चांदणे
****
भिरभिरणारे खुळे हरिणीचे काळे डोळे
डोकावता तयामध्ये मन झाले चिंब ओले ॥१
एक थवा पाखरांचा उंच मेघापार गेला
अन शब्द हरवला मूक माझ्या ओठातला ॥२
उतरले हसू मग जीवनीत थबकले
खळाळला झरा अन नाद जळी तरंगले ॥३
असे कसे कुणासाठी भान उगा अडखळे
मातीलाही वादळाचे स्वप्न पडे वाहुटले ॥४
तोच चंद्र तीच प्रभा ओंजळीत चांदणे ही
मिटू जाता बोटे परी मुठीमध्ये येत नाही ॥५
अगा दिसे स्वप्न कसे जागेपणी डोळीयात
क्षणभर भ्रम पडे कुठे रे मी जगण्यात ॥६
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️ -
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा