******::****
या विश्वाची निर्मिती ही कुणी परमेश्वराने केलेली नसून तो केवळ एक अपघात आहे असे मानणारा एक वर्ग या पृथ्वीतलावरती आहे .या मताचा स्वीकार केला असता, एक भयानक पोकळीचा जन्म आपल्या जीवनात होतो .निरर्थका मध्ये जगणारे एक निरर्थक बंडल आपण होवून जातो आणि मग जगणे म्हणजे केवळ भौतिक सुख अनुभवने, आहे ते उपभोगणे आणि मजा करणे .एवढेच त्याचे स्वरूप उरते .
असे असेल तर मग आपल्या मनामध्ये उमटणारी, सर्व जग सुखी व्हावे हि जी कल्पना आहे, इच्छा आहे त्याचे मूळ काय असेल ? सर्वेपि सुखिनः संतु सर्वे संतु निरामया असे जे आपल्याला वाटते ते कुणामुळे आणि कशामुळे? ही सुखाची, प्रेमाची ,आनंदाची, सहकार्याची जी प्रेरणा आपल्यामध्ये आहे ती काय अपघाताची परिणीती आहे काय ?
परमेश्वराचे अस्तित्व कळणे यांचे सानिध्य जाणवणे व त्याप्रमाणे जीवन जगणे ही अत्यंत व्यक्तीगत बाब असल्यामुळे ती कोणाला दाखवता येत नाही किंवा तिचा पडताळा हि कुणाला करून घेता येत नाही .तर मग सिद्ध करणे तर अशक्यच.
त्यामुळे या अपघाताचा दावा करणाऱ्या कोर्टामध्ये, साक्षी पुरावे उपलब्ध न होऊ शकल्याने, परमेश्वर नाकारणाऱ्यांच्या नेहमीच जय होतो असे दिसते .
दुसरे असे की आपल्या अस्तित्वाच्या प्रश्नांच्या उत्तरासाठी आपण देव संकल्पनेपर्यंत जाऊन पोहोचलो कि मग पुढे तो देव शोधणे एवढे एकच काम उरते .अर्थात हे काम मग प्रत्येकालाच झेपतेच असे नाही अगदी पटले तरीही !
त्यामुळे अपघात संकल्पांना मांडणाऱ्यापुढे तू तुझे धरून ठेव नि मी माझ्या मार्गाने जातो अशीच भूमिका घ्यावी लागते .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा