बाहूत माझ्या

  

तू तर सदैव बाहूत माझ्या       

तुला दूर कसा करू मी

श्वास गंध भारले सांग

तया दूर कसा ठेवू मी

खरच नको बोलू  ?

बर मग नंतर कधी तरी  ?

तू हि पण !!

 कसला विचार करतेस

 बोल ना ?

“..........”

तू कशी दिसत असशील ,

कोणता वेष घेतला असशील  ,

किती छान दिसत असशील  

असेच काही विचार

भरकटत येतात मनात

आणि अंतराच्या शापाने

कसमसते या मनात

आता वाऱ्याने तुझे केस

उडत असतील ना ?

मला त्यांचा स्पर्श होत आहे

मग मी वाऱ्याला मागे सारत

तुझे केस सावरत आहे

तू उगाच हसून वळवून

लाजून खाली पाहत असशील

त्या हसण्याचे चांदणे

उलगडते माझ्या मनात

मी किती प्रेम करू तुजवर

मी कसे प्रेम करू तुजवर

अस्तित्व हे मिटून माझे

मी घ्यावे तुझेपण

किती कविता आहेत आत

आणि त्या आहेत भांडत

कोण बाहेर येणार म्हणून

एकीला तू अडवतेस ,

घेवून वेड्या मिठीत

तिला अजून छान व्हायचे असेल

 म्हणून कदाचित ..

पण हे जगणे नक्कीच स्वप्न असावे

शब्दाला फुटलेल्या अंकुरा सारखे !!

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in