वर्णन लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
वर्णन लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

रविवार, २० मार्च, २०२२

ती

ती
***:

भाळी मिरवते 
मोकळी ती बट 
गळा घातलेली 
नाजुकशी पोथ 

डोळीयात लोटे 
मोतियाचे तेज 
चालण्यात दिप्त
लखलखे वीज 

ओठावरी मंद 
हसू झाकलेले 
पापण्याचे मेघ 
सदा झुकलेले 

भुवयात वक्र 
धनुष्य कमान 
नासिका तशीच 
दावी भारी मान 

जरा हालताच
वाजती कंकणे 
चालतांना पथी
गूंजती पैंजने 

पांघरून स्वत्व 
चाले अग्निशिखा 
दारा बाहेरील 
पुसुनिया रेखा 

किती पराजित 
झुकल्या नजरा 
किती उभे अन
जुळवून करा 

वाट नागमोडी 
अंधारही पाठी
मुखावरी फाके
दिशा उगवती

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

सोमवार, २० जानेवारी, २०२०

मरणाच्या वाटा




मरणाच्या  वाटा
 ********
मेघ बरसला 
आणि मेला 
सुकून वाफा 
सारा गेला 

जळले अंकुर 
माती मधले 
मिटले टाहो 
पाना भरले

जर्जर डोळे 
कोरडलेले 
पटलावरती 
तडे पडले 

असेच मेलो 
किती कितीदा
जीवित राहिलो 
शाप भोगता

कुठे देव तो
कुठल्या गावी 
का मरणाच्या
वाटा दावी

विक्रांत हा ही 
गाळ पोपडी 
क्षणिक ओली 
मेली कोरडी

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

शनिवार, २८ सप्टेंबर, २०१९

म्हातारा

म्हातारा
******

भयान राती
उजाड पथी
टाळून वस्ती
जाई म्हातारा

कंदील हाती
लाकूड काठी
देहावर ती
घट्ट कांबळी

खोल डोळे
गुहे मधले
ओठावरले
जंगल मोठे

कुठे चालला
या वेळेला
भय सांडला
नच कळे

झपझप झाले
कंदील हले
खडखड बोले
पायी वाहाण

वाट तयाची
जणू रोजची
युगायुगांची
असावी ती

डोळे चिमुकले
खिडकी मधले
होते जुळले
त्यास कधी

गूढ आकृती
कंदील स्मृती
अजून मना ती
रुंजी घाले

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.

शुक्रवार, १९ जुलै, २०१९

चिंचा

चिंचा
*****
चिंचा चावता चावता
जीभ वेडावली काही
दात आंबले तरीही
नाही म्हणवत नाही

काही मधुर गोडस
कण रेंगाळती कुठे
असे विचित्र मिश्रण
जीव तयावरी जडे

लाल तपकिरी रंग
एक वेगळा सुगंध
तया स्मरता मनात
जीभ टाळूत हो बंद

वृक्ष थोराड प्रचंड
कोटी पानांचे जगत
तिथे असतात भूत
कधी खरं न वाटतं

फळ आम्र चिकू केळी
जरी मधुर चविष्ट
चिंच सम्राज्ञी रसांची
करी स्मरणे प्रकट
**
दत्त तसाच तो माझा
साथी सदैव सुखाचा
बाळ तारुण्य वार्धक्यी
असे रसनेचा राजा

 डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, ४ फेब्रुवारी, २०१७

इवलेसे दु:ख



जळणार्‍या पानाचे ते
इवलेसे दु:ख होते .
माळावर पसरले
हताश रुदन होते

दवामध्ये अडकले
पाणी किती पुरणार
मुरूमाच्या पहाडात
खोल किती मुरणार

कुठल्याही जीवनाने
असे कधी जळू नये
फुले होण्याआधी अशी  
कळी कधी सुकू नये

जन्म मरणाचे चक्र
काळा पोटी युगे गेली
जळतात जन्म किती
कुणी कधी मोजियली

ओरखडे पण मनी
खोलवर उमटतो
जीवनाचा भास अन
डोळ्यापुढे ढासळतो

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे



रविवार, ५ जून, २०१६

नर्मदामैयेच्या काठावरून





                

हजारो नग्न देहातून वाहत असते भूक
आतड्यांचा कोळसा करणारी  
तरीही येताच अतिथी झोपडीच्या दारी
एकाची अर्धी होते भाकरी
खपाटीला गेलेले पोट
आणि बसलेली गालफड
यातून आजही उमटते निर्व्याज हसू
खळखळत्या शुद्ध झऱ्यागत 

चिंध्या गुंडाळलेली
मोळी विकणारी
ती कृश म्हातारी
टेकवते माथा देवापुढे कृतज्ञतेने
अन देते धन्यवाद होत कापरी
मिळालेल्या एक वेळच्या अन्नासाठी
तेव्हा शांतीचे अपूर्व तेज
झळकत असते तिच्या चेहऱ्यावरून
मग काळही थांबतो तिच्यासाठी
त्या क्षणाचे लेणे देही पांघरून घेण्यासाठी

नावही माहित नसलेल्या
कधीही न पाहिलेल्या
त्या इवलाल्या गावातून
एकटे चालणाऱ्या
त्या अनाम पांथस्थासाठी 
पुराण नदी किनारी
अनाम श्रेय शोधणाऱ्या
त्या भणंग मस्त पीरासाठी  
सारे विश्व घर होते
प्रेम जिव्हाळा असलेले
दिसते बांधलेले
श्रद्धेच्या एका विलक्षण धाग्याने

जीवनावर उमललेल्या हजारो अभिलाषा
अन खोलवर घुसलेले असंख्य अभिशाप 
मिरवणारे हे जनमानस
उभे आहे त्या निगूढ शक्तीशी नाळ बांधून  
पिढ्यानपिढ्या अतीव विश्वासाने
तुलसीरामायण गीता भागवत
गाथा ज्ञानेश्वरी उरी कवटाळून
गोरख दत्त कबीर मीरा
जीवन साथी मानून  
शिव नर्मदा विष्णू गणेश
पुराण माथ्यावर धरून
जगण्याचा अन अस्तित्वाचा अर्थ जाणण्याची
उत्कट इच्छा मनात एकवटून 
त्या विश्वात्मक शक्तीला सर्वस्व मानून
अन जगतात कळत न कळत
स्वत:च देवतुल्य होवून

चारी बाजूनी घोंगावत येणाऱ्या
संपन्नतेने वखवखलेल्या
भोगवादी स्वार्थपरायण आत्मकेंद्री जीवनशैलीचा
घातक संसर्ग होवूनही
एक अस्पर्श निरामय अवधूत अस्तित्व
खोलवर वसले आहे इथल्या कणकणात
अस्तित्वाचा अविभाज्य भाग होवून
मी खरच भाग्यवान आहे
इथला जीवनकण आहे म्हणून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे




शनिवार, ५ मार्च, २०१६

घाटावरचा साधू







वाह रे दुनिया खेल मजेका
राजा चोर और साधू भुका
चुहे पेटके जगत चलाए
पैसा प्रभुके काम न आए
फक्कड साधू घाटावरचा  
मस्त गाणे काही म्हणायचा
फिकट भगवे जुनाट कपडे
प्लास्टिक वरती एक घोंगाडे
डबा कडीचा काठी वाकडी
कधी ओठावर जळती विडी
फक्कड पण ते देही मुरले
होते भोवती उमलून आले
आणि विलक्षण धुंदी डोळ्यात
मस्त कलंदर त्याच्या नाचत
असेच व्हावे आता आपण
मनी मनिषा आली दाटून
अन मैयेचा पदर ओढून
हट्ट दाविला तिला वदून  
निघता साधू डोळे मिचकून
म्हटला रे तू येशील परतून
कधी परी ते नच स्मरते
विरह दाटून मन खंतावते

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...