दत्त दत्त वदे

दत्त दत्त वदे

**********

दत्त दत्त वदे

दत्त आहे कुठे

आकाशी थेंबोटे

भरलेले

दत्त दत्त वदे

पान टाळ कुटे

देठ हळू सुटे  

नादावले

दत्त दत्त वदे

वारा देही भिडे

निर्वाताचे  कोडे

शिणलेले

दत्त दत्त वदे

लहरीचे गाणे

कातळाचे जीणे  

झिजलेले

दत्त दत्त वदे

शब्द सारे खुळे

येती दत्तबळे

विक्रांतचे

**

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://kavitesathikavita.blogspot.com

***

झोळी

झोळी
*****
साऱ्याच माझ्या मर्यादा
ठाऊक आहे मजला
जरी भरजरी झोळी
भोक आहे रे तळाला॥

नाही म्हणजे त्याची ही
खंत आहेच जीवाला
काय करू पण यार
वाव नाही शिवायला ॥

एक छिद्र शिवताच
दुसरे तयार होते
मिळालेले घासभर
कसेबसे हाती येते ॥

बरे ही झोळी कधीच
टाकताही येत नाही
झोळी माझी की मी तिचा
काहीच कळत नाही ॥

माझ्या सकट झोळी ती
वाहिली मग दत्ताला
म्हणो जग भिकारडा
विक्रांत मुळी सुटला ॥
**
 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

कल्पवृक्ष

 

 कल्पवृक्ष 
 **
दत्त सुखाचा सुखाचा
कल्पवृक्ष आनंदाचा
प्रेमे भजिला भजिला
झाला साथी जीवनाचा

दत्त अभंग ओवीचा
शब्द  सौदर्यी भरला
किती गायला गायला
जीव नच हा ध्यायला

दत्त प्रीतीचा प्रीतीचा
मागे  होम सर्वस्वाचा
जन्म वाहता पदाला
झालो स्वामी जगताचा

दत्त भक्तीचा भक्तीचा
नाम रूपात ठसला
द्वैत खेळता खेळता
आत्मरुपात दिसला

दत्त कृपेचा कृपेचा
होय विक्रांत सोयरा
तेणे सरला सरला
जन्ममरणाचा फेरा
**
 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

तुझी भक्ती

.

.तुझी भक्ती

**

दत्ता तुझी भक्ती

देई रे मजला

जेणे मी कृपेला

पात्र होय

.

तुजला भेटणे

तुझ्या भक्तीविन

येथे का घडून

कधी येथे

.

उपासतापास

ध्यानाचे प्रयास

योगाचे सायास

व्यर्थ येथे

.

एक चित्त दत्त

करी दयाघना

मज तुजविना

अन्य नको

.

मम ओठ दत्त

वदावे सतत

तुझिया प्रीतीत

धुंद व्हावे

.

आला रे विक्रांत

दत्त वेडा आला

म्ह्णू दे मजला

जग सारे .

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com

**

नदी माय

नदी माय

पाण्यात या शिरू नका
पुराशी त्या खेळू नका
चिडली ही नदी माय
तीची साक्ष काढू नका

जीवनाची धात्री जरी
सारे नाही तिच्या हाती
वरुणाचे देणे कधी
जड होते तिच्या माथी

युगेयुगे धावती ती
तिला ठाव तीच गती
तेच पाणी दिसे तरी
नित्य नवी होते रिती

पाणियाचा धर्म पाणी
गाणे जीवनाची गाणी
खोलवर डोहामध्ये
परि कालियाची फणी

आदबीने वागायाचे
काठावर राहायाचे
सहज ती होता पुन्हा
अंगावरी लोळायाचे

देणारीही तीच आहे
घेणारीही होते कधी
म्हणून का होते कधी
लेकराची कमी प्रीती

तटाहून दारांमध्ये
दारातून घरामध्ये
आली तरी म्हणतो मी
माय माझे भाग्य मोठे

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

**

एक दत्त खरा

एक दत्त खरा

--
एक दत्त खरा
बाकी तो पसारा
भोवताली सारा
मज दिसे 
.
सारी खोटी खोटी
जगताची रिती
अवधूता प्रीती
जडू दिली 
. 
गेला भ्रम  जरी
वाहतो संसारी
आनंद उजेरी
अंतरात 
. 
अवघी तयाची 
असे कृपा दया 
कळू आली माया 
थोडी बहू 
.
विक्रांत विरळा
येथुनी सुटला
दत्ताला भेटला
अंतरंगी

.

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com