लक्ष्मण रेखा

लक्ष्मण रेखा

**********

बरे झाले खेचली तू  एक रेखा लक्ष्मणाची

इथे कुणा ठाव दुनिया राम का रावणाची

तूच रेखा तूच सीता एकटीच या काननी 

स्मित सारे बोलावती संभावित चेहऱ्यांनी 

देह ओलांडून जाते मैत्र क्वचित लाभते 

असे दिसे जगतात सत्य आजही टोचते 

साधू कोण कोण लूच्चा काळ वेळ ठरवते 

मग परीक्षा का हवी अग्नी प्राशन व्यर्थ ते 

तुझी रेषा तुला ठाव दुनियेला नित्य दाव 

तुच तुझे शिवधनु उचलण्या न कुणा वाव

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

दत्त कृपेनी

दत्त कृपेनी

********

माझ्या असण्याचे भान जगण्याचे 

सार जाणिवेचे दिसू दे रे ॥

संत वचनात सत्य निर्देशित 

उरात किंचित स्फुरु देरे ॥

मनास कळावे स्वरूप आपले 

धूके दाटलेले विरू दे रे ॥

ज्ञानी सदोहर भेटतात आप्त 

दावतात वाट कळू दे रे ॥

श्री दत्त दिसूनी हर्षित होवूनी

मजला कृपेनी भरू दे रे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

स्वप्न चिंतन

स्वप्न चिंतन

*******

निजल्यावर

डोळ्यासमोर उमटणारी

कुठल्याही शेंडा बुडखा नसलेली 

 चित्र म्हणजे  स्वप्न नसतात

प्रसंग व्यक्ती विचार स्मृती

यांचा हा असंगत प्रवाह 

म्हणजे स्वप्न नसतात

तर खरी स्वप्न 

ही जागेपणीच पडतात.

अर्थात जागेपणी पाहिलेली 

 सारी स्वप्न काही पूरी होत नसतात 

जीवनाला जगण्याला सीमा असतात 

स्वप्नांना त्या कधीच नसतात.

कुणी या स्वप्नांना ध्येय म्हणतात 

कोणी या स्वप्नांना कर्तव्य म्हणतात 

कोणी या स्वप्नांना दिवास्वप्न ही म्हणतात

महापुरुषांची स्वप्न ही महान असतात अग्निदव्यातून जाणारी

तापून निवलेल्या सुवर्ण सारखी 

लखलखीत असतात

सामान्य माणसाची 

स्वप्नही सामान्यच असतात 

चार भिंतीत मावणारी

चार माणसांचे सुख पाहणारी

पण निर्मळ प्रेमळ असतात 

तशी स्वप्न तर मलाही पडतात 

कधी पूर्ण होतात कधी अपूर्ण राहतात 

पण माझे स्वप्न कधीच वाया जात नाहीत

कारण साऱ्याच माझ्या स्वप्नांच्या 

कविता होतात 

उतरताच स्वप्न सत्यात

साऱ्या सुख संवेदनांना टिपून 

अलगद कागदावर उमटवतात

कधी मनातले दुःख

ओघळत कागदावर 

आतल्या दुःखाचा निचरा करतात 

हलकेच गोंजारत मनाला 

शांत निवांत करतात 

तर कधी केव्हाही पूर्ण न होणारे 

स्वप्न शब्दात भोगवत 

विषादाची काहीली दूर करतात 

ही स्वप्न जागेपणातील 

कधी कधी जागेपणालाही भिववतात

उंच ताशीव कड्यावर आणून सोडतात 

कोणी कधी तिथून पडतात पाय घसरून 

तर कोणी कधी देतात तिथून स्वतःला झोकून

स्वप्न जगवतात स्वप्न मारतात 

स्वप्न हसवतात स्वप्न रडवतात 

पण तरीही सारे स्वप्न पाहतात 

स्वप्ना वाचून जगण्याला 

खरंच काहीच अर्थ नसतो

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे kavitesathikavita. .

☘☘☘☘ 🕉️ .

कळू यावे

कळू यावे

*******

इथे तिथे कुठे शोधू शोधू जाता 

नच येतो हाता अर्थ काही ॥१

अंतरी बाहेरी कळू येते वार्ता 

घट असे रिता सर्वकाळ ॥२

देऊळी शोधतो तीर्थ धुंडाळतो 

परि ना दिसतो मार्ग काही ॥३

मिटूनिया डोळे ध्यानात नामात 

प्रभूला शब्दात आळवतो ॥४

जरा कळू यावे कुण्या पाऊलात 

अर्थ जगण्यात काय असे ॥५

देवा दत्तात्रेया ऐसे त्वा करावे

गिळूनिया घ्यावे अस्तित्व हे ॥६

भक्ती ज्ञानाविना जरी मी उंडारे 

बांधूनिया घे रे पदी नाथा ॥ ७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

आठवण

आठवण

********

तुटलेला धागा अजूनही जागा 

काळजात उगा हळहळ ॥

उगवतो दिन मावळतो दिन 

निखारे अजून पायाखाली ॥

कारे कासावीस डोळ्यांची पाखरे

घरट्यांची दारे गच्च बंद ॥

मन झाले ओझे जगणे रोजचे 

चालणे विश्वाचे अर्थहीन ॥

चढते खपली पडते खपली 

जखम ती ओली भरते ना ॥

तुटूनिया फांदी वृक्ष जगतोच 

नित्य फुलतोच ऋतू गात्री ॥

वठला विषण्ण परी रुते व्रण 

रिते ते अजून अवकाश ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

ओंजळ

ओंजळ

*******

रात्र पांघरून साधू निजला 

जरा उजाडता निघून गेला

त्याने मोजली एकेक चांदणी 

प्रकाश लेवूनी गेली विरूनी ॥

गवत इवले किंचित दबले 

उभे राहिले दवात भिजले ॥

भल्या पहाटे  तेथे उठले 

तुफान नच कुणास दिसले ॥

मिटता आकार ध्वनि अनाहत

पडला नाही कुठल्या कानात ॥

कणोकणी त्या होते स्पंदन 

अवतरलेले जणू शून्यातून ॥

मग त्या रानी मौन दाटले 

अक्षय पूर्ण ओंजळ भरले ॥

मागीतल्याविन त्या हाती पडले

तेथे कुणी जे अवचित आले ॥

🌾🌾🌾 .

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

रमेश बद्रीके

रमेश बद्रिके एक लाडका बार्बर

*********

म्हटले तर तो बार्बर होता 

म्हटले तर तो ड्रेसरही होता 

सर्वांसाठी धावणारा 

माणुसकी जपणारा .

कर्तव्यात रमणारा 

महानगरपालिकेचा 

तो एक प्रामाणिक नोकर होता 

सावळा वर्ण घनदाट केस भरगच्च मिशा 

नाकावर सरकणारा मोठ्या फ्रेमचा चष्मा 

आणि गालावर आलेला तंबाखूचा उंचवटा 

कधीही हजर हाकेच्या अंतरावर 

किंबहुना हाक मारायची नसायची गरज 

त्याची नजर बसलेली 

प्रत्येक जखम जोखाणारी 

रुग्णाची मानसिकता 

अचूक हाताळणारी 

त्याचे असणे असायचे 

बोनस जणू ड्युटीवर 

एक निश्चिती प्रसन्नता 

पसरायची मनावर 

तसा तो झाला होता रिटायर 

आठ वर्ष गेलेले उलटून 

पण भेटायचा अधून मधून '

त्याचे तेच प्रसन्न असणे 

विनम्र बोलणे आपुलकीने वागणे 

द्यायचे मला तोच संतोष 

अन स्मरायचे ते कॅज्युल्टीचे दिवस 

आणि कळले अचानक 

गेला तो हार्ट अटॅक येऊन 

परवा तेरवाच गेलेला सर्वांना भेटून

अठ्ठावण अधिक आठ म्हणजे 

सहासष्ठ वर्ष तसे काही फार नाहीत 

आणि तेही आजारपण नसतांना 

छानपैकी हिंडताना फिरताना 

पण जीवनाचा हिशोब कळतो काय कुणा

एक प्रेमळ मित्र जाण्याचे दुःख झाले जीवाला 

जीवनातून आणखीन एक तारा निखळला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .