ज्ञानाभिलाषा

ज्ञानाभिलाषा
**********



वाहतो हे शब्द
अक्षरांची पोथी
नाही तया गाठी
अनुभव ॥
कुणी कुणी येते
ऐकविते ज्ञान
कंटाळून कान
गेले तया ॥
जाणत्या जवळी
सदा उभे मौन
वायफळ प्रश्न
निरर्थक ॥
शास्त्राचा धांडोळा
बुद्धीचा पाचोळा
अवघा घोटाळा
गमतसे ॥
जाणत्या जवळी
जाणण्यास जाता
जाणण्याची वार्ता
बुडो जाते ॥
जयाचे वरण
करीतसे आत्मा
तया अपघाता
नाव ज्ञान ॥
बाकी कसरत
श्वासांची शब्दांची
चाले जगताची
मुक्तीसाठी ॥
विक्रांत निमूट
पाहुनिया गती
काही नाही हाती
म्हणतसे ॥

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

पर्व

पर्व
***

हे ही एक पर्व आहे
तेही एक पर्व होते
मनाचे खेळ मनाने
मांडलेले सर्व होते

निराकारी आकाराचे
लागलेले वेध होते
त्याच त्याच वाटेवर
फिरणारे शोध होते

संवेदना जाणावया
हवे इंद्रिय असते
गंध घ्राणा रूप डोळा
सारे ठरले असते

त्यात सीमेत ओढणे
तुज मज भाग होते
भक्तीच्या पडद्यावरी
चित्र उमटत होते

ठाऊक जरी ते सारे
भ्रम मनाचेच होते
विरघळून त्यात मज
परंतु जायचे होते

अन् फाटला पडदा
थांबले विरघळणे
होते रंग नाद जरी
नव्हते परी दिसणे

अंतिम हे दिसणे वा
पर्व अजून घडणे
ठाव नाही पाहणाऱ्या
का" आहे " उभे   "मी पणे  "

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

मी आहे कळतो ज्याला

मी मायेचा तो पुतळा 
जो जन्मा कधी न आला 
जणू तमाचा उमाळा 
घन अंधारी उठला

मी नटची  खेळातला 
राजा क्षणिक बनला 
डगमगत्या तख्ताला  
खरे म्हणून बसला

मी पारा काचेमधला 
जो बिंब रूप जाहला 
नसलेल्या असण्याला 
शून्यात सजवू गेला 

मी भूमी न आधाराला 
आकाश न व्यापायाला  
'"मी आहे" कळतो ज्याला
तो  डोळा जाणीवेतला 

 © डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुद्ध

शुद्ध

शुद्धाला शुद्धीची
देऊनिया बुद्धी
धूळ ते शोधती
नसलेली ।।

पै शुन्याच्या गाठी
रचुनिया गोठी
करती अटाटी
सांगण्याची ।।

अहो ते शहाणे
जाणूनिया खुणा
करतात काना-
डोळा काही ।।

पुण्याचा पर्वता
आकाशही खुजे
पाहुनिया लाजे
साक्षीदार ।।

विक्रांत निद्रिता
जागृती डोहाळे
सुखाचे सोहळे
स्वनातीत ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

स्वानंद

स्वानंद

माझ्या मी पणात
प्रकाशाची ज्योत
राहते तेवत
स्वानंदाची ।।

मायेचे ओढाळ
मोहाचे वादळ
असून खळाळ
दुःखाचा ही ।।

तिला नसे वात
तेलाची वा साथ
तरी दिन रात
तेजाळली ।।

तिच्या प्रकाशात
जगण्याची वाट
राहते वाहत
अहो रात्र ।।

प्रभू गिरनारी
दावीयली युक्ती
स्थिरावली दृष्टी
अंतरात ।।

पाहता पाहणे
प्रकाश हे झाले
कुणी न उरले
पहावया

उसिटा विक्रांत
ठसा हा अस्पष्ट
श्रुतींच्या देशात
मौन झाला ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

माझेपण

माझेपण

माझेपण मीच
पाही एकटक
उठले बालक
जैसे काही

नवल जगाचे
नवल स्वतःचे
नसल्या पणाचे
उमटले

स्वप्न जागे झाले
स्वप्नी हरवले
स्वप्नात चालले
सारे  काही

जाहलो तटस्थ
चालल्या दृश्यात
थेंब पाण्यात
तैल एक

क्षणी स्थिरावून
उगे जागेपण
क्षणाचे चलन
क्षणी पाहे


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पापाच्या डोंगरी पुण्याचा महाल

पापाच्या डोंगरी पुण्याचा महाल

पाहता कळेल ज्याचा त्याला ||

मातीचा डोंगर मातीचा महाल

परंतु कमाल पाहण्याची ||

घडता घडले रूपी सजविले  

जगा न कळले काही केल्या ||

कुणी वाढवली कुणाला कळली

चिंता सजविली प्रतिमेने ||

उघडले डोळे झाले किलकिले

प्रकाशा बिहाले आवडून ||

अंतरी बाहेरी चाललाय खेळ

विक्रांत केवळ नाव आहे ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

माझे शोधणे मजला भेटले

लागली आग त्या शब्दांनी माय

वाचण्याचे नि सरले उपाय

आता मी लपवू कुठे स्वत:ला

साऱ्या शून्याचा सुटला गुंडाळा

धावतो अहं जरी कासावीस

जमीन उरली नाही पायास

वाजती चाबूक वळ न उमटे

मिटताच डोळे लख्ख दिसते

पेटे जाणीव अंगण भरते

माझे मीपण मलाच पुसते

शोधता काही हरवून गेले

माझे शोधणे मजला कळले

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोने

 https://kavitesathikavita.blogspot.in