अरे निरर्थक जातेय जीवन
अर्था वाचून उगाच वाहून
पिता सिगारेट जाते संपून
नशा सरते बॉटल फुटून
रोज उगवतो सूर्य फिरतो
मूर्ख आम्हास उगा बनवतो
तेच रस अन जिभेवरले
त्याच यांत्रिक चवीत फसले
अनेक चेहरे उरात फसले
मायेनेच जणू रूप पालटले
का मरून येथ जाता संपून
क्षणात वाळून वाफ होऊन
कश्यास जगता फसफसून
नाल्या मधले पाणी होवून
दत्तपदी असे यारे धावुन
ज्ञानेश वाणी घ्या रे ऐकून
कृतार्थ होईल अवघे जीवन
काही जरी मिळल्या वाचून
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा