गुरुवार, ३० ऑगस्ट, २०१२

टोलनाका

प्रत्येक चौकात पूल आता
प्रत्येक चौकात टोल आहे
नाही म्हणायची हिंमत कुणा
ऐसे भुजात बळ आहे .
चरफडतोय पैसे तरीही भरतोय
माहित कुणा काय देय आहे
बीओटी च्या कुरणात नव्या
पिढ्यानपिढ्याची सोय आहे .
लुटतात खिसे उघडपणे ते
म्हणती फक्त विश्वस्त आहे
अन राजे या देशाचे
अवघी ओझी वाहत आहे .

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.

दंगल


    मैदानाचे झाले रण 
    जळले  नंदनवन
    बेसावध जन गण
    द्रोहास आले उधान

    झाली किती वर्ष तरी
    देश अजुनी विछिन्न

    तिथे एक पाकिस्तान 
    इथेही एक अजून 
     

    द्वेष या मनामनात 
    दाट कडवटपण
    वरवर आच्छादन
    आत जहरी कृपाण

    रटरटणारी भिती  
    वर  मैत्रीचे  झाकण
    उगा जरा   हलविता
    येते हिंसा  उसळून

    विक्रांत प्रभाकर

    http://kavitesathikavita.blogspot.

    शनिवार, २५ ऑगस्ट, २०१२

    काजू टाकलेल्या बिस्कीटाची जाहीरात

    काजू टाकलेल्या बिस्कीटाची जाहीरात आहे.
    प्रेम असणे मह्त्वाचे आहे.
    पण त्याहून प्रेम दिसणे
    अधिक महत्वाचे आहे.
    लोक नसलेले प्रेम
    आहे असे दाखवतात,
    आणि सारे सारे लाभ
    पदरात पाडून घेतात.
    आमचे सारे काजू पण
    बिस्कीटात विरघळले आहेत,
    पाहणार्‍य़ाला कळत नाही
    बिस्कीटात काजू नाही तर
    काजूचेच बिस्किट आहे.
    पण
    काजू टाकलेल्या बिस्कीटाची जाहीरात आहे.
    काजू दिसणेच अधिक महत्वाचे आहे

    विक्रांत

    देवा

    देवा तुझ्या त्या गोष्टी
    वेगवेगळ्या पुराणातल्या
    मला कधीच नाही पटल्या
    अगदी तुझे ते भागवतही
    मला खर वाटत नाही.
    तुझे प्रसन्न होणे वर देणे
    रागावणे शाप देणे
    पुन्हा उ:शाप देणे
    वाटते जणू चालले
    लहान मुलांचे खेळणे.
    एवढ सारे असुनही
    तुझ्या वानरमुर्तीपुढे
    त्रिमुर्ती वा गजवक्र रुपापुढे
    मी हात जोडून उभा राह्तो
    तेव्हा अंतकरणात वाहतो
    प्रेमाचा नि श्रध्देचा झरा
    बुध्दीलाही जाणवतो
    एक विलक्षण दरारा
    जी वाहून नेते
    सा-या तर्काना, शास्त्रांना
    हतबल करुन टाकत
    मी पणावर उभारलेल्या
    पोकळ ज्ञानाच्या कस्पटांना.

     विक्रांत प्रभाकर

    ज्ञानदेव कृपा

    ज्ञानदेव शब्दांनी
    माझिया मनी
    गीता उलगडूनी
    कृपा केली..१..
    याचसाठी जन्मलो
    जगलो वाढलो
    मराठी मी झालो
    कृतार्थ आता..२..
    जगण्याचा मंत्र
    साधनेचे तंत्र
    देहाचे या यंत्र
    कळो आले..३..
    उघडली दृष्टी
    उमजली सृष्टी
    सुखाची वृष्टी
    सर्वागी..४..
    भक्तीचे आकाश
    ज्ञानाचा प्रकाश
    उमजलो खास
    काहीतरी..५..
    आनंद उकळ्या
    अंतरी फुटती
    रोमरोम नाचती
    स्वानंदाने..६..

     विक्रांत प्रभाकर

    अरुपातुन माय

    अरुपातुन माय
    स्वरुपात आली
    माझ्याचसाठी
    जन्म मरणातुन गेली
    असभ्य मी
    आडदांड मी
    प्रेमे हरवलो
    प्रसवेत कोहंच्या
    अलगद उमललो
    आनंदची कळा
    सर्वागी ल्यायलो
    मिटले डोळे
    चिंब चिंब न्हालो

    अहंकाराचा ओंकार

    अहंकाराचा ओंकार
    दुमदुमत आहे
    शून्याचा महाल
    थरथरत आहे .


    दिले घेतले प्रेम
    फरफटत आहे
    स्वामित्व सत्तेचे
    अन हसत आहे.


    टिकण्यास नाते
    उगा धडपडत आहे 
    घरीदारी लत्करांचे
    प्रदर्शन होत आहे .


    कळेना मनाला
    काय सत्य आहे
    होतात वार कुठे
    रक्त कुठे सांडत आहे   

    विक्रांत प्रभाकर
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    बुधवार, २२ ऑगस्ट, २०१२

    घेवूनी येता चपाती बाजारातुनी


    तुझेची नाव ओठी
    तुझेची नाव पोटी
    घेवूनी येता चपाती
    बाजारातुनी
    तुझ्या हातची भाकरी
    तुझ्या हातची फोडणी
    जीभेही येते गहिवरूनी
    माझ्यासवे
    भांडी ती सैपाकघरातली
    गमती मज हिरमुसली
    तुझ्याविना विरक्त झाली  
    धूळ पांघरून
    तो फ्रीज आतून रोडावला
    माइक्रो बसून सुस्तावला
    मिक्सर तर झोपला
    केव्हापासून
    ये तू ये लवकरी
    कृपा कर माझ्यावरी
    डाळभात भाजीभाकरी
    देई प्रसाद

    विक्रांत प्रभाकर


    गुरुवार, १६ ऑगस्ट, २०१२

    हुकुमाची राणी

    स्वप्नाची परी आपली
    हुकुमाची राणी होते
    जीभेची छडी तिच्या 
    तोंडाची तोफ होते
    दळायचा डबा हातात
    भाजीची पिशवी येते
    शहाणे गुलामी स्वीकारतात
    त्यालाच प्रेम नाव देतात
    शिळ्या भाताबरोबरच
    आपला मान गिळून टाकतात
    ज्यांना हे कळत नाही
    तेच भांडत बसतात
    त्यांचा संसार नासून जातो
    एक करार फक्त उरतो
    सुख सुख म्हणजे
    अखेर काय असते
    घरचे जेवण दोन वेळ
    पोटभरून खाणे असते
    कटकटी शिवाय संध्याकाळी
    मस्त चहा पिणे असते

    विक्रांत प्रभाकर

    बुधवार, १५ ऑगस्ट, २०१२

    देव भक्ताचे नाते


    देव भक्ताचे नाते विलक्षण
    जाणले ज्याने जिंकले त्याने

    काही न मागता असते मागणे
    काही न देता सर्वस्व देणे

    गदगदा रडणे असते सुखाने

    आणिक हसणे अतिदु:खाने

    अलोट प्रेमाने वेडे होणे

    शहाण्यातून हद्दपार जाणे

    घर जाळणे आपल्या हाताने

    कटोरा घेऊन राज्य करणे

    ठेवतो येथे जो स्वत:स राखून

    चिंतामणी त्याने दिला टाकून

    विप्र मागतो देवा हे दान

    ऐसा भणंग करी गा संपन्न



    विक्रांत प्रभाकर 

    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    मंगळवार, ७ ऑगस्ट, २०१२

    चतकोर भाकर

    ते घर आपुले नव्हते
    तरीही  तेथे गेलो
    ओरडलो हाक मारली
    आत घ्या हो वदलो
    किंचितसे ते किलकिलले
    कुणी आतून डोकावले
    चतकोर भाकर
    घालून हातावर
    बंदही  ते झाले .
    पुन्हा एकदा तीच कथा
    पुन्हा एकदा तीच व्यथा
    हळू हळू मग मीही झालो
    व्यावसायिक भिकारी
    हिंडू  लागलो  दारोदारी
    आत घ्या हो उगा ओरडत
    चतकोर सारे गोळा करत
    आणि आता कदाचित जर
    दार उघडले तर ....
    हीच  भिती दाटत आहे
    चतकोरातील आनंद माझा
    अन  आता वाढत आहे


    डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    चहा सुंदर

    चहा सुंदर पिवून 
    जिव्हा गेली लाचावून
    झाले रसमय मन
    जड़  समाधी लेवून

    उष्ण चविष्ट घोट
    हळू  उतरे घश्यात
    वाफ स्पर्शून ओठ
    झाले गंधित प्राण

    पाणी साखर चहा
    यात मिसळता
    दुध

    वर आले फेसाळून
    पेय अमृत होवून

    विक्रांत प्रभाकर
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    शनिवार, ४ ऑगस्ट, २०१२

    माझी कविता तू वाच



    माझी कविता तू वाच
    तुझी मी वाचतो
    तू मला छान म्हण 
    मी तुला छान म्हणतो

    ओरडून विकली
    की रद्दी ही खपते
    फालतू असून ही
    बालभारतीत बसते

    खरतर कवीची
    वहीच काय ते
    नशिबही अगदी
    फाटके असते

    इथे मार्केटिंग
    ज्याला जमते
    त्याचेच फक्त
    भले होते

    नाव मिळते
    पुस्तक खपते
    कधी कधी चक्क
    पारितोषिक मिळते

    सगळ्यांच्या कवितेत
    वेगळे काय असते
    पाऊस प्रेम पक्षी अन
    कुरवाळलेले
    दु:ख दिसते

    तुला मला सगळे
    जरी ठावूक आहे ते 
    तरीही तेच पुन्हा
    लिहायचे असते 

    एकमेकांना छान
    म्हणत म्हणत
    आपले कंपू
    जोडत वाढवत

    दुसरयाची कविता
    आवडो न आवडो
    वाहवेचा धुरळा
    उडवायचा असतो


    म्हणून म्हणतो
    पुन्हा सांगतो
    माझी कविता तू वाच
    तुझी मी वाचतो

    विक्रांत
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    शुक्रवार, ३ ऑगस्ट, २०१२

    येऊ नकोस कधीही

    येऊ नकोस कधीही
    पुन्हा आता तू
    असशील तेथे सदैव
    पण सुखी रहा तू 

    सूर तुझेनी माझे
    नच जुळले कधीहि
    रिझविणे माझे तुजला
    जा विसरून आता तू

    गीत आपुले आपण
    होते सजविले छान
    कडव्यात हरेक सदा
    कळेना भांडलीस का तू

    प्रत्येक जीत तुझीच
    मी दुरावलो दूर
    पण जिद्द तुझी का
    न सोडलीस तू

    तू पशिमेची अन 
    मी पूर्वेचा सदैव
    भेद मिटले कधी न
    ना मिटवले कधी तू

    आता तरी निदान
    ठरवू अखेर आपण
    जातो मी माझ्या वाटे
    सुख शोध तुझे तू

    विक्रांत
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    पड पड रे पावसा


    पड पड रे पावसा
    गड गड रे पावसा
    धड धड रे पावसा
    मझिया देशी

    नको रागावू असा
    पाठ फिरवू असा
    जीव करून पिसा
    जावू दूरदेशी

    सदा चुकतो आम्ही
    वने तोडूनी तोडूनी
    केली उजाड अवनी
    तव प्रिय

    लाज राजाला नाही
    खंत प्रजेला नाही 
    दिशा जळती दाही
    धगधगत्या

    काही भकास डोळे
    काही खपाट पोटे
    तुझ्या लावून वाटे
    बसलीत

    त्यांच्या ओठांसाठी
    त्यांच्या पोटासाठी
    त्यांच्या बाळांसाठी 
    तरी पड


    विक्रांत 

    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    बुधवार, १ ऑगस्ट, २०१२

    बॉसच बोलण

    तुम्हाला बॉसच बोलण
    उगाच रोज ऐकाव लागत
    शिव्या खाव्या लागतात
    पर्सनल कामे करावी लागतात
    आत राग येत असूनही
    वर गोड गोड बोलाव लागत
    त्याच दु:ख मुळीच वाटून घेवू नका
    कारण बॉसलाही एक बॉस असतो
    तोही नेमक हेच करत असतो
    आज बोलणी खाणारा उद्या बॉस होतो
    पण दट्ट्या मिळण त्याच
    कधी काळी चुकत नसते
    माणसाला सत्तेची सदैव भूक असते
    त्याच मुख्य कारण हेच असते
    जेवढे तुम्ही वर जाणार
    तसे समीकरण बदलत जाते
    शिव्या देणे जास्त होते
    ऐकणे कमी होत जाते
    पण ऐकाव्या तर लागतातच
    बॉस होऊन तुम्ही जर
    शिव्या देणार नसाल तर
    वरून येणाऱ्या शिव्यांचे
    ओझे उगाच वाढत जाते
    नोकरी सोडून कुणाला
    मग घरी बसावे लागते
    अकाली कधी कुणा उगा 
    निवृत्त व्हावे लागते
    अर्थात घरीही सुटका नसते
    तिथेही एक बॉस
    तुमची वाट पाहत असतो
    प्रारब्ध भोगल्या वाचून
    का कोण कधी सुटतो

    विक्रांत प्रभाकर
    http://kavitesathikavita.blogspot.in/

    सुटू द्यावे

    सुटू द्यावे ******* असते सदैव साथ का कुणाची  सुटतात हात सुटू द्यावे ॥ खेळ जीवनाचा पहायचा किती  मिटतात डोळे मिटू द्यावे ॥ हातात न...