आमिषे
******
फोनवर फोन
येती दणादण
नकोसे जीवन
होत असे ॥
नाही देणघेण
नाहीच मागण
जीवा भणभण
तरी होय ॥
ऎसे मुर्खपण
डोक्यात शिरते
व्यर्थ कुणाकडे
सांगावे का ?॥
अहो मज नको
तुमचे ते काही
सुखात मी राही
माझ्यातल्या ॥
नसे लागभाग
कसली हवाव
अंतरात देव
सदा तृप्त॥
नको ती आमिषे
नको भलावण
दत्त राये मन
भरलेले ॥
****
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा