एक हात उशीखाली
एक पाय लोडावरी
येत ऐकू श्वास जरी
योजनांची होती दूरी
तडजोड करुनिया
मन होते थकलेले
मानलेल्या सुखापायी
अर्धे वय वाया गेले
जसा तिने सांभाळला
तसा त्याने फुलवला
एका वेड्या हट्टापायी
ऋतू सारा वाया गेला
उद्या येता पुन्हा जाग
पुन्हा डबा करायचा
त्याने त्याच्या चाकरीचा
तोच रस्ता चालायचा
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा