************
फार कमी लोक असतात
ज्यांना ठाऊक असते कि
त्यांना कसे जगायचे ते
जीवनाच्या हिंदोळ्यावर होऊन स्वार
येणाऱ्या सुखद वाऱ्याचा
झोत झेलत चेहऱ्यावर
पोटात उठणाऱ्या श्वास रोधक
गोळ्याचा अनुभवत थरार
कधी उंच उंच फांदीला स्पर्श करत
कधी मातीवर पायाला हलकेच घासत
तशी मला डॉक्टर हेमा साळवे वाटते
झोपाळ्यावर करावा लागतो बॅलन्स
सावरावा लागतो स्वतःचा
अन झोपाळ्याचा तोल
तसा संसार आणि नोकरीचा तोल सावरत
सुख टीपत पाखरांना सांभाळत
भिंतींना सावरत आकाशात भरारत
जगणाऱ्या मुंबईतील लाखो भगिनींचे
ती मूर्तीमंत प्रतीक आहे .
हे सारे जीवन तिने
आनंदाने साजरे करत जगले
येणाऱ्या साऱ्या प्रसंगांना
डोळे उघडे ठेवून सामोरे जात पाहिले
कदाचित ते तिला तिच्या स्वभावातील
संवेदनशीलता मोकळेपणा निर्भीडपणा स्पष्टवक्तेपणा त्यामुळे तिला सहज जमले
दुःखाचे डोह शोधून
त्यात मन गुंतवून बसणे
अन गंभीरतेच्या अवकाशात
जगण्याचे कारण शोधणे
हे तिने कधी केले असेल
असे मला वाटत नाही
ती मैत्रीचे झरे जवळ करत
खळखळणाऱ्या प्रवाहात
स्वतःला झोकून देणारी
त्यात नर्तन करणारी
निर्मळ प्रसन्न जलपरी आहे
असेच मला सदैव वाटते .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा