आरती प्रभू नावाची
एक गूढ गोष्ट आहे
कधी कळणारी तर
कधी नच कळणारी
कधी कळतेय असे
वाटत असतांनाच
आपणा भोवळणारी
हरवून टाकणारी
हि गोष्ट घेवून जाते
आपल्याला धुंदावत
हिरव्यागार रस्त्याने
पाखरांच्या गाण्यातून
झऱ्याच्या नादामधून
सुमधुर स्वप्नातून
आळूमाळू रूपातून
हळू हळू आपणही
आत जातो नादावून
एका अनाकलनिय
अनोख्या दुनियेत
अन तिथे ती गोष्ट
आपल्याला एकदम
एकटे सोडून जाते
मग जाणवतात
मोहक वाटणाऱ्या त्या
वृक्षांच्या फांदी फांदीत
लपलेले अजगर
हिरव्या पानामागील
काळा काळा अंधार
पायाखाली सळसळ
झुडूपात वळवळ
उरतो केवळ एक
जीवघेणा एकांत
अन हि गोष्ट संपते
विक्रांत प्रभाकर
