स्वप्नाची परी आपली
हुकुमाची राणी होते
जीभेची छडी तिच्या
तोंडाची तोफ होते
दळायचा डबा हातात
भाजीची पिशवी येते
शहाणे गुलामी स्वीकारतात
त्यालाच प्रेम नाव देतात
शिळ्या भाताबरोबरच
आपला मान गिळून टाकतात
ज्यांना हे कळत नाही
तेच भांडत बसतात
त्यांचा संसार नासून जातो
एक करार फक्त उरतो
सुख सुख म्हणजे
अखेर काय असते
घरचे जेवण दोन वेळ
पोटभरून खाणे असते
कटकटी शिवाय संध्याकाळी
मस्त चहा पिणे असते
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा