***************
मिळताच घर तुला
जीव माझा सुखावला
तसा तर आहेस तू
अनिकेत मिरवला ॥
मिळताच घर तुला
दूर कोणी दुखावला
पण तोही आपुलाच
नकळत दुरावला ॥
नाही कसे म्हणून प्रिय
खंत तर होती मनी
न्याय झाला वास्तवाचा
दुःखी नच व्हावे कुणी ॥
जिंकण्यात गर्व नाही
हरण्यात क्षोभ किंवा
मैत्र माणसांचे श्रेष्ठ
दुजाभाव दूर व्हावा ॥
त्यांचे माझे काय इथे
जन्म याच मातीतला
कुणी काय कधी केले
भूतकाळ जुना झाला ॥
अनंतात वाटा अशा
समांतर जाऊ देत
निराकार आकार हे
सारे भेद मिटू देत ॥
****
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा