्यापूर्वीच 
विवेक जागव सावर 
मना दार बंद कर 

तुला तुझ्यातून घेऊन जाणारा
जगापासून तोडणारा
आहे नाही च्या भ्रमात 
छिन्नभिन्न करणारा
मनस्कतेचा अंधार
दाटण्या पुर्वीच मना दार बंद कर


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, २९ ऑक्टोबर, २०२१

शब्द आवर्त

शब्द आवर्त
*********

शब्दाच्या पलीकडे गेलेली तू 
अन् शब्दाच्या आवर्तात अडकलेला मी 
कोण सुखी आहे कुणास ठाऊक
आता तुझ्या जगात मी नाही 
माझ्या शब्दात तू नाही 
तरीही शब्दाच्या जगात प्रवेश करताना 
दाराशी दिसतेच तुझी सावली.

तो तुझा भास असतो का अदृश्य सहवास
माझ्या कविता रेखाटणारा
आता माझ्या शब्दात नसतेच 
तुझे रंग रूप 
नसतातच तुझ्या भावना 
नसतात घेतलेल्या आणाभाका 
किंवा निरोपाचे क्षण 
रेखाटलेले कधी काळी

त्या आदी अन्
अंत नसलेल्या अस्तित्वाला 
वाहिलेले असतात माझे शब्द 
त्याला नाम रूपात गुंतवून रेखाटून
भजत असतात
स्मरण असतात  
स्वत:ला सजवून 
सर्व काळ

पण का न कळे कधी कधी वाटते 
असावीस तू शेजारी 
माझ्यासोबत
ही प्रार्थनेतील शब्द फुले 
त्या सर्वव्यापी सनातनवर 
अर्पण करीत असताना 
भक्तीच्या चिंब भावनात भिजलेली 
मला अन सार्‍या जगताला विसरलेली

ती तुझ्यातून उलगडणारी 
भावभक्तीची आभा 
मला अस्तित्वाच्या
सुगंधी गाभ्यापर्यत नेणारी
 
अन् हे काय 
पुन्हा मला पाहतो मी 
त्याच शब्द आवर्तात
जरी की तू नसतेस कधी
माझ्या शब्दात.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, २८ ऑक्टोबर, २०२१

निराकारा

निराकारा
****

ओठातला दत्त 
पोटातला व्हावा 
भुकेचा मिटावा 
टाहो माझा ॥१॥

सुखाचा हा घोट 
जीवा गिळवेना 
जाणिवेच्या वेणा
आठवेना ॥२॥

चटावला जीव 
देवा तुझ्या नामा 
शब्दातीत प्रेमा 
भेटेचिना ॥३॥

आकारा वाचून 
गळेचिना डोळा 
हुंदक्याच्या माळा 
माझ्या गळा ॥४॥

अष्ट सात्विकाचा 
दाटे जरी मेळा 
त्याहून निराळा 
भाव तुझा ॥५॥

विक्रांत शिणला
वाहुनिया ओझे 
रूपाचे शब्दाचे 
निराकारा॥६॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, २७ ऑक्टोबर, २०२१

पाहिली आळंदी

पाहिली आळंदी
************
पाहिली आळंदी 
इंद्रायणी काठ 
जाहलो निवांत 
येणेवरी ॥

ऐकीयला घोष 
राम कृष्ण हरी 
मिटली काहिली 
जीवाची या ॥

भरला डोळ्यात 
सोन्याचा पिंपळ 
मऊ तळमळ 
झाली काही  ॥

दिसता समाधी 
चैतन्य चांदणे
देहात या गाणे 
सुरावले ॥

भावना कल्लोळ 
भरून मनात 
पाझर डोळ्यात 
दाटू आला ॥

माऊली माऊली 
पडे मिठी जाड 
बहरले झाड 
मनातले ॥

नुरले विक्रांता
जगताचे भान
तुळसीचे पान 
जीव झाला ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, २५ ऑक्टोबर, २०२१

जगणे

 
जगणे
*****
जन्म झाला पथ सारा 
भान तया मुळी नाही
कुठली खंत वैषम्य 
जाग जगण्याला नाही.

