प्रासंगिक लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
प्रासंगिक लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

गुरुवार, ११ सप्टेंबर, २०२५

कार्यकर्ता अन् पोट

कार्यकर्ता अन् पोट 
***************
मला नेहमी एक प्रश्न पडायचा 
या कार्यकर्त्यांचे पोट कसे काय भरत असेल 
ते साहेबांच पत्र घेऊन धावणारे 
विविध कार्यालयात फेऱ्या मारणारे 
आवाज करणारे विनंती करणारे 
आडनावा प्रमाणेच पक्ष असणारे 
काहींचे तंत्र विनंतीचे काहींचे तंत्र दबावाचे 
तर काहींचे दादागिरीचे पण सगळ्यात मोठे तंत्र 
मोबाईलवरील साहेबाच्या नंबरचे 
आणि डीपीवरील साहेबांच्या फोटोचे 
तर मग असाच एक कार्यकर्ता झाला 
ओळखीचा अन मैत्रीचा 
त्याला विचारला प्रश्न मनातला 
त्यावर तो हसला आणि म्हणाला 
या भानगडीत नकाच पडू साहेब 
पण सोपं गणित आहे मोठा वाटा छोटा वाटा 
लहान वाटा किंचित वाटा संपले गणित 
कळले तर कळले नाही तर द्या सोडून 
तसे भेटतात काही साभार आभार 
त्यात काम होऊन जातं 
लोकांचं काम होतं साहेबाचं नाव होतं 
आपलं निभावून जातं
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

रविवार, २९ जून, २०२५

बोभाटा

 Why it is healthy to feed kids in silver utensils

 
बोभाटा 
******************
ते चांदीच्या ताटातील जेवण 
तुमच्यासाठी नवलाच मुळीच नाही .
तुमच्या सात पिढ्या 
चांदीच्या ताटात जेवू शकतील
ठावूक आहे आम्हाला .

पण कसं आहे माहीत आहे ना 
उपाशी माणसाच्या समोर खाणे 
अन् पाठीमागे नकळत खाणे 
यात काय फरक असतो हे
तुम्हाला सांगायला पाहिजे का ?

बरे ते ही, उपाशी माणसाचाच
खिसा बिनधास्त वापरून !
नाही म्हणजे तुम्हाला कोण अडवणार 
पण मनाच्या मनाला तरी हे पटत काय ?

आणि तसेही तुम्ही किती खाणार ?
जेवढे  पोट तेवढेच भरणार 
पत्रावळी असो  वा चांदी 
ती शेवटी तिथेच राहणार
23
अन् डोळे व जीभ सोडली तर 
शरीराला काय खाल्ले ते कुठे कळते
पुढे त्या अन्नाचे काय होते वगैरे
हा आजचा विषय नाहीच जावू देत ते .

सुखाची व्याख्या तशी अवघडच 
जे कधीच सापडत नाही ते सुख !
हे तर साधू संतांचं मत 
बाकी सुखाच्या सावल्या तर 
अनंत  विखुरलेल्या असतात

तर आता आताच ही सुखाची सावली 
जराशी निसटून गेली हातातून 
गेली तर गेली पण 
किती बोभाटा करून .
 
दुःख  गेलेल्या सावली सुखाचे नाही 
तर बोभाट्याचे आधिक आहे.
तेवढा  बोभाटा होणार नाही 
याची काळजी घ्या बाकी काही नाही 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ . 



शनिवार, २८ जून, २०२५

डॉक्टर संजय घोंगडे (निवृत्ती दिना निमित्त)

डॉक्टर संजय घोंगडे (निवृत्ती दिना निमित्त)
**********
फार पूर्वीच्या हिंदी सिनेमात 
नायक असायचा
अगदी आदर्श धीरो दत्त 
शांत हुशार समजूतदार 
स्वाभिमानी व्यवहार चतुर 
तसाच प्रामाणिक हिशोबी अन् उदार 
मित्राला जीव देणारा 
प्रियेला प्रेम देणारा 
मन मिळावू  
नाकासमोर बघून चालणारा
 सर्वांना हवाहवासा वाटणारा 
असा माणूस प्रत्यक्ष जीवनात सापडणे
 फार अवघड पण 
मला तो दिसला सापडला 
आणि माझा मित्र झाला 
तो माणूस म्हणजेच 
डॉक्टर संजय घोंगडे

तसे आम्ही एमबीबीएस चे बॅचमेट 
होस्टेलला एकाच मजल्यावर 
बराच काळ राहिलेलो
पण मित्र व्हायला , 
इंटर्नशिप उजाडावी लागली
कदाचित आमच्या दोघांचे इंट्रोव्हर्टेड स्वभाव आणि काळाचा प्रभाव 
त्याला कारणीभूत असावा 
खरंतर आपण मैत्री करत नसतो 
मित्र धरत नसतो 
मैत्रीचं झाड आपोआप रुजत असते
तिथे अगदी आवडीनिवडी 
सामान नसल्या तरी चालतात 
ते एक हृदयस्थ अंतस्थ नाते असते

मी बीएमसी मध्ये आलो 
तो संजय मुळे च 
त्याने माझा फॉर्म आणला 
माझ्याकडून भरून घेतला 
आणि स्वतः सबमिट ही केला
अन्यथा मला बीएमसी चे
आरोग्य विभाग काय आहे 
हेही माहीत नव्हते 
माझ्या नोकरीचे सारे श्रेय 
मी संजयला देतो.

पण हे तर मैत्रीचे एक 
लहानसे आऊट कम होते 
मला माहित होते अन् माहीतआहे 
हे मैत्रीचे  झाड माझ्यासाठी 
सदैव उभे असणार आहे 
कारणं मैत्रीचा आधार 
जीवनात इतर कुठल्याही गोष्टीपेक्षा 
अधिक महत्त्वाचा असतो.
म्हणून ज्याच्या जीवनात अशा 
धीरोदत्त नायकाची इंट्री होते 
त्याच्या जीवनाच्या चित्रपटाला 
एक झळाळी येते 
आणि माझ्या जीवनाला आली आहे 
धन्यवाद संजय फॉर बिईग माय फ्रेंड 

तुझ्या  सेवानिवृत्ती दिनानिमित्त 
तुला आभाळभर शुभेच्छा 
सदैव सुखी समाधानी आनंदी राहा 
तुला दीर्घआयु आणि आरोग्य लाभो हीच प्रार्थना

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ . 

गुरुवार, १९ जून, २०२५

मारुती चितमपल्ली सर


मारुती चितमपल्ली सर 
*******************
ते जंगलातील 
समृद्ध आणि विलक्षण जग 
दाखवले तुम्ही आम्हाला 
या शहरातील 
खुराड्यातील मनाला 
जणू दिलेत 
एक स्वप्न जगायला 

रानातून उपटून आणलेले रोप
जगतेच कुंडीत 
ते रानातील सुख 
सदैव मनी आठवीत 
त्या कुंडीतील रोपास 
सांगितल्या तुम्ही  गोष्टी 
रानाच्या सौंदर्याच्या 
ऋतूच्या मैफिलीच्या 
आकाशाच्या चांदण्याच्या 
पावसाच्या पक्षांच्या 
आणि त्या गूढ रम्य कथाही 
मितीच्या बाहेरच्या 

जंगलात न जाणारे किंवा 
क्वचित जंगल पाहणारे आम्ही 
ते जंगल पाहतो जगतो मनी 
या मनोमय कोषात 
तुमच्या लिखाणातून 
तुमच्या गोष्टीतून 

आमच्या आदिम पेशीत दडलेले ते रान 
तुम्ही जागे ठेवले जगवले 
कृतज्ञ आहोत आम्ही तुमचे 
ती कृतज्ञता शब्दाच्या पलीकडची आहे 
शब्दात मांडता येत नाही 
तरीही या कुंडीतील रान रोपाची 
कृतज्ञ शब्द फुले 
तुम्हाला समर्पित करतो.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ . 

शनिवार, ३१ मे, २०२५

विजय नाईक (श्रद्धांजली)

 
विजय नाईक (एसी ऑपरेटर ) श्रद्धांजली
***********************
तशी रूढ अर्थाने ही कविता
श्रद्धांजलीपर नाही म्हणता येणार .
तर हे विजयचं अचानक अकाली जाण्यावर
केलेले चिंतन आहे असे म्हणता येईल.

तसा विजय नाईक 
कुठल्याही प्रशासनाला आवडणारी 
व्यक्ती कधीच नव्हता. 
पण विजयला सांभाळणे 
हा त्यांचा नाईलाज होता. 
महानगरपालिकेत काही 
असेही विभाग आहेत 
येथे खरोखरच काहीच काम नसते 
तरीही तेथे माणसाला नेमावे लागते. 
त्यापैकीच एक विभाग म्हणजे 
एसी डिपारमेंट. 
माफक काम आणि एसी चालू बंद करणे 
एवढेच त्यांचे  मुख्य कर्तव्य.
त्यामुळे हाताशी असलेला 
प्रचंड रिकामा वेळ 
आणि ड्युटी वरती काय करायचे
हा पडलेला प्रश्न ..१
त्यामुळे त्या डिपार्टमेंटची 
बहुसंख्य कामगार हे दुर्दैवाने 
व्यसनाधीनतेकडे वाहत जातात. 
किंवा हाताशी वेळ असल्याने
कामगार संघटना सारख्या 
उपद्व्यापच्या मागे लागतात.
कामगार संघटने मधून त्यांना 
एक प्रकारचं मोठेपणा 
एक वलय प्राप्त होतो 
बऱ्याच वेळा त्यात 
दादागिरीचाही भाग असतो. 
अन् इतरही अवाच्य फायदे असतात
तसेच ड्युटीवरील केलेली  व्यसनाधिनता 
त्यामुळे लपवता येते लपली जाते

विजय जर कामगार संघटनेमध्ये नसता 
आणि व्यसनी नसता 
तर माझा अतिशय आवडता 
कामगार झाला असता. 
त्याचे व्यक्तिमत्व 
त्याचा जगाकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन 
व्यवहार ज्ञान 
विषयाचा आवाका समजायची बुद्धिमत्ता 
आणि चौफेर  ज्ञान
त्याची कौटुंबिक बांधिलकी ..२
कुटुंबावर असलेले प्रेम 
हे गुण मला अतिशय आवडायचे.
पण जठार आग्रे व विजय हे त्रिगुण 
एकत्र समोर येवू नये असेच वाटायचे .

मी विजयला भेटलो तेव्हा 
फारसा ओळखत नव्हतो.
पण जेव्हा ओळखू लागलो 
तेव्हा लक्षात आलं 
या माणसाला 
सुधारवता येणे शक्य नाही.
मग त्या भानगडीत 
मी कधीच पडलो नाही  
त्यामुळे आमच्या मध्ये 
कधीही कटूता आली नाही 
माझ्या हॉस्पिटलमधील काळात 
त्याने मला कधीही कुठलाही 
उपद्रव दिला नाही 
हेही एवढे सत्य आहे

विजय निवृत्त झाला आणि 
काही महिन्यांनीच 
त्याच्या प्रिय पत्नीचे निधन झालं.
हा आघात त्याच्यासाठी फार मोठा होता 
अन हा धिप्पाड देहाचा वटवृक्ष 
आतून खचला गेला..३
त्याची लाडकी लेक ही 
परदेशात शिकायला गेली 
बांधलेलं प्रचंड मोठं घर 
आणि घरात एकटा विजय
मग ते त्याचे पिणे वाढत गेलं 
आयुष्यातील वीस वर्ष तरी 
 त्यांनी स्वतःच्या हाताने 
पुसून टाकली असावीत .

असे अनेक विजय महानगरपालिकेत 
आजही आहेत .
ज्यांना महानगरपालिका सांभाळत आहे 
आणि संघटना पाठबळ देत आहेत. 
या विजयच्या आत्म्यास सद्गती लाभो 
अशी परमेश्वरास मनापासून प्रार्थना. 
आणि इतर विजयां च्या वाट्याला 
अशी वेळ येऊ नये 
ही सुद्धा परमात्म्याजवळ प्रार्थना.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शनिवार, १७ मे, २०२५

तिसंगी गावची जत्रा

तिसंगी गावची जत्रा
***************
हिरव्या ओसाड गावी 
लोक थकली वाकली 
बाळखेळ पावुलांना 
माती होती आसुसली ॥१
शेत तापली धुपली 
रान गवत वाढली 
हात राबणारे परी 
दूर कुठल्या शहरी ॥२
वारा मोकळा भरारा 
वृक्षी पाखरांचा मेळा
कणकण नटलेला 
रम्य निसर्ग सोहळा ॥३
लोक होऊन चाकर 
गाव सोडूनिया गेली 
नाळ खोलवर परी 
ओढ अनावर ओली ॥४
येती जत्रा उत्सवाला 
लाट डोई झेलायला 
पाय होऊन बेभान 
नाचवती पालखीला ॥५
माय काळकाई पाही 
डोळे भरून लेकरा 
तिला ठाव असे सारा 
विश्व प्रारब्ध पसारा ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शनिवार, ३ मे, २०२५

रेघोट्या

रेघोट्या
******
मारुनी रेघोट्या 
साऱ्या घरभर 
उरली न जागा 
कुठे कणभर 

म्हणूनिया मग 
केला अवतार 
ओढून रेघोट्या 
हात गालावर 

काय ते कौतुक 
तुज पराक्रमी 
दाविले प्रेमाने 
मजला येऊनी 

रागवावे खोटे 
कौतुक करावे 
पराक्रमी तया 
किंवा मी हसावे 

कळल्या वाचून 
घेतला काढून 
फोटो तो हसून 
ठेवला जपून 

आज त्या क्षणाचे 
जाहले सुवर्ण 
पाहता डोळ्यात 
सुख ये दाटून

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

मंगळवार, २९ एप्रिल, २०२५

किशोर पाटोळे

किशोर पाटोळे  (निवृतिदिना निमित्त)
**"****
जांभळाचे पूर्णपणे 
पाने गळून गेलेले झाड 
कधी कोणी पाहिले आहे का ?
अर्थात कोणीच नाही.
त्याला एक वरदान आहे 
हरितपर्णाचे सदा हिरवे राहायचे

पाटोळे ना पाहिले की मला तो
हिरवागार बहलेला जांभूळ आठवतो .
गेली वीस पंचवीस वर्षे 
मी पाटोळे यांना पाहतो आहे 
पण पाटोळे आहे तसेच आहेत
काहीच फरक पडला नाही
ते तेव्हा जसे दिसायचे 
तसेच आताही दिसतात .

पाटोळे राहायचे 
आपल्या हॉस्पिटलच्या कॉटर्समध्ये 
आणि त्याच्या तळ मजलावर
आमची ए मो रूम होती .
त्यामुळे  पाटोळ्यांची व फॅमिलीची
रोजच भेट गाठ व्हायची.

या हरितपर्णी झाडाचं फुलणे बहरणे 
आणि विस्तारणे आम्ही पाहिले आहे .
त्यांचा स्वभाव सुद्धा त्या पिकलेल्या जांभळासारखा मधुर मृदू 
आणि हवाहवासा वाटणारा आहे
आणि आपली स्मृती मागे ठेवणारा .
जसा तो जांभूळ ठेवतो 
जिभेवर आणि हातावर 

नाकासमोर पाहून चालणारा 
आणि जगणारा माणूस जर 
कुणाला पाहायचा असेल तर 
मी पाटोळ्या कडे बोट दाखवीन 
हा माणूस खरच एक आदर्श पती 
पिता आणि कर्मचारी आहेत.

एक्स रे डिपार्टमेंटच्या बाबतीत म्हणाल तर 
मला तांबे आणि पाटोळे यासारखी
खूप सुंदर माणसं मिळाली इथे
त्यामुळे या डिपार्टमेंटचे टेन्शन 
सिएमो  असताना मला कधीच नव्हते
कुठले ही मशीन बंद पडले 
सीआर काम करायचा थांबला 
किंवा स्क्रू खाली पडले पाणी साठले 
A C आवाज करायला लागला . 
किंवा हालायला लागला 

तर ही गोष्ट माझ्या कानावर यायच्या अगोदर
 त्या टेक्निशियन पर्यंत पोचलेली असायची 
आणि तो टेक्निशियन कधी येणार 
काय करेल हे ही आम्हाला सांगितले जायचे .

तसे पाटोळे घरादारात व मुलाबाळात रमणारा 
आनंदाने संसार करणारा अष्टपैलू संसारी माणूस

 व त्याही पलीकडे त्यांचे 
आणखी एक व्यक्तिमत्त्व आहे 
जे मला सतत जाणवायचे 
पण कळायचे नाही पण पुढे जेव्हा  त्यांनी 
अनिरुद्ध बापूचा पंथ पत्करला 
आणि आपली श्रद्धा त्यांच्यावर ठेवून 
अध्यात्मिक मार्गक्रमण सुरू केले 
त्यावेळेला त्यांच्यातील ते 
मी शोधत असलेले वेगळेपण मला कळले .
त्यांनी आपलं संसार अतिशय नीट ठरवून 
विचारपूर्वक केलेला आहे 
त्यात मुलांचे शिक्षण असो .
कॉटर्समध्ये राहायचा निर्णय असो 
किंवा नंतर भाड्याने घर घेऊन 
जवळच राहायचा निर्णय असो .
त्यांच्या त्या निर्णयामुळे त्यांचा संसार व
नोकरीसुद्धा सोन्यासारखी झाली आहेत.

माझ्यासाठी  तर पाटोळे हाच
सोन्यासारखाच माणूस आहेत .
नम्र वागणे सौम्य बोलणे.
सगळ्या बरोबर स्नेहाचे संबंध असणे. 
सगळ्यांना सांभाळून घेणे. 
जिओ और जिने दो. 
किंवा एकमेका सहाय्य करू .
हे तत्व त्यांनी नीटसपणे सांभाळले

असे अनेक गुण त्यांच्यात आहेत.
वेळ कमी पडेल बोलता बोलता.
तर हा सोन्यासारखा माणूसाला 
आपण निवृती निरोप देत आहोत .
त्यांचे उर्वरित जीवन सुखी समाधानी आनंदी 
निरोगी जावो हीच प्रार्थना .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शुक्रवार, २८ मार्च, २०२५

डॉ उज्वला उजगरे (निवृत्ती निमित्त)

डॉ. उज्वला (निवृत्ती निमित्त)
**************
डॉक्टर हा रुग्णाच्या आरोग्यासाठी असतो 
रुग्णाच्या मनोरंजनासाठी नसतो 
हे सूत्र मी डॉक्टर उज्वला कडून शिकलो 
आणि या डॉक्टरकीच्या अधिक्षेत्रात 
साम्राज्यात कोणालाही कधीही 
घुसू न देणाऱ्या 
मोजक्या वैद्यकीय अधिकाऱ्या मध्ये 
डॉक्टर उज्वला उजगरे आहे

कोणीही जाता जाता कधीही उठून .
कॅज्युटीमध्ये यावे 
आणि स्वतःची खातेदारी करून घ्यावी
 हे उज्वलाने कधीच सहन केले नाही .
एका अर्थाने कॅज्युल्टीचे पावित्र्य महत्व 
तिने परफेक्ट सांभाळले होते
तिची मते ठाम असल्याने 
बोल्ड व बिनधास्त स्वभाव असल्याने 
तिच्याशी एकदा वाद घातलल्या माणूस 
पुन्हा त्यांच्यासमोर उभा राहणं अशक्यच .
खरंतर मलाही असेच तिच्यासारखे वागावें 
असे वाटायचे पण ते जमायचे नाही
.
बाकी ती व्यवहारदक्ष आहे 
कामात प्रामाणिक आहे कुटुंब वत्सल आहे 
जगण्याच्या आनंद घेणारी जीवन रसिक आहे 
मुळात नोकरी आपल्यासाठी आहे 
आपण नोकरीसाठी नाही 
हा स्पष्ट दृष्टिकोन तिच्या वर्तनात आहे 
आणि तो योग्यच आहे .
नोकरीचे सात आठ तास 
पूर्णतः प्रामाणिक काम करणे .
हे दिवसेंदिवस दुर्मिळ होणारी चित्र 
पण उज्वलाने मात्र त्यात 
कधीही कुचराई केली नाही 
तिच्या स्ट्रेट फॉरवर्ड स्वभावामुळे
 तिच्याबरोबर ड्युटी करताना 
कधी कधी टेन्शन यायचे 
तरीही तिच्याबरोबर ड्युटी करताना 
एक छान सोबत असल्याचा आनंद मिळायचा 
त्याच्या कारण तिच्या स्वभावात 
एक ट्रान्सपरन्सी एक निर्मळपणा आहे 
तिचे व्यक्तिमत्व सांगत असते 
"मी जशी आहे तशी आहे 
मी  माझ्या तत्त्वावर जगणारी वागणारी
तुम्ही मित्र म्हणून जवळ आला तर स्वागत आहे 
आणि दूर गेला तरी हरकत नाही "

ती कोणासाठी अडून बसलेली नाही 
कुणासाठी रडत थांबली नाही 
खरंच हा एक विलक्षण अनासक्त योगच आहे
मला असं वाटतं तिचं जीवन ती
स्व सामर्थ्य स्वयम् निर्णय आणि स्व दिशा 
या त्रिसूत्रीवर जगत होती, जगत आहे 
आणि जगत राहील 
तिच्या उर्वरित आयुष्यासाठी तला खूप खूप शुभेच्छा निरोगी रहा आनंदी राहा.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

हेड क्लार्क देशपांडें बाई (निवृत्ती निमित्त)

हेड क्लार्क देशपांडें बाई (निवृत्ती निमित्त)
******************
ज्यांना ज्योतिष्य शास्त्र थोडेफार माहित आहे त्यांना ठाऊकच असेल 
जश्या माणसाच्या पत्रिका असतात 
तश्याच देशाच्या गावाच्या इमारतीच्या 
आणि ऑफिसच्या सुद्धा पत्रिका असतात .
तर आपल्या या अगरवाल रुग्णालयाची 
एक पत्रिका आहे .
जिला एक साडेसाती चालू होती  
जी सहजासहजी संपत नव्हती
दाखवून अनेक नैवेद्य करून आरती 
आणि हतबल झाला होता
इथल्या पत्रिकेचा स्वामी .
अशावेळी यावा गुरु स्वस्थानी 
आणि सुधाकर रुपी चंद्राशी
त्याची व्हावी सुयोग्य युती 
मग साडेसातीचे परिणाम जावेत पूसून
तसे झाले देशपांडे बाई 
तुम्ही या ऑफिसमध्ये आल्यानंतर.
इथे काम करण्यापेक्षा काम करून घेणे 
फारच अवघड असते 
धूमकेतू गत वरून आलेली फर्मान
रिपोर्टची तातडी प्रश्र्नांची  सरबत्ती 
त्यांना उत्तरे देणे मोठी कसरतच असते 
.
 तुम्ही प्रामाणिक प्रयत्नाने सदविवेकबुद्धीने
आणि विघ्नहर्ताच्या कृपेने निभावले सारे
 जिंकलात अनेक लढाया 
केल्या अनेक वाटाघाटी तडीस नेले तह
नाठाळ आरेरावी उद्दाम सुभेदारां सोबत

खरंतर तो तुमचा पिंड नाही 
तरीही प्रत्येक अडचणीला सामोरे जात 
तुम्ही होता मार्ग काढत 
कुठे कुठे चकरा मारत 
कुणाकुणाला भेटत 
आपल्या पदाची स्वप्रतिष्ठेची पर्वा न करता 
तसे मी पाहिले तुम्हाला 
कधी कधी वैतागलेले शीणलेले 
आणि शून्यात हरवलेले 
पण प्रत्येक वेळी तुम्ही बाहेर पडला त्यातून 
फिनिक्स पक्षाप्रमाणे 
त्याच प्रामाणिक सदिच्छे सह 
कर्तव्याच्या जाणीवेसह 
भिडलात आपल्या कामाला 
मुन्सीपालटीत राहूनही 
मुन्सीपलाईज न होता काम करणे
खरंतर  एक तपश्चर्याच असते 
ती तुम्ही उत्तमरीत्या पार पाडलीत
.
माझ्यासोबत तुम्हीही होता 
मोजत निवृत्तीचे वर्ष महिने दिवस 
आणि ते साहजिकच होते 
तो दिवस आहे आज उजाडत 
डोक्यावरचा भार आहे उतरत 
आता उठणे पळणे लोकल पकडणे 
रिक्षा शोधणे याला आराम आहे
फाईल शोधणे रिपोर्ट उत्तर देणे 
याला विराम आहे 

पण एक फेरी प्रभादेवीची 
ती मात्र तशीच चालू राहील 
याची मला खात्री आहे 
तुम्हाला  उत्तमआरोग्य आणि
दीर्घआयुष्य लाभो 
हीच बाप्पाकडे प्रार्थना !
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, १० मार्च, २०२५

डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम (श्रद्धांजली )



डॉ उषा म्होप्रेकर मॅडम माझी प्रिय बॉस  (श्रद्धांजली )
************************
चंद्राची शीतलता आणि सूर्याची तप्तता  
धारण केलेले व्यक्तिमत्व होते 
म्होप्रेकर मॅडमचे 
ती शीतलता प्रियजनावर ओसंडणारी 
अविरत निरपेक्ष आणि भरभरून 
जी अनुभवली आहे आम्ही सर्वांनी
आणि ती तप्तता जी नव्हती कधीच 
जाळणारी पोळणारी छळणारी 
परंतु होती सुवर्णतप्त 
कर्तव्यनिष्ठतेच्या पदाच्या अधिकाराच्या सन्मानातून आलेली

प्रमुख वैद्यकीय अधिकारी म्हणून 
एम टी  अगरवाल हॉस्पिटलमध्ये 
त्यांनी केलेले काम 
होते अतिशय प्रामाणिक 
स्वच्छ आणि पारदर्शक  
कोणाच्या एका रुपयाचे मिंधेपण नसलेले
स्वच्छ निष्कलंक जीवनाचा त्या आदर्श होत्या 

प्रमुख वैद्यकीय अधिकारी या पदाचा 
त्रास त्यांनी तेवढ्याच सामर्थपणे पेलला 
जेवढा त्या पदाचा आनंद त्यांनी घेतला
मित्र आप्तेष्टा सोबत अतिशय मनमोकळेपणा
 प्रामाणिक लोकांबद्दल प्रचंड आस्था 
 ही त्यांची प्रमुख वैशिष्ट्ये होती

काही लोक त्यांना खरोखर
मनापासून आवडायचे नाहीत 
परंतु त्यांना दूर ठेवूनही 
त्यांच्याबद्दल कुठलीही सूड बुद्धी आकस 
न ठेवता  वागल्या त्या.

एक अतिशय उदार मित्रप्रिय 
स्वाभिमानी करारी निष्कलंक 
निर्भय प्रामाणिक व्यक्तिमत्व 
आज आपल्याला सोडून गेले आहे . 
अशा व्यक्तींचे जाणें हे मित्रांसाठी 
आप्तांसाठी  फार मोठे नुकसान असते 
पण समाजासाठी एक हानी असते
या माझ्या प्रिय बॉसला आदरांजली .
परमेश्वर त्यांना सद्गती देवो हीच प्रार्थना .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..

शनिवार, ८ मार्च, २०२५

पारिजातक

 पारिजातक
*********
महाडला असतांना शेजारच्या 
रवळेकरांच्या अंगणातील 
पारिजातकाची फुले
कोकणेच्या पाण्याच्या टाकीवर पडायची
अन् भाडेकरू असल्याने 
लाभ तिकोनेंना व्हायचा .

पारिजातकाच्या या खोडकर सवयी बद्दल 
फार पुढे कळले .
पण ती माझी पहिली ओळख 
पारिजातकाच्या फुलांची .
तो मंद सात्विक स्वर्गीय गंध 
जेव्हा भरला तना मनात 
तेव्हापासून मी झालो कायमचा ऋणी त्यांचा 

पारिजातकचा तो कोमल मृदुल हळवा स्पर्श
जाणवतच नाही हाताला
जणू तो जाणवतो सूक्ष्म देहाला 
खरतर स्थुळपणे त्याला नजरेचाच स्पर्श 
पुरा असतो आपला

ती फुले जणू जीवन जगत असूनही
जगाला न जाणवणारा संघ असतो 
सौम्य शालीन संन्याशांचा 
विरक्त भगवे वस्त्र देहावर ल्याईलेला 

परडी भर फुले देवाला वाहिली की 
देवघर रूप गंधानी भरून जाते
पण दुसऱ्या दिवशी 
त्यातील एकही फुल चटकन दिसत नाही .
जणू अस्तिव शून्य करून  मिटतात ती
प्रभू चरणाशी .
अन्  उरतात 
हवेच्या झुळकीने क्षणात उडणाऱ्या काही
धूसर पार्थिव स्मृती .

पारिजातक मला देत असतो एक धडा 
विरक्त तरीही सुंदर शालीन जीवनाचा 
क्षणात आयुष्य जगायचा .
अन्  सर्वस्व उधळायाचा  .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ ..


शुक्रवार, २८ फेब्रुवारी, २०२५

नोकरीचा प्रवास

नोकरीचा प्रवास 
************
हा प्रवास सुंदर होता 
या महानगरपालिकेतील नोकरीचा 
हा प्रवास सुंदर होता 
आणि या सुंदर प्रवासाचा हा शेवटही 
अतिशय सुंदर झाला. 
सारेच प्रवास सुखदायी नसतात 
काही भाग्यवान प्रवासीच प्रवासाचे सुख अनुभवतात 
प्रवास म्हटले की रस्ता ,रस्त्यावरील खाचखळगे अवघड वळणे 
भांडखोर सहप्रवासी गर्दी हे अपरिहार्य असते 
कधीकधी बरीच वाटही पाहावी लागते 
तरी मनासारखी गाडी 
मनासारखी ठिकाण मिळत नाही 
ते तर माझ्याही वाट्याला आले.

पण तरीही मी खरंच भाग्यवान आहे .
मला या प्रवासात जे असंख्य सहप्रवासी भेटले 
ते मला आठवत आहेत  आनंद देत आहेत.
कुणाचा सहवास प्रदीर्घ होता 
तर कुणाचा काही अल्प काळासाठी होता.
 काही प्रवासी स्मृती मधून अंधुकही होत गेले आहेत तर कोणी जिवलग झाले आहेत
..
म्हणजे मी कुणाशी भांडलोच नाही 
रागावलोच नाही असं नाही 
साधारणत: या ३३ वर्षांमधील
दोन भांडणे मला नक्कीच आठवतात.

खरतर रागवणे हा माझा पिंड नाही
पण व्यवसायिक रागावणे हा तर 
आपल्या जॉबचा एक हिस्साच असतो 
ते एक छान नाटक असते 
ते वठवावे लागते आणि ते वठवताना 
आपण एन्जॉय करायचे असते 
त्यात बुडून जायचे नसते
हे मला पक्के पणे कळले होते.
पण तो अभिनय करायचे संधी 
मला क्वचितच मिळत होती.

आणि रागवण्यापेक्षाही 
समजावण्याने आणि प्रेमाने सांगण्याने 
माझे काम अधिक वेगाने 
आणि अधिक चांगली झाली 
असा माझा अनुभव आहे.
..
आणि समोरच्या माणसातील 
अवगुणा पेक्षाही त्याच्यातील गुण दिसू लागले 
आणि त्याचा वापर करता येऊ लागला 
तर फायदा आपलाच होतो.

आणि बॉस बद्दल सांगायचे तर 
मला इथे खोचक बोचक रोचक आणि टोचक असे सर्व प्रकारचे बॉस मिळाले .
ते तसे असणे हा त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा भाग होता.
पण सर्व बॉस पासून 
मी सुरक्षित अंतर ठेवल्यामुळे 
मला खोच बोज आणि टोच जाणवली नाही.
(अपवाद डॉ ठाकूर मॅडम . त्या अजात शत्रू असाव्यात)

इथे मला केवळ डॉक्टर मित्रच नाहीत तर 
फार्मासिस्ट लॅब टेक्निशियन क्लार्क नर्सेस 
वार्ड बॉय टेक्निशियन आणि स्वीपर 
यात ही मित्र भेटले.
आणि ही मैत्री केवळ परस्परांना दिलेल्या 
आदर सन्मानावर अवलंबून होती.
मदतीला सदैव तयार असलेल्या 
होकारावर अवलंबून होती.
..
तर या नोकरीच्या पर्वा कडे 
मागे वळून पाहताना 
या शेवटच्या दिवशी मला जाणवते 
की आपण केलेली नोकरी छानच होती.

त्यामुळेच या कालखंडात भेटलेल्या 
सर्व मित्र सहकारी वरिष्ठ यांच्यासाठी 
मन आनंदाने प्रेमाने आदराने भरून येते.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ फेब्रुवारी, २०२५

उमेश देशपांडे

डॉ.उमेश देशपांडे 
**********
मला वाटते उमेश देशपांडे हे एक नाव नाही
 एक व्यक्ती नाही 
तो एक जीवन जगायचा एटीट्यूड आहे 
जीवन आनंदाने जगायचे 
आणि आपला सभावताल आनंदमय करून टाकायचा .
जीवनाचे ओझे न मानता 
तो एक आनंदाचा प्रवास मानायचा .
हि एक अतिशय दुर्मिळ वृत्ती आहे .

आता जीवन म्हटले की 
सुखदुःख चढउतार हारजीत ही येणारच 
देवालाही ते चुकले नाही 
पण त्या साऱ्यावर वरचढ होत 
आपल्या जगण्याचे सूत्र न विसरता 
आपले सूर न बिघडवता 
जीवन जगत आला आहे उमेश 

उमेश चा स्वभाव मिश्किल हसरा बोलका 
एकूणच हवा हवा वाटणारा 
काटे तर गुलाबालाही असतात 
पण ते थोडेच कोणी पाहतात 
तसे उमेश मधील कुठल्या कमतरता 
आम्हाला दिसल्याच नाहीत 
दिसल्या तरी जाणवल्या नाहीत 
आणि जाणवल्या तरी आम्ही 
त्या पाहिल्याच नाहीत 
कारण आमचे लक्ष गुलाबतील सुगंधाकडे होते 

इथे जमलेले लोक फारच कमी वाटावेत
इतकी मित्र मैत्रिणीची धनदौलत त्यांनी कमावली आहे 
जो मित्र जमवतो तोच खरा श्रीमंत असतो
त्या अर्थाने तो कोट्याधीश आहे 
तो आणखीन एक अर्थाने कोट्याधीश आहे 
त्याला शब्द त्याचा सूक्ष्म अर्थ 
आणि अन्वर्थ याचे सूक्ष्मज्ञान आहे 
त्यामुळे शब्दात वाक्यात तो सहजच कोटी करू शकतो 
आणि असंख्य हास्याचे तुषार 
आपल्या भोवती पसरवत असतो 

तो एक परफेक्ट आणि बिनधास्त डॉक्टर आहे
इतका की केवळ पॅरा सिपियम बीसीवर 
पूर्ण ओपडी चालवू शकतो 
आणि मेंढराच्या कळपातून लांडगा शोधून काढावा 
तसा सिरीयस पेशंट अचूक शोधून काढतो 

त्याचे स्वरावरील आणि गाण्यावरील प्रेमही सर्वश्रुत आहे .
त्याची अनेक गाणीही आपण ऐकली आहेत .
त्याचे सारे जीवनच आनंदाचे गाणे आहे .

माझ्या सर्व मित्रात सर्वात 
सुखी समाधानी आनंदी मित्र कोण असेल 
असे विचारल तर मी उमेश चे नाव घेईल 
तो ते वरदानच घेऊन आला आहे 
ते वरदान त्याच्यावर असेच बरसत राहो
हीच परमेश्वराकडे प्रार्थना 
त्याला उदंड आयुष्य आणि आरोग्य लाभो ही सदिच्छा .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️

शुक्रवार, ३१ जानेवारी, २०२५

डॉ .हेमा साळवे ( निवृत्ती दिना निमित्त )

डॉ .हेमा साळवे ( निवृत्ती दिना निमित्त )
************
फार कमी लोक असतात 
ज्यांना ठाऊक असते कि
 त्यांना कसे जगायचे ते 
जीवनाच्या हिंदोळ्यावर होऊन स्वार 
येणाऱ्या सुखद वाऱ्याचा 
झोत झेलत चेहऱ्यावर 
पोटात उठणाऱ्या श्वास रोधक 
गोळ्याचा अनुभवत थरार 
कधी उंच उंच फांदीला स्पर्श करत 
कधी मातीवर पायाला हलकेच घासत 
तशी मला डॉक्टर हेमा साळवे वाटते

झोपाळ्यावर करावा लागतो बॅलन्स
सावरावा लागतो स्वतःचा 
अन झोपाळ्याचा तोल 
तसा संसार आणि नोकरीचा तोल सावरत 
सुख टीपत पाखरांना सांभाळत 
भिंतींना सावरत आकाशात भरारत
जगणाऱ्या मुंबईतील लाखो भगिनींचे
ती मूर्तीमंत प्रतीक आहे .

हे सारे जीवन तिने 
आनंदाने साजरे करत जगले 
येणाऱ्या साऱ्या प्रसंगांना 
डोळे उघडे ठेवून सामोरे जात पाहिले 
कदाचित ते तिला तिच्या स्वभावातील 
 संवेदनशीलता मोकळेपणा निर्भीडपणा स्पष्टवक्तेपणा त्यामुळे तिला सहज जमले 

दुःखाचे डोह शोधून 
त्यात मन गुंतवून बसणे 
अन गंभीरतेच्या अवकाशात 
जगण्याचे कारण शोधणे 
हे तिने कधी केले असेल 
असे मला वाटत नाही 
ती मैत्रीचे झरे जवळ करत 
खळखळणाऱ्या प्रवाहात 
स्वतःला झोकून देणारी
त्यात नर्तन करणारी 
निर्मळ प्रसन्न जलपरी आहे 
असेच मला सदैव वाटते .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १५ जानेवारी, २०२५

कुंभमेळा

कुंभमेळा
*******
भरत भुमीवरील श्रद्धेचे भक्तीचे अस्मितेचे 
अद्भुत दर्शन आहे कुंभमेळा 
येथे जमतात अलौकिक साधू संत महंत 
देवाला आयुष्य वाहिलेले कलंदर 
सत्याच्या शोधात सर्वस्वचा त्याग केलेले फकीर 
होय , बऱ्याचदा त्यांच्या बाह्य दर्शनाला
तुम्ही घाबराल दचकाल त्यांच्यापासून दूर सराल 
त्यांच्या धनलोभीपणा पाहून संशय ग्रस्त व्हाल
 किंवा मनातल्या मनात हसाल 
त्यांचे शक्तीप्रदर्शन वैभव पाहून थक्कीत व्हाल 
विरोधाभास पाहून मान खाली घालून हलवाल 

खरेच आपली तथाकथित सुसंस्कृतता 
तिथे थरारते भीतीने 
डोळ्यांना सवय नसलेली नग्नता बघून
नाक मुरडते सवयीने
त्या उग्र तामसी तापसी झुंडी पाहून 
आपल्यापासून सदैव दूर अलिप्त असलेला
तो अगम्य प्रवाह पाहून 

अन मग आपल्या रक्तातील अणूरेणूमधील 
ती विरागी गुणसूत्रे ही येतील वर उफाळून

तिथे आलेले सारेच नसतात आत्मज्ञानी 
वा  विचारापासून अन विकारापासून 
मुक्त झालेले योगी महात्मे स्वामी परमहंस
पण तो त्यांचा पथ अन ते त्यांचे जगणे 
स्तिमित करणारे असते सामान्य जनाला 
 त्या अफाट साधूंच्या मेळ्यात असतात 
अनेक सद्गुरु महागुरू श्री गुरु दडलेले 
घनदाट पानामधील सोनचाफ्याच्या फुलासारखे
ते त्यांचे अस्तित्व दिसत वा दिसतही नाही 
पण ते करत असतात 
अंतकरणशुद्धी देहशुद्धी लाखो भाविक जनाची
 ती गंगा ती यमुना ती अदृश्य भागीरथी 
हेच कुंभमेळ्याची खरे स्नान असते 
बाकी पाण्यात डुबकी मारणे वगैरे तर औपचारिकताच असते .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ -

बुधवार, १ जानेवारी, २०२५

डॉ संजय चोगले

डॉक्टर संजय चोगले
****************
जीवनात अनेक मित्र भेटतात 
काही टिकतात काही हरवतात .
काही विसरले जातात 
काळोखात अन काळाच्या ओघात 
खरच मैत्री रुजवणे जोपासणे टिकवणे
हे तेवढे सोपे नसते 
त्या पाठीमागे लागते उदार मन 
मोकळेपण आत्मीयता प्रेम आणि हळुवारपण 
दुसऱ्यासाठी कष्ट उचलण्याची तयारी 
आणि उणीवा पोटात घेण्याची वृत्ती 
हे सगळे डॉक्टर संजय चोगले यांच्यात आहे 
म्हणून तो मैत्रीचा महामेरू आहे 

असे नाही की त्याच्या आयुष्यात 
सारे काही आलबेल होते 
दारात प्राजक्ताचे सडे पडत होते 
आणि छतावर मोर नाचत होते 
संकटे दुःख यातना त्याच्याही वाट्याला आल्या 
इतर कुणापेक्षा काकणवर जास्त आल्या 
पण त्यामुळे आली नाही त्याच्या जीवनात 
कुठलीही कटूता उद्दीग्नता निराशा  
 सदैव चैतन्याचे उत्साहाचे आशेने 
भरलेला तो अश्वस्थ वृक्ष आहे ..
ज्याचे अस्तित्व असते 
जीवनाच्या प्रत्येक झुळकीला प्रतिसाद देत 
लहान सहान आनंदाने डोलत 
मॅगीच्या डिश पासून मेडिसिनच्या पुस्तकापर्यंत 
गप्पांच्या फडापासून कोरकाच्या संगीतापर्यंत 
जीवनाच्या प्रत्येक गोष्टीत त्यांनी आनंद शोधला 

रुग्ण आणि रुग्णसेवा हा त्याचा 
सर्वात आवडता छंद सर्वात आवडती गोष्ट 
प्रत्येक रुग्णासाठी धावून जाणे 
त्याला मदत करणे आणि त्याला बरे करणे 
यात जे सुख असते 
ते खऱ्याखुऱ्या डॉक्टरलाच कळते 
त्या अर्थाने तो परिपूर्ण डॉक्टर आहे 

आपल्याला काय आवडते हे समजणे 
आणि त्याप्रमाणे वागायचे ठरवणे
त्यासाठी प्रचंड ऊर्जा आणि दूरदृष्टी लागते म्हणूनच आलेले प्रमोशन नाकारून 
डीएचएची पदविका घेऊन ही 
येणाऱ्या अधिकारी खुर्चीला दूर ठेवून 
तो राहीला मस्त  त्याच्या जगातच 
त्याचा तो निर्णय किती अचूक आहे 
हे कळते आम्हाला स्वीकारून प्रमोशन 
करताना ऍडमिनिस्ट्रेशन ..

कर्म हा संजयचा धर्म आहे आणि 
सत्कर्म करणे हा त्याचा पिंड आहे
चांगल्याची आवड प्रेम आत्मीयता त्याला आहे 
त्यामुळे त्याच्या कळत नकळतही 
तो गुणराशी झाला आहे 
सेवा हा त्याचा स्वभाव आहे 
त्यामुळे तो तपो राशी झाला आहे 
असे मित्र भाग्यानेच मिळतात 
आणि मला तो भेटला आहे 
हे माझे अहोभाग्य !
निवृत्ती दिनानिमित्त त्याला आभाळभर शुभेच्छा !

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २९ डिसेंबर, २०२४

तन्वीस

तन्वीस
******
सुखे सारी तुजसाठी
यावी आकाश होऊन 
निळी कुसुंबी सोनेरी 
सहा ऋतूत सजून 

कधी सावळ्या मेघांनी 
तुज घ्यावे लपेटून 
ओल सौख्याची मृदुल
तुज जावी भिजवून 

कधी शरद किरणे 
तू गं घ्यावीत ओढून 
तुझ्या हास्यात चंदेरी 
जग जावे उजळून 

शुभ्र अभ्रांचा पसारा 
तुझ्या पदाला विसावा 
तुझ्या पाऊला कधी 
स्पर्श काट्यांचा न व्हावा 

लाखो तारकांनी तुज 
घेण्या आर्जव करावी 
तुझ्या प्रेमाने भरून 
आकाशगंगा वहावी 

नाती निर्मळ प्रेमळ
तुझी सजावी धजावी 
तुझ्या कोमल करांनी 
धरा मिठीत तू घ्यावी

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ३१ ऑगस्ट, २०२४

राजदत्त तांबे

राजदत्त तांबे 
**********
तसे तर राजदत्त तांबे 
हे माझ्या परीघाबाहेरी व्यक्तिमत्व . 
महानगरपालिकेच्या सूर्यमालेतील 
पगार रुपी सूर्याभोवती फिरणारे 
आम्ही सारे ग्रह तारे .
काहींची गती सोबत असते .
काही क्वचित भेटतात 
तर काही फक्त दिसतात . 
तर काही नजरेच्या टप्प्यातही येत नाहीत .
या  मध्ये तांब्याचे परिभ्रमण हे 
जवळ होत होते सोबत होत होते 
पण त्यांचे व माझेआभा मंडळ 
तसे एकमेकांना भेदत नव्हते . 
अगदी इच्छा असूनही .

पण त्यांचे भ्रमण डोळ्याला सुखवित होते .
त्यांचे व्यक्तिमत्व सदैव नम्र सौम्य 
सौजन्यशील आश्वासक व सहकार्याचे होते . 
त्यांचे बोलणे लाघवी मृदू मैत्रीपूर्ण होते .
त्यांचे काम हे पूर्णतः प्रामाणिक 
आणि नोकरीला न्याय देणारे होते .
त्यांचे हे गुण त्यांच्या देहबोलीतूनही प्रकट होत .

 खरंतर एखादे डिपार्टमेंट 
एखाद्या प्रमुखाच्या  हातात देऊन 
प्रशासकाला निर्धास्त राहता येते 
तसा तो डिपार्टमेंटचा प्रमुख असावा लागतो 
एक्स रे डिपार्टमेंटच्या बाबतीत .
तिथे तांबे असल्यामुळे मी सुखी होतो .
तिथे फारसे पाहावे लागत नव्हते . 
प्रत्येक डिपार्टमेंटमध्ये 
आवड निवड हेवेदावे राजकारणअसते 
जणू काहीतरी पेल्यातील वादळे असतात  
त्याला ती पिऊन जिरवावी लागतात 
आणि विसरूनही जावी लागतात 
तांब्यांना ते कसब जमले होते .

 खरंतर त्यांचे बाहेरचे  नाटकाचे जग 
चमकते झगमगते पिवळ्या प्रकाशाचे होते 
तर हे एक xray चे जग अदृश्य किरणां चे  होते 
अशा या दोन विरोधी जगात ते जगत होते 
एकात त्यांचे मन होते तर दुसऱ्या त्यांचे तन होते 
त्यांचे नट दिग्दर्शक असणे
 नाट्य क्षेत्रात वावरणे कलेत जगणे 
हे सगळ्यांच्या कौतुकाचे कारण होते .

शाळेत गणपतीत केलेल्या एकांकिका 
यांचा अंगावर पडलेला मंद
पिवळा प्रकाश मी अनुभवला आहे 
त्यामुळे त्यात काय सुख आहे हे मी जाणतो 
 म्हणून त्या अनेक भाग्यवंतातील 
एक तांबे आहेतअसे मी म्हणतो 
खरच आवडते काम करायला मिळणे
हेच तर आनंदाचे जगणे असते 
मग ते सर्व काळासाठी असो 
किंवा काही काळासाठी असो 
ते त्यांना मिळाले आहे 
आणि कदाचित निवृत्तीनंतरचा काळ 
ते त्या जगातच रममान होतील 
हे मला माहिती आहे 
म्हणून त्या पुनःशुभारंभाच्या प्रयोगासाठी 
त्यांना खूप खूप शुभेच्छा
पुन्हा घंटा वाजू दयात अन पडदे उघडू दयात .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita.
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, ५ जुलै, २०२४

ए सी लोकल

एसी लोकल
**********
चार लोकांचीच चैन 
ए सी लोकल असते .
प्लॅट फॉर्म वर गर्दी 
उगाच वाढत असते. 

एक  लोकल जाताच
गर्दी ही चौपट होते
अन रेल्वेला बोलांची
लाख लाखोली मिळते

एक दोन डबे एसी
लावा तुम्ही लोकलला
कुणाचाही मुळी सुद्धा  
नकार  नाही त्याला

चार पैसे खर्च करून
सुख सोय हवी ज्यांना
सुखनैव ती ही सदा
मिळू देत की त्यांना

पण त्यांच्या सुखासाठी 
त्रास का हो  गरिबांना
पूर्ण रिती लोकल जाते
पाहवत नाही डोळ्यांना
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...