किशोर पाटोळे

किशोर पाटोळे  (निवृतिदिना निमित्त)

**"****

जांभळाचे पूर्णपणे 

पाने गळून गेलेले झाड 

कधी कोणी पाहिले आहे का ?

अर्थात कोणीच नाही.

त्याला एक वरदान आहे 

हरितपर्णाचे सदा हिरवे राहायचे

पाटोळे ना पाहिले की मला तो

हिरवागार बहलेला जांभूळ आठवतो .

गेली वीस पंचवीस वर्षे 

मी पाटोळे यांना पाहतो आहे 

पण पाटोळे आहे तसेच आहेत

काहीच फरक पडला नाही

ते तेव्हा जसे दिसायचे 

तसेच आताही दिसतात .

पाटोळे राहायचे 

आपल्या हॉस्पिटलच्या कॉटर्समध्ये 

आणि त्याच्या तळ मजलावर

आमची ए मो रूम होती .

त्यामुळे  पाटोळ्यांची व फॅमिलीची

रोजच भेट गाठ व्हायची.

या हरितपर्णी झाडाचं फुलणे बहरणे 

आणि विस्तारणे आम्ही पाहिले आहे .

त्यांचा स्वभाव सुद्धा त्या पिकलेल्या जांभळासारखा मधुर मृदू 

आणि हवाहवासा वाटणारा आहे

आणि आपली स्मृती मागे ठेवणारा .

जसा तो जांभूळ ठेवतो 

जिभेवर आणि हातावर 

नाकासमोर पाहून चालणारा 

आणि जगणारा माणूस जर 

कुणाला पाहायचा असेल तर 

मी पाटोळ्या कडे बोट दाखवीन 

हा माणूस खरच एक आदर्श पती 

पिता आणि कर्मचारी आहेत.

एक्स रे डिपार्टमेंटच्या बाबतीत म्हणाल तर 

मला तांबे आणि पाटोळे यासारखी

खूप सुंदर माणसं मिळाली इथे

त्यामुळे या डिपार्टमेंटचे टेन्शन 

सिएमो  असताना मला कधीच नव्हते

कुठले ही मशीन बंद पडले 

सीआर काम करायचा थांबला 

किंवा स्क्रू खाली पडले पाणी साठले 

A C आवाज करायला लागला . 

किंवा हालायला लागला 

तर ही गोष्ट माझ्या कानावर यायच्या अगोदर

 त्या टेक्निशियन पर्यंत पोचलेली असायची 

आणि तो टेक्निशियन कधी येणार 

काय करेल हे ही आम्हाला सांगितले जायचे .

तसे पाटोळे घरादारात व मुलाबाळात रमणारा 

आनंदाने संसार करणारा अष्टपैलू संसारी माणूस

 व त्याही पलीकडे त्यांचे 

आणखी एक व्यक्तिमत्त्व आहे 

जे मला सतत जाणवायचे 

पण कळायचे नाही पण पुढे जेव्हा  त्यांनी 

अनिरुद्ध बापूचा पंथ पत्करला 

आणि आपली श्रद्धा त्यांच्यावर ठेवून 

अध्यात्मिक मार्गक्रमण सुरू केले 

त्यावेळेला त्यांच्यातील ते 

मी शोधत असलेले वेगळेपण मला कळले .

त्यांनी आपलं संसार अतिशय नीट ठरवून 

विचारपूर्वक केलेला आहे 

त्यात मुलांचे शिक्षण असो .

कॉटर्समध्ये राहायचा निर्णय असो 

किंवा नंतर भाड्याने घर घेऊन 

जवळच राहायचा निर्णय असो .

त्यांच्या त्या निर्णयामुळे त्यांचा संसार व

नोकरीसुद्धा सोन्यासारखी झाली आहेत.

माझ्यासाठी  तर पाटोळे हाच

सोन्यासारखाच माणूस आहेत .

नम्र वागणे सौम्य बोलणे.

सगळ्या बरोबर स्नेहाचे संबंध असणे. 

सगळ्यांना सांभाळून घेणे. 

जिओ और जिने दो. 

किंवा एकमेका सहाय्य करू .

हे तत्व त्यांनी नीटसपणे सांभाळले

असे अनेक गुण त्यांच्यात आहेत.

वेळ कमी पडेल बोलता बोलता.

तर हा सोन्यासारखा माणूसाला 

आपण निवृती निरोप देत आहोत .

त्यांचे उर्वरित जीवन सुखी समाधानी आनंदी 

निरोगी जावो हीच प्रार्थना .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .