पुत्रशोक

पुत्रशोक 

( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा)

*******

मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाहणे 

यासारखे दुःख नाही 

कुणाच्या जीवनात

आणि या जगात 

मुलाचे मरण असते बापाचे मरण

कारण बापच जिवंत राहतो 

आपल्या मुलाच्या रूपाने 

तो अनुस्युत प्रवाह जीवनाचा

ती अमरता गुणसूत्रांची 

ती अखंडता परंपरेची 

देशाची मातीची आणि मनाची 

खंडित होते एका टोकावर कायमचीच

भग्न होते एक मूर्ती 

आपल्या हाताने आपणच निर्माण केलेली सांभाळलेली जपलेली सजवलेली 

वर्षांनुवर्षे खपून तिच्यात प्राण भरलेली

कुठल्या तरी अप्रिय घटनेने

अनपेक्षित आघाताने अपघाताने 

भंग पावते एक स्वप्न 

सर्वात सुंदर स्वप्न 

संसार वेलीला येऊ घातलेल्या

नव्या बहराचे नव्या ऋतूंचे

प्राणप्रिय पुत्राच्या भरभराटीचे

ही निर्दयता कुणाची 

प्रारब्धाची काळात्म्याची का नियतीची

कळत नाही कणालाच 

जन्म जीवन मरणाचे असह्य ओझे

अधिकच जड वाटू लागते 

अन् खूपच रग लागते मनाला .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

विजय नाईक (श्रद्धांजली)

 

विजय नाईक (एसी ऑपरेटर ) श्रद्धांजली

***********************

तशी रूढ अर्थाने ही कविता

श्रद्धांजलीपर नाही म्हणता येणार .

तर हे विजयचं अचानक अकाली जाण्यावर

केलेले चिंतन आहे असे म्हणता येईल.

तसा विजय नाईक 

कुठल्याही प्रशासनाला आवडणारी 

व्यक्ती कधीच नव्हता. 

पण विजयला सांभाळणे 

हा त्यांचा नाईलाज होता. 

महानगरपालिकेत काही 

असेही विभाग आहेत 

येथे खरोखरच काहीच काम नसते 

तरीही तेथे माणसाला नेमावे लागते. 

त्यापैकीच एक विभाग म्हणजे 

एसी डिपारमेंट. 

माफक काम आणि एसी चालू बंद करणे 

एवढेच त्यांचे  मुख्य कर्तव्य.

त्यामुळे हाताशी असलेला 

प्रचंड रिकामा वेळ 

आणि ड्युटी वरती काय करायचे

हा पडलेला प्रश्न ..१

त्यामुळे त्या डिपार्टमेंटची 

बहुसंख्य कामगार हे दुर्दैवाने 

व्यसनाधीनतेकडे वाहत जातात. 

किंवा हाताशी वेळ असल्याने

कामगार संघटना सारख्या 

उपद्व्यापच्या मागे लागतात.

कामगार संघटने मधून त्यांना 

एक प्रकारचं मोठेपणा 

एक वलय प्राप्त होतो 

बऱ्याच वेळा त्यात 

दादागिरीचाही भाग असतो. 

अन् इतरही अवाच्य फायदे असतात

तसेच ड्युटीवरील केलेली  व्यसनाधिनता 

त्यामुळे लपवता येते लपली जाते

विजय जर कामगार संघटनेमध्ये नसता 

आणि व्यसनी नसता 

तर माझा अतिशय आवडता 

कामगार झाला असता. 

त्याचे व्यक्तिमत्व 

त्याचा जगाकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन 

व्यवहार ज्ञान 

विषयाचा आवाका समजायची बुद्धिमत्ता 

आणि चौफेर  ज्ञान

त्याची कौटुंबिक बांधिलकी ..२

कुटुंबावर असलेले प्रेम 

हे गुण मला अतिशय आवडायचे.

पण जठार आग्रे व विजय हे त्रिगुण 

एकत्र समोर येवू नये असेच वाटायचे .

मी विजयला भेटलो तेव्हा 

फारसा ओळखत नव्हतो.

पण जेव्हा ओळखू लागलो 

तेव्हा लक्षात आलं 

या माणसाला 

सुधारवता येणे शक्य नाही.

मग त्या भानगडीत 

मी कधीच पडलो नाही  

त्यामुळे आमच्या मध्ये 

कधीही कटूता आली नाही 

माझ्या हॉस्पिटलमधील काळात 

त्याने मला कधीही कुठलाही 

उपद्रव दिला नाही 

हेही एवढे सत्य आहे

विजय निवृत्त झाला आणि 

काही महिन्यांनीच 

त्याच्या प्रिय पत्नीचे निधन झालं.

हा आघात त्याच्यासाठी फार मोठा होता 

अन हा धिप्पाड देहाचा वटवृक्ष 

आतून खचला गेला..३

त्याची लाडकी लेक ही 

परदेशात शिकायला गेली 

बांधलेलं प्रचंड मोठं घर 

आणि घरात एकटा विजय

मग ते त्याचे पिणे वाढत गेलं 

आयुष्यातील वीस वर्ष तरी 

 त्यांनी स्वतःच्या हाताने 

पुसून टाकली असावीत .

असे अनेक विजय महानगरपालिकेत 

आजही आहेत .

ज्यांना महानगरपालिका सांभाळत आहे 

आणि संघटना पाठबळ देत आहेत. 

या विजयच्या आत्म्यास सद्गती लाभो 

अशी परमेश्वरास मनापासून प्रार्थना. 

आणि इतर विजयां च्या वाट्याला 

अशी वेळ येऊ नये 

ही सुद्धा परमात्म्याजवळ प्रार्थना.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

जीवन

जीवन

*****

सर्वच गोष्टींना शेवट असतो 

सुंदर असो वाईट असो 

प्रिय असो अप्रिय असो 

रामायण ही संपते कधी 

महाभारतही संपते 

औरंग्या मरतो कधी 

जातो पापी अफजलही 

हृदयस्थ छत्रपती ही 

जातात जगत सोडूनी

ज्ञानदेव तुकाराम 

नामदेवादी संत मंडळी 

रामदास ब्रह्मचैतन्य 

संपवतात यात्रा आपली 

****

होय विक्रांत तुझीही 

यात्रा आता संपत आली 

एकदा चित्र पुसल्यावर 

ते चांगले होते की वाईट 

कोणालाच फरक पडत नाही 

त्या चित्रालाही 

ते चितारलें जाणे 

ते मिरवणे 

आणि पुसले जाणे 

या कणभर कालक्रमात 

घडते जगणे 

बस तेवढेच 

तेच असते असणे 

त्या अगोदर अन नंतरही 

असतो कागद असतो फळा 

असते पेन्सिल असतो खडू 

असण्यावरतीच हे असणे अवतरते 

असणे होऊन ही नसणे होते

ही निरंतराची 

बुद्धीच्या कक्षेत न येणारी 

व्यापकता पाहता पाहता 

सोडून देते बुद्धी आपले शोधणे 

आणि होते शरणागत 

प्राप्त जीवनाला 

सोडून मोकळे हात 

करून मोकळे अस्तित्व 

अन् मग जीवन 

जगते  जीवन

होवून जीवन

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ 

मित्र मृत्यू

मित्र मृत्यू 

********

कालपर्यंत शेजारी बसलेला 

मित्र साथीदार कलीग 

आज जेव्हा होतो फोटो हार घातलेला 

 क्षणिकतेची शून्य अवकळा 

येथे आपल्या मनाला 

त्याची मिश्किल प्रेमळ नजर 

उमटत असते पारदर्शी 

पण अस्पर्श काचेतून

मनात साठले त्याचे शब्द

ऐकू येत असतात 

फक्त आपल्याला आपल्या आतून 

असंख्य स्मृती चित्रांची

मालिका उलगडत असते

निरंतर एक एका मागून

येण्या जाण्याचे सनातन  सत्य 

माहित असते मनाला 

माहीत असते की कढ दुःखाचा 

विसरून सामोरे जायचे जगण्याला 

शोक सभेतील भंते सांगत होते 

जगणे तोवरच असते 

जोवर कारण असते जगण्याला 

हे कारण अकारणाचे अकालनीय कोडे 

उलगडत नव्हते मनाला 

शेवटी तत्त्वज्ञान म्हणजे तरी काय 

मलम लावणेच असते शोकाकुल मनाला 

तुटलेल्या नात्याच्या विद्ध दशा

हातात घेऊन बसलेले प्रियजन 

सुखदुःखात साथीदार असलेले मित्रगण 

जगणार असतात एक पोकळी घेऊन 

जी असते गिळून 

अनंत सुखाच्या प्रेमाच्या 

आनंदाच्या संभावनांना

फुलं तर सारीच पडतात 

फळही गळून पडतात 

पण कुणाचे अकाली ओघळणे 

विद्ध करते मनाला कारण

त्या मित्रासोबत 

आपणही असतो 

खाली ओघळत 

त्याच्यातला अंश होत.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

सायरस मिस्त्री च्या निमित्ताने

सायरस मिस्त्री च्या निमित्ताने 

***********************

सुखात सजले क्षणात सरले 

जीवन भिजले वैभवात ॥१

असून भोवती सुख ते अपार 

गेला भोगणार एकाक्षणी ॥२

स्वप्न तुटले डाव मोडले 

भोग राहिले उरामध्ये॥३

हे तो घडते घडतच असते 

परंतु पाहते कोण इथे ॥४

अन प्रश्ना ज्या उत्तर नसते 

डोके फोडते कोण तिथे ॥५

स्वप्नचि असते ज्याचे जगणे 

त्याचे मरणे क्लेषाधिक ॥६

ठाऊक तुजला ठाऊक मजला 

जवळ ठाकला मुक्काम तो ॥७

घडते स्मरण त्याचे दाटून 

येताच घडून असे काही॥८

या मरणाचा खेळ दावला  

मज निशंक केला दत्तात्रेये ॥९

जग रे विक्रांत वा मर आता 

नुरला गुंता कुठेच काही ॥१०

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘..

ती

ती ( After news of my class mate Dr.Alpana ...RIP)

**

ती धवल शुभ्र कांतीची 

ती मुग्ध नितळ हास्याची 

तेजस शितल डोळ्यांची 

दुसऱ्याच जगातली ॥१

ती सुखात रमलेली 

ती जीवन नटलेली 

फळाफुलांनी बहरलेली 

वासंतिक तरुवेलच ॥२

ती यशाची सुरेल गाणे 

ती प्रीतीचे मुग्ध तराणे 

सुखाचे सारेच बहाणे

होते उभे तिच्याचसाठी ॥३

ती जणू की स्वर्गलोकात 

स्वप्न सजल्या गौर देशात 

चिअर्स घेऊन कणाकणात 

जगत होती आनंदात ॥४

पण जाताच अकस्मात 

अर्धा डाव मोडत सोडत 

पुन्हा गहन गेला होत

प्रश्नचिन्ह जीवनाचा  ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

वेदना मरण

वेदना मरण

*********

नको देऊ दत्ता 

ऐसे हे शासन 

वेदना मरण 

कधी कुणा ॥१

दिलीस तू व्याधी 

अस्तित्व पुसण्या 

बुद्धीने कवण्या 

न च कळे ॥२

आलो आम्ही इथे 

ठाऊक जाणार 

काय करणार 

उपाय ना॥३

परी जावू देत 

देह हळुवार 

जैसे भूमीवर 

पान पडे ॥४

नको धडपड 

नको तडफड 

नुठो काही नाद 

सुटतांना ॥५

विक्रांत मागतो 

जगता मरण 

वेदने वाचून  

कृपाघना ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

जनाजा

जनाजा

******

मनाला घालून 

देहाचे कफन 

चालले जीवन 

कब्रस्तानी ॥

असल्या वाचून 

अस्तित्व कुणाला

जनाजा चालला

शोकाकुल ॥

व्याकूळ रुदन 

येतसे आतून 

येईना दिसून 

घर तेही ॥

होणार दफन 

खणल्यावाचून 

अवघे असून 

रितेपण ॥

कुठली मंजिल 

कुठला माजरा 

अवघा पसारा 

स्वप्नातील ॥

विक्रांत चालला 

प्रवास थांबला 

असून नसला 

कारभार ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘.

प्रयोजन

प्रयोजन
******
वाटले मला भेटल्या विना तुला
जावे लागते की काय मला
पण तू थांबलेस बहुदा पुन्हा एकदा
आशेचा अन श्रद्धेचा दीप घेऊन
मी चालू लागलो पुन्हा तुझ्या पथाला
तशी इथून जायची मला भिती नाही
भिती नाही काही गमावण्याची ही
माझ्या सकट इथे माझे काहीच नाही
 हे केव्हाच कळून चुकलोय मी
तुझ्या या नाटकात आताशा
मला वेगळे पाहू लागलोय मी
तुझे भेटणे कसे असेल या
कल्पनाही मी करीत नाही
उगाच तुझे चित्र रचून डोळ्यासमोर
दिवसाउजेडी  स्वप्नही पाहत नाही
ये तू रुप घेऊन वा ये  रूपा वाचून
भेट समोर येउन वा रे आत उलगडून 
किंवा ये असा माझ्यातच मी होऊन
 कसे ? काय ? केव्हा ?
सारे तुझ्यावर आहे मी सोपवून
कारण मला माहित आहे
तुच एकमेव माझ्या जगण्याचे प्रयोजन आहे
बाकी सारे चाललेय म्हणून जीवन आहे.
****
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

विक्राळा

विक्राळा
*****
मरण पाहिली
दुनिया थांबली
घरात बसली
आळीमिळी ॥

हि तोंडावरती
फडके बांधली
अवघी थिजली
भय प्याली  ॥

दुनिया धावते
औषध नसली
पशु पचवली
कोटी-कोटी ॥

जशी की करणी
तशीच भरणी
म्हणतेय वाणी
निसर्गाची ॥

सुपामधील ते
सुखात बसले
जातेच पाहिले
नाही ज्यांनी ॥

मरण चाटते
आहेच जिभल्या
जै वाटा तुटल्या
कड्यातल्या ॥

तयात विक्रांत
नसेच वेगळा
बघ विक्राळा
मर्जी तुझी॥

डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे http://kavitesathikavita.blogspot.com

जीवन

जीवन
*****
मृत आक्रोशी जीवलगांच्या काळीज पिंजून जाते 
या जगण्या मरण्याचे नभ वांझ उदास दिसते

का कुणा कळल्यावाचून हा प्रवाह अविरत वाहे 
सुटताच हात हातातून आकांत भरून राहे

त्या तिथेच पलीकडे मुल एक लंगडी खेळे
वेल नाजुक कुणी मधली आधारास्तव झुले

हातात खेळणे कुणाच्या ते खेळ  मग्न आहे
हातात कफन कुणाच्या तन मन भग्न आहे

जगणेच तरीही सारे घटनातून मिरवत आहे
विक्रांत किनाऱ्यावरती सुख दुःख वाहत आहे

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

पणती (एका थकल्या जीवाचे मनोगत )

पणती
**

माझी मिटू दे पणती
बहु कीटकांची दाटी
किती काजळे कोनाडा
मंद क्षीणश्या या वाती॥ १ ॥

वास तेलाचा जुनाट
थर दाटे हिरवट
कोणा गरज तयाची
काडी जातसे फुकट॥ २॥

असे पुराण मातीची
एका लाल दमडीची
चार दिसाच्या काळाची
खुण दिवाळ सणाची॥ ३॥

खूप मिरवली कुठे
आता तया जीव विटे
मारा फुंकर हळूच
जडो अंधाराचे नाते ॥ ४॥

तेल नको उभारीचे
जन्म वाढत्या सुताचे
वेडा विक्रांत उगाच
ओझे वाहतो फुकाचे॥ ५॥

झाली अवघी ती सेवा
बळ सरू आले देवा
तव स्वरुपी दयाळा
मज मिळावा विसावा  ॥ ६॥

 


 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

शुन्यस्थानी

 शुन्यस्थानी
*****
मनाला घालून
देहाचे कफन
चालले जीवन
शुन्यस्थानी॥

असल्या वाचून
अस्तित्व कुणाला
जनाजा चालला
शोकाकुल ॥

व्याकूळ रुदन
येतेय आतून
सापडेना पण
तेही घर ॥

आले न कुठून
कळल्या वाचून
आतले फळून
रिते पण ॥

कुठली मंझिल
कुठला माजरा
अवघा पसारा
नसून ही ॥

विक्रांत खांद्याला
विक्रांत चालला
असून नसला
कारभार ॥

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

डॉ .माडी शेट्टी ( श्रद्धांजली )

डॉ .माडी शेट्टी ( श्रद्धांजली )

*************

चिमटीत धरून विल्स

ओढायचा कधी तो  

अन् दु:ख अनामिक

फुंकायचा कधी तो .

कधी असे वागणे की

वाटायचा बेछूट तो

कधी बोल ऐसे की

जीवी जाई खोल तो

चालणे तंद्रित असे    

की तरंगे हवेत तो

कामात घुसे  खोल

पण कामात नसे तो

हेल काही दक्षिणेचे

कोरुन ओठात  तो

सहजी आव सर्वज्ञेचा  

असे क्षणी आणत तो  

तीस वर्ष पाहून ही

नव्हताच माहित तो  

अपना होस्टेल मधील  

शेजारी जरी माझा तो

वेगळेच जगणे त्याचे

वेगळेच दु:ख होते

वेगळेच वागणे अन

मरण हि वेगळे होते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पडावा हा देह

पडावा हा देह

तुझिया चरणी

ओघळून मनी

श्वासाचे या   ॥

अन्य अवधूता

काही न मागणी

जन्माची कहाणी

तुच होय ॥

सुखाच्या हिंदोळी

दुःखाचे गचके

जागोजागी धक्के

उद्द्ंडाचे ॥

सत्तेची घमेंड

पैशाचा वा माज

उन्मतांची गाज

येथे चाले ॥

नको देवराया

तमाचे हे जग

शोषितांचा ओघ

जिथे वाहे ॥

पापाची आंधळी

चाले कोशंबीर

कलि मनावर

राज्य करी ॥

विक्रांत शिणला
दोषात मळाला

केवळ उरला

तुज मुळे ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in‍

०

ती गेली

ती गेली

*****

चार तापाची साथ ही सुटली

क्षणात सुटली

सौख्य सारी

आताच भेटली गमते मजला 

आताच फुलला

होता ऋतु

तव गजर्‍याचा गंध अजून तो 

बघ दरवळतो

कणोकणी

तीच सळसळ तव पदरांची 

गृह चैतन्याची

साक्ष असे 

आणि किणकिण देही भरली 

चुड्या मधली

रुंजी घालते 

येईल हाक अहो म्हणूनी

अवचित कानी

सदा वाटते 

कुठे न गेलीस कधी न सांगता 

मग हे आता

घडे कसे

सोबत सदैव हवी तुला ना 

मग सांगना

काय झाले 

गेलीस ते ही तू खरे ना वाटते 

स्मरतो जरी ते

भ्रम वाटे 

तुझ्या वाचून इथले जगणे 

उगाच वाहने

देह जणू

हातात हात तुझा राहावा 

सवेची यावा

जन्म पुन्हा 

ऋणानुबंध हे कधी न मिटावे  

सदैव पहावे

मी  तुजला

एकच सखये हे होते मागणे 

तुजला घडणे

जाणे असे 

तुझ्याविना मज कसले राहणे
जुनेच दुखणे
तू ते जाणे

थांब जरासी त्या दारावरती

पावुल काढती

घेतो मी ही

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे http://kavitesathikavita.blogspot.in