डॉ .माडी शेट्टी ( श्रद्धांजली )
*************
चिमटीत धरून विल्स
ओढायचा कधी तो
अन् दु:ख अनामिक
फुंकायचा कधी तो .
कधी असे वागणे की
वाटायचा बेछूट तो
कधी बोल ऐसे की
जीवी जाई खोल तो
चालणे तंद्रित असे
की तरंगे हवेत तो
कामात घुसे खोल
पण कामात नसे तो
हेल काही दक्षिणेचे
कोरुन ओठात तो
सहजी आव सर्वज्ञेचा
असे क्षणी आणत तो
तीस वर्ष पाहून ही
नव्हताच माहित तो
अपना होस्टेल मधील
शेजारी जरी माझा तो
वेगळेच जगणे त्याचे
वेगळेच दु:ख होते
वेगळेच वागणे अन
मरण हि वेगळे होते
©
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा