मोकळे केस तू !
रुपेरी कांतीचे
लेवून चांदणे
मोकळे केस तू
मिरवित येते
काजळ कोरले
दिठीत सजले
गाली ओघळून
तीट लावते
चालणे तुझे ते
इथले नसते
गमे स्वर्गातून
कुणी उतरते
ओठात लालस
गुलाब सजले
पाहून मनात
गाणे उधळते
पाहणे तुजला
काचते क्षणांचे
पण जगण्याचे
भान हरवते
वळवून मान
झटकून जाते
मनी खोल अन
गाठ ती बसते
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
खूप सुंदर वाक्य रचना आहे
उत्तर द्याहटवा