भ्रष्ट इया वाटा
जाती दूरवर
तया अंतपार
नाही काही
अमर ती वेल
तिला न मरण
घडते पोषण
परजीवी
अधिकाची हाव
रुतलेली खोल
फक्त हात ओल
कळे तया
कोण भरडतो
कुणा त्रास होतो
मुळी ना पाहतो
घेणारा तो
कुणी ते निडर
वाण घेत करी
गडद अंधारी
दीप होती
तेच दीपस्तंभ
विक्रांता आशेचे
वादळ वा-याचे
साथी खरे
मिळावे तयास
उदंड आयुष्य
दत्त परमेश
कृपा करी
© डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
**-
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा