दत्त बडवीत होते

 दत्त बडवीत होते 

***************

सुटलाच गंध शेवटी 

ते झाकले प्रेत होते 

उडणे कफन हे तर 

केवळ निमित्त होते 

का मारतोस चकरा

तिथे कुणीच नव्हते 

होणार शेवटी काय 

तुजला माहित होते

नेहमीच आड वाटे 

फसवे भूत असते 

करण्यास वाटमारी 

 सारे सभ्य जात होते

जग गोजरे दुरून  

आत जळत असते 

देण्यास मिठी तू जाता 

मूर्ख फसगत होते

रे रडसी तू कशाला 

झाले ते होणार होते 

तू मान मनी सुख की 

दत्त बडवीत होते 

विक्रांत जग असे का 

सांग कधीच नव्हते 

ओपून उरात खंजर 

मित्रही हसत होते

अजून प्याला रिता हा

मागतो विश्वास खोटे 

त्या सजल्या बाटलीत

विष काळकूट होते

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in