येतात गाड्या जातात 
हात भीक मागतात.
सजे लाचारी डोळ्यात 
सल नाही काळजात 

किती सोपे आहे जिणे
देह उगाच वाहणे
पोट भरता सुखाने 
फूटपाथी त्या निजणे 

लाख भय जरी तिथे 
महाभय परी नाही 
जगणे माणसा कधी
उगा मरू देत नाही

दान पुण्याचा हिशोब 
कधी कुणा सुख देई 
भय शहारा वा कुणा
रुपयाचे दान येई 

चाले जीवन वाहत
इथे असे तसे काही 
घेवून पाणी नाल्याचे
सागर लाजत नाही 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .



रविवार, २४ ऑक्टोबर, २०२१

सरे लाघव


सरे लाघव सजले 
मरे आर्जव दाटले 
हत वेड्या होते का रे
नाते अंतरी विणले 

सारे सुखाचे सोहळे
पीक मोसमी काढले
मग राहू दे रे रान 
ऊन खात हे जळले

होता पाऊस खरा नी
पीक दवात भिजले 
हिरव्या पानांचे सुख 
रानी बहरून आले

हे तो असेच घडते 
पीक मुडात भरते
बुजगावणे बाहुले
काळया मातीत पडते 

याद कशाला ती आता 
पाण्यातल्या पावूलांची 
प्रतिबिंब जपणाऱ्या
खोल भरल्या डोहाची

 ऋतू नित्यचि हा येतो
गाणे जीवनाचे गातो 
गाणे सरता नभात
पुन्हा हरवुन जातो 

तुझे तृणाचे डोलणे
ठेव मातीत पुरून
जन्म येईल रे नवा 
तेव्हा पुन्हा ये फुलून 


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .






शुक्रवार, २२ ऑक्टोबर, २०२१

जीवन स्वीकार

जीवन स्वीकार
******

वितळणाऱ्या धुक्यागत 
जीवन हळूहळू सरत आले आहे 
या जगण्यातील आकार 
भ्रम हळूहळू विरघळत आहेत 
आणि आपण  कोणी नाही 
काही नाही 
याचे दर्शन हळूहळू स्पष्ट होत आहे
तसे म्हटले तर भय नाही 
या देहात अन मनात 
पण खंत जरूर आहे 
निसटून गेलेल्या क्षणांची 
विसरून गेलेल्या माणसांची 
मित्रांची  सग्या सोयर्‍यांची
त्या प्रिय जनांची
तसेच हुकलेल्या संधीची
ज्याचे झाले असते सोने
कदाचित.

मी आकाश आहे 
असे उंच उंच उडणाऱ्या 
झाडाच्या पानाला 
गवताच्या काडीला 
किंवा कणभर धुळीला 
वाटत असते
आणि ते खरेही असते
त्या क्षणी 
कुठल्यातरी नशिबाची हवा 
प्रसंगाची वावटळ 
घेऊन जाते माणसाला 
उंच अस्मानात 
आणि दाखवते 
एक विस्मित करणारे दृश्य 
त्या जगाच्या 
त्या आश्चर्यकारक देखाव्यात 
तो विसरून जातो 
स्वतःचे अस्तित्व 
आपलेअसलेपण 
आणि ते असीम दृश्य
पाहता-पाहता समजून जातो 
की मीच आकाश आहे 
पण थांबते ती हवा 
थांबते ते वादळ जेव्हा 
 लहरत पुन्हा येऊन पडतात 
ती अस्तित्व धरतीच्या कुशीत 
माती होऊन 

 पण ते माती होऊन पडणे
असते स्वरूपात मिळून जाणे
आपण जे काही असतो 
तिथे परतणे
आणि आणि ते घडते
प्रत्येकाच्याच बाबतीत 
अपरिहार्यपणे.

