शुक्रवार, १२ ऑक्टोबर, २०१८

माझेपण



माझेपण

माझेपण मीच
पाही एकटक
उठले बालक
जैसे काही

नवल जगाचे
नवल स्वतःचे
नसल्या पणाचे
उमटले

स्वप्न जागे झाले
स्वप्नी हरवले
स्वप्नात चालले
सारे  काही

जाहलो तटस्थ
चालल्या दृश्यात
थेंब पाण्यात
तैल एक

क्षणी स्थिरावून
उगे जागेपण
क्षणाचे चलन
क्षणी पाहे


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...