खेडेकर सिस्टर
***********
कधी चालतांना एखादा खळाळता निर्झर यावा डोळ्यासमोर अन प्रसन्न व्हावे अंतर
तसे होते जेव्हा भेटतात कधी खेडेकर सिस्टर
आपल्या निर्मळ हास्याचे विखुरत तुषार
अन लाघवी बोलल्याने मिळवत प्रेमादर
त्या होत्या वावरत एक अख्याईका होऊन
आपल्या सोबत
कुणाचे शत्रुत्व न घेता कुणाचे वैर न पत्करता
येते जगता शांतपणे आपल्या चाकोरीत
याचा एक वस्तूपाठ होत्या खेडेकर सिस्टर
कर्तव्यात कसूर नव्हती घरी आणि दारी
म्हणून घरच्या तीनही वेली गेल्या गगनावेरी
खरंतर जग जिंकणं सोपं असतं पण
मन जिंकणे अतिशय खडतर
जग जिंकायला करावे लागतात युद्ध
पण मनं न लढताच जिंकावी लागतात
समोर ठाकलेली अंगावर आलेली युद्ध
सीकारून त्यांना देणे कलाटणी मैत्रीची स्नेहाची
हे कसब सहजच साधले होते त्यांना
त्यामुळे अजातशत्रूचा किताब
सहजच शोभून दिसतो त्यांना
लहान सहान वाद मतभेद
कर्तव्यातील नियमात परखड बोलणे
घडत असेलही कधीकाळी
पण त्यात वैयक्तिक स्वार्थ नसल्याने
वाद वितळायचे शरदातील मेघासारखे
अन उरायचे नितांत निळे मोकळे निर्मळआकाश
सारे व्हायचे कुठल्याही अट्टाहासाविन अनायासे
म्हणूनच हे वेगळेपण हि निर्मळता
उमटते त्यांच्या हास्यात मोगऱ्याच्या फुलागत
सारे वातावरण मधुर करून टाकत
आता हा स्मितांचा काफिला होत आहे निवृत्त
दूर जात आहे आपल्यापासून
त्यांना ही सदिच्छा की
तुम्ही रहा अशाच झऱ्यागत लहरत
सुमनागत जगाला आनंद आमोद देत
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा