वध

असून भरदुपार तेव्हा

सुनसान होती आळी

सुनसान होता रस्ता

टीव्हीवर चालू होती

महाभारताची कथा

सात वर्षाची चिमुरडी

गच्चीत उभी होती

कौतुक रित्या रस्त्याच

उगाच पाहत होती

बेसावध तो भेटून प्रियेला

कुठेतरी होता चालला

तोच अचानक यमदूत

बसलेले दबा धरून

सरसावले पुढे आपले

अमोघ शस्त्र घेवून             

डावीकडून तीन अन

उजवीकडून तीन

उभे ठाकले तया घेरून

प्रतिकारा संधी न देत

फटकन फिरली बँट

बॉल झाले डोके त्याचे  

धाडकन पडला रस्त्यात

वेळ मुळी न घालवता

कुणी सराईत त्यातला

शास्त्र कुठले विचित्र

घेवून पुढे सरसावला  

विछिन्न झाले शिर

आला रक्ताचा पूर

भयचकित चिमुरडी ती

राहिली फक्त किंचाळत

महाभारती रंगला होता

रक्तरंजित एक वध

चार चाळीच्या साम्राज्याचे

मरून गेले एक प्यादे

दादा मोठ्या पहाऱ्यात

शांत चिरेबंदी वाड्यात

ती त्याची सखीही

मग गेली मरून

विस्कटलेल्या जीवनावर

घासलेट काडी ओढून

अन ती चिमुरडी...

उठे रात्री किंचाळून

भये ओलिचिंब भिजून

स्वप्न कुठले भेसूर

सांगे सर्वा रडरडून

विक्रांत प्रभाकर             
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

प्रश्न अधांतरी

निष्पाप कळ्या अकाली

पडती जेव्हा गळुनी

या न त्या कारणांनी

जातो मोहर झडुनी

काय म्हणावे असल्या

या शापित प्राक्तनाला

लागे ना अर्थ इथला  

मज कश्याचा कशाला

असे जन्म काय सारा

अपघात मालिका हि ?

नच माझ्या हाती काही

वा न तुझ्या हाती काही

मरणात थांबलेले

प्रश्न अधांतरी सारे

मज नकोच कुणाची

उगा छापील उत्तरे

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

तो गेल्यावर ........

तो आता मरून गेला आहे

तो जाणार हे माहित होत
तो गेल्यावर खूप खूप
रडू येईल अस वाटत होत
पण रडू फुटलेच नाही.
सव्वीस वर्ष संसाराची
त्याची माझी अन
या वन रूम किचनची
दोनच रूम दोनच जीव
तिसरा स्वर गुंजलाच नाही  
सार स्वीकारलेली मी
त्याची बेकारी
त्याची व्यसन
त्याच आजारपण
माझे घरात अन घराबाहेर
रात्रंदिन खस्ता खाण ...
काहीच नाही तरीही
त्याचा आधार होता
उभ्या पिकात
बुजगावण्या सारखा
तो संसारात उभा होता
आता त्याच्या जाण्यामुळे
तसा फरक पडणार नाही
सारे ऋतू गेले पिकांचे
जमीन कधी फुलणार नाही
फक्त आठवण ठेवावी लागेल  
घरा बाहेर जातांना
कि आता कुलूप लावल्या शिवाय
कुठेही जायच नाही

या साऱ्याकडे किती
कोरडेपणे मी पाहत आहे    
नको वाटत असूनही
सुटकेची एक जाणीव
मनात दाटून येत आहे
वन रूम किचन आता
केवढे मोठे वाटत आहे

विक्रांत प्रभाकर         
http://kavitesathikavita.blogspot.in/