साधने

साधन 

******

भजता भजता भजन हरावे 

स्पंदन उरावे भजनाचे ॥१

स्मरता स्मरता स्मरण नुरावे 

एकटे उरावे शून्यामाजी ॥२

नाचता नाचता नर्तन ठाकावे 

तद्रूपची व्हावे झंकाराशी ॥३

लिहता लिहता लिहणे थांबावे 

अर्थ उमटावे कैवल्याचे ॥४

गाता गातांना रे गायन थांबावे 

श्वासात उरावे सूर फक्त ॥५

ऐसिया अवघ्या कृतींचा शेवट 

ईश्वरा निकट थबकावा ॥६

तर ती साधने प्रीतीची भक्तीची 

देवाच्या प्राप्तीची खरोखर ॥७

अन्यथा बाजारी मिळतेच मोल 

परी ते रे फोल सर्वार्थाने ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ 

सूत्र

सूत्र

*****

देऊन सूत्र जीवनाची सारी तुझ्या हातात 

आता मी रे निवांत आहे वाहत श्वासात

जगणे चालू आहे नि धावणेही चालू आहे

यशापयश दोघांचा सहज स्वीकार आहे

सुख पांघरून झाले दुःख टाळून भोगले 

मार्ग मज जीवनाचे सारे कळून चुकले 

सिंधूसंगम येताच प्रवाह ही संथ होतो 

धावण्या वाहवण्याचा आवेग ही ओसरतो

आहे त्याच्या सोबत एक  होणे सागरात 

शरणागती सहज ही येते कणाकणात 

तुझी लाट भरतीची धाडेन मला उलट  

ओढ ओहोटीची किंवा नेईल खोल खेचत

मला कुठे पर्वा त्याची मी तुझ्यामध्ये नांदत

क्षण क्षण कण कण आहे केवळ जगत 

मीपण कुठले आता तुच तुझ्यात खेळत

सुखाची जगावरती सतत वर्षा करत 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

म्हातारपण

म्हातारपण

********

स्वीकारून आपले म्हातारपण 

उतरावी आपण आपली उतरण .

आधी चढ मग उतार

हा जगताचा आहे नियम 

सूर्य सुद्धा त्याला अपवाद नाही

सांज होतात बुडून जाई

पाय थकलेले असतात 

सांधे गंजलेले असतात 

त्रास तर होणारच .

तोही सोसायचा असतो .

उरलेला मार्ग पार करायचा असतो

रस्ता तर रडत कुरकुरत ही 

पार करता येतो 

हसत खेळत गप्पा मारत ही

पार करता येतो .

कधी  कुठला मुक्काम शेवटचा

कुणालाही माहित नसतो

किती उरलेत श्वास कुणाचे 

कुणीही जाणत नसतो

पण त्याची पर्वा का करावी

दौलत या क्षणाची का न लुटावी

गाथा गीता ज्ञानेश्वरी भागवत 

नाही तुम्हाला आवडत 

तरी नाही हरकत 

मित्र-मैत्रिणी निसर्ग पुस्तक 

यात राहावेसे वाटते रंगत 

अहो अध्यात्मही काही  

वेगळे नाही सांगत

ज्यात निर्भळ आनंद वाटतो 

ज्यात निर्मळ आनंद जन्मतो 

तेच फक्त करा

कारण आनंद हीच जीवनाची 

खरीखुरी अभिव्यक्ती असते

चढणे उतरणे संपणे ही तर 

कालचक्राची अपरिहार्यता असते .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

आकाश

 आकाश

********

आकाश  पसरलेले 

गर्द निळे  अथांग गहन  

अंत नसलेले 

कधीचे कुणाचे कशाचे

होवून प्रश्न न सुटलेले

अन मी !

एक बुडबुडा साक्षीचा 

होऊन डोळा प्रकाशाचा 

उंच फेकला गेला गोळा 

कुण्या अज्ञात आयुष्याचा 

न जाणता कसला कशाचा 

म्हटले तर होतो .

म्हटले तर नव्हतो 

पण माझ्यावाचून 

दुजा कोण असतो 

जगताला 

जाणणारा 

आणि

जन्म देणारा

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

भाग्य

भाग्य 

*****

रांगोळीच्या ठिपक्या गत 

अस्तित्व असते आपले 

रांगोळी चा भाग होणे 

कर्तव्य असते आपले

रांगोळीत ठिपक्यांच्या 

असतात ही ठिपके 

आणि नसतात ही ठिपके 

ठिपक्या शिवाय रांगोळी 

होतच नाही कधी

पण होताच रंग भरुनी 

ठिपके उरतच नाही कधी 

या विश्वाच्या दारातील 

या महारांगोळीत 

मिसळून 

पुसले जाणे अस्तित्व 

हे आपले भाग्य आहे 

त्याहून मोठे भाग्य 

आपले ठिपका असणे 

या स्वीकारात आहे 

ते ओळखण्यात आहे 

त्यातून येणाऱ्या 

कृतज्ञता अन विनम्रतेच्या 

उदयात आहे .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘

उनाड कविता

उनाड कविता

**********

काही उनाड कविता 

येतात माझ्या मनात 

पण मी लिहीत नाही 

बांधून त्या अक्षरात 

येतात अशा धावत 

जातात उगा पळत

सभोवती पदरव 

त्यांचे राहती गुंजत 

सांगा कसे तरंगाना

जावे शब्दात गुंफत 

किणकिणती नुपुरे  

रेखाटावी अक्षरात

त्यांच्या त्या येण्यास कधी 

नसे धरबंध काही 

काळवेळ ताळमेळ 

कधीच बघत नाही 

त्या कधी उगवतात 

गंभीर चर्चा सत्रात 

तणतणत्या बॉसच्या 

डोक्यावरती नाचत 

त्या कधी हुंदडतात 

भर गर्दी बाजारात 

गाडीवर कधी कुठे 

जात असता वेगात 

त्या उनाड असतात 

त्या धमाल करतात 

त्या कधी सतावतात 

त्या कधी हसवतात 

कधी कधी पण खोल 

आत घेऊन जातात 

अन मनास एकटे

तिथे सोडून देतात 

जगणे उनाड होते 

मरणे सुटून जाते 

आकाशाचा तुकडाच

जीवन होऊन जाते 

***********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

उजेड अंधार

उजेड अंधार

**********

उजेडाची वाट

पाहे का अंधार 

अस्तित्वा आधार

सापेक्ष जो ॥१॥

शोधतो उजेड 

काय अंधाराला 

अर्थ कळायला 

प्रकाशाचा ॥२॥

उजेड अभाव 

असे का अंधार 

अथवा अंधार 

स्वयंपूर्ण ॥३॥

म्हणे असतात 

अंधाराचे लोट 

दाट घनदाट 

विश्वव्यापी ॥४॥

कृष्णमेघ काही 

कृष्ण विवरही

अनंत प्रवाही 

महाकाळी ॥५॥

चक्षू पिंजऱ्यात 

विक्रांत जगणे

असे का जाणणे 

पार काही ॥६॥

*****

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https:// kavitesathikavita.blogspot.com 

कलीत

कलीत.

*****

मातल्या कलित
भरलेले पापी 

संसारी या सोपी 

मुक्ती नसे॥

दांभिके मलिन 

केला धर्माचार

अवनी आचार 

बुडविला ॥

पडले ग्लानीत 

सारे संभावित 

धर्मज्ञ पतित 

धना साठी ॥

मजला आधार 

तुझिया भक्तीचा

संत वचनाचा

फक्त येथे॥

विक्रांत कलीच्या 

विळख्यात जरी

तूच त्याला तारी 

सदा दत्ता ॥

डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

तोच तो ब्राह्मण

तोच तो ब्राह्मण
************

ब्रह्म जाणतो जो
तोच तो ब्राह्मण
बाकी तुम्ही आम्ही
सारे ते समान ॥

आम्हाला बुद्ध ही
गमतो ब्राह्मण
आम्हाला तैसाची
महाविर जैन ॥

चोखा तुका नाम्या
अवघे ब्राह्मण
स्वरूपी राहिले
स्वरूप होऊन ॥

तयाच्या हातात
ब्रम्ह दीप्तीमान
तयाच्या प्रकाशी
चालतात जन ॥

पाप  योनीची ती
जुनाट कल्पना
म्हणो कुणी किती
न पटते मना

जन्माने नसते
कुणीच महान
वैश्य कृषी क्षत्रि
पोटाची साधन

नवनाथे स्पष्ट
सांगितली खूण
तेच ते मानतो
विक्रांत म्हणून 

**
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

अवस्था

अवस्था
**
निळ्या जलावर नील नभाचे 
चित्र आता उमटत नाही 
हिरव्या कच्च झाडाना त्या 
स्वप्न पाखरांचे पडत नाही 

नसलेल्या त्या प्रियतमाची 
मन वाटही पाहत नाही
आता जगणे वाऱ्यावरती 
कुणासाठीच अडत नाही 

आधाराचे खांबही नव्हते 
छपराविना मी रडत नाही 
जळून गेली स्वप्न अवघी 
देही दुःख पण सलत नाही  

सुख कशाचे दुःख कुणाला
नित्य काहीच दिसत नाही 
विक्रांत नाणे उंच उडविले
काटा छापा पडत नाही 

ही न समाधी साम्यावस्था 
माझे मलाच कळत नाही
आकाशाची स्वप्न आकारा
काही केल्या पडत नाही

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 http://kavitesathikavita.blogspot.in

रुजलेले बीज

केव्हढाआकांत 
केव्हढा गोंगाट
चालला जगात
माझ्यामुळे

सुख नाही जगी
सांगतात संत
तरीही गाळात
पाकाल मी

जया जिथे जन्म
तया तिथे जीणे
वावगे वाहणे
अन्य कुठे ?

आहे इथे देव
आणिक दानव
होवून मानव
स्वस्थ राहि  

जरी मन नाही
मजा आहे खरी
तरिही धरीत्री
भांडावली

अकार उकार
मकार साचार
सृष्टीचा व्यापार
अहर्निश

विक्रांत गोंगाटी
क्षीण कुजबुज
रुजलेले बीज
अंतरात

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
======

कधी मी दत्ताचा

कधी मी दत्ताचा
********

कधी मी दत्ताचा
कधी मी स्वतःचा
होऊनी जगाचा
भटकतो ॥

कधी मी शक्तीचा
कधी स्वरूपाचा
पांथस्थ वाटेचा
देवाचिया ॥

कधी मी रूपाचा
कधी अरूपाचा
आसक्त जगाचा
भासतोचि ॥

कधी सौंदर्याचा
कधी वैराग्याचा
साधक शब्दांचा
लीन होतो ॥

अवघे उदात्त
घुसे काळजात
ओढावतो त्यात
आपोआप ॥

जग म्हणू देत
अस्थिर विक्रांत
परि जगण्यात
दत्त आहे॥
.
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

देह मन

 देह मन

**

खादल्या अन्नाची
उभी असे रास
म्हणतो तयास
देह तरी

येते जातेअन्न 
घडते पचन
पाहते कोण 
असे तया

झाले अवतीर्ण
कुठून हे मन
अहंची घेऊन
खोळ एक

तेच ते नर्तन
घडेआवर्तन
चालवतो कोण
तया इथे

सदा असे दत्त
तया विचारात
आतील पाहात
वाट नवी

विक्रांत अडला
परत फिरला
रित्या घटातला
अवकाश
**

++
  © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com

जग .अपघात की परमेश्वर संकल्प?

जग .अपघात की परमेश्वर संकल्प?
******::****

या विश्वाची निर्मिती ही कुणी परमेश्वराने केलेली नसून तो केवळ एक अपघात आहे असे मानणारा एक वर्ग या पृथ्वीतलावरती आहे .या मताचा स्वीकार केला असता, एक भयानक पोकळीचा जन्म आपल्या जीवनात होतो .निरर्थका मध्ये जगणारे एक निरर्थक बंडल आपण होवून जातो आणि मग जगणे म्हणजे केवळ भौतिक सुख अनुभवने, आहे ते उपभोगणे आणि मजा करणे .एवढेच त्याचे स्वरूप उरते .
असे असेल तर मग आपल्या मनामध्ये उमटणारी, सर्व जग सुखी व्हावे हि जी कल्पना आहे, इच्छा आहे त्याचे मूळ काय असेल ? सर्वेपि सुखिनः संतु सर्वे संतु निरामया असे जे आपल्याला वाटते ते कुणामुळे आणि कशामुळे? ही सुखाची, प्रेमाची ,आनंदाची, सहकार्याची जी प्रेरणा आपल्यामध्ये आहे ती काय अपघाताची परिणीती आहे काय ?
परमेश्वराचे अस्तित्व कळणे  यांचे सानिध्य जाणवणे व त्याप्रमाणे जीवन जगणे  ही अत्यंत व्यक्तीगत बाब असल्यामुळे ती कोणाला दाखवता येत नाही किंवा तिचा पडताळा हि कुणाला करून घेता येत नाही .तर मग सिद्ध करणे तर अशक्यच.
त्यामुळे या अपघाताचा दावा करणाऱ्या कोर्टामध्ये, साक्षी पुरावे उपलब्ध न होऊ शकल्याने, परमेश्वर नाकारणाऱ्यांच्या नेहमीच जय होतो असे दिसते .
दुसरे असे की आपल्या अस्तित्वाच्या प्रश्नांच्या उत्तरासाठी आपण देव संकल्पनेपर्यंत जाऊन पोहोचलो कि मग पुढे तो देव शोधणे एवढे एकच काम उरते .अर्थात हे काम मग प्रत्येकालाच झेपतेच असे नाही अगदी पटले तरीही !
त्यामुळे अपघात संकल्पांना मांडणाऱ्यापुढे तू तुझे धरून ठेव नि मी माझ्या मार्गाने जातो अशीच भूमिका घ्यावी लागते  .

