देवा तुझ्या त्या गोष्टी
वेगवेगळ्या पुराणातल्या
मला कधीच नाही पटल्या
अगदी तुझे ते भागवतही
मला खर वाटत नाही.
तुझे प्रसन्न होणे वर देणे
रागावणे शाप देणे
पुन्हा उ:शाप देणे
वाटते जणू चालले
लहान मुलांचे खेळणे.
एवढ सारे असुनही
तुझ्या वानरमुर्तीपुढे
त्रिमुर्ती वा गजवक्र रुपापुढे
मी हात जोडून उभा राह्तो
तेव्हा अंतकरणात वाहतो
प्रेमाचा नि श्रध्देचा झरा
बुध्दीलाही जाणवतो
एक विलक्षण दरारा
जी वाहून नेते
सा-या तर्काना, शास्त्रांना
हतबल करुन टाकत
मी पणावर उभारलेल्या
पोकळ ज्ञानाच्या कस्पटांना.
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा