विरहगीतं लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
विरहगीतं लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

बुधवार, २५ जानेवारी, २०२३

सोंगटी

सोंगटी
*****

कालचा पडदा तुझा मखमली कापडाचा 
आज झाला आहे जणू  वज्रकाय पोलादाचा ॥

काल तुझी साथ होती क्षणोक्षणी संगतीला
आज जणू काळ मध्ये युगा युगांचा लोटला ॥

जगणे ते भाग आहे अर्थ जरी बदलला
सुखाचाच भास येथे खेळ उदास चालला॥

मी कशास सांगू कुणा दर्द माझ्या मनातला
आणि हाती खेळ देऊ जगास या खेळण्याला ॥

तुझे काय कसे काही विचारण्या अर्थ नाही
कोरडेच पात्र सारे बोललीस जरी काही ॥

भेटू नको पुन्हा कधी  दैवास आहे मागणे 
मिटून घेतो लोचने दिसताच मी चांदणे ॥

सरतील दिवस हे सारेच सरे शेवटी 
असे अमर वेदना जरी नवीन सोंगटी ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ जाने





गुरुवार, १९ जानेवारी, २०२३

फुटता फुटता

फुटता फुटता
**********
मी चांदण्याचे गुज तुजला 
सांगण्यास आलो होतो 
पाहून नभा मिठीत तुझ्या 
परतून पण गेलो होतो ॥१ ॥
भरवशावर ज्याचा मी 
किती युद्ध जिंकलो होतो 
ते शस्त्र मोडले दारी तुझ्या 
इमान द्यायला आलो होतो ॥ २॥
कितीदा तरी स्मृतीत तुझ्या 
चिंब चिंब भिजलो होतो 
ते आषाढाचे स्वप्न लाघवी 
पाहण्यास नच धजलो होतो॥३॥
नावही तुझे माहीत नव्हते 
दारावरून कितीदा गेलो होतो 
आणि कळता कधी अचानक 
हृदयी गोंदून बसलो होतो ॥४॥
ते गोंदनही किती काळ मग 
उगाच धरून जगलो होतो 
जीवनातून तू हरवून जाता 
मी जीवनावेगळा झालो होतो ॥५॥
घाव भरले अन व्रण उमटले 
जीवनात जरी रुळलो होतो 
फुटता फुटता कळे दिव्याला 
मी ज्योतीला  मुकलो होतो॥६॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘

मंगळवार, २७ डिसेंबर, २०२२

बुडालो नाही

नाही
****

हजारदा डोळ्यात तुझ्या 
बुडूनही मी बुडलो नाही 
किती गोंदले तुज देहावर 
चंद्र सावळा झालो नाही 

कधी हसता खळाळून तू 
भिजलो परी फुटलो नाही 
किती झेलले तुषार हाती 
कड्यावर कोसळलो नाही 

ती नाव कागदी होती जरी 
कधी वादळा घाबरलो नाही 
पडता थेंब तव डोळ्यातील 
पुन्हा कधीच भरारलो नाही 

घेऊन बाजार खिशात फुलांचा 
उधळण्यास कचरलो नाही 
फुले जुईची तुझी इवली 
वेचण्या परी धजावलो नाही 

हात तव जरी देण्यास उतावीळ
झोळी घेऊन मी आलो नाही 
जरी राहिलो आयुष्य भिकारी  
तुझ्याविना कुणा विकलो नाही 

म्हणती जग हे विक्रांत दिवाना 
कुणा विचारत बसलो नाही 
मी माझ्यातच मस्त विरक्त 
स्वप्न तुझे पण विसरलो नाही

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘ ..

बुधवार, १४ डिसेंबर, २०२२

विरहण

विरहण
****

ते दुःख 
तुझ्या विरहाचे 
रात्रंदिन जाळणारे
बुडविले गाण्यात मी

विसरण्यास तुला 
तेच  मार्ग जुने
चोखाळले
पुन्हा  मी 

मागीतली
बदनामी अशी 
वेड्यात जमा 
झाले मी

यत्नांनीच 
साऱ्या पण
झाल्या तीव्र 
तव आठवणी 

आणि गेल्या 
खेचुनी मजला
पुन्हा तिथेच
शतखंड करुनी 

रिती रिती 
ही स्वप्न झाली
तन मन माझे
पोखरली

स्तब्ध तशाच 
रम्य आठवणी 
आणि सोबती
करूण विराणी

मिळू नये 
कुणास कधी
जगात प्रेम 
असे निष्फळ

सुकू नये
बाग कधीच
स्नेह पाणी 
घातले अपार

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘ .

मंगळवार, २९ नोव्हेंबर, २०२२

साहस

साहस
******
ओठावरी कुणाच्या ते  
शब्द होते अडलेले 
मनी होते युद्ध तरी 
पराभव ठरलेले ॥
नको नको म्हणे मन 
बंधनात अडकले 
उडायचे होते पण 
पंख कुणी कापलेले ॥
तेच भय पुरातन 
अणुरेणू  व्यापणारे 
तहानले प्राण परी 
पाणी नको म्हणणारे ॥
सुरक्षेची जीत झाली
साहसाचा जीव गेला 
जी जी म्हणे धनी कुणी
ठरलेल्या शृंगाराला ॥
मेले जरी मन तरी 
जगणे ते प्राप्त होते 
अन खुळे स्वप्न निळे 
तुटलेली वाट होते ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, १४ ऑक्टोबर, २०२२

दुवा

दुवा
****

तुझ्या डोळ्यातील दुःख 
माझ्या कविता होतात 
तुला हास मी सांगतो 
कळा हृदयी येतात 

तुझ्या ठाऊक न कथा 
तुझ्या ठाऊक न व्यथा
मना व्यथित करिती 
खिन्न विषण्ण त्या छटा 

नको सांगूस तू काही 
मी ही विचारत नाही 
दुःख वाटावे  वाटता
साद घालुनिया पाही 

रंग उधळले तुझे
स्वप्न होऊ देत खरे
अन जाऊ दे पांगले
मेघ अकाली दाटले

शब्द काजळा दडले
तुझ्यासाठी मी लिहिले
तुज ठाव जरी नाही
लाख दुव्यांनी भरले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

बुधवार, ५ ऑक्टोबर, २०२२

तो मी !


तो मी !!
********

करताच तू 
बंद द्वार 
रिता रस्ता 
होता समोर

आता पुन्हा 
चालायचे 
कुठे असे 
अन जायचे

जगायचे 
कशासाठी 
उरायचे 
कुणासाठी

अशा प्रश्नास 
नव्हते उत्तर 
नकोच होते 
आणि उत्तर 

तुझे स्वप्न
तुझा भास
मनी होता
तुझा ध्यास

जरी सोडवत 
नव्हते मना
पण थांबणे
होते पुन्हा

अन थांबलो 
तिथेच बसलो 
नंतर नाहीच 
तो मी उरलो 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शनिवार, ३ सप्टेंबर, २०२२

कविता प्रयोजन


कविता प्रयोजन
************
शब्द म्हणजे कवितेतील 
एक फुल असते 

फुल उमलते 
वेचले जाते
फुलांमध्ये फुल गुंफते 
आणि एक माला सजते 

मालेचे प्रयोजन 
दैवत असते 
प्रेम असते 
आर्तता असते 
समर्पण असते 
व्यक्त होणे असते 

पण ज्याला 
ती माला वाहायची 
ती वेदी 
तो गाभारा 
तिथे 
जेव्हा कोणीच नसते

तेव्हा ती 
फुले वेचली जात नसतात
माला माळली जात नसते 
आणि कविताही 
उमटत नसते


झाड असते फुल असते 
पण वेचणे नसते.
विखुरल्या शब्दांचे 
निरर्थक वाहणे
आणि हरवून जाणे
कुणाला कळतही नसते.
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘..

मंगळवार, १४ जून, २०२२

डोळे

डोळे
***:
डोळ्यात सांडल्या 
प्रतिबिंबाचा
अर्थ शोधत 
येते आकाश 
अन विचारते 
मी थांबू का इथे ?
तेव्हा 
आसवांचा पूर येतो
डोळ्यातून .
अन मिटतात पापण्या
उत्तर दिल्यावाचून .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रिक्तत्ता

रिक्तत्ता ******* क्षणा क्षणाने कळल्या वाचूनी आयुष्य येते ऋतू घेवूनी  हसवून रडवून चोरपावलांनी रंग खेळूनी जाते उलटुनी  काय कमावल...