काळ

काळ

****

काळ सरता सरतो सूर्य विझता विझतो 

चंद्र झिजता झिजतो हळू विक्रांत मरतो॥१

जन्मा आधी रे तो होता राही देह तो सरता

सांगे भगवद् गीता मग कशाला ती चिंता ॥२

जन्मा आधी रे परंतु तो हा  नव्हता विक्रांत

मन पुसता विझता कैसा येईल विक्रांत॥३

काही नाव या देहाला अन गाठी संस्काराला 

चिंता आकाराची का रे अशी पडे पुतळ्याला ॥४

खेळ मातीचा मातीला व्यथा का रे चैतन्याला 

सुख दुःखाच्या मुशीत नक्षी क्षणाची काळाला ॥५

काळ असतो अकाल वेळ मानवे निर्मिली 

जन्म मृत्यूची साखळी अन तयात गुंफली ॥६

काही कळू कळू येते काही हळू निसटते 

शून्य स्पंदाच्या शेवटी काही आत लकाकते ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

वाणतो

वाणतो

******

सोडून हात हा 

तू आता कुणाची 

सोडुन साथ ही 

तू आता स्वतःची ॥१॥

नव्हती कधीच 

गाठ बांधलेली 

चालता प्राक्तनी  

गाठ पडलेली ॥२॥

कुणाचे असे हे 

काही देणे घेणे 

तयालागी इथे 

असे हे भेटणे ॥३॥

घडे भेटणेही 

घडे सुटणेही 

उमलता कळी 

घडे पडणेही ॥४॥

परी जाहले हे 

गंधित जगणे 

वाणतो क्षणास 

त्या कृतज्ञतेने ॥५॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

दत्त दावितो

दत्त दावितो

*********

दत्त दावितो जगणे 

मज करून खेळणे 

डाव उलटा सुलटा 

त्यात हसणे रडणे ॥१

कधी फुगवी हवेने 

उंच नेई रे वाऱ्याने 

मग फजित करुन

हवा काढतो सुईने ॥२

कधी दावून ज्ञानाला 

टाकी स्तिमित करून 

कधी लावून कामाला 

टाकी हाडास मोडून॥३ 

मित्रपरिवार सुख 

देई भरभरूनिया 

ठेवी एकांति विरक्त 

मृत्यू खेळ दाऊनिया॥४

देई यश धनमान 

सुखे भौतिक भरून 

त्यात अपूर्णता पण 

देई हळूच पेरून ॥५

आत कळते मनाला 

खेळ निरर्थ चालला 

आस जागते अंतरी 

भेटण्याची शाश्वताला ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

पैसा

पैसा

*****

हे जग व्यवहाराचे पैशाचे अन कमवायचे 

माझ्या काय कामाचे उगाच ओझे वाहायचे 

पैशात सुख नसते रे पैशात प्रेम नसते 

पैसा हे वेड असते भुतागत मागे लागते 

पाच पन्नास वर्षाचे असते आयुष्य माणसाचे

यात वाया घालवायचे हे तो लक्षण मूर्खपणाचे 

फुगू देत आकडे बँकेचे ढिग जमो त्या कागदाचे 

खुळे स्वप्न गाडी बंगल्याचे पंथ अंध हे निरर्थाचे

प्रेम भरू दे कणाकणात आनंद उसळो हृदयात

गाणे उमटावे ओठात हेच घडावे फक्त जीवनात 

पोटा कपडयासाठी अन कमवावे रे छतासाठी 

पैसे एवढेच कुणी काही जमवावे जगण्यासाठी

बांधूनी हा पैसा उरावर कुणास जाता येत नाही

जग आंधळे डोळा असून त्या कधी दिसत नाही 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

बुडालो नाही

नाही

****

हजारदा डोळ्यात तुझ्या 

बुडूनही मी बुडलो नाही 

किती गोंदले तुज देहावर 

चंद्र सावळा झालो नाही 

कधी हसता खळाळून तू 

भिजलो परी फुटलो नाही 

किती झेलले तुषार हाती 

कड्यावर कोसळलो नाही 

ती नाव कागदी होती जरी 

कधी वादळा घाबरलो नाही 

पडता थेंब तव डोळ्यातील 

पुन्हा कधीच भरारलो नाही 

घेऊन बाजार खिशात फुलांचा 

उधळण्यास कचरलो नाही 

फुले जुईची तुझी इवली 

वेचण्या परी धजावलो नाही 

हात तव जरी देण्यास उतावीळ

झोळी घेऊन मी आलो नाही 

जरी राहिलो आयुष्य भिकारी  

तुझ्याविना कुणा विकलो नाही 

म्हणती जग हे विक्रांत दिवाना 

कुणा विचारत बसलो नाही 

मी माझ्यातच मस्त विरक्त 

स्वप्न तुझे पण विसरलो नाही

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

पालव

पालव

******

भक्तीचा भिकारी दत्ता मी रे बरा 

नको देऊ मला मोठेपणा ॥१

जाणतो मी माझे मूल्य ते इवले 

तार्‍यांनी भरले आभाळ हे ॥२

प्रत्येक पत्थर असे अवनीचा 

भाव हा मनाचा तुझ्यासाठी ॥३

तुच तुझे शब्द देऊनिया ओठी 

धरलेस हाती कौतुकाने ॥४

आता दूर सार शब्दांचे पालव 

रूप ते दाखव शब्दातीत ॥५

याच क्षणासाठी जन्म कोटी कोटी 

विक्रांत जगती घेईल रे ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

आलीस तू

आलीस तू

*********

आलीस तू उधळीत हसू 

मेघ सावळा झालीस तू 

माझ्यासाठी पण कधीच 

नव्हता हा गं वर्षा ऋतु 

लखलख डोळे केस मखमली 

जरी सावरत बोललीस तू

त्या न गावचा होऊन उगा

मज थांबवले मी जाता ऊतू

 मन हे वैरी आपले असते 

स्वप्न दावते भलते सलते 

वारा पिऊन उगाच फिरते 

रित जगाची तया न कळते

जाणून मनीचे व्यर्थ खेळणे

दिले सार्थ त्या काही करणे

मान वळवली वही उघडली 

जगतासाठी लिहिली कवणे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

पुराणातील काळ मींमासा

पुराणातील काळ मींमासा

*******************:

आणखी 1 लहानपणापासून मनात येणारी शंका. हरितालिकेच्या कहाणीत उल्लेख आहे की पार्वतीमातेने भगवान शंकरांसाठी 

64,000 वर्षे तप केलै. लहानपणी शंका यायची की इतकी वर्ष कशी? का तेव्हाचा life span आतापेक्षा जास्ती होते? 🙏🙏

उत्तर

ही गोष्ट किंवा इतर अनेक पौराणिक कथा आहेत ज्यामध्ये तो राजा काही हजार वर्ष राज्य करतो असे लिहिलेले आहे .उदा.कार्तविर्य राजा वगैरे.  सदर कथा ज्ञानी मुनी किंवा ऋषींनी लिहिलेल्या आहेत असे मानले तरी ते इतकी वर्ष का लिहतात ते कळायला मार्ग नाही आणि आपल्या हिशोबाने हि वर्ष म्हणजे काहीच्या काहीच वाटतात तर मग हे लिहिणारे एक प्रकारचे स्वप्नरंजन तर करत नाहीत ? किंवा कुठलीही गोष्ट अंडरलाईन करायची असेल किंवा बोल्र्ड करायची असेल किंवा ती ठसवायची असेल तर तिला मुद्दाम चढवून वाढवून सांगितले जाते .ती पद्धत तर वापरली जात नाही  ना असे वाटते 

जे कोणी चार युगांची हिंदू धर्मातील धारणा मान्य करतात त्यांना तर माहीत असेल सत्य युगामध्ये मनुष्याचे आयुष्य एक लाख वर्ष होते. त्रेता युगामध्ये मनुष्याच्या आयुष्य दहा हजार वर्षे होते द्वापार युगामध्ये मनुष्य हजार वर्षे जगायचा आणि कलियुगामध्ये माणसाच्या आयुष्य फक्त शंभर वर्ष आहे.आणि शिवपार्वती हे तर सत्य युगाच्या ही अगोदरचे आहेत त्यामुळे ६४००० वर्ष हा कालावधी तसा लहान असावा .आणि  अमरत्वा पुढे ६४०००  म्हणजे तर किती लहान आकडा आहे

वैज्ञानिक आधार शोधायला गेलो तर. . 

 जयंत नारळीकर यांच्या कथा ज्यांनी वाचल्या असतील त्यांना डायमेन्शनची थेअरी माहीत असेल मराठीत डायमेन्शनला मिती असे म्हणतात त्या थेअरी प्रमाणे एकाच ठिकाणी एकाच वेळी दोन वेगवेगळ्या मिति अस्तित्वात असू शकतात परंतु त्या एका मितितून दुसऱ्या मितिमध्ये प्रवेश करणे साधारणपणे शक्य नसते  (परंतु काही विशेष लोकांना काही विशिष्ट द्वारामधून किंवा वार्म होल मधून मिति  क्रॉस करायची परवानगी असावी..)त्यामुळे असे अनेक विश्व या पृथ्वीतलावर अस्तित्वात असणे शक्य आहे. तर प्रत्येक डायमेन्शन मधील काळ हे परिमाण वेगळं असू शकतं किंवा असावे ..त्याचे स्पष्ट उदाहरण श्रीकृष्णाचे बंधू बलराम आणि त्याची पत्नी रेवती यांच्या विवाहाला लागू होते रेवतीचा पिता रेवतीला घेऊन ब्रह्मदेवाकडे  योग्य वराची चौकशी करायला  गेला होता परंतु तेथे तो काही काळ थांबल्यामुळे तेवढ्या कालावधीमध्ये पृथ्वीवरील शेकडो वर्ष उलटून गेले होते व त्यामुळे त्या काळातील एकही वर रेवतीसाठी जिवंत राहिला नव्हता. ब्रह्मदेवाने तिच्या पित्याला पृथ्वीवर परत पाठवले व बलराम सध्या तिच्या साठी सर्वोत्तम वर आहे असे सांगितले.

या थेअरी वरील कालगणनेला पाठिंबा देतात या कालगणनेच समर्थन करतात . 

अन्यथा हे

मनावर ठसवण्यासाठी वाढवलेली वर्ष.असे मानणेआणि आपल्याला हवा तो चांगला त्यातील अर्थ काढणे हे ही ठिक.

डॉ.विक्रांत तिकोणे

गणेश जन्म रहस्य

गणेश जन्म रहस्य.

डॉ. विक्रांत तिकोणे

**************

श्री गणपतीचा जन्म श्री भगवती पार्वती मातेच्या अंगावरील मळापासून झाला आहे, असे पुराणा मध्ये लिहिले आहे .असे ऐकवून कुणी म्हणतात, की एवढा मळ मातेच्या अंगावर होता की काय ? आणि एक प्रकारची  टर  उडवली जाते  या गोष्टीला हसले जाते. तसेच भगवान शंकरांना सर्व ज्ञानी जगतपित्याला हा आपला पुत्र  आहे किंवा तो पार्वतीपासून झालेला मानसपुत्र समोर आहे हे  पण  कसे कळत नाही याबाबतही दुसरी शंका घेतले जाते. तिसरी शंका म्हणजे इतक्या लहान मुलाचा निर्दयपणे वध करणारा परमेश्वर भगवान कसा असू शकेल ? असे विचारले जाते. ज्या वेळेला भगवान शंकराकडून  गणपतीला हत्तीचे डोके आणून लावले जाते त्या वेळी हत्तीच्या डोक्याची आणि मनुष्याच्या देहाची तुलना करूनही तिथे पुन्हा हसले जाते 

आणि अशाप्रकारे वरवर योग्य वाटणारे पण आत खच्चीकरण करणारे प्रश्न करून या देशातील हिंदू तरुणांचा बालकांचा बुद्धिभेद केला जातो आणि श्रद्धेला हात घातला जातो .

तर अश्या ज्या गोष्टी आहेत . हे जे तथाकथित विज्ञानावादी लोक आहेत, त्यांना हे कळत नाही (किंवा मुद्दाम नकळल्याचा आव आणून) की पुराण कथा या एक प्रकारच्या  रूपक कथा असतात. त्याचे बाह्य स्वरूप वेगळे असते आणि अंतरंग वेगळे असते.

 लक्षात घ्या की भगवान श्री शंकर आणि माता पार्वती यांचे संबंध हे प्रथम गुरु आणि प्रथम शिष्य असे आहे.आणि मळ म्हणजे अज्ञानाचे प्रतीक आहे .  भगवती माता ही आपल्या अंगावरच्या मळापासून म्हणजे स्वतःमध्ये असलेल्या  अज्ञान मळा पासून या पुत्राची निर्मिती करत आहे (आपल्या मनात प्रसवणारे विचार हे आपले पुत्रच तर असतात) म्हणजे काय तर हा अंधार अज्ञान रुपी जो पुत्र आहे जो मातेने तयार केलाय तो तिच्या न्युनामुळे  निर्माण झालेला आहे आणि हा अज्ञानरूपी पुत्र तिने आपल्या दारात ठेवलेला आहे आणि ज्या वेळेला भगवान शिव तिच्या घरात प्रवेश करू पाहतात म्हणजे अंतकरणात येऊ पाहतात मनात प्रवेश करू पाहतात त्यावेळेला हा अज्ञान रुपी मुलगा  त्यांना आत येवू देत  नाही .त्यावेळेला तो दयाळू परम कल्याणकारी महादेव त्या अज्ञानाचा वध करतो, त्याला नष्ट करतो जेणेकरून आपली परम शिष्य भगवती माता पार्वती आपल्यापर्यंत पोहोचू शकेल किंवा तो तिच्यापर्यंत पोहोचू शकेल ,अशी योजना ते करतात परंतु मातेचा अज्ञान जरी गेला असला परमेश्वर भेटला असला तरी मोह अजूनही गेलेला नाही, ती मोहवश आहे म्हणून तिला त्या अज्ञानातही सुख वाटत होते, आनंद होत होता. त्यासाठी तिने पुन्हा त्या अज्ञानाचा हट्ट धरला आहे अशा वेळेला तो ज्ञानी अन कणवाळू भक्त वत्सल महादेव या अज्ञानाचे रूपांतर ज्ञानामध्ये करत आहेत त्या अज्ञानापासून तयार झालेल्या पुत्राला ज्ञानामय करत आहे आणि हत्ती हे आपल्या संस्कृतीमध्ये ज्ञानाचे प्रतीक मानले गेले आहे .म्हणुनच गणपती हा बुद्धीचे प्रतीक आहे. तो सार विचार करून विवेकाने निर्णय घेतो त्याच्या त्या निर्णयाने कार्यात येणारे विघ्न आपोआप नष्ट होते . तो विघ्नांतक आहे. तो म्हणूनच सुखकर्ता आणि दुःखहर्ता आह. हे त्याचे खरे स्वरूप आहे असे मला वाटते .

अन हा या कथेतील गूढ अर्थ आहे.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

रिक्त

रिक्त

*****

हा शब्दांचा पसारा 

आता सरत आहे

 हा भाव कोंडमारा 

आता विझत आहे 

तुझे चित्र मनातून 

आता हरवत आहे 

काळाच्या धुक्यामध्ये 

जन्म विरत आहे 

काय कसे सुरू झाले

मन आठवत आहे 

स्मृतितून आयुष्य ही

आता पुसत आहे 

जोडलेला हरेक बंध

सहज सुटत आहे 

एकल प्रयाणा प्राण

आतुर होत आहे

ऐकून खुळी गाणी 

मनी दत्त हसत आहे 

फेकून झोळी कुठे 

मी ही रिक्त होत आहे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

प्रेम

हिरवळ

*****

प्रेम नसे रूपामध्ये प्रेम नसे शब्दांमध्ये 

तनमन व्यापलेले प्रेम असे एक नाते ॥

प्रेम त्याला कळते रे प्रेम तिलाही कळते  

काळजात काहीतरी हळुवार उमलते ॥

साधा अन साजरा तो नीटस नि सावळी ती 

पाहुनिया प्रीती त्यांची  गीत उमटले ओठी ॥

त्याचे जग तिच्यासाठी तिची स्वप्न त्याच्यासाठी 

मोहरला काळ होतो जणू फक्त देण्यासाठी ॥

ओसरून पूर जाता नदी वेग संथ होतो 

किनाऱ्याला हिरवळ जीवनाला अर्थ येतो॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

अंकूर

अकुंर

******

ओढून मेघ देहावरती 

विजेची तू झालीस लकेर 

आणि झालो कुर्बान मी 

त्या उजळल्या क्षणावर 

तव श्वासातील ते तराणे

वर्षा होत पडले भुवर 

जगण्याचे गीत उमटले 

मग माझिया ओठावर 

गंध मातीचा का केसांचा 

मोगऱ्याचा दाटे दरवळ 

भान पुन्हा या जगण्याला 

आले फुटून पुन्हा अंकुर

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

माझ्या लेकीस

माझ्या लेकीस

***********

तुझ्या  गोजिर्‍या रूपास

डोळा कोंदण करून 

शब्द मवाळ कोवळ

मनी ठेवता जपून 

माझ्या जीवनाची वाट

गेली प्रकाश होऊन 

रोज उगवे पुनव 

येई चांदणे भरून

तुझ्या हसण्यात मुग्ध 

लाख फुले उमलती 

माझ्या पावुलाखालती 

स्वर्ग धरेस आणती 

तुझे अल्लड वागणे 

तुझे उगाच चिडणे 

सुख बरसे डोळ्यात 

चित्ती उमले चांदणे 

किती करू मी कौतुक 

नाही शब्दात मावत 

तुझे असणे भोवती 

सुख जणू की नांदत

तुझे जगणे शब्दात

रम्य स्वप्न प्रदेशात

सदा साहित्य गाण्यात 

मज बाल्य दावतात 

तुझे वाढणे फुलणे 

झाले आनंदाचे गाणे 

माझ्या मनाचा विसावा 

तुझ्या पायाची पैंजणे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

प्राजक्तओळी

प्राजक्तओळी 

*********

हे शब्द अन या काही ओळी 

तुझ्यासाठी मी कविता लिहिली 

ओळखून तू नच ओळखते 

त्रयस्थ  मोहर फक्त उमटते 

त्या वाहवेला लाखअनेकात 

उचलून असे मी ओठी लावत

कळते तुला वा नच कळते 

मन नभात परी उंच झुलते

सारीच फुले ती धरतीसाठी 

धरतीला जरी असे माहिती 

तरीही प्राजक्त असतो सजवत

इवल्या जागेत जन्म उधळत

मी पणाने त्यावर अलगद

क्षणभर आपले नाव कोरत

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

प्रेम ओळखावे

प्रेम ओळखावे

************

खरे प्रेम ओळखावे 

कुणी सावज न व्हावे 

शब्द स्पर्शी हिंसा येता 

प्रेम नाही ते जाणावे 

नसलेल्या प्रेमासाठी

कुणी उगा मरू नये

कणभर सोन्यासाठी

आगी  उडी मारू नये

कधी कुणी चुकते ही 

भूल मना पडते ही 

पारध्याच्या गाण्यामागे 

हरीण ते धावते ही 

कधी कोणी निभावते 

कोणी जाते माघारी रे 

फुलतांना कोमजते 

फुल ते ही असते रे 

कधी मने तुटतात 

हात अन सुटतात 

हरकत नाही त्यात 

अपघात घडतात 

मिळतात प्रेम परी 

उरी घट्ट धरावे रे 

कधीतरी जीवनाला 

डोळाभरी पहावे रे 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

दत्त लेखणी

लेखणी

******

दत्त कीर्ती साठी 

जाहलो लेखणी 

सुख ते अजूनी

काय असे ॥१

दत्त रूप ध्यातो 

दत्त गुण गातो 

दत्ताला स्मरतो 

येणे गुणे ॥२

दत्ता विनवितो 

दत्ताशी भांडतो 

सलगी करतो 

लडिवाळ ॥३

सुखदुःख सारे 

दत्ताला सांगतो 

आशिष  मागतो 

हक्काने रे ॥४

घर दारा पोरे 

तया हाती देतो 

सांभाळ म्हणतो 

वेळोवेळी ॥५

दिसल्या वाचून 

विश्वास जागतो 

मजला पाहतो 

दत्तराज ॥६

विक्रांत दत्ताचा 

दास म्हणवितो 

सुखात राहतो 

सर्वकाळ ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

देह वाहतो

देह वाहतो

********

मरणाच्या वाटे देह हा वाहतो 

क्षणक्षण खातो काळ त्याचा ॥१

तया निरुपाय असे जगण्याचा 

पिंड पोसायचा जन्मभर ॥२

जाती हत्ती घोडे रथी महारथी 

नवे उपजती लढावया ॥३

जन्म आपोआप झाला असे वाटे 

मरणही दाटे तैसेच ते ॥४

उदर भरण कुटुंबं पोषण   

यातच जीवन सरू जाते ॥५

विक्रांत हताश रिक्तता पाहत 

मनाच्या राज्यात निजू जातो ॥६

कोणा आळवावे सोडवा म्हणावे 

गुमान मरावे किंवा येथे ॥७

जरी सोडवता म्हणतो मी दत्ता 

कळपाच्या वाटा तरी चाले ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ ..

मनिषा अभ्यकर ताई.

मनिषाताई . 

*********

लेक लाडकी ज्ञानाईची

गुपितं सांगते भक्तीची 

ज्ञान  कर्म अन योगाची

करून उकल शब्दांची 

कृष्ण सखासे ताईचा 

सदा सर्वदा प्रीतीचा

चिंतनात जे काही कळले 

ज्ञानकण जे त्वा जमविले 

जनहितार्थ करूणा ल्याले 

मुक्त हस्ते आम्हा वाटले 

अशीच राहो सदैव सजत

शब्द पुजा ही सुंदर घडत

डॉ.विक्रांत तिकोणे

कळेना

कळेना

******

कळता कळेना 

मजलागी दत्त 

म्हणवितो भक्त 

तरीसुद्धा ॥१

 कळेना भजनी 

कथा प्रवचनी 

पूजेच्या साधनी

काही केल्या॥२

हरवले शब्द 

थकली कवणे 

झाले दीनवाणे

महाग्रंथ ॥३

चोखाळल्या वाटा 

किती एक इथे 

परी भेटले ते 

गाव रिते ॥४

नसते मरण 

परंतु आशेला 

जीवन पणाला 

लावले मी॥५

शेवटचा क्षण 

पाहिल मी वाट 

प्राण डोळीयात 

ठेवूनिया ॥६

घेऊनिया दत्त 

प्रतिमा विक्रांत 

हृदयाशी घट्ट 

धरीतसे ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

विरहण

विरहण

****

ते दुःख 

तुझ्या विरहाचे 

रात्रंदिन जाळणारे

बुडविले गाण्यात मी

विसरण्यास तुला 

तेच  मार्ग जुने

चोखाळले

पुन्हा  मी 

मागीतली

बदनामी अशी 

वेड्यात जमा 

झाले मी

यत्नांनीच 

साऱ्या पण

झाल्या तीव्र 

तव आठवणी 

आणि गेल्या 

खेचुनी मजला

पुन्हा तिथेच

शतखंड करुनी 

रिती रिती 

ही स्वप्न झाली

तन मन माझे

पोखरली

स्तब्ध तशाच 

रम्य आठवणी 

आणि सोबती

करूण विराणी

मिळू नये 

कुणास कधी

जगात प्रेम 

असे निष्फळ

सुकू नये

बाग कधीच

स्नेह पाणी 

घातले अपार

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

दगड

दगड

:*****

राजवाड्याच्या बागेमध्ये पडलेला 

एक क्षुल्लक दगड 

मिरवत होता फुशारत होता 

मी राजाच्या बागेतील दगड आहे म्हणून 

राजाला तर त्याचा पत्ताही नव्हता 

आणि पत्ता होणारही नव्हता 

तो दगड कदाचित 

राजवाडा होण्याच्या अगोदरही तेथे होता 

किंवा कुठल्यातरी सामानातून 

तिथे येऊन पडला होता 

किंवा कोणीतरी कुठून तरी  फेकला होता 

पण तेही त्याला आठवत नव्हते 

पण ज्या क्षणी त्याला जाणीव झाली 

आपल्या असलेपणाची आपल्या क्षुल्लकपणाची

आणि निरर्थकथेची तो झाला राजाचा दगड 

आणि त्या स्वनिर्मित सांत्वनेत 

त्याने शोधला अर्थ स्वतःचा स्वतःपुरता 

अन तो म्हणून घेऊ लागला स्वतःला 

राजाचा दगड राजाचा पाईक राजाचा समर्थक 

आणि राजाचा भक्त ही

फक्त आजूबाजूची शहाणे त्याला 

विक्रांत म्हणत होते एवढेच

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

गाणं आभाळाचे

गाणं आभाळाचे

******

गाणं आभाळाचे तुझे 

माझ्या मनी सुरावले 

तनु सावळी आवेगी 

मज विजे लपेटले॥

लोट धमन्यात खुळे 

अन उर धपापले 

श्वास होतं सागराचा

पाणी डोळ्यात दाटले ॥

तुझ्या खुळ्या सहसाने 

किती नग ओलांडले 

सारे लावून पणाला 

प्रेम मिठीत घेतले ॥

ऐसा भेटता हा ऋतू 

झाले सार्थक जन्माचे 

प्रीत कळली धरेला 

द्वैत मिटले मनाचे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

फसलो असा

फसलो असा

******

बुडून 

डोळ्यात तुझ्या 

मी मरू नये 

म्हणून 

पाहणे 

डोळ्यात तुझ्या 

दिलेच होते 

सोडून

हाय हे 

जगणे पण 

शाप गेलाय 

होऊन 

मूर्ख मी 

फसलो असा 

उगा सुरक्षा

शोधून 

बघ ना

पुन्हा एकदा 

इकडे डोळे 

मोडून 

टाकले

तुझ्यावरून

पंचप्राण मी

ओवाळून

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

चाहूल

चाहूल

******

हृदयात दत्त वसो सदोदित 

डोळ्यात दत्त रूप राहो ॥१

वाचेवरी दत्त नांदो सदोदित 

श्वासातील गीत दत्त होवो  ॥२

पेशी पेशीतुन दत्ताचे स्पंदन 

होऊ दे गुंजन अविरत ॥३

जंगमा जंगम जे काही जगती 

दिसावी मज ती दत्तरुपी ॥४

घटिता घटीत दिसू दे तयात 

दत्त कृपा हस्त सदोदित ॥५

सुख दुःख सारे दत्तासाठी व्हावे 

मन न रमावे अन्य कुठे ॥६

तन मन करो दत्ताचे चिंतन 

तयाने येऊन भेटी देण्या॥७

विक्रांत दत्ताच्या दर्शना व्याकुळ

लागू दे चाहुल पावुलांची ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

दत्त वाटेवरी

दत्त वाटेवरी

*********

दत्त वाटेवरी मुक्काम तो नाही 

वाहणे प्रवाही सदोदित ॥१

दत्त वाटेवरी सांत्वना ती नाही 

दुःख गणणाही करू नये ॥२

दत्त वाटेवरी सुखाची सावली 

नाहीच ठेवली कधी कोणी ॥३

दत्त वाटेवरी अखंड तापणे 

सूर्याचे बांधणे डोईवरी ॥४

दत्त वाटेवरी अन्न वस्त्र पाही 

लंगोटीची नाही खात्री काही॥५

दत्त वाटेवरी घरदार पुत्र 

नाही रे कलत्र कुणालाही ॥६

जैसे बिंब तैसे प्रतिबिंब दिसे 

भक्त देव तसे एकरूप  ॥७

विक्रांत आतुर याच या सुखाला 

चालण्या वाटेला दत्ताचिया ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

दारी

दारी

*****

आलो दिगंबरा दारी 

सरे क्लेशवार्ता सारी 

दत्त सांभाळी सावरी

दुःख अवघे निवारी ॥१॥

कैसा म्हणू मी रे आलो 

मज संतांनी आणला 

काही घडली जी पुण्य 

आज आली ती फळाला ॥२॥

आता रंगव रंगात 

मज बुडव तुझ्यात 

ऐसा करी रे विक्रांत 

नच उरावा विभक्त ॥३॥

सारे सुटो रे साठले 

माझे पणे मी जपले 

देई तृप्ती जी भेटता 

सारे संत सुखी झाले ॥४॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

महामानवास

महामानवास,

**********

तसे तुमचे वैयक्तिक वैर 

तर कोणाशीही नव्हते 

तरीही तुमचे युद्ध खरे होते 

ते समतेसाठी न्यायासाठी 

माणुसकीसाठी मांडलेले रण होते 

त्यात तुम्ही जिंकलाही 

पण युद्ध संपले नाही 

युद्ध संपत नसतात 

युद्ध फक्त शमतात 

तुम्ही गेलात ते युद्ध लढून 

कर्मयोग्या समान कर्तव्य करून 

पण तुमची ती पडलेली शस्त्रे 

ती आता कुणालाही उचलत नाहीत 

तेवढी ताकदच नाही कुणात 

मग सगळे त्या शस्त्राला फुले वाहून 

त्यावर रंग उधळून करतात त्याची पूजा 

त्याची धार दाहकता मारकता हरवून

त्याची आर्तता कळकळ विसरून 

त्या शस्त्रा सवे फोटो काढून 

आपलाच कंपू तयार करून 

राहतात मिरवत 

हे शस्त्र माझे आहे म्हणवून 

त्या शस्त्राने त्याचे 

तोडायचे  काम चोख केले 

पण त्याचे ते जोडायचे काम 

ते बाकी आहे अजून

एक संघ, एक मताचा, 

एक विचाराचा, बंधुत्वाचा,

प्रेमाचा निखळ समाज करणे 

बाकी आहे अजून.

त्या साठी कदाचित 

तुम्हाला परत यावे लागेल 

या खरच या, 

आम्ही तुमची वाट पाहतोय

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

(गणपती) साथ

साथ

************

देव गणपती माझा 

मज सांभाळतो किती 

माझ्या जीवन प्रवासी 

चाले धरूनिया हाती ॥

दार उघडण्या जाता 

देव डावीकडे असे 

रूप धुम्राचे सावळे 

मला आभाळची भासे ॥

दार उघडता देव 

उभा सामोरी असतो 

प्रभा तेजाची रूपाची 

मज पावन करतो ॥

डोई फेटा भरजरी 

दृष्टी प्रेमळ रोखली 

चल जा मी साथ आहे 

शब्द गुंजती अंतरी ॥

घर सोडता सोडता 

येतो गेटच्या जवळ 

सिद्धी विनायक होतं 

देई निरोप प्रेमळ ॥

तोच आरूढ वाहनी 

रथ माझा रे सावरी 

पथ निष्कंटक करी 

जणू आणे कामावरी ॥

आत जाता ऑफिसात 

असतो टेबलावरी 

काम प्रामाणिक माझे 

देई साक्षीची स्वाक्षरी ॥

कर्म हाती बघ तुझ्या 

मज सांगे गणपती 

मनी पेरतो सुबुद्धी 

वाट दाखवत खोटी ॥

त्याचा म्हणवितो गण 

कर्म पेलतो कळती 

फळ देता तया पायी 

सुख मिळते विक्रांती ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

मी म्हणून

मी म्हणून

*******

कोट्यावधी विश्वांनी कोदाटलेले हे जग आपापल्या तुरुंगात रमलेले हे जग 

कधी सुखाची परिभाषा करून 

राहते त्यातच गुरफटून अडकून 

कधी दुःखाची साखळी गळ्यात घालून

धरते हट्ट कोणी यावे अन 

द्यावी सुटका करून म्हणून 

एक शरीर जन्माला येते 

तेव्हा एक विश्व उगम पावते 

एक शरीर संपते 

तेव्हा एक विश्व मिटत असते 

या दोन घटना मधील काळात

अगणित संभावनाच्या नाटकात

घटनांच्या प्रवासातून वाहत असते जीवन  

आणि ते विसर्जित होते तेव्हा 

आपला माग ही मागे न ठेवता 

जाते अलगद संपून

वाट्याला आलेली सूर्यकिरणे 

अंगावर झेलून 

तीही मोजल्या वाचून  

त्यातलाच मी आणि माझे जीवन 

असे जेव्हा येथे कळून 

तेव्हा मी होतो दृष्टा 

वेगळा जगाहून 

अन विरघळते जगत 

त्यातील पसाऱ्यासकट 

आणि उरतो तो फक्त मी 

मी म्हणून 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

दत्त भेटो वा न भेटो

दत्त भेटो वा न भेटो

*************

दत्त भेटो वा न भेटो माझे मागणे तो दत्त 

सुख मिळो वा न मिळो माझे सुख फक्त दत्त

तन थकले तरीही पाही डोळीयात दत्त 

मन उदास तरीही नाही सोडवत दत्त 

असो दूर कुठे जरी नच जाणीव कक्षेत 

उडी मारता अंतरी श्वास अटको शून्यात 

दत्त मानला मी प्रिय रूप सजले चित्तात 

रूपा पड्याल सत्यात तोच सदोदित दत्त 

दत्त शोधता शोधता उरे मीच एक दत्त 

भोग विकार विचार दिसे मन वागवीत

जरी चालला जगात आता उगाच विक्रांत

 ढोल ताशे वाजतात किर्र शांतता कानात

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .

कळल्या वाचून

कळल्या वाचून 

************

कळल्या वाचून जग

जगन्नाथ कळेल का 

जाणल्या वाचून प्रीती 

भक्ती ही उमजेल का ॥

हवेपणाला लांघुन 

जेव्हा देणे घडते रे 

प्रेम जन्म घेते उरी 

भक्ती ती फळते रे ॥

प्रेम ज्याला मिळते तो 

जगी भाग्यवान जरी 

प्रेम ज्यास कळते तो 

भाग्य स्वयं खरोखरी ॥

प्रेम जगास अर्पुनी 

असा प्रेममय होतो 

तो देवाच्या शेजारी रे 

सहजी जातो बसतो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘ .