ॐ काराचा काटा

ॐ काराचा काटा

************

घोकली मी गीता दिव्य ज्ञानेश्वरी 

अभंग ही उरी खोचले गा ॥१

भजला विठ्ठल नमियला दत्त 

बुद्ध तथागत आदरला ॥२

किती पाठ केली संतांची कवणे 

भक्तांची भजने वारे माप ॥३

बांधली वासना जाळली कामना 

बांधियले मना वेळोवेळी ॥४

परी आता सारे सुटू जात आहे 

मन होत आहे पाठमोरे ॥५

नाम ध्यान पाठ झाले काठोकाठ 

भरुनिया माठ वाहतसे ॥ ६

गेला भक्तिभाव शून्यातील धाव 

नभातला गाव गंधर्वांचा ॥७

विक्रांत ठणाणा ध्वनिविना घंटा 

ॐ काराचा काटा घशामध्ये ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ ..

कृष्णस्पंद

कृष्णस्पंद

******::

राधेच्या मनी 

नित कृष्णगाणी 

रिमझिमती नव-

श्रावण होवूनी

कृष्णा आधीही

कृष्ण होता

कृष्ण राहीला

कृष्ण जाता 

त्या कृष्णाच्या 

रूपावरती 

विश्व  उमलती 

आणिक जाती 

राधेविन का 

कृष्ण असतो  

कृष्णाविन न

राधे अर्थ तो  

अनंत कृष्ण 

अनंत राधा 

अनंत गाणी 

अनंत जगता 

कृष्ण स्पंद 

ज्याला कळतो 

तो राधाच

होवून जातो 

 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘.

अनंत

अनंत

********

दूरचे आकाश 

दूरचा प्रकाश 

मज जगण्यास 

आकारते॥

तया आकाशाचे

कोण रे आकाश 

प्रकाशा प्रकाश 

कोण देते ॥

मातीतून कण

येती उगवून 

करती पोषण 

देहाचे या ॥

मातीत सृजन 

करत जीवन 

एक एका विन

कामी न ये ॥

अशी विलक्षण 

सृष्टीची ही रचून

असतो भरून 

कोण इथे ॥

विक्रांत निशब्द

पाहून अनंत 

जोडतसे हात 

आपोआप ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

वलय

पाणीयाचे थेंब
पडता पाण्यात
नक्षी वलयात
उमटती
हिरव्या डोहात
चंदेरी कड्यांचे
सौंदर्य क्षणांचे
दृश्य होते
वलया न क्षिती
मिटून जाण्याची
येण्याची जाण्याची
कधी कुठे
तिथलेच पाणी
होय वरखाली
ऊर्जेची कोवळी
रेष धावे ‍‍‍ ‍‍‍
आयुष्य वलय
तैसे अस्तित्वाचे
एकाच क्षणाचे
विश्व डोही
विक्रांत पाहतो
घडता सोहळा
पाहणारा डोळा
होऊनिया

 डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

द्वैत माहेर

द्वैताच्या माहेरी

अद्वैताचे गाणे

घेऊन साजणे

आले कोणी 

आता माझे मन

इथे ग  रमेना

संग सोसवेना

इतरांचा 

तोच तो ग मनी

राहिला भरुनी

झाले मी दिवानी

एकत्वाची 

कल्लोळाची ओढ

लागली थेंबाला

निघे मिटायला

दुजेपण 

सुटावे माहेर

सुटावे सासर

उभी वाटेवर

राहावी मी 

मग आहे नाही

येणे जाणे काही

रंभागर्भ वाही

गती व्हावी 

विक्रांत गडनी

सद्गुरु स्वामिनी

पाहते हसुनी

कौतुकाने 

दावी खाणाखुणा

जीवीच्या त्या गोष्टी

भरुनिया प्रीती
ओतप्रोत
 **

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

दत्त उरला

 दत्त उरला
*************
मज वाचून मी

मज पाहताना
प्रकटून मना
दत्त हसला
झाले घरदार
हे हवा महाल
सरला सांभाळ
मनातला
विक्रांत जगता
जगत विक्रांता
अवघ्याच वार्ता
बोलायला
कपारिचे फुल
कपारी फुलोरा
कपारी घडला
विश्वोद्भव
घडले घडणे
करण्या वाचून
बीजा उगवून
ये रोपाला
पाहता पाहता
अजब खेळाला
रुप नामातला
हरवला
रे दत्त उरला
हे विश्व भरला
तो शब्द नसला
ओठातला

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

 http://kavitesathikavita.blogspot.in

देह फोलपट

देह  फोलपट  

***********

देवा सरु दे माझे मी पण

आणिक उरु दे तू तुझे पण

माझेपण होता कधी तुझेपण

नकोस ठेवू रे वेगळे काढून

ठावुक मजला तुझा भक्त सोस

द्वैताचे आवडी घेतोस तू वेष

होवुनिया भक्त जगा विचरसि

मायेच्या खेळात विश्व गुंतविसी

हवे तर ठेव तू ते ही पोर पण

जाणून सारे  दे नेणीवे भरून

मिटो तळमळ  तिमिर अज्ञान

स्वरुपी तुझिया मला मी पाहून

मग वाहु दे दत्ता देह  फोलपट  

सजुन जगात नावाने  विक्रांत

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

पर्व

पर्व
***

हे ही एक पर्व आहे
तेही एक पर्व होते
मनाचे खेळ मनाने
मांडलेले सर्व होते

निराकारी आकाराचे
लागलेले वेध होते
त्याच त्याच वाटेवर
फिरणारे शोध होते

संवेदना जाणावया
हवे इंद्रिय असते
गंध घ्राणा रूप डोळा
सारे ठरले असते

त्यात सीमेत ओढणे
तुज मज भाग होते
भक्तीच्या पडद्यावरी
चित्र उमटत होते

ठाऊक जरी ते सारे
भ्रम मनाचेच होते
विरघळून त्यात मज
परंतु जायचे होते

अन् फाटला पडदा
थांबले विरघळणे
होते रंग नाद जरी
नव्हते परी दिसणे

अंतिम हे दिसणे वा
पर्व अजून घडणे
ठाव नाही पाहणाऱ्या
का" आहे " उभे   "मी पणे  "

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

शुद्ध

शुद्ध

शुद्धाला शुद्धीची
देऊनिया बुद्धी
धूळ ते शोधती
नसलेली ।।

पै शुन्याच्या गाठी
रचुनिया गोठी
करती अटाटी
सांगण्याची ।।

अहो ते शहाणे
जाणूनिया खुणा
करतात काना-
डोळा काही ।।

पुण्याचा पर्वता
आकाशही खुजे
पाहुनिया लाजे
साक्षीदार ।।

विक्रांत निद्रिता
जागृती डोहाळे
सुखाचे सोहळे
स्वनातीत ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

अद्वैत

जाणुनी अद्वैत । द्वैती मी रमतो ।
प्रेमें आठवतो । गुरुदेवा  ।।
लागला से छंद । मनाला प्रीतीचा ।
भक्तीच्या रूपाचा ।ऐसा काही ।।
मधू लागे इक्षु ।शर्करा गुळात ।
परी आवडीत ।भिन्नता ही ।।
मांडली पूजा  । सजला देव्हारा ।
पूजक पुजारा ।भेद नाही ।
विक्रांत रंगला । भक्तीत दंगला 
अंतरी एकला । एकपणी ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
Http://kavitesathikavita.blogspot.in

पापाच्या डोंगरी पुण्याचा महाल

पापाच्या डोंगरी पुण्याचा महाल

पाहता कळेल ज्याचा त्याला ||

मातीचा डोंगर मातीचा महाल

परंतु कमाल पाहण्याची ||

घडता घडले रूपी सजविले  

जगा न कळले काही केल्या ||

कुणी वाढवली कुणाला कळली

चिंता सजविली प्रतिमेने ||

उघडले डोळे झाले किलकिले

प्रकाशा बिहाले आवडून ||

अंतरी बाहेरी चाललाय खेळ

विक्रांत केवळ नाव आहे ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

अद्वैतला भार न व्हावे

अद्वैतला भार न व्हावे

 ******************

तुझ्यामधले माझेपण

मजला मागे तुझेपण

तुझ्यातल्या माझेपणावर

गेलो असा की मी भाळून

तुझेपण ते देही मिरवून

चंद्र घेतला मनी गोंदून

पण विरहाची आग मिटेना

आषाढीही मन भिजेना

का रे असा हा जीव लावला  

पाऱ्या मधला तूच तुला

कुणी मिटावे जरी ना ठावे

अद्वैतला भार न व्हावे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

  

अघोरी

अघोरी

त्या तुझ्या तिसऱ्या डोळ्याने

मी मला पाहतो निरखून

आणि आश्चर्य दिसते कि

मी जळतच नाही अजून

मी मनाचा तरंग होवून

मी तृष्णेचा गंध लेवून

भिरभिरतो त्याच पथाने

तारे वारे हृदयात भरून

आणि कुठल्या व्याकुळ नयनी

आयुष्याला देतो उधळून

क्षणाक्षणाला जळते चिता

उबेत तिच्या राहतो बसून

दिसे भोवती रुंडमाला

पांढुरका रंग पसरला

तडतडणारा शब्द आणि

सरल्या गर्दीचा पसारा

अरे असू दे हे माझ्यासाठी

मी तर आहे एक अघोरी

बेपर्वा बेहोष स्मशानी

नृत्य सुखाचे अखंड करी

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोने

http://kavitesathikavita.blogspot.in

मनाचा आकार ..

***************

मनाचीच मुक्ती  

मनाचाच बंध

घडतो संबंध   

येण्याजाण्या ||

मनाचीच मूर्ती

मनाचाच देव

उभा तो सावेव

चतुर्भुज ||

मनाचीच माती

मनाचा आकार

चालला संसार

अंतहीन ||

मनाचे बिंदुले

मी पणी सजले

जगत घडले

अंतर्बाह्य ||

मनाचे आकाश

मनाचा प्रकाश

विश्वाचा या नाश

मन करी ||

मनाचा आधार

सारून विक्रांत

मनाचे स्वगत

ऐकतसे ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

नवल मनाचे

मी

****

चपळ मनाचे चपळ वळण

चपळ चलन 

अनिर्बंध ॥ १

मनात गुंगले जीवन गुंडले

कधी न कळले 

कुणासही ॥२

सुजाण सज्जन जाणती हे मन

भ्रांतीचे कारण 

म्हणूनिया ॥३

जपाच्या माळेत श्वासाच्या लयीत

स्वराच्या नादात 

अडवती  ॥ ४

नियम करिती धारणा धरती  

परंतु हरती 

क्षणोक्षणी ॥५

नवल मनाचे बंधाशी खेळते

यत्नची ठरते 

पळवाट ॥६

परंतु पाहता मनाचे जनन

विचारामधून 

होत असे ॥७

'मी' चे ते स्फुरण येताच घडून

आधार घेवून 

जग सृजे ॥७

अस्ताचली रवी किरणे ओढून

जातसे निघून 

आल्यावाटे ॥८

तया त्या ‘मी’ चे ठेवीता “मी” भान

नवल घडून 

येते पुन्हा ॥९

तेव्हा ‘मी’ मधून निघाले विचार

परत ‘मी’ वर 

जमा होती ॥१०

मग “मी” माझ्यात होवून वेगळा

पाहतो चालला 

खेळ सारा ॥११

मज वेटाळून “मी” पण राहते

एकले उरते

माझ्याहून ॥१२

पुढचे काय ते सांगू मी आता

दिसतील वाटा 

चालणाऱ्या ॥१३

विक्रांत नावाचे अस्तिव पोकळ

कळो मृगजळ 

आले काही ॥१४

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in/