उजेड अंधार

उजेड अंधार

**********

उजेडाची वाट

पाहे का अंधार 

अस्तित्वा आधार

सापेक्ष जो ॥१॥

शोधतो उजेड 

काय अंधाराला 

अर्थ कळायला 

प्रकाशाचा ॥२॥

उजेड अभाव 

असे का अंधार 

अथवा अंधार 

स्वयंपूर्ण ॥३॥

म्हणे असतात 

अंधाराचे लोट 

दाट घनदाट 

विश्वव्यापी ॥४॥

कृष्णमेघ काही 

कृष्ण विवरही

अनंत प्रवाही 

महाकाळी ॥५॥

चक्षू पिंजऱ्यात 

विक्रांत जगणे

असे का जाणणे 

पार काही ॥६॥

*****

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https:// kavitesathikavita.blogspot.com 

मरणाच्या वाटा

मरणाच्या  वाटा
 ********
मेघ बरसला 
आणि मेला 
सुकून वाफा 
सारा गेला 

जळले अंकुर 
माती मधले 
मिटले टाहो 
पाना भरले

जर्जर डोळे 
कोरडलेले 
पटलावरती 
तडे पडले 

असेच मेलो 
किती कितीदा
जीवित राहिलो 
शाप भोगता

कुठे देव तो
कुठल्या गावी 
का मरणाच्या
वाटा दावी

विक्रांत हा ही 
गाळ पोपडी 
क्षणिक ओली 
मेली कोरडी

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

अपघात

अपघात
******

सकाळपासून रात्रीपर्यंत
लोक असतात धावत

कुणीही कुणाला
नाही ओळखत
या शहरात

नाही म्हणजे
तरीही सगळी
माणसे असतात
शिकलेली सुसंस्कृत
उच्च पदस्थ
पण आता फक्त
गर्दी असतात

एका मागून एक
गाड्या येत असतात
पुढे जायचे असते
प्रत्येकाला
केवळ पुढे
पण कसे जणू याच चिंतेत
सारे अस्वस्थअसतात

अन मिळताच सिग्नल
सारे सुसाट पळत सुटतात


रस्ताही हरवत नाही
गाड्याही संपत नाहीत


होतो अचानक एक अपघात
अन् चाके सगळी थांबतात
आई गं बाप रे अर्रेरे
चित्कार जिवंत उमटतात

सुन्न होतात काही
तर काही
पुन्हा चालू लागतात

बंद दरवाजे काही मनाचे
उघडणे विसरले असतात


तास काही मिनिटांतच
रस्ता साफ होऊन जातो
तोच धूर तीच धूळ
पुन्हा श्वास बधीर होतो


अन त्या गदारोळात
जीवन मरणाच्या या संघर्षात
कुणासाठी कुणी तरी
आपला जीव धोक्यात घालतो
मरणाच्या दारातून
कुणी कुणाला खेचून आणतो

मानवतेचा मंगल एक
प्रकाश सर्वत्र पसरतो
एका अनाम ऊर्जेचा
स्पर्श प्रत्येक मनास होतो

तेव्हा
...

फूटपाथच्या सिमेंटी रुजलेला
एक पिंपळ हळूच हसतो

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

प्रकाश देवता

प्रकाश देवता

***********

खेळ संपता संपता 

गाव अंधारी दाटता 

पाय वळत माघारी

जात घराकडे वाटा

माय उभीसी दारात 

दिवा तिच्या हातात 

मंद प्रकाशात दिसे 

तिचे रूप सोनीयात

शीण दिवसांचा सरे 

जाय लागले खुपले 

धाव घेई तिच्याकडे 

मन प्रेमी आसावले

येई कौतुक डोळ्यात 

रेषा काळजीची मिटे

काही बोलल्या वाचुनी 

लाख आशिषची भेटे

गोष्ट काल कालचीही 

वाटे घडावी आजही

काळ वैरी या जगाचा 

भाग्य थोरले ते नाही

आता नाही तो आकार
माझी प्रकाश देवता 

परी हृदयी तो दिसे 

दीप अजून तेवता 

© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

साधू

साधू
*****
चिलीमीचे कश भरत ते होते
सवे काही बं बं घुमत ते होते
अध्यात्म तयांचे असले कसले 
मजला मुळीच कळत नव्हते

जरी या जगाचे काहीच तयाला
सोयर सुतक मुळी ते नव्हते
भस्म देहावर टिळा भालावर
डोई वेढलेले जटाभार होते

गूढ शब्द काही ओठात तयांच्या
डोळ्यात जग वेगळेच होते
कुणी पोटभरू खरे कुणी होते
धुम्री मस्त कुणी त्यांचे तेच होते

विक्रांत तयाला नमितो दुरुनी
आग हाती घ्याया सांगा कोण जाते

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००

भक्ती बंबाळ

भक्ती बंबाळ.
********

चालला कल्लोळ
भक्तीचा बंबाळ
करी रे सांभाळ
देवराया

देव नि भक्तात
युगांचे अंतर
भरते उदर
अन्य कोणी

मोठाल्या नोटेला
मोठाला आशिष
अन् चिल्लरीस
भाव नाही

चालला विक्रय
श्रद्धेचा उभय
असे निरुपाय
काय तुझा

विक्रांत गर्दीत
चालला वाहत
घडणे पाहात
क्षणोक्षणी


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सांज स्मृती

सांज स्मृती

सांजवेळी तुळसीला
आई लावे दिवा जेव्हा
मन भरे प्रकाशाने
देव आहे वाटे तेव्हा

सोनियांच्या प्रकाशात
अवतरे वरदान
कृतकृत्य होई मग
घरातला कणकण

परिचित मृदगंध
घुंगरांची खळखळ
मौन घेतल्या वृक्षांची
कानी पडे जपमाळ

येई दुरून कुठून
स्वरगंगा आळवली
गंध भाकरीचा ताजा
दिसे चूल पेटलेली

माझ्या मनातला गाव
जरी हरवला आता
कुण्या सांजेला एकांती
मज दिसे चित्रकथा



डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in

|| मुर्त फुटली ||

|| मुर्त फुटली ||

मीपणे धरली

मुर्त फुटली

विदीर्ण झाली

पुन्हा माती

जिथला कण

तिथेच गेला

भार वाढला

नच भूमीचा

म्हटले तर

मी होतो तिथे

तरीही  नव्हते

माझे पण

असून नसणे

खरे जाहले

बीज फुटले

उरातले

नव्या अंकुरी

होतो फुटलो  

आणिक उरलो

दुजा कुणी  

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

सगुण निर्गुण

सगुण निर्गुण

जेव्हा तू जात होतीस

आकाश रिते करून

बंद करुनी पाने मने

गेली अंधारात विरून

तसा तर लखलखणारा

उजेड आतमध्ये होता

उर्जेचा गहन प्रवाह तो  

कणोकणी वाहत होता

पण डोळ्यांचा हट्ट वेडा

जीवनास जड होत होता

तिमिर कल्लोळात भान

अन अंधार उशाला होता

येणे तुझ्या हाती नव्हते

अन जाणे ते ही कधी  

अर्था वाचून अर्थ घटला

आला पसाय घेवून हाती

त्या भरजरी क्षणांना मी

ठेविले मग मनात गोंदून

मिट्ट काळोखात ध्यान

गेले लख्ख प्रकाशी बुडून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

घर माक्याचे..

येई प्रकाश दारात

उब घेवून कोवळ

उन सोनेरी केशरी

दिसे वेल्हाळ बाभूळ

थवे इवल्या पक्ष्यांचे

कलकलती फांद्यात

धूळ होवूनिया जागी

खेळू लागते खुरात

गार अजून पाषाण

ओट्या निजे बिलगून

खुळखुळते घुंगूर

संथ लयी जडावून

निळे आकाश मोकळे

मनी येई उमलून

वारा नितळ तरल

दूर ओल्या शेतातून

चूल पेटता कोन्यात

काड्या वाजती तडाड

नाद काकणाचा मंद

घुमू लागतो कानात

घर माक्याचे मातीचे

अर्धे उघड्या छताचे

चित्र उमटे मनात

जणू सारेच कालचे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

खेळ मजेचा

जोवर कुणी भेटत नाही

गळा पाचर मारत नाही

तोवर शब्द भरून देत

फुगा लगेच फुटत नाही

आंधळ्याचे स्वप्न जसे की

कधी कुणास कळत नाही

स्पर्शा मधले डोळे त्याचे

अर्थ शब्दात मांडत नाही

रे लाख आम्ही जगलो इथे

जगणे त्यास म्हणत नाही

किती उलटून दिन गेले

स्मरण चित्रे पुसत नाही

नवा सदरा घातला तरी

देह कधी बदलत नाही

रंगाच्या थरात बुडूनही

रंग आतला लपत नाही

बघ विक्रांत खेळ मजेचा

दुनिया ज्यास विटत नाही

मन हे कारावास असूनी 

बंदिवाना उमजत नाही

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

वाटा केशरी कोवळ्या

वाटा केशरी कोवळ्या

मना क्वचित स्पर्शल्या

अश्या सामोरी येवून

का अवचित ठाकल्या

वाटा होत्याच मोडल्या

दूर ओढयात बुडाल्या

नव्या वळणी फिरून

उगा खुणावू लागल्या

साऱ्या तुटल्या जगाच्या

गाठी बुद्ध्याच सोडल्या  

हाका ओढाळ तरी का

मग माझ्यात रुतल्या  

गाव परके निष्ठुर

बाता धनाच्या चालल्या

मन विरक्त उदास

गोष्टी कुणा न कळल्या

होते भ्रम जरी कळे

साऱ्या सुखाच्या सावल्या

आस कुणाची जीवाला

पाय थांबती कश्याला

वाटा उसन्या परक्या

दत्ता कशाला दाविल्या

जाणे राहिले पुढती

सुख पायास फाटल्या

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in