अपघात

अपघात
******

सकाळपासून रात्रीपर्यंत
लोक असतात धावत

कुणीही कुणाला
नाही ओळखत
या शहरात

नाही म्हणजे
तरीही सगळी
माणसे असतात
शिकलेली सुसंस्कृत
उच्च पदस्थ
पण आता फक्त
गर्दी असतात

एका मागून एक
गाड्या येत असतात
पुढे जायचे असते
प्रत्येकाला
केवळ पुढे
पण कसे जणू याच चिंतेत
सारे अस्वस्थअसतात

अन मिळताच सिग्नल
सारे सुसाट पळत सुटतात


रस्ताही हरवत नाही
गाड्याही संपत नाहीत


होतो अचानक एक अपघात
अन् चाके सगळी थांबतात
आई गं बाप रे अर्रेरे
चित्कार जिवंत उमटतात

सुन्न होतात काही
तर काही
पुन्हा चालू लागतात

बंद दरवाजे काही मनाचे
उघडणे विसरले असतात


तास काही मिनिटांतच
रस्ता साफ होऊन जातो
तोच धूर तीच धूळ
पुन्हा श्वास बधीर होतो


अन त्या गदारोळात
जीवन मरणाच्या या संघर्षात
कुणासाठी कुणी तरी
आपला जीव धोक्यात घालतो
मरणाच्या दारातून
कुणी कुणाला खेचून आणतो

मानवतेचा मंगल एक
प्रकाश सर्वत्र पसरतो
एका अनाम ऊर्जेचा
स्पर्श प्रत्येक मनास होतो

तेव्हा
...

फूटपाथच्या सिमेंटी रुजलेला
एक पिंपळ हळूच हसतो

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com