शनिवार, १६ फेब्रुवारी, २०१९

समाधिस्थ




मठ बांधला
साधू  गेला
उरे सोहळा
समाधीतला

किती पेरले
कुठे पेरले
कुणा न कळे
हात झाकला

देही भरला
प्रकाश थोरला
शुन्यी मिटला
विश्व जाहला

दिवा पेटतो
तेव्हा कळतो
तोवर राहातो
तम साठला

मागे उरला
गंध कुणाला
कधी येतोच
मग कामाला

स्पंदन सुप्त
अणू रेणूंचे
काम विजेचे
होय कोणाला   

हो निराकार
सरता आकार 
करुणा प्रगटे
मग अपार

विक्रांतास या
संत कृपेने
प्रेम कऴले
सुप्त ठेवले 

© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


येथे
लेबल: , ,

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

बाबा

प्रिय बाबासाहेब  *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन  तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन  कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा  हातात घेतल्...

  • महात्मा ज्योतिबा फुले
    महात्मा ज्योतिबा  फुले ****** ज्योतीबा, तू लावलेल्या वटवृक्षांच्या सावलीत जगत आहोत आम्ही समतेची स्वातंत्र्याची फळे चाखत आहोत आम्ह...
  • तुझे डोळे
    तुझे डोळे ***** तुझे डोळे चांदण्यांचे बावरल्या हरीणीचे दूर कुठे अडकल्या गायीच्या गं दावणीचे . तुझे डोळे नवाईचे घनदाट...
  • बाबा
    प्रिय बाबासाहेब  *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन  तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन  कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा  हातात घेतल्...
  • मरण
    झाकलिया घटीचा दिवा । नेणिजे काय झाला केधवा । यारीती जो पांडवा । देह ठेवी ...ज्ञानेश्वरी मरण ***** असे हवे रे सुंदर मरण   ज्यात ओघळून  जाईल ज...
  • देणे
    स्वाहा **** हात लावता आगीस बसे चटका जीवास  खेळ नाही रे हा सोपा  जन्म लागतो पणास ॥ ज्याला हवी उब थोडी  त्याने दूरच रा...
  • भेट
    भेट *** तुझ्या डोळ्यांचे काजळ  आणी जगात वादळ  तुझ्या डोळ्यातील धार  करी काळजात घर ॥१ नाते तुफानाचे तुझे  गीत स्वच्छंद धारांचे  द...
  • माय
    माऊली ******* चालव माऊली तुझ्या वाटेवर  जन्म पायावर उभा कर  रांगलो बहुत घेऊनी आधार  इथे आजवर काल्पनिक  भ...
  • देव देश अन धर्मासाठी
    देव देश अन धर्मासाठी  ********** जन्म देवासाठी  जावो हा सगळा  भावभक्ती मळा  फुलो सदा ॥ देह देशासाठी  जावो हा सगळा  ...
  • ठेवा
    ठेवा ***" पुन्हा पुन्हा किती मागु तुला देवा  देई माझा ठेवा  मजलागी ॥१ देई रे भाकर एक चतकोर  तुझ्या दारावर  याचक मी ॥२  देई ...
  • घर वाळूचे
    घर वाळूचे टिकते तोवर ओल असते आत जोवर घट्ट बसती शंख शिंपले   उंच उभारल्या भिंतीवर उन कधी मग येतो वारा कोसळतो तो खुळा...