दत्ता नको असे

देव नोटांची  
*************

दत्ताला नोटांची 
नको असे थप्पी 
मोजतो तो जपी 
तद्रूपता ॥ 

दत्ता नच दावू 
नाणी खुळखुळ
विश्वाला समूळ 
कारक जो 

दत्ता न  पापात  
कधी दे आधार 
शिक्षेला सादर 
होय तिथे 

दत्त नच देत 
दुर्जनास बळ
धावतो  केवळ 
भक्तासाठी ॥

दत्त  ना लोभी 
सोन्याचा कधीही 
विरक्त विदेही
सर्वकाळ ॥

दत्ता नच हवी 
दानाची ती पेटी
आपुल्या आवडी 
भक्त ठेवी 

दत्त नच काळ्या 
पैशात तो भागी 
भक्ति प्रेम मागी  
सदोदित ॥

दत्त कधी वाटा 
कर्माच्या न मोडी
करी खाडाखोडी 
प्रारब्धात॥

दत्त नच साथी 
कुठल्या  सत्तेला 
धार्जीन नफ्याला
वाणीयाच्या ॥

कदा नच  पाही 
परीक्षा दीनांची
पोट ती जयांची 
खपाटीला ॥

दत्तसे फळीला 
दत्तसे भिंतीला 
खिशात ठेवला
प्रेमभरे ॥

दत्त देई अर्थ  
उगा जगण्याला  
विक्रांत मनाला
आसावल्या ॥

******
© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

समाधिस्थ

मठ बांधला

साधू  गेला

उरे सोहळा

समाधीतला

किती पेरले

कुठे पेरले

कुणा न कळे

हात झाकला

देही भरला

प्रकाश थोरला

शुन्यी मिटला

विश्व जाहला

दिवा पेटतो

तेव्हा कळतो

तोवर राहातो

तम साठला

मागे उरला

गंध कुणाला

कधी येतोच

मग कामाला

स्पंदन सुप्त

अणू रेणूंचे

काम विजेचे

होय कोणाला   

हो निराकार

सरता आकार 

करुणा प्रगटे

मग अपार

विक्रांतास या

संत कृपेने

प्रेम कऴले

सुप्त ठेवले 

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

डाव

डाव

कधी उन्हात पोळतो

कधी जातो साउलीला

आयुष्याचा खेळ नच

कधी कळतो कुणाला ॥

कधी नीटस मांडला

कधी उधळून दिला

किती रंगला तरीही

अंती मातीत आखला ॥

व्यूह परीकर थोर

हरतात  जिंकलेले

काळासी होड चाले

नाणे वर उडवले

दर दिसी नवा डाव

दर निशी नवी हार

कमावितो नच कुणी

गमावतो वारंवार

हारजीत अंती पण

अवघाची हरणारे

उठूनिया जाती गडी

येती नवे खेळणारे

खेळण्याच्या सोस तरी 

काही केल्या जात नाही

कुणा हवे खेळण्याला

काहीच कळत नाही

खेळविता दूर कुठे

आत किंवा बसलेला

खेळण्याच्या गोंगाटी या

आत्मभान हरवला 

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

नसणेपणात

नसणे पणात
********


या मनाच्या चांदण्यात
शांत मध्यरात्र आहे
शुभ्र दैवी प्रकाशात
रिक्त तृप्त गात्र आहे

पानावरी भावनांचे
मुग्ध मौन गीत आहे
गर्द सावलीत स्मृती
निज पांघरीत आहे

स्वप्न नाही निद्रा नाही
जाण जागृतीत आहे
निर्विकार निष्कंप हे
सर्व आसमंत आहे

रिते मन रिते हात
मागणे सुटत आहे
देण्याचाही खटाटोप
हळू मावळत आहे

मीच हा माझ्यातला
मी पणा पाहत आहे
वाहतेय पाणी तरी
भरुनी पात्रात आहे

सांगतो नाव तरी न
अर्थात विक्रांत आहे
लिहितो कविता तरी
नसणे शब्दात आहे


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

स्वप्नभंग

स्वप्नभंग

********** *

वाट तुझी अडलेली

दार अन बंद आहे

धाव घेणे माझे व्यर्थ

एक मूर्ख छंद आहे

देणे तुझे खरकटे

आंबला त्या गंध आहे

कसे म्हणू किती वेळ

जगणे हे धुंद आहे  

जानतो अवमान हा  

उरामध्ये खंत आहे

उतरणे खालती नि

अस्तित्वास डंख आहे

होतो तरी श्वान पुन्हा  

पावुले ओढत आहे

फेकलेले कण तुझे

मानतो आनंद आहे

लोभ हा कसला अन

कसले हे बंध आहे

माये तुझे खेळणे वा

मारणे उदंड आहे

मिट माझे डोळे अन

बुडवून तुझ्यात घे

फेक दूर असे किंवा

होणे शतखंड आहे 

अर्धवट जागेपणी

जगणे दुभंग आहे

विसरणे माझे मला

माझा स्वप्नभंग आहे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in