व्यक्तिचित्र लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा
व्यक्तिचित्र लेबल असलेली पोस्ट दाखवित आहे. सर्व पोस्ट्‍स दर्शवा

शनिवार, १३ सप्टेंबर, २०२५

कवी सुनील जोशी

 
कवी सुनील जोशी एक आठवण
******************
या माणसाला 
मी कधीच भेटलो नाही प्रत्यक्षात 
तसे फोन कॉल झाले होते काही क्वचित 
पण हा माणूस भेटायचा 
त्याच्या कवितेतून नियमित 
त्याचे प्रेम होते राधेवर कृष्णावर
तसेच भाषेवर आणि शब्दावर 
अगदी शब्दातीत 
कुठलाही शब्द प्रसंग चित्र मिळणे
हे जणू व्हायचे एक निमित्त 
मग बसायच्या कविता 
जणू की पाऊस 
कधी रिमझिमत कधी कोसळत 

पण का न माहीत
दुसऱ्याच्या कवितेवर 
ते सहसा प्रतिक्रिया देत नसत 
आपल्या कवितेत बुडून गेलेले 
आपल्या रंगात वाहत असलेले
त्या स्व कवितेतून बाहेर पडायला 
फुरसत नसलेले 
आत्ममग्न शब्दमग्न व्यक्तिमत्व होते ते 

कविता क्वचित कुणाची अमर होते 
किंवा कालौघात थोडीफार टिकते 
अर्थात कविता लिहिणाऱ्याला 
त्याची मुळीच पर्वा न असते 
तसाच सुनील जगला 
त्या कवितेच्या विश्वात राहिला 
सदैव शब्दरत साधनारत 
मला वाटते हे असे जगणे 
यातच कवी होण्याचे सार्थकत्व असते

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शनिवार, २८ जून, २०२५

डॉक्टर संजय घोंगडे (निवृत्ती दिना निमित्त)

डॉक्टर संजय घोंगडे (निवृत्ती दिना निमित्त)
**********
फार पूर्वीच्या हिंदी सिनेमात 
नायक असायचा
अगदी आदर्श धीरो दत्त 
शांत हुशार समजूतदार 
स्वाभिमानी व्यवहार चतुर 
तसाच प्रामाणिक हिशोबी अन् उदार 
मित्राला जीव देणारा 
प्रियेला प्रेम देणारा 
मन मिळावू  
नाकासमोर बघून चालणारा
 सर्वांना हवाहवासा वाटणारा 
असा माणूस प्रत्यक्ष जीवनात सापडणे
 फार अवघड पण 
मला तो दिसला सापडला 
आणि माझा मित्र झाला 
तो माणूस म्हणजेच 
डॉक्टर संजय घोंगडे

तसे आम्ही एमबीबीएस चे बॅचमेट 
होस्टेलला एकाच मजल्यावर 
बराच काळ राहिलेलो
पण मित्र व्हायला , 
इंटर्नशिप उजाडावी लागली
कदाचित आमच्या दोघांचे इंट्रोव्हर्टेड स्वभाव आणि काळाचा प्रभाव 
त्याला कारणीभूत असावा 
खरंतर आपण मैत्री करत नसतो 
मित्र धरत नसतो 
मैत्रीचं झाड आपोआप रुजत असते
तिथे अगदी आवडीनिवडी 
सामान नसल्या तरी चालतात 
ते एक हृदयस्थ अंतस्थ नाते असते

मी बीएमसी मध्ये आलो 
तो संजय मुळे च 
त्याने माझा फॉर्म आणला 
माझ्याकडून भरून घेतला 
आणि स्वतः सबमिट ही केला
अन्यथा मला बीएमसी चे
आरोग्य विभाग काय आहे 
हेही माहीत नव्हते 
माझ्या नोकरीचे सारे श्रेय 
मी संजयला देतो.

पण हे तर मैत्रीचे एक 
लहानसे आऊट कम होते 
मला माहित होते अन् माहीतआहे 
हे मैत्रीचे  झाड माझ्यासाठी 
सदैव उभे असणार आहे 
कारणं मैत्रीचा आधार 
जीवनात इतर कुठल्याही गोष्टीपेक्षा 
अधिक महत्त्वाचा असतो.
म्हणून ज्याच्या जीवनात अशा 
धीरोदत्त नायकाची इंट्री होते 
त्याच्या जीवनाच्या चित्रपटाला 
एक झळाळी येते 
आणि माझ्या जीवनाला आली आहे 
धन्यवाद संजय फॉर बिईग माय फ्रेंड 

तुझ्या  सेवानिवृत्ती दिनानिमित्त 
तुला आभाळभर शुभेच्छा 
सदैव सुखी समाधानी आनंदी राहा 
तुला दीर्घआयु आणि आरोग्य लाभो हीच प्रार्थना

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ . 

गुरुवार, १९ जून, २०२५

मारुती चितमपल्ली सर


मारुती चितमपल्ली सर 
*******************
ते जंगलातील 
समृद्ध आणि विलक्षण जग 
दाखवले तुम्ही आम्हाला 
या शहरातील 
खुराड्यातील मनाला 
जणू दिलेत 
एक स्वप्न जगायला 

रानातून उपटून आणलेले रोप
जगतेच कुंडीत 
ते रानातील सुख 
सदैव मनी आठवीत 
त्या कुंडीतील रोपास 
सांगितल्या तुम्ही  गोष्टी 
रानाच्या सौंदर्याच्या 
ऋतूच्या मैफिलीच्या 
आकाशाच्या चांदण्याच्या 
पावसाच्या पक्षांच्या 
आणि त्या गूढ रम्य कथाही 
मितीच्या बाहेरच्या 

जंगलात न जाणारे किंवा 
क्वचित जंगल पाहणारे आम्ही 
ते जंगल पाहतो जगतो मनी 
या मनोमय कोषात 
तुमच्या लिखाणातून 
तुमच्या गोष्टीतून 

आमच्या आदिम पेशीत दडलेले ते रान 
तुम्ही जागे ठेवले जगवले 
कृतज्ञ आहोत आम्ही तुमचे 
ती कृतज्ञता शब्दाच्या पलीकडची आहे 
शब्दात मांडता येत नाही 
तरीही या कुंडीतील रान रोपाची 
कृतज्ञ शब्द फुले 
तुम्हाला समर्पित करतो.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ . 

शनिवार, ३१ मे, २०२५

विजय नाईक (श्रद्धांजली)

 
विजय नाईक (एसी ऑपरेटर ) श्रद्धांजली
***********************
तशी रूढ अर्थाने ही कविता
श्रद्धांजलीपर नाही म्हणता येणार .
तर हे विजयचं अचानक अकाली जाण्यावर
केलेले चिंतन आहे असे म्हणता येईल.

तसा विजय नाईक 
कुठल्याही प्रशासनाला आवडणारी 
व्यक्ती कधीच नव्हता. 
पण विजयला सांभाळणे 
हा त्यांचा नाईलाज होता. 
महानगरपालिकेत काही 
असेही विभाग आहेत 
येथे खरोखरच काहीच काम नसते 
तरीही तेथे माणसाला नेमावे लागते. 
त्यापैकीच एक विभाग म्हणजे 
एसी डिपारमेंट. 
माफक काम आणि एसी चालू बंद करणे 
एवढेच त्यांचे  मुख्य कर्तव्य.
त्यामुळे हाताशी असलेला 
प्रचंड रिकामा वेळ 
आणि ड्युटी वरती काय करायचे
हा पडलेला प्रश्न ..१
त्यामुळे त्या डिपार्टमेंटची 
बहुसंख्य कामगार हे दुर्दैवाने 
व्यसनाधीनतेकडे वाहत जातात. 
किंवा हाताशी वेळ असल्याने
कामगार संघटना सारख्या 
उपद्व्यापच्या मागे लागतात.
कामगार संघटने मधून त्यांना 
एक प्रकारचं मोठेपणा 
एक वलय प्राप्त होतो 
बऱ्याच वेळा त्यात 
दादागिरीचाही भाग असतो. 
अन् इतरही अवाच्य फायदे असतात
तसेच ड्युटीवरील केलेली  व्यसनाधिनता 
त्यामुळे लपवता येते लपली जाते

विजय जर कामगार संघटनेमध्ये नसता 
आणि व्यसनी नसता 
तर माझा अतिशय आवडता 
कामगार झाला असता. 
त्याचे व्यक्तिमत्व 
त्याचा जगाकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन 
व्यवहार ज्ञान 
विषयाचा आवाका समजायची बुद्धिमत्ता 
आणि चौफेर  ज्ञान
त्याची कौटुंबिक बांधिलकी ..२
कुटुंबावर असलेले प्रेम 
हे गुण मला अतिशय आवडायचे.
पण जठार आग्रे व विजय हे त्रिगुण 
एकत्र समोर येवू नये असेच वाटायचे .

मी विजयला भेटलो तेव्हा 
फारसा ओळखत नव्हतो.
पण जेव्हा ओळखू लागलो 
तेव्हा लक्षात आलं 
या माणसाला 
सुधारवता येणे शक्य नाही.
मग त्या भानगडीत 
मी कधीच पडलो नाही  
त्यामुळे आमच्या मध्ये 
कधीही कटूता आली नाही 
माझ्या हॉस्पिटलमधील काळात 
त्याने मला कधीही कुठलाही 
उपद्रव दिला नाही 
हेही एवढे सत्य आहे

विजय निवृत्त झाला आणि 
काही महिन्यांनीच 
त्याच्या प्रिय पत्नीचे निधन झालं.
हा आघात त्याच्यासाठी फार मोठा होता 
अन हा धिप्पाड देहाचा वटवृक्ष 
आतून खचला गेला..३
त्याची लाडकी लेक ही 
परदेशात शिकायला गेली 
बांधलेलं प्रचंड मोठं घर 
आणि घरात एकटा विजय
मग ते त्याचे पिणे वाढत गेलं 
आयुष्यातील वीस वर्ष तरी 
 त्यांनी स्वतःच्या हाताने 
पुसून टाकली असावीत .

असे अनेक विजय महानगरपालिकेत 
आजही आहेत .
ज्यांना महानगरपालिका सांभाळत आहे 
आणि संघटना पाठबळ देत आहेत. 
या विजयच्या आत्म्यास सद्गती लाभो 
अशी परमेश्वरास मनापासून प्रार्थना. 
आणि इतर विजयां च्या वाट्याला 
अशी वेळ येऊ नये 
ही सुद्धा परमात्म्याजवळ प्रार्थना.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

मंगळवार, २९ एप्रिल, २०२५

किशोर पाटोळे

किशोर पाटोळे  (निवृतिदिना निमित्त)
**"****
जांभळाचे पूर्णपणे 
पाने गळून गेलेले झाड 
कधी कोणी पाहिले आहे का ?
अर्थात कोणीच नाही.
त्याला एक वरदान आहे 
हरितपर्णाचे सदा हिरवे राहायचे

पाटोळे ना पाहिले की मला तो
हिरवागार बहलेला जांभूळ आठवतो .
गेली वीस पंचवीस वर्षे 
मी पाटोळे यांना पाहतो आहे 
पण पाटोळे आहे तसेच आहेत
काहीच फरक पडला नाही
ते तेव्हा जसे दिसायचे 
तसेच आताही दिसतात .

पाटोळे राहायचे 
आपल्या हॉस्पिटलच्या कॉटर्समध्ये 
आणि त्याच्या तळ मजलावर
आमची ए मो रूम होती .
त्यामुळे  पाटोळ्यांची व फॅमिलीची
रोजच भेट गाठ व्हायची.

या हरितपर्णी झाडाचं फुलणे बहरणे 
आणि विस्तारणे आम्ही पाहिले आहे .
त्यांचा स्वभाव सुद्धा त्या पिकलेल्या जांभळासारखा मधुर मृदू 
आणि हवाहवासा वाटणारा आहे
आणि आपली स्मृती मागे ठेवणारा .
जसा तो जांभूळ ठेवतो 
जिभेवर आणि हातावर 

नाकासमोर पाहून चालणारा 
आणि जगणारा माणूस जर 
कुणाला पाहायचा असेल तर 
मी पाटोळ्या कडे बोट दाखवीन 
हा माणूस खरच एक आदर्श पती 
पिता आणि कर्मचारी आहेत.

एक्स रे डिपार्टमेंटच्या बाबतीत म्हणाल तर 
मला तांबे आणि पाटोळे यासारखी
खूप सुंदर माणसं मिळाली इथे
त्यामुळे या डिपार्टमेंटचे टेन्शन 
सिएमो  असताना मला कधीच नव्हते
कुठले ही मशीन बंद पडले 
सीआर काम करायचा थांबला 
किंवा स्क्रू खाली पडले पाणी साठले 
A C आवाज करायला लागला . 
किंवा हालायला लागला 

तर ही गोष्ट माझ्या कानावर यायच्या अगोदर
 त्या टेक्निशियन पर्यंत पोचलेली असायची 
आणि तो टेक्निशियन कधी येणार 
काय करेल हे ही आम्हाला सांगितले जायचे .

तसे पाटोळे घरादारात व मुलाबाळात रमणारा 
आनंदाने संसार करणारा अष्टपैलू संसारी माणूस

 व त्याही पलीकडे त्यांचे 
आणखी एक व्यक्तिमत्त्व आहे 
जे मला सतत जाणवायचे 
पण कळायचे नाही पण पुढे जेव्हा  त्यांनी 
अनिरुद्ध बापूचा पंथ पत्करला 
आणि आपली श्रद्धा त्यांच्यावर ठेवून 
अध्यात्मिक मार्गक्रमण सुरू केले 
त्यावेळेला त्यांच्यातील ते 
मी शोधत असलेले वेगळेपण मला कळले .
त्यांनी आपलं संसार अतिशय नीट ठरवून 
विचारपूर्वक केलेला आहे 
त्यात मुलांचे शिक्षण असो .
कॉटर्समध्ये राहायचा निर्णय असो 
किंवा नंतर भाड्याने घर घेऊन 
जवळच राहायचा निर्णय असो .
त्यांच्या त्या निर्णयामुळे त्यांचा संसार व
नोकरीसुद्धा सोन्यासारखी झाली आहेत.

माझ्यासाठी  तर पाटोळे हाच
सोन्यासारखाच माणूस आहेत .
नम्र वागणे सौम्य बोलणे.
सगळ्या बरोबर स्नेहाचे संबंध असणे. 
सगळ्यांना सांभाळून घेणे. 
जिओ और जिने दो. 
किंवा एकमेका सहाय्य करू .
हे तत्व त्यांनी नीटसपणे सांभाळले

असे अनेक गुण त्यांच्यात आहेत.
वेळ कमी पडेल बोलता बोलता.
तर हा सोन्यासारखा माणूसाला 
आपण निवृती निरोप देत आहोत .
त्यांचे उर्वरित जीवन सुखी समाधानी आनंदी 
निरोगी जावो हीच प्रार्थना .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शनिवार, १ जून, २०२४

तारा केदारे समाज विकास अधिकारी

तारा केदारे (समाज विकास अधिकारी)
********
 म, तु ,अग्रवाल रुग्णालयाच्या क्षितिजावर 
अचानक उगवला एक तारा 
सौम्य स्निग्ध चकाकणारा 
कुठलीही सूचना न देता 
कुठलाही गाजावाजा न करता 
आणि तळपत राहिला 
वाटेवर प्रकाश पाडत राहिला 
किती तरी लोकांच्या 

त्या ताऱ्याला 
नव्हतेच आकाश काबीज करायचे 
नव्हतेच नमस्कार स्वीकारायचे 
त्याला फक्त होते 
कृतार्थ चांदणे बरसायचे 

तो तारा भीत नव्हता 
कधी कुठल्या काळ्या मेघाला 
तो तारा जुमानत नव्हता 
कुठल्याही वादळाला

तो तारा जागत होता 
सहजपणे कर्तव्याला 
त्यात नव्हता आव कठला 
प्रचंड काही करण्याचा
नव्हते दर्शन प्रदर्शन
जाहलेल्या वेचाचा

पश्चिमेला रात्र घडता ढळता  
हलकेच निशा अस्त होता होता
उगवला होता तो तारा
उत्तर दिशा कुस वळवता वळवता 

एक प्रहर दोन प्रहर 
काळाला अर्थ नव्हता 
अर्थ होता देण्याला 
एक ओंजळ दोन ओंजळ
 माप नव्हते मोजायला 
अर्थ होता दातृत्वाला
 म्हटले या ताऱ्याला नाव द्यावे
 तो नावच त्याचे होते तारा 
**

निश्चित राहील त्यांची स्मृती मनात
कारण नावाप्रमाणे तळपणाऱ्या व्यक्ती
या जगात फार कमी असतात 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️

सोमवार, १२ जून, २०२३

कौर सिस्टर

कौर सिस्टर 
*********
आपल्या मनावर 
आपल्या चांगुलपणावर 
आपल्या प्रामाणिकपणावर 
ठाम विश्वास असलेली 
आपल्या कर्तव्यदक्षतेचा 
अभिमान असलेली 
आपल्या नियमिततेशी 
तडजोड न करणारी 
या सर्वातून निर्माण होणाऱ्या 
गर्व आणि दंभाला 
पायाखाली ठेवणारी 
कौर सिस्टर 

सर्वांशी प्रेमाने वागूनही 
नियमाप्रमाणे काम करूनही 
क्वचित कोणी त्यांना 
टोचले  तर दुखावले तर 
सात्विक संतापाने 
त्या घटनेला त्या व्यक्तीला 
भिडणारी बेधडक स्वाभिमानी 
रणरागिणी कौर सिस्टर

कुठलेही काम छोटे नसते 
असे लोक म्हणतात 
पण  ते इवले तरीही  
कष्ट साध्य काम 
त्या सहज करून दाखवतात
त्या हे वाक्य  जणू जगतात

रुग्णालयाचे प्रत्येक काम 
ते स्वतःचे समजतात
त्यासाठी कुठल्याही ऑफिस चे
इंजिनीयरच्या केबिनचे 
दरवाजे ठोठावायला त्यांना 
कमीपणा वाटत नाही

ती त्यांची कामावर असलेली प्रीती कामगाराविषयी असलेल्या स्नेह 
आणि कष्ट करण्याची तयारी 
या गोष्टी त्या जन्मजातच 
घेऊन आल्या आहेत असे वाटते

 वरवर तिखट बोलणारी 
कधी खरडपट्टी काढणारी 
त्यांची वाणी 
स्वतःसाठी  कधीच काही मागत नाही 
मैत्रिणीशी मोकळेपणा 
आळशासोबत द्वाडपणा 
नाठाळाशी तापटपणा 
अन्यायाशी प्रतिकार करत 
आहे त्याचा स्वीकार करत 
जीवनावर  प्रेम करत 
आपल्या ड्युटीला सादर होतात
सदैव वरिष्ठांचा आदर करतात

या अशा अनेक गुणांनी युक्त 
कौर सिस्टर 
आमच्या  हॉस्पिटलमध्ये 
जवळजवळ पूर्ण सर्विस 
त्यां करीत राहिल्या 
मी त्यांना गेली वीस वर्षे तरी ओळखतो 
या वीस वर्षात 
कशाशी तडजोड न करता 
आपली नेकी आणि सत्व
आपले कर्तव्यनिष्ठा न हरवता 
भर प्रवाहात 
प्रवाहाची भीती न बाळगता
प्रवाहात उभे राहत 
जगणारी उर्मी म्हणजे काय
ते दाखवणारी व्यक्ती म्हणजे
कौर सिस्टर 

अन अशी दृष्टी असलेल्या
प्रत्येक व्यक्तीसाठी  त्या 
प्रेरणास्त्रोत आहेत
त्यांना पाट्या टाकणारी 
माणसं आवडत नाहीत 
त्या स्वतःही कधी पाट्या टाकत नाहीत
त्यांना खोटं बोलणारी 
माणसं आवडत नाहीत 
त्या स्वतःही कधी खोटं बोलत नाहीत
 त्यांना राजकारण आवडत नाही 
राजकारणीही आवडत नाही 
त्यांना फक्त माणुसकी 
माणूस धर्म हेच प्रिय आहे 

त्यांच्या रोखठोक स्वभावामुळे 
कधी गैरसमज होतात 
कधी प्रियजन दुरावतात 
पण जे त्यांना जाणतात 
ते पुन्हा त्यांच्याजवळ येतात 
त्या आहेत 
कणखर पण मऊ  
तापट पण प्रेमळ 
कठोर पण स्नेहळ 

तर आता त्यांना आले आहे प्रोमोशन 
त्या रुग्णालयातून जाणार 
पण त्यांच्या जाण्याने 
रुग्णालयाची प्रचंड हानी होणार
माझी तर होणारच
पण त्यांच्या नवीन पदावर  चालल्यात 
प्रमोशन वर चालल्यात
म्हणून त्यांना शुभेच्छा देतो 
आणि त्या नवीन ठिकाणीही 
त्या आपला छाप उमटवणारच 
यात शंका नाही
ऑल द बेस्ट सिस्टर 
*****
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, ४ मे, २०२३

गायत्री चौधरी सिस्टरांना निरोप


एम.टी. अगरवाल रुग्णालयातील अनेक व्यक्ती मनात घर करून आहेत गुरव सिस्टर चंदने सिस्टर पाटील मॅडम भोत  वाघमारे साळी पिचड मनीष यादी तशी खूपच मोठी आहे त्यात आवर्जून नाव घ्यावे अशी आणखीन एक व्यक्ती म्हणजे गायत्री सिस्टर. गायत्री सिस्टर. त्या प्रमोशन होऊन भगवती /बीडीबीआय ला गेल्या .त्यामुळे निवृत्ती च्या वेळेला त्या तिथेच होत्या .त्यांना निवृत्तीच्या शुभेच्छा तशा देता आल्या नाहीत पण त्या शुभेच्छा मनात रेंगाळत होत्या, आज शब्दबद्ध झाल्या म्हणून देत आहे.

गायत्री सिस्टर
***********
एक उत्साहाचा झरा 
खळाळता वाहणारा
कलकल करत नाद 
आसमंत व्यापणारा
 म्हणजे गायत्री सिस्टर 

वाहता वाहता स्ववेगी 
दुःखाचा काटा कचरा 
सहज फेकत किनाऱ्याला 
सुखाला आनंदाला 
सदा मिठी देणारा
सर्वांना सुखावणारा 
ओघ म्हणजेच गायत्री सिस्टर 

उगमाला आरंभाला 
कडेलोट झाला तरी 
खोल डोही तळाशी 
सौख्य सूमने फुलवणारा
आनंदाचा ओलावा
म्हणजे गायत्री सिस्टर 

किती मित्र गोळा करावे 
किती जिवलग व्हावे 
जवळ येणाऱ्या प्रत्येकाला 
अमृत सिंचन करावे 
हे ज्याला कळले 
असा स्नेह 
म्हणजे गायत्री सिस्टर 

सदैव नितळ राहायचा 
हा तर धर्म या झऱ्याचा 
निर्मळता ओतून भवती 
स्वर्ग उभा करायचा 
स्वभाव गायत्री सिस्टरचा 

अश्या सुंदर झऱ्याची 
साथ संगत भेटली 
निरपेक्ष सहवासाची 
कलकल कानी पडली 
खरेच दुर्मिळ असती
झरे असे वाहती 
ज्यांच्या जीवनात येती
तिथे आनंद तुषार विखुरती
🙏🙏🙏
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, ५ जानेवारी, २०२३

शीला पाटील सिस्टर ( श्रद्धांजली)

शीला पाटील सिस्टर ( श्रद्धांजली)
****************
तिला माहित नसेलही हे कदाचित 
सात्विकता होती ती जग पाजळीत ॥
यायची घेऊन सौम्य चांदणे सवेत
अन व्हायचे सारे जग प्रकाशित ॥
ती बोलायची मोजके जरी ना मित 
सभोवार उमटायचे  मंगल संगीत ॥
तिच्या हसण्याची एक मोहक रीत 
कानात गुंजायाचे शब्दा विना गीत ॥
फुले वेदनांची जरी की ओंजळीत 
नव्हतीच कटुता शब्द देह बोलीत ॥
ती शांत समयी जणू की देवघरात 
जरी रोष तडकून येई कधी वातीत ॥
ती आई शोधणारी प्रिय पाडसास 
तिचे डोळे तसेच करुणा हंबरीत ॥
ती गेली आता मागण्यास न्याय देवा 
संपली मेणमुर्त आज कोरली मेणात ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘ ..

शुक्रवार, १६ डिसेंबर, २०२२

मनिषा अभ्यकर ताई.

मनिषाताई . 
*********

लेक लाडकी ज्ञानाईची
गुपितं सांगते भक्तीची 

ज्ञान  कर्म अन योगाची
करून उकल शब्दांची 

कृष्ण सखासे ताईचा 
सदा सर्वदा प्रीतीचा

चिंतनात जे काही कळले 
ज्ञानकण जे त्वा जमविले 

जनहितार्थ करूणा ल्याले 
मुक्त हस्ते आम्हा वाटले 

अशीच राहो सदैव सजत
शब्द पुजा ही सुंदर घडत

डॉ.विक्रांत तिकोणे






बुधवार, २७ जुलै, २०२२

डॉ.प्रदीप

***********************************

डॉ.प्रदिप आंग्रे
************

अनंत उर्जेचे भांडार 
पांघरून तनमनावर 
वावरत असतो प्रदीप 
बारा महीने अष्टौप्रहर 

आणि तळपत असतो 
एखाद्या सूर्या सारखा 
आपल्या आवडत्या
कर्तव्य कर्मभूमीवर

प्रदीप एक विलक्षण 
व्यक्तिमत्व आहे.
तो असतो 
मैत्रीसाठी सदैव तत्पर  
यारांचाही होवून यार
जीवास जीव देतो

तो असतो 
कर्तव्य दक्ष अधिकारी
वरिष्ठांना सदैव प्रिय असणारा
निष्ठा ,स्पष्टता कष्टाळूपणा
अंगभुत गुण असलेला .

तो असतो 
फॅमिली मेंबर 
आपल्या टिमचा 
बाप भाऊ मित्र होवून 
काळजी घेणारा

तो असतो 
आपल्या मताशी ठाम 
सहसा न बदलणारा
पण पटताच दुसर्‍यांची मते
ती  स्विकारणारा
त्यांना आदर देणारा
अॅ डमिनिस्ट्रेटर

अन कुणी वाकड्यात शिरले तर
त्याला पुरून  उरणारा
रांगडा शूर धुर्त लढवय्या ही

तौ देत असतो
परिचितांस गरजुंना
सदैव आधार
सावली देणार्‍या
वट वृक्षागत 

तो आहे
कधीही धाव घेणारे
माणुसकीचे भांडार

त्याला आपल्या यशाचा 
अभिमान आहे, पण माज नाही.
सुबत्तेच्या सुखामागील
कष्टाचे भान आहे.
अन भोगलेल्या
गरिबीची जाण आहे .

तो आहे एक हळवा
कुटुंबंवत्सल  पिता 
आपल्या मुलींच्या अभ्यासा पासून
बारिक सारिक मागण्या
न विसरता ,न कंटाळता 
पूर्ण करणारा
त्यांच्या प्रगतीकडे बारीक लक्ष देणारा 
त्यांचं भवितव्य घडविणारा

तो आहे 
एक परफेक्ट पति
दिवसभर कामावरून 
थकून आल्यावरही 
येता येतात सहजच
घरी भाजी नेणारा 
वा बाजारात खरेदीसाठी
परत जाणारा .
दिवाळी गणपती पाडवा
मनापासून साजरी करणारा
उत्साहाचीच मुर्ती .

त्याचे बोलणे असते
सदैव स्पष्ट मोकळे ठाम
त्याचा आवाज 
एखाद्या बुलंद तोफे सारखा .
अंतर्विरोध नसलेला
जणू काही त्याच्या 
स्वभावाचेच प्रतीकच 

कधी कधी या जगात यश 
सहज असे चालत  येतें
तर कुणाला  ते मिळवावे लागते 
खूप प्रयासाने 
त्यांच्यासाठी ते कष्टसाध्य असते 
प्रदीप हा त्या दुसऱ्या लोकांमध्ये मोडतो 
त्याने जे यश मिळवले आहे
ते संपूर्णतः त्याचे स्वअर्जित आहे 

प्रत्येक पायरी खोदत खोदत 
त्यावर आपले नाव लिहित 
तो गेला आहे वर वर चढत 
यशाच्या शिखरावर

प्रदिपने आरोग्य केंद्र सांभाळले 
ओपडी  अन कॅज्युल्टी सांभाळली
वार्ड सुद्धा सांभाळले
तसेच ॲडमिनिस्ट्रेशनच्या पोस्टवर बसून
मोठमोठी रुग्णालये सुद्धा सांभाळली
अहो, 
ती कुर्ला भाभा आणि बीडीबीए रुग्णालये
जणू काही मधमाशांची पोळीच आहेत
त्यातील राणीमाशी ती सकट सांभाळणे 
हे फारच अवघड काम होते
ते त्यांनी सहजपणे केले 

आपल्या आयुष्यातील 
प्रत्येक पायरीवर प्रत्येक माचीवर 
प्रत्येक शिखरावर 
त्यांनी आपल्या नावाचा 
ठसा उमटवला आहे
कीर्तीचे झेंडा रोवला आहे 
इतकी शक्ती इतकी निष्ठा इतके समर्पण 
क्वचित कुणाकडे असते 

त्यामुळे त्यांनी कोंविड सेंटर 
समर्थपणे सांभाळले 
यात नवल ते काय 
संपूर्ण मुन्सिपालटी ही
समर्थपणे सांभाळली असती
त्यात मला तरी 
मुळीच संशय वाटत नाही

त्याने माणसे पारखली 
जवळ केली सांभाळली 
वापरली आणि जपली सुद्धा 

त्याचे आरपार बोलणे 
परिस्थितिनुसार वागणे 
होमवर्क करणे
कामात झोकून देणे 
केलेल्या कष्टाचे कागदावर आणि 
प्रत्यक्षात मुर्त होताना दाखवणे
हे त्याच्या यशाचे गमक आहे 

खरंतर प्रदिप सारखी माणसं
कधीच रिटायर  होत नसतात 
होऊ शकत नाहीत 
बदलते ते फक्त त्यांचे कार्यक्षेत्र 
जणू तेही त्यांची वाटच पाहत असते
त्यामुळे प्रदीपला 
त्याला हव्या असलेल्या क्षेत्रात 
नवीन जगात नवीन यश शिखरे 
पादांक्रांत करायला
अनेकोनेक शुभेच्छा मी देतो.


🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘.

रविवार, २० मार्च, २०२२

ती

ती
***:

भाळी मिरवते 
मोकळी ती बट 
गळा घातलेली 
नाजुकशी पोथ 

डोळीयात लोटे 
मोतियाचे तेज 
चालण्यात दिप्त
लखलखे वीज 

ओठावरी मंद 
हसू झाकलेले 
पापण्याचे मेघ 
सदा झुकलेले 

भुवयात वक्र 
धनुष्य कमान 
नासिका तशीच 
दावी भारी मान 

जरा हालताच
वाजती कंकणे 
चालतांना पथी
गूंजती पैंजने 

पांघरून स्वत्व 
चाले अग्निशिखा 
दारा बाहेरील 
पुसुनिया रेखा 

किती पराजित 
झुकल्या नजरा 
किती उभे अन
जुळवून करा 

वाट नागमोडी 
अंधारही पाठी
मुखावरी फाके
दिशा उगवती

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

मंगळवार, १५ सप्टेंबर, २०२०

दादा (माझे बाबा)


दादा (माझे बाबा)
************
(फादर्स डे निमित्त पुन्हा पोस्ट करतो आहे.)

माझा हिमालय 
माझ्या पाठीवर 
प्रेमाची पाखर 
घालणारा ॥
महावृक्ष मोठा 
आकाशी भिडला 
मजसाठी झाला 
सुख छाया.॥
गहन गंभीर 
कृपेचा सागर 
परी लाटावर 
महानंद ॥
उन्नत उत्तंग 
जणू की पर्वत
स्मृतीत सतत 
असणारा॥
विचारी विरागी 
परी संसारात 
प्रारब्ध भोगत
सुखनैव ॥
सधीर गंभीर 
हाची असे थोर 
नाव मनावर 
कोरणारा ॥
उदार विशाल 
प्रेमची केवळ 
औदार्य सकळ 
भरलेला ॥
आम्ही तो भाग्याचे 
तया त्या प्रेमाचे
चाखतो कष्टाचे 
फळे गोड ॥
आम्हाला आधार 
सावली स्नेहाची 
कृपाच देवाची 
अहर्निश ॥
देई जन्मोजन्मी 
हाच पिता देवा 
विक्रांता या ठेवा 
येता जन्म ॥

***********
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com

मंगळवार, ११ ऑगस्ट, २०२०

देशमुख सिस्टर (श्रद्धांजली)

देशमुख सिस्टर(श्रद्धांजली)
*************
आत्ताच कळले 
देशमुख सिस्टर गेल्या .
देशमुख सिस्टर रिटायर होवून 
चार पाच वर्ष उलटली असतील
मी पाहिले होते तेव्हा 
त्यांचे कडक करारी भक्कम 
व्यक्तिमत्व पाहून 
असे काय होईल असे वाटले नव्हते .
देशमुख सिस्टर होत्या 
कर्तव्यकठोर शिस्तप्रिय 
पण त्यांच्या कृतीत असायचे
कामावरील प्रेम अन
त्यांच्या शब्दातून जाणवायचे 
त्यांचे निर्मळ मन 
बोलतांना व्यक्त व्हायचे 
जीवलग अन प्रियजनावर 
असलेले अपार प्रेम 
त्यांचे बोल असायचे खणखणीत 
कोणाचीही मुलाहिजा ना बाळगत 
यायचे वातावरण भेदीत 
त्या सहजच एकेरीत हाका मारीत 
आई सारखा दम देत 
त्यांना टाळणे 
भल्या भल्या कामचोरांना 
नसे जमत 
त्यांना नाही कसे म्हणावे
कोणालाच नसे कळत.

सावळासा रंग 
शुभ्र पांढरे केस 
कपाळावरील ठसठशीत कुंकू 
गळ्यातील मंगळसूत्र 
सरळ नाक 
करारी चेहरा 
लाल पट्ट्यातील देशमुख सिस्टर
 वावरायच्या अपघात विभागात
तेव्हा वाटायचे 
खरेच या देशमुखीच करीत आहेत .
त्यांचे हसणे बोलणे 
असायचे एकदम मोकळे 
माळावरील आकाशासारखे 
एकदम अकृत्रिम 
गावाचा स्पर्श असलेले .
असे वाटायचे 
त्यांनी सारे जग जाणले असावे 
त्यांना कोणी फसवू शकणार नाही 
कोणी गैरफायदा घेऊ शकणार नाही .
असे एक भारदस्त स्पष्ट
कडकडीत खणखणीत व्यक्तिमत्व 
आपल्यातून निघून गेले आहे .
जरी त्यांना खूप वर्षे भेटलो नसलो 
तरी त्यांचा आवाज कानात घुमत आहे
अन त्यांचे जाणे 
मनाला खिन्न करीत आहे  .

डॉ.  विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

शुक्रवार, २० मार्च, २०२०

साधू बाबा


साधू बाबा
*******

डोईवर फेटा
भालावर टिळा
तुळशीची माळा
गळ्यामध्ये ||
डोळीयात भाव
पवित्र भक्तीचे
जल चंद्रभागेचे
नितळसे ||
भागवत वसा
देही मिरवला
जन्म वाहियला
देवा काजी ||
मधुर भाषण
पवित्र वचन
सदा समाधान
अंतर्बाह्य ||
प्रिय लेकीबाळी
हरिरूप सारी
असून संसारी
विरक्त तो ||
गुरू पद जरी
आलेले चालत
परि न तयात
मोठेपण ||
भक्त तो रे कैसा
चालतो बोलतो
संत नि शोभतो
जगतात ||
ऐसे साधू नाम
विठ्ठल ते सार्थ
धन्य जगतात
केले तुम्ही ||
विक्रांत श्रद्धेने
नमितो तुम्हाला
ऐकुनी कीर्तीला
धवल त्या ||
डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.com

शनिवार, २९ फेब्रुवारी, २०२०

कामत सिस्टर



कामत सिस्टर
************
सदा सौम्य शांत असणाऱ्या
चंद्र किरणाची बरसात करणाऱ्या
मृदू बोलणाऱ्या
आत्ममग्न भासणाऱ्या
कामत सिस्टर
त्यांच्या नकळतच
त्यांचे वेगळेपण जपणार्‍या 

त्या कोणावर रागावल्या
तरी राग दिसायचा नाही
त्या कुणावर ओरडल्या
तरी शब्द लागायचे नाही
तर मग समोरच्याचा
उपमर्द ,अपमान करणे तर दूरच
काम करतांना
ज्या व्यक्ती सोबत असाव्यात
असे आवर्जून वाटते
त्यांच्यासोबत काम करणे
आनंदाचा भागच होते
अशा दुर्लभ व्यक्तीपैकी एक
काम सिस्टर आहेत

बऱ्याचदा सिस्टरांचे
बायोमेट्रिक हजेरी होत नसे
बोटावरील झिजलेल्या रेषा
व पातळ रेषा
हे त्याचे कारण शास्त्रीयअसेल ही
पण मला वाटते
सिस्टर बायोमेट्रिक करत आहे
हे त्या मशीनच कळत नसावे ,
इतके सौमत्व, हळुवारपणा
सोफ्टनेस त्यांच्यात आहे .

एका वर्षापूर्वी सिस्टर प्रमोट झाल्या निळ्या पट्ट्यातून
लाल पट्ट्यात आल्या
पण तो रंग त्यांना तेवढा पटला नाही त्या सदैव निळ्या पट्ट्यातील
निळेपण जपत राहिल्या
शांत, सुखद आणि शीतल .

त्यांना आता कुठलाही पट्ट्या नसणार खर तर
त्या पट्ट्याच्या पठडीतील नव्हत्या त्या प्रेमाच्या पठडीतील होत्या
त्यांच्या सुस्वभावी मितभाषी
मधु भाषी वागण्याने
त्यांनी जोडून ठेवलेत असंख्य प्रेमाची माणसे

रिटायर झाल्यावर
कोणी कोणाला फारसे आठवत नाही हे जरी खरे असले तरी
जेव्हा कधी क्वचित कुठे
आपला विषय निघाला तर आपल्याबद्दल चांगले म्हटले गेले
तर समजावे
आपण जिंकलो !

पण कामत सिस्टर
तुमच्याबद्दल तर मी अगोदरच म्हणतो आहे .
सिस्टर तुम्ही जिंकले आहे!!

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

बुधवार, २० नोव्हेंबर, २०१९

तेजे सिस्टर

तेजे सिस्टर
*******
माझ्यासाठी तेजे सिस्टर म्हणजे
अतिशय सोपे सरळ व्यक्तिमत्त्व
जेवढ्यास तेवढे बोलणाऱ्या
कमीत कमी बोलणाऱ्या
कामापुरते बोलणाऱ्या
त्यामुळे दिसायला
हे एक सोपे गणित होते
सोडवायला मात्र
मोठे अवघड होते .

आपण बरे की आपले काम बरे
आपले आठ तास
महानगरपालिकेला द्यायचे
नीटपणे कर्तव्य करायचे
पण जास्त खोलात शिरायचे नाही
उगाचच इन्व्हॉल्व व्हायचे नाही
असा एक सहज समंजसपणा
 त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वामध्ये आहे
थोडक्यात म्हणजे
डोक्याला त्रास करून घ्यायचा नाही
असे हे एक त्यांचे साधे सोपे सूत्र होते
पण कामात कुचराई करायचे नाही
कामासाठी काम असे
एक सरळ धोरण ठेवून
त्यांनी काम केले

आपले अस्तित्व सिद्ध करणे
अधोरेखित करणे
हे बहुतेक लोकांना आवडते
कधी पदाच्या साह्याने
कधी गटांच्या सहाय्याने
कोणी कोणाच्या ओळखीने
लोक आपले महत्त्व मांडू पाहतात
पण त्या वृत्तीचा पूर्ण अभाव
मी तेजे सिस्टरा मध्ये पाहिला .

मिळून मिसळून राहणे
प्रेमाने राहणे
अन् प्रेमाने जगणे
बडेजाव न मिरवणे
हे त्यांचे वैशिष्ट .

कदाचित घार उडे अंतराळी
तिचे लक्ष पिलापाशी
अशीही एक भूमिका त्यामागे असावी
असे मला वाटते
तर अश्या या
एका शांत संयत सोशिक
व्यक्तीमत्वाला हा निरोप आहे .


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
***

शुक्रवार, १ नोव्हेंबर, २०१९

मिनाक्षी झांजे मावशी




मिनाक्षी झांजे मावशी
**************
प्रसन्न चित्त
निर्मळ स्मित
कामात  सत त
मग्न अशी ॥

मीनाक्षी मावशी
सर्वांची लाडकी
सर्वांशी भावकी
असे तिची

नाही बडिवार
नाही अहंकार
नम्र व्यवहार
सदा असे

फुलांचा गंधात
छान गजऱ्यात
करे सभोवत
प्रसन्नसे

कष्टाचे दिवस
सदा स्मरणात
वदे धन्यवाद
दया घना

अशा या व्यक्ती
जीव लावतात
मनी राहतात
विक्रांतच्या


© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.

बुधवार, ३० ऑक्टोबर, २०१९

ती...






ती...
***
कळल्यावाचून जीवन तिला
कसे जगणे चालले वाहून  
काय तिच्या आयुष्याचा
साराच धूर गेलाय होवून  

कुणाशीच मैत्र नव्हते
कुणाशीच सख्य कधी
बेपर्वा बेदरकार एकटी 
असून भोवताली गर्दी 

इतके कडवट का रे देवा
कुणा असा घडवतोस
देहावरती काटे त्यांच्या
अन जगाही रडवतोस

तुटलेली स्वप्न सारी
सुटलेले धागे दोरे
धार अशी धाग्याला
जमलेले जखमी सारे

त्या तिच्या शब्दातून
जहर सदा उकळते
अन अंधारी कोठडीतून
नकार घंटा खणखणते

करू करुणा की राग कळेना
जाता जवळी हो अवहेलना
असेल काही कर्मभोग हा
गमते  दंश ते साहतांना

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, ३१ ऑगस्ट, २०१९

डॉ.म्होप्रेकर मॅडम



डॉ.म्होप्रेकर मॅडम

असंख्य रूपे तुमची
इथे नित्य मी पाहिली
असंख्यात व्यक्ती एक
आहात खूप वेगळी

शीतल शांत मंदसे
जणू चांदणे कोवळे
बरसून  सुखावून
सदा इतरास  गेले

प्रसन्न छान समृद्ध
नंदनवन फुलले
प्रियजनांसाठी जणू
उदार मेघ दाटले

उष:काली  पसरले
सूर्यकिरण कोवळे
नसे डाग किंतु कधी
देहावरी जे ल्याईले

कुणा जरी कधी जरी
हे गहन वन वाटले
मूढ तयापासूनिया
सु ख सदा अंतरले

माता सदा तू दयाळू
असे शिघ्र कनवाळू
कर्तव्यनिष्ठ पत्नी नि
लेक सून ती स्नेहाळू

जनसेवेसाठी मनी
आस सदा असे मोठी
रुग्णसेवा हीच पुजा
असे कर्तव्य आरती

गमते कर्तव्य निष्ठा
जरी कधी ती कठोर
आईचेच प्रेम त्यात
सदा निर्मळ अंतर

किती आतताई लोका
क्षमा तुम्ही ती केलीत
कित्येकांचे अपराध
पोटी अन् घातलेत

जगण्यातला आनंद
केला सदैव साजरा
प्रियजन सवे जणू
जन्म केलात सोहळा

ज्यांची स्मृती जनास या
होते सदा सुखदायी
विरळच असतात
अशी जगी लोक काही

त्या तया भाग्यवंतात
आहात तुम्ही पुढारी
म्हणून मागे प्रभुस
सौख्य तुम्हा मिळो सारी

विक्रांत तुमचा असे
सदा सुखी अनुचर
म्हणे धन्यवाद मॅम
सांभाळले आजवर

+

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

घडव जगणे

घडव जगणे  ********* घडव जगणे माझे दत्तराया  रोग भोग माया हरवून ॥ तुझिया पायीचा करी रे सेवक  भक्तीचे कौतु...