त्याच्या या संपूर्ण स्वीकारात 
किती अथांग अपार शांती असते 
किती सौख्य असते 
हे त्या स्वीकारावरतीच अवलंबून असते.
जीवनाच्या शेवटाचा
अंताचा स्वीकार 
हाच खरोखर 
जीवनाचा स्वीकार असतो  


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, २० ऑक्टोबर, २०२१

नृसिंहवाडी


नृसिंहवाडी
********

वाडीच्या व्यापका 
कृपेच्या कारका 
जगत चालका 
नृसिंह देवा ॥

करुणा अलोटा 
उगा मी चालता 
भाग्याचिया वाटा 
आलो सुखे॥

तुझिया कृपेने
घडले दर्शन 
मनी विराजून 
भक्ताचिया ॥

मनाचे मालिन्य
गेले हरवून 
जागले चैतन्य 
दर्शनाने ॥

जाहलो तिथला 
असून इथला 
दर्शनी मिटला 
काळवेळ ॥

कालची पुनव 
मनी उगवली 
पुन्हा रे जाहली 
कोजागिरी ॥

विक्रांत रूप ते
साठवी  नेत्रात
जाहले क्षणात 
लक्ष कोटी ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .


मंगळवार, १९ ऑक्टोबर, २०२१

भोगवी


भोगवी
*****
का रे भोगवी वेदना 
मज दत्त दयाघना ॥

पाप इतुके का झाले 
भोग वाट्यास हे आले ॥

आता टाकावा म्हणतो 
देह जड हा वाटतो ॥

पुन्हा भोगायची भीती 
आहे ठेवली संगती ॥

तूच मुद्दलही देतो 
व्याज माथ्याला मारतो ॥

चक्रवाढी सावकार 
तुझा कळेना व्यापार ॥

विक्रांत चक्रात फिरे 
जन्म मृत्यू गरगरे ॥

दुःख वेदना साहतो 
त्यात प्रारब्ध पाहतो ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, १८ ऑक्टोबर, २०२१

जीवीचे जिव्हार

जीवीचे जिव्हार
***********

जीवीचे जिव्हार 
माझा ज्ञानदेव 
स्वानंदाची ठेव 
मुर्त पुढे ॥१

शब्द रत्नाकर 
पाऊलांसी रत 
असे सदोदित 
तया ठायी ॥२

नव सहस्त्र त्या 
ओव्या सवंगडी 
नेती पैलथडी 
हसतच ॥३

तिथे असे काय 
बुडायाची मात 
एकटीची साथ 
पुरी होय॥४

विक्रांत धरतो 
तयाला अंतरी 
शब्द शब्दांतरी
माय माझी ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

मनीचे आकाश


मनीचे आकाश
****
मोह रंगल्या पाखरा
खुले  आकाश दिसेना 
फांदी सावली सुखाचे
हवे पण रे सुटेना  

क्षितिजाला अंत नाही 
मन सांगे पुन्हा मना
भय गोठलेले पंख 
वारा कवेत घेईना

वृक्ष पायतळी दिसे
लाख पंख पिसलेले 
हिरव्या झाडीत असे 
डोळे हिरवे रोखले

उड उड रे पाखरा 
फांदी सोड आता जरा 
तुझ्या मनीचे आकाश 
जावो आकाशाच्या घरा.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

रविवार, १७ ऑक्टोबर, २०२१

कोविड अपेक्षाभंग

😂
😃😄
😬😬😬
😅😅😅😅
😋😋😋😜😝

कोविड आला आणि 
सवे भीती घेऊन आला 
त्याचबरोबर थोडीशी 
आशा ही घेऊन आला 
की आता कदाचित 
काही नको असलेली धेंड सोंग 
आपोआप नाहीशी होतील म्हणून 
पण झाले भलतेच 
ढेंड आणि सोंग शाबूत राहीली
आणि भलतीच विकेट पडून गेली.
त्यामुळे माझी तर नक्कीच खात्री झाली 
की हा कोविड 
काही स्पेसिफिक लोकांसाठीच
बनवला गेला होता
सारे वी आय पी शाबूत 
सारे स्टार शाबूत 
माझ्यासकट 
किती मैत्रिणींचे नवरे ही शाबूत
किती अपेक्षाभंग हा 
केवढी मोठी शोकांतिका!!



🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

फांदी आभास

फांदी
****

हिरवीच असते 
तुटलेली फांदी 
झुलत असते 
वार्‍यावरती

जरी आता ती 
झाड नसते 
तरीही तिच्यात ते
वृक्षपण असते 

तसेच होते अस्तित्वाचे इथे 
जेव्हा ते जाते सुटून
जीवनाच्या आसक्तीतून
हवेपणाच्या मागणीतून

हिरवळ असते
सळसळ असते
ओलेपण असते
पण संकर्प तुटलेला असतो
आधार मोडलेला असतो

किती अन कसे पुढे
याला अर्थ नसलेला 
जगण्याचा आभास 
फक्त 
जीवन मिटलेला 


येणेवरी सुख जरी

येणेवरी सुख
**********

येणेवरी सुख जरी
तुझे खूप सुखावले 
डोळ्यातील डोळे तुझे
जळी का गं पाझरले 

गेली विझुनिया आग 
रान ओकेबोके झाले
जळलेल्या फांदीवर
स्वप्न का गं सादळले

ऋतू नव्हताचं जरी 
तुरे डोहाळ्याचे आले 
जाता गळून मोहर
वेड का गं मावळले

येते उधाणून वर्षा 
कोसळते धरेवरी
चिंब भिजतो कातळ
नच विरुढतो  परी

मोडू दे ग वाटा तुझ्या 
माघारल्या पाउलांनी 
बघ पुन्हा जाऊ नको 
कधी अशी अनवाणी 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, १६ ऑक्टोबर, २०२१

वाट बघणे ( उपक्रमा साठी)

(उपक्रमासाठी)
वाट बघणे
*******
डोळ्यात वाट बघते 
असे कुणी तरी होते 
पण खरे तर तेही 
फसवेच नाते होते

फसव्या त्या नात्यातील 
जरी बघणे खरे होते 
चोर शिपायाचा खेळ 
रंजन संपूर्ण होते 

खेळलो यार खेळ तो
झोकून देवून पार 
झिंगलो रंगलो मस्त
मजा आली दिन चार

फसल्याची खंत नाही
हरल्याचा संताप वा
काल संपला कालचा 
आज दिवस ये नवा

येईल कुणी अजून
जाईल जीवा खेळून
मी ही खेळेन डाव तो
पण खेळास जाणून

गुंतून फसणे घडो
वा फसून  गुंतणे ते 
किती मिळतात यांनी
कवितेस विषय ते 
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘






शुक्रवार, १५ ऑक्टोबर, २०२१

माय

माय
****

ठेवताच हात 
माय माथ्यावर 
आलो भानावर 
जागृतीच्या 

झालीस कृपाळू 
आई भगवती 
चैतन्याच्या वाती 
कणोकणी 

ओस जगण्यात 
स्वानंदाचे घोस
भेटले सायास 
केल्याविना 

जरी स्वप्नभास 
चैतन्य देहात 
प्रभा गवाक्षात 
पहाटेची 

जरी अहं तोच 
अज्ञान आकाश 
शलाकेची रेष
चमकली 

विक्रांत हा असो 
तुझ्या पायतळी 
कृपेची सावली 
मिरविता 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, १३ ऑक्टोबर, २०२१

नसणे


नसणे
******

नसणे आयुष्यात तुझे
मी स्वीकारले आहे.
असणेही भ्रम होता 
नसणे ही मानले आहे

असतोच अंत वसंता
आणि वर्षा ऋतूला
पानगळीसवे शिशिरा
मी देही पांघरलेआहे.

होताच मोहर साजरा
अन् वर्षेतील नव्हाळी
सरुनी सारे आज पण
मन रिक्त झाले आहे.

नकोच आता फुलणे 
नकोच व्यर्थ झुरणे 
होण्यास अग्नि सुमने 
काष्ट उत्सुक झाले आहे

भरुनी दशदिशात तू
आहेस साचलेली
विझुनि अस्तित्व माझे
माझ्यात दाटले आहे

हा अर्थ मनी  उमटला
स्मरता तुज विसरता 
हृदयांत मीच माझ्या
मजला ठेवले आहे.


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 






मोठेपण

मोठेपण
***-

दिलेस दातारा 
का रे मोठेपण 
वाहणे कठीण 
वाटतसे॥
 
आधीच होतो मी 
भाराने वाकला 
त्यावरील ठेवला 
हौदा थोर ॥

डोके काढी अहं 
मिळता कारण 
तयाला कोंडून 
ठेवू किती ॥

मोडुनिया पाय 
बांधुनिया हात 
ठेवले युद्धात 
ऐसे गमे ॥

का रे करी खेळ 
देवा अवधूता 
ठेव तुझ्या पदा 
विक्रांता या ॥

सोमवार, ११ ऑक्टोबर, २०२१

हाका मारी


हाका मारी
*********

काय माझ्या हाती 
होते जन्म घेणे 
वाढणे जगणे 
जगती या ॥

मीच मला भ्यालो 
चाकरी लागलो 
गुलामी रंगलो 
देहाच्या या ॥

सले उगमाचा 
अंकुर आतला 
म्हणून शोधाला 
जीव निघे ॥

तुटलेल्या वाटा 
रान चोहीकडे 
रुतलेले कोडे 
पाऊलात ॥

कोणीतरी पण 
गेले रे इथून 
तयाला थांबून 
हाकामारी ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 



रविवार, १० ऑक्टोबर, २०२१

भ्रम

भ्रम
****

सुख साठले जळावे 
लोभ कोंडले सुटावे 
भय  दाटले हरावे 
अरे जगण्याचे ॥

मग चालावे उदास 
नीट कळून जीवास 
सारे सांडून सायास
व्यर्थ सुरक्षेचे ॥

काय मिळेल मजला 
घर जमीनजुमला 
बँक बॅलन्स भरला 
चिंता नको तुज  ॥

दत्त निर्गुणी भरला 
मज निसर्गी दावला
दत्त अंतरी सदाला 
असे घनदाट ॥

मस्त एकांती रमला
आत विक्रांत बसला 
भ्रम जगाचा सुटला 
खुळा पांघरला ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

शुक्रवार, ८ ऑक्टोबर, २०२१

उगमी


उगमी
*****

चाललो उगमी 
माघारा मी आता
धरूनिया हाता 
दत्ताचिया ॥

थांबलेले मन 
जगाचे चलन 
अहंचे स्फुरण  
एक मात्र ॥

पाही एकटक 
जाणिवेचा डोळा 
होवून आंधळा 
जगताला ॥

नादान जगणे 
सहज कळले 
मेंदूत पेरले 
कार्यक्रम ॥

विक्रांत नमितो 
विक्रांता लवून 
विक्रांत मरून 
जात आहे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 


गुरुवार, ७ ऑक्टोबर, २०२१

आदी शक्ती

आदिशक्ती
*********

चित्ताची जाणीव 
चैतन्य राणीव 
जिवाचीही जीव 
आदिशक्ती ॥

खेळे महाभूती 
माय कुंडलिनी 
रूप रस गुणी 
साकारूनी ॥

प्राणाची वाहणी 
करे माऊली ती 
निरपेक्ष रीती 
भूत मात्री ॥

मनपवना च्या 
राहुनिया संधी 
पांघरुनी गुंथी 
अज्ञानाची ॥

माय मी आंधळा 
आलो तुझ्या दारा 
डोळीयांचा सारा 
दूर करी ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

बुधवार, ६ ऑक्टोबर, २०२१

बरे मोडले


बरे मोडले
*******

बरे मोडले दयाळा 
माझ्या घराचे छप्पर 
उंच बांधल्या माडीची
झाली कौले चूर चूर

झाला उजाड हा वाडा 
बघ संपली फिकीर 
कर झोळी तव पुढे 
सवे निघाला फकीर 

होते जमवले सारे 
गेले क्षणात लयाला 
हर्ष दाटला मनात 
देवें कलंदर केला 

तुच अपार एकटा 
मज व्यापून उरला 
तुच झालो मी रे दत्ता 
कुणी शोधाया नुरला


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

मंगळवार, ५ ऑक्टोबर, २०२१

घरी

घरी
***********
नाव तुझे आहे 
आईची कविता 
सहज ऐकता 
भान आले 

कृपाळू संतांनी 
हळू थोपटले 
मन स्थिरावले 
आत्मरुपी 

आहे पणी चित्त 
जाणवे साक्षात 
निश्चळ निश्चिंत 
होई ज्योत 

कुणी जिवलग 
दुरावला भेटे 
स्वानन्दाचे दाटे 
लोट जैसे

संतराज उक्त 
माझिया मनात 
झाला घनदाट 
वर्षा ऋतू 

सोलीव सुखाचे 
जाहले दर्शन 
निरभ्र गगन 
अंतर्यामी 

विक्रांत कवाड 
आत उघडले 
दत्तानी आणले 
दत्ता दारी


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

सोमवार, ४ ऑक्टोबर, २०२१

आता मी जगतो

(चित्र : आंतरजाला वरून साभार)

आता मी जगतो
***********

आता मी जगतो 
नाटक म्हणून
स्वतःला ठेवून 
सुखदुःखी 

आले गेले धन 
झाले वापरून
हिशोब ठेवून 
विसरतो 

परी माझे इथे 
आता काही नाही 
ध्यान नित्य राही 
चित्तात या 

लेक आणि बाळ 
सांभाळतो खरं 
शिक्षण संस्कार 
देऊनिया 

परी ती पाखरे 
जातील उडून
चित्तात म्हणून 
अडवेना 

मित्र गोत्र सारे 
घडीची पाहुणे 
आपण वाहणे 
आपणाला 

विक्रांत बुडाला
दत्ताचा या झाला 
पूर्ण सुखावला 
आहेपणी
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

रविवार, ३ ऑक्टोबर, २०२१

माझेपण


माझेपण 
*******:
मी पेलू शकतो का 
हे माझे मी पण 
ईश्वरा वाचून 
प्रेषिता वाचून 
वा तशाच कुठल्याही 
संकल्पनेवाचून 

आत्म्याचे अमरत्व 
देहाचे नश्वरत्व 
वगैरे 
मनात बिंबलेल्या 
संस्कारावाचून 

पुन्हा पुन्हा वाचून 
आत ठसवुन ठेवलेल्या 
प्रमेयांची ती 
पुरातन मांडणी मोडून 
राहू शकतो का मी 
माझ्या अस्तित्वात 
निखळ असलेपण होऊन

भूतकाळाच्या विचारांची 
जळमटे झटकून
भविष्यातील कल्पनांची
दिवास्वप्ने टाकून 

जिथे काही मिळवणे नसते 
जिथे काही सोडणे नसते 
त्या तृप्त निश्चळ जाणिवेत 
नित्यनूतन जळणारा 
क्षण पांघरून
एक दिवा होऊन

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

शुक्रवार, १ ऑक्टोबर, २०२१

निवांत

निवांत
*****:

पायावरी डोके 
ठेवाया मी जाता 
हरवली वार्ता 
पाऊलांची ॥

देऊळी शोधले 
तीर्थ धुंडाळले 
परी ना मिळाले 
काही केल्या ॥

मिटुनिया डोळे 
ध्याईले ध्यानात 
प्रार्थले शब्दात 
आळवून ॥

मग कळू आले 
मीच पाऊलात 
पाय ह्रदयात 
एकरूप ॥

ऐसे दत्तात्रये 
मज काही केले 
आतून गिळले 
जगत्रय ॥

आता मी निवांत 
भक्ति विसरला 
ज्ञान हरवला 
कृपा झाली ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 


श्रीपाद सखी

श्रीपाद सखी *********** स्वप्न हरखले डोळीया मधले  स्वप्नास लंघुनी स्वप्न हे उरले ॥१ नभात लक्ष दीप उजळले  अन चांदण्याचे तोरण जाहल...