************
मोगरा पाहिला की मला
दोन व्यक्तींची प्रकर्षाने आठवण येते
एक म्हणजे ज्ञानेश्वर माऊली
आणि दुसरी म्हणजे संगीता माऊली .
त्यापैकी पहिल्या आठवणीला
सद्गुरूचा परमार्थिक स्पर्श आहे
तर दुसऱ्या आठवणीला
निखळ मैत्रीचा आनंदाचा स्पर्श आहे
संगीता दारातून ऑफिसमध्ये येताच
उधळला जायचा मोगऱ्याचा दरवळ
आणि वातावरणात खळाळायची
एक चैतन्याची प्रसन्न लहर
तीच ऋजुता अन तेच मार्दव मोगऱ्याचे
तीच प्रफुल्लता अन शुभ्रता सद्गुणाची
ओसंडायची तिच्या शब्दात
तसेच स्नेहाचे मैत्रीचे मदतीचे आपुलकीचे
चांदणं पसरायचे तिच्या वागण्यात
रती मॅडम म्हणायच्या
संगीता तू इतनी अच्छी क्यू है ?
तेव्हा ती संकोचायची थोडी सुखावून
काहीतरीच काय म्हणून
द्यायची प्रतिक्रिया अवघडून
ते आठवतय मला अजून
खरंतर मी नाही म्हणू शकलो
हे वाक्य तिला कधीच !
पण मनात मात्र उमटायचा
तोच भावार्थ कितीतरी वेळा .
खरंतर रती मॅडम हे वाक्य मला
कुठल्या पारितोषिकापेक्षाही श्रेष्ठ वाटत
या वाक्यातच तिच्या व्यक्तिमत्त्वाच
संपूर्ण प्रतिबिंब पडत
संगीताच्या कामात असायची
तत्परता अचूकतेचा ध्यास कामाप्रती आवड
कर्तव्यावी जाणीव अन संपूर्ण योगदान
खरंच याहून अधिक काय लागते
कामांमध्ये आनंद घ्यायला
मी जेव्हा पाहतो माझ्या मनातील
आदर्श आणि हवेसे
मित्र कर्मचारी सहकारी
कि ज्यांच्याकडे जाऊन
सहजच भेटावे बोलावे वाटते
एका निरपेक्ष आत्मियतेने
या सर्व मित्रांच्या यादीत
संगीताचा नंबर खूपच वरचा लागेल .
कधी कधी वाटते संगीताच्या
स्वभावाचे आणि वृत्तीचे
खूप क्लोन करून ठेवले पाहिजे
या महानगरपालिकेत
तर मग ही मनपा होईल
स्वर्ग भूमीच सर्वांसाठी
तेव्हा देतील धन्यवाद
इथे येणारे सर्व रुग्ण
तसेच रुग्णातलातील
कामगार आणि अधिकारीही
त्या वृत्ती विशिष्ट क्लोनला
म्हणजेच तुला आणि तुझ्या कामाला
पुन: पुन्हा आणि पुनः पुन्हा
जे आम्ही देत आहोत तुला
पुन: पुन्हा . पुनः पुन्हा आणि पुनः पुन्हा